Εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι από άλλους, βιώνουμε εδώ και μια δεκαετία (τουλάχιστον) την απώλεια αγαπημένων μας μουσικών, είτε από τη ζωή είτε από την δισκογραφία – άλλες φορές βέβαια, ζούμε το αντίθετο (που πολλές φορές είναι εξίσου εφιαλτικό), δηλαδή τους παιδικούς μας ήρωες απλά να μην σταματούν ποτέ και με τίποτα. Ο Alan Parsons δεν ανήκει σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες, ευτυχώς.
Ο θρυλικός ηχολήπτης/παραγωγός/συνθέτης/πολυμουσικός από το Λονδίνο, δεν χρειάζεται συστάσεις. Όσοι μεγαλώσαμε με τα “The Raven”, “Genesis Ch. 1 V. 32”, “In The Lap Of Gods”, “Lucifer”, “Eye In The Sky”, “Time”, “Games People Play” και αρκετούς τίτλους ακόμα από τον The Alan Parsons Project κατάλογο, ξέρουμε καλά σε τι βαθμό μας έχει στιγματίσει ο ιδιαίτερος ήχος του Sir Alan και πως οι σελίδες της μουσικής ιστορίας συγκλίνουν απόλυτα με τις δικές μας αναμνήσεις.
Το φαινόμενο Alan έκλεισε τον κύκλο του Project με τον επίσης μοναδικό Eric Woolfson στη δύση των ‘80s και συνέχισε με την solo καριέρα του για περίπου 15 χρόνια, όπου και την διέκοψε το 2004 με το “A Valid Path” για επίσης 15 χρόνια, μέχρι δηλαδή να κάνει την έκπληξη με την επική επιστροφή “The Secret” το 2019. Δύο live albums μετά (το ένα ηχογραφημένο στην Ολλανδία και το άλλο στο Τελ Αβίβ), μας προσφέρει το έκτο προσωπικό studio album του, “From The New World”.
Ο σχεδόν 74χρονος Alan, πλαισιώνεται για μια ακόμα φορά από μια πλειάδα κορυφαίων μουσικών – μεταξύ αυτών ο Joe Bonamassa, o James Durbin του American Idol και των Quiet Riot, ο David Pack των Ambrosia και ο Tommy Shaw των Styx.
Το “From The New World” ανοίγει με ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια της προσωπικής του πορείας, το “Fare Thee Well”, το οποίο σε στέλνει (αδιάβαστο και) κατευθείαν στις χρυσές εποχές του Project αλλά και των Pink Floyd (ξεκάθαρα), κερδίζοντας έτσι την προσοχή. Ξεχώρισα επίσης τα “You Are The Light”, “Halos” (με μια γέφυρα πριν το τελευταίο ρεφραίν που μου θύμισε κάτι από “Lucifer”) και το κινηματογραφικό “Goin’ Home” που θα μπορούσε κάλλιστα να κλείνει το δίσκο, αφού η διασκευή στο “Be My Baby” (με την Tabitha Fair στα φωνητικά) που έχει αναλάβει αυτή τη δουλειά, θα μπορούσε να λείπει.
Σε γενικές γραμμές, το “From The New World” είναι απόλαυση. Ειδικά τα τραγούδια που δεν έχουν αναλάβει οι μεγάλοι καλεσμένοι του Alan και που καταφέρνουν να ταξιδέψουν τον ακροατή 40 χρόνια πίσω. Σε αυτά που ξεχωρίζουν για τα ονόματα των guests (“Uroboros”, “Give ‘Em My Love”, “I Won’t Be Led Astray”), νιώθω μια απόκλιση από την ατμόσφαιρα του υπόλοιπου album που, χωρίς να είναι κακά τραγούδια, με πετάνε ελαφρώς έξω από το concept (που πιθανώς έχω μόνο στο δικό μου μυαλό). Ένα πάντως είναι σίγουρο: ο Alan Parsons δεν θα κουράσει δισκογραφικά ποτέ, ακόμα και αν βρίσκεται πίσω από την κονσόλα στα 100 του χρόνια.
Είδος: Progressive Rock
Δισκογραφική: Frontiers Music Srl
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15 Ιουλίου 2022
Official website: https://alanparsons.com/
