Έξι ολόκληρα χρόνια (και κάτι ψιλά) πέρασαν από τότε που τρεις εμπνευσμένοι Σουηδοί, μας έδωσαν τη δική τους οπτική στο πως πρέπει να ηχεί σήμερα το ατμοσφαιρικό, προοδευτικό θανατομέταλλο. Το ντεμπούτο των Abstract Illusion “Illuminate The Path” σφράγισε ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα, οπότε η ανακοίνωση της δεύτερης ολοκληρωμένης δουλειάς τους μου έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη, ακόμα και αν η (πάνω από) μισή δεκαετία φέρνει εύκολα την λήθη.
Το τρίτο βήμα της μπάντας (μετρώντας και το ΕΡ “Atonement Is Nigh” του 2014) ονομάζεται “Woe” και εντυπωσιάζει ήδη από το εξώφυλλο, που ενώ διατηρεί την ποιότητα και αισθητική των προηγούμενων, είναι ξεκάθαρα πιο σκοτεινό, όπως η εποχή του και ο τίτλος του. Και δεν είναι μόνο το εξώφυλλο που μας εισάγει στο βαθύ σκοταδι της “Οδύνης”: το στιχουργικό concept γεννήθηκε στην άβυσσο του ανθρώπινου μυαλού, εκεί που το θείο και το ιερό είναι το εισιτήριο της ανθρωπότητας για μια αιώνια ζωή πόνου, μια κόλαση όχι βιβλική, αλλά απολύτως υπαρκτή και καθημερινή, σαν τις επιλογές μας.
“The beast that lies asleep, the depths below awaken”
Αν εντυπωσιάστηκα με το ντεμπούτο, μάλλον δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω αυτό που συνέβη πατώντας το play στο “Woe”: Η κινηματογραφική εισαγωγή “The Behemoth That Lies Asleep” περνάει περίτεχνα στο επτάλεπτο “Slaves”, όπου το προοδευτικό και τεχνικότατο death των AAI δεν χάνει ούτε στιγμή την μελωδικότητα του και την κινηματογραφικά ατσμοσφαιρική του διάθεση. Ο πρώτος πυλώνας διάρκειας άνω των 11 λεπτών με τίτλο “Tear Down This Holy Mountain” εμπλουτίζει τον ήχο των Σουηδών με στοιχεία ethnic, jazz, blues και πολλές φορές το death metal τους αγγίζει το black με τον σκοτεινό του χαρακτήρα και τις εφιαλτικές του κιθάρες, αλλά και τα ουρλιαχτά του Christian Berglönn, ο οποίος είναι εξίσου καταπληκτικός στα growls αλλά και τα καθαρά φωνητικά του. Οι αλλαγές και το συναίσθημα του έπους τους, φέρνει στο νου την μοναδικότητα των Ne Obliviscaris με ένα άγγιγμα από τον Ihsahn.
Τα ακραία στοιχεία του ήχου των Σουηδών πέφτουν σε λήθαργο στο σχεδόν οκτάλεπτο “Prosperity”, όπου το prog metal πρωταγωνιστεί, αναδεικνύοντας την τεχνική του Karl Westerlund στις κιθάρες και το μπάσο, θυμίζοντας παλαιότερους Leprous και την μελωδική πλευρά των Persephone. Χωρίς να έχω προλάβει να μαζέψω το σαγόνι μου από το πάτωμα, έρχεται το ορχηστρικό (με αφήγηση στα Σουηδικά) “Blomsterkrans”, ένα απόλυτα συγκινητικό έργο με πρωταγωνιστή τον Robert Stenvall στο πιάνο και τα πλήκτρα: κινηματογραφικό στα όρια του να εμπνέεσαι να γράψεις σενάριο για μια ταινία που θα έκανες τα πάντα για να δημιουργήσεις, αρκεί να βάλεις αυτό εδώ το κομψοτέχνημα για score. Τέτοια μελαγχολία σε instrumental, σχεδόν post-rock μουσικό θέμα, είχα να νιώσω από τις καλές εποχές των Mono.
Ο δεύτερος πυλώνας του album, “In The Heavens Above, You Will Become A Monster”, ξεπερνάει τα 14 λεπτά και σε στέλνει στην κόλαση για μια ακόμα φορά, απο το πρώτο growl που ουρλιάζει τον τίτλο του, μέχρι την τελευταία του νότα. Η ψυχική λύτρωση έρχεται με τέλος (του δίσκου) που…δεν έχει τέλος, παρά μόνο νέες αρχές, το υπέροχο από κάθε άποψη “This Torment Has No End, Only New Beginnings” και δεν θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερο δίκιο, αφού το μόνο που καταφέρνει αυτό το μελωδικό prog διαμάντι που σε κάθε αλλαγή εκφράζει κάθε διάθεση, από τις (παλαιών) Opeth εξάρσεις στις Pink Floyd και Yes πινελιές στο δεύτερο μισό του, είναι να σε μαγέψει ώστε να γίνεις ο καλύτερος φίλος του repeat.
Αν δεν διαβάσατε τίποτα για drums μέχρι στιγμής στο κείμενο, είναι επειδή το “Woe” ανήκει στην κατηγορία του “Transcendence” των Crimson Glory, δηλαδή στα αριστουργηματικά albums που δεν αφήνουν περιθώρια να πεις πως σου έλειψε ο drummer ή ότι σε ενόχλησαν τα προγραμματισμένα drum sequences.
Το “Woe” είναι με το χέρι στην καρδιά και κλειστά μάτια το τελειότερο μουσικό έργο του ακραίου ήχου φέτος (και όχι μόνο), μαζί με το “False Light” των White Ward. Ανοιχτόμυαλο σαν τους δημιουργούς του, απόλυτα ισορροπημένο ανάμεσα στο ακραίο μέταλλο και την μελωδία, με εξαιρετική παραγωγή που αναδεικνύει την υπέροχη και διόλου απλή ενορχήστρωση, τεχνικά αρτιότατο χωρίς να χάσει ούτε στιγμή το συναίσθημα, σκοτεινό σαν την άβυσσο αλλά με τις πιο γλυκές φωτεινές στιγμές: ένα αριστούργημα που περιμένει να το ανακαλύψεις και να του επιτρέψεις να σε διαμορφώσει εκ νέου μέσα από την Οδύνη του, την Συμφορά του, τη Θλίψη του.
Είδος: Atmospheric/Progressive death metal
Δισκογραφική: Willowtip Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 9 Σεπτεμβρίου 2022
Official Facebook page: https://www.facebook.com/anabstractillusion
Official Bandcamp page: https://anabstractillusion.bandcamp.com
