Υπάρχει ένας ισχυρός μύθος που καλά κρατεί για τους ήρωες από τη Φλόριντα που ανέπτυξαν μια ιδιαίτερη σχέση με το ελληνικό κοινό στη διάρκεια των ένδοξων χρόνων. Αν αναλογιστεί κανείς τα τελευταία απροσδόκητα γεγονότα και τις απρόσμενες εξελίξεις γύρω από τους Iced Earth, δεν μοιάζει πιο ιδανική συγκυρία η στιγμή αυτή για το μπόλιασμα του μύθου. Όταν μάλιστα αυτό έρχεται με τη φωνή που έχει συνδέσει το όνομά της με πολύ αγαπημένους δίσκους τους, το κίνητρο είναι πολύ ισχυρό.
Ας μην μονοπωλήσουμε όμως την παρουσία του Matt Barlow με έναν μονόπλευρο τρόπο, καθώς ο άνθρωπος συνεχίζει τη διαδρομή του πίσω από το μικρόφωνο ενεργά με το φρέσκο υλικό των Ashes of Ares. Καθόλου αμελητέο το γεγονός πως έχει δίπλα του τον Freddie Vidales στην κιθάρα, ένα πρόσωπο γνώριμο που θα μας γυρίσει όμως ξανά στους Iced Earth, καθώς είχε αναλάβει τα καθήκοντα του μπασίστα για την περίοδο 2008-12.
Το βράδυ της Κυριακής ήταν η τελευταία νύχτα της φετινής σεζόν για το Skyland, και μάλλον ο καλύτερος τρόπος να κλείσει μια χρονιά με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως αποδείχτηκε ξεκάθαρα τόσο με τον Blaze Bayley, όσο και με τους Left to Die, η μεγάλη μάζα των μεσηλίκων μεταλλάδων της πόλης συγκινείται ευκολότερα με σίγουρες λύσεις που της προσφέρουν αλυσίδες αναμνήσεων με το παρελθόν. Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα, και ταυτόχρονα μια ισχυρή αφορμή για ένα άρθρο πάνω στο θέμα. Από τη μια, η πόλη χρειάζεται τέτοια ερεθίσματα που θα μαζέψουν ξανά μαζί παρέες και πρόσωπα σχεδόν άλλων εποχών, από την άλλη όμως υπάρχει μια εγχώρια σκηνή με πολλές εκπληκτικές μπάντες που σπρώχνουν τον ήχο αυτό μπροστά και είναι σημαντικό τόσο για τους ίδιους να παίζουν μπροστά στο κοινό αυτού του χώρου, αλλά και στον κόσμο να βιώνει μπροστά από τη σκηνή τη σημερινή πραγματικότητα.
Με αρκετό κόσμο από νωρίς να μπαινοβγαίνει ανυπόμονα στο χώρο, τα μηνύματα της προπώλησης έπαιρναν σάρκα και οστά, με αρκετούς επισκέπτες από τις κοντινές πόλεις να τιμούν το γεγονός. Αυτό φυσικά που ξέραμε πως θα αντιμετωπίσουμε εμείς, αλλά δεν είμαι βέβαιος πως μπορούσε εύκολα και εύστοχα να μεταφερθεί και στα μέλη της μπάντας, έγινε αισθητό από τα πρώτα λεπτά και αναφέρομαι φυσικά στη ζέστη, που με δεδομένο το συνωστισμό στο χώρο, έγινε γρήγορα αφόρητη, ιδιαίτερα στις πρώτες σειρές του κοινού.
Ο Matt Barlow και οι δικοί του Ashes of Ares τήρησαν με αυστηρότητα το πρόγραμμα, ανεβαίνοντας στη σκηνή με ακρίβεια (άλλο ένα μεγάλο θέμα που πρέπει κάποια στιγμή να αφήσουμε πίσω μας στις εγχώριες διοργανώσεις). Έχοντας δεξιά του όπως τους βλέπαμε τον Freddie, ο Matt φροντίζει από την πρώτη στιγμή να γίνει επικοινωνιακός με τον κόσμο που άλλωστε δεν θέλει και πολλά, καθώς είναι δύσκολο να κρύψει τη χαρά του. Το πενταμελές σχήμα μπαίνει με δυο τραγούδια του τελευταίου δίσκου τους, “Emperors and Fools” του 2022, και κερδίζει άμεσα τη συμμετοχή του κόσμου. Χρειάζεται απλά ένα επιπλέον δολωματάκι σαν το “The Hunter” που ακολουθεί για να σπρώξει πίσω στις ένδοξες εποχές του “The Dark Saga”, και να κάνει τον κόσμο να παραδοθεί με τη συμμετοχή του. Ο ήχος μπροστά και σχετικά κοντά στη σκηνή είναι καλύτερος, πίσω φτάνει πιο αδύναμος, αλλά σταδιακά βελτιώνεται αρκετά.
Ακολουθώντας ανάλογη τακτική, με εμβόλιμα κάποια τραγούδια των Iced Earth μέσα σε αυτά των Ashes of Ares, ακούσαμε τα “Last December” και “Reaping Stone”, όπως και το μεταγενέστερο “Dragon’s Child”. Το γκρουπ έχοντας σαν κύριο πιάτο το “Emperors and Fools” όπως ήταν φυσικό, από το οποίο ακούστηκαν συνολικά έξι τραγούδια, γύρισε και στα “Well of Souls” και “Ashes of Ares”. Ο Barlow εμφανίστηκε συνολικά σε πολύ καλή κατάσταση, αν και εμφανώς επηρεασμένος, όπως και όλοι μας από τη ζέστη, απόλαυσε την αλληλεπίδραση με το κοινό. Η φωνή του ήταν σταθερή σε όλη τη διάρκεια, και δεν έλειψε καθόλου το γνώριμο πάθος. Η βοήθεια που έπαιρνε από τον Vidales στα δεύτερα φωνητικά ήταν πολύ σημαντική και γέμιζε ιδανικά τα σημεία των τραγουδιών που χρειαζόταν και άλλη φωνητική στήριξη. Πέρα από τη θερμή ανταπόκριση στα κλασικά τραγούδια των Iced Earth, δεν ήταν λίγοι αυτοί που έδειξαν απόλυτα εξοικειωμένοι με την πρόσφατη δράση του Barlow και των συμπαικτών του, γεγονός που έδωσε μια διαρκή σύμπραξη και συμμετοχή όλο το χρόνο.
Το τελευταίο μέρος, ουσιαστικά το encore του προγράμματος που όμως εκτελέστηκε άμεσα χωρίς την κλασική αποχώρηση από τη σκηνή, έπεσε το βάρος στις μνήμες των Iced Earth. Το έναυσμα δόθηκε με το “Burning Times” από το κλασικό “Something Wicked This Way Comes” του 1998. Ακολούθησε το πιο φορτισμένο μέρος της βραδιάς όταν το υποβλητικό “I Died For You” από το “The Dark Saga”, ενώθηκε με αυτό που μάλλον περίμεναν όλοι, το “Melancholy” που παραδόθηκε ολοκληρωτικά στις φωνές του κόσμου σε ένα πολύ όμορφο στιγμιότυπο. Με άλλη μια επιστροφή στο “Something Wicked…” με το “Blessed Are You”, βρεθήκαμε μόλις ένα βήμα πριν το φινάλε, όπως μας ενημέρωσε ένας ιδρωμένος αλλά χαρούμενος Barlow. Από το ομότιτλο άλμπουμ τους, οι Ashes of Ares έχουν και τον τελευταίο λόγο, με το “The One-Eyed King” να κλείνει την εμφάνιση με ένα χειροκρότημα πιο θερμό και από τον χώρο που έβραζε από την αδρεναλίνη.
Μετά τις αναγκαίες ανάσες, ο Barlow, o Vidales και οι υπόλοιποι έμειναν για αρκετή ώρα στο χώρο, για υπογραφές, φωτογραφίες και σύντομες συνομιλίες, κάνοντας τον χαμογελαστό κόσμο του Skyland ακόμα πιο χαρούμενο. Κοιτάζοντας ξανά στη σφαίρα της πρόσφατης ανάμνησης αυτής της νύχτας, σκαλίζω εκείνη την ευχάριστη, γλυκιά απορία σχετικά με την αντοχή στο χρόνο αυτού του κλασικού, αρχέγονου κομματιού του σκληρού ήχου, που με έναν περίεργο τρόπο έχει κλειδώσει μια ανεξήγητη, αειθαλή αντανάκλαση. Θα μπορέσει να σε κρατήσει, να μην σε αφήσει ασυγκίνητο, απαθή.
Ίσως το πιο δύσκολο στοίχημα για τις σύγχρονες μπάντες του κλασικού ήχου είναι να βρουν αυτό το ελιξίριο, που δύσκολα καθορίζεται και περιγράφεται, και να το ρίξουν στη μουσική τους.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός
Setlist:
I Am the Night
Our Last Sunrise
The Hunter (Iced Earth)
Gone
The Alien
Last December (Iced Earth)
Emperors and Fools
The Reaping Stone (Iced Earth)
By My Blade
Transcending
Dragon’s Child (Iced Earth)
This Is My Hell
Throne of Iniquity
Encore:
Burning Times (Iced Earth)
I Died For You / Melancholy (Holy Martyr) (Iced Earth)
Blessed Are You (Iced Earth)
The One-Eyed King
