Τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του’70 πολλές καταλυτικές μουσικές εξελίξεις λάμβαναν χώρα στην τόσο σημαντική και ρυθμιστική σκηνή του “Νησιού”. Με σύμμαχο την τεχνολογία ή χωρίς, ανήσυχοι δημιουργοί τράβηξαν νέους δρόμους, έφεραν νέους ήχους και έκαναν την ανατολή της επόμενης δεκαετίας να μοιάζει πιο συναρπαστική από ποτέ.
Το 1977 δημιουργήθηκε το new wave σχήμα των Buggles. Η σύνθεσή τους μόνο τυχαία και ασήμαντη δεν χαρακτηρίζεται. Ξεκινώντας από τον περίφημο Trevor Horn, διάσημο παραγωγό και πολυμουσικό που πιστώθηκε τα φωνητικά, τις κιθάρες και το μπάσο, έχουμε να κάνουμε με τον άνθρωπο που συνήθως αποκαλείται ως “αυτός που εφηύρε τα 80’s”. Επιδραστικός σε κάθε έκφανση της pop και της ηλεκτρονικής μουσικής, έγραψε τραγούδια και έκανε παραγωγές για αμέτρητους διάσημους μουσικούς, ενώ ο ίδιος πέρασε κάποια στιγμή το 1980 από τους Yes, σαν τραγουδιστής και μπασίστας.
Μαζί τους στους Buggles συναντάμε τον κημπορντίστα Geoff Downes, ο οποίος έκανε επίσης ένα πέρασμα από τους Yes αλλά και τους Asia, και τον πολύ γνωστό τραγουδιστή, μουσικό, συνθέτη και παραγωγό Bruce Woolley. Ηχογράφησαν το πρώτο demo του “Video Killed the Radio Star” σε ένα μαγνητόφωνο Revox A77, ένα απόγευμα του 1978, στο διαμέρισμα του Downes που βρισκόταν πάνω από έναν ιστορικό λίθο στο Wimbledon Park, στο Λονδίνο.Το κομμάτι στηρίχτηκε σε ένα χορωδιακό riff που γράφτηκε από τον Woolley. Είναι ένα από τα τρία τραγούδια των Buggles με τη συμμετοχή του Woolley στη σύνθεση, καθώς τα δύο άλλα ήταν τα “Clean, Clean” και “On TV”.
Ένα μεταγενέστερο, πιο λεπτομερές demo του τραγουδιού, με τη συμμετοχή της τότε κοπέλας του Horn, Tina Charles στα φωνητικά, ηχογραφήθηκε στο Camden’s Soundsuite Studios, και το επεξεργάστηκε ο ιδιοκτήτης του στούντιο Peter Rackham. Αυτό το demo έγινε ο οδηγός για την τελική μορφή του τραγουδιού στο δίσκο. Μετά από μεγάλη αναζήτηση, βοήθησε το συγκρότημα να υπογράψει με την Island Records, να ηχογραφήσει και να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους άλμπουμ “The Age of Plastic”, καθώς και να κάνουν παραγωγές και να γράψουν για την εταιρεία. Αυτό συνέβη όταν η κοπέλα του Downes, η οποία δούλευε για την Island. , κατάφερε κάποια στιγμή να το παίξει στα στελέχη της. Ο Woolley έφυγε κατά την ηχογράφηση για να σχηματίσει το δικό του συγκρότημα, The Camera Club, κάνοντας αργότερα τη δική του εκδοχή του “Video”, καθώς και το “Clean, Clean” για το άλμπουμ τους “English Garden”.
Ο Horn είχε πει πως το διήγημα του J. G. Ballard “The Sound Sweep”, με κεντρικό ήρωα ένα μουγκό αγόρι που σκουπίζει αδέσποτους ήχους σε έναν κόσμο χωρίς μουσική, πρόσφερε ουσιαστικά την έμπνευση για το τραγούδι. Ο μικρός ανακαλύπτει σε ένα εγκαταλελειμμένο στούντιο έναν τραγουδιστή όπερας και γίνονται φίλοι. Καθώς όμως όλη η προηγούμενη μουσική έχει ξεπεραστεί από την πρόοδο της μουσικής των υπερήχων, ο τραγουδιστής είναι πια άπορος. Η αίσθηση πως μια εποχή ξεπερνιέται και μια νέα νοοτροπία με νέους ρυθμούς ήταν ήδη καθ’ οδό, οδήγησε τον Horn και τον Woolley να γράψουν το τραγούδι αυτό, περίπου έξι μήνες πριν το ηχογραφήσουν. Ο Horn είχε διαβάσει την ιστορία του Ballard, είχε το όραμα ενός μέλλοντος όπου οι δισκογραφικές εταιρείες θα είχαν υπολογιστές στο υπόγειο και θα κατασκεύαζαν καλλιτέχνες, είχε ακούσει και το “The Man-Machine” των Kraftwerk, το βίντεο ήταν και αυτό καθ’ οδό, ένιωθες πραγματικά τα πράγματα να αλλάζουν. Στην ουσία, όλα τα κομμάτια του άλμπουμ τους είχαν θέμα τη σύγχρονη τεχνολογία. Ουσιαστικά, το “Video Killed the Radio Star” έχει μια νοσταλγία για την περίοδο των τεχνολογικών αλλαγών στη δεκαετία του ’60, και την ανάγκη αυτά να διατηρηθούν στη μνήμη, αλλά και μια απογοήτευση για την περιφρόνηση σε εκείνο το παρελθόν από τις νεότερες γενιές.
Παρόλο που είναι ένα κλασικό new wave τραγούδι με έντονο synth pop ύφος, οι πρώτες προσπάθειες των Horn και Downes να προσελκύσουν δισκογραφικές εταιρείες απορρίφθηκαν συνολικά, ακόμα και από την Island αρχικά. Ο άνθρωπος κλειδί που άκουσε τελικά το demo με την παρέμβαση της κοπέλας του Downes που δούλευε, όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, στην Island, ήταν ο Chris Blackwell, ο οποίος επέλεξε να υπογράψει το συγκρότημα. Το μουσικό βίντεο για το τραγούδι έγινε σε σενάριο, σκηνοθεσία και επεξεργασία του Αυστραλού Russell Mulcahy, με προϋπολογισμό 50.000 δολάρια. Γυρίστηκε μόλις σε μια μέρα στο Νότιο Λονδίνο. Μεταξύ διαφόρων πλάνων του Horn και του Downey, το βίντεο δείχνει μια κοπέλα σε ένα ραδιόφωνο, τον Horn να τραγουδά με ένα μικρόφωνο αντίκα, μια έκρηξη του ραδιοφώνου και μια μεταφορά στο μέλλον.
Ήταν το πρώτο μουσικό βίντεο που προβλήθηκε στο MTV, το γνωστό αμερικανικό δίκτυο καλωδιακής τηλεόρασης με έδρα τη Νέα Υόρκη. Συγκεκριμένα, μεταδόθηκε στις 12:01 π. μ. την 1η Αυγούστου 1981. Δεν γίνεται βέβαια να αποφύγει κανείς τον συνειρμό, πως απέναντι στη αγνή νοσταλγία των Buggles, το κανάλι διάλεξε σαν πρώτο ένα βίντεο με έναν τίτλο που εμφατικά προβάλλει την ριζοσπαστική αλλαγή των δεδομένων και την περιφρόνηση στο, ήδη ξεπερασμένο για πολλούς, παρελθόν.
