Είναι σίγουρα και εμφατικά σκοτεινό το πρόσφατο έργο των Γερμανών, Aiwaz. Και είναι μια ισχυρή έκπληξη να ανακαλύπτει κανείς πως το αποτέλεσμα αυτό είναι η δουλειά ενός ντουέτου από το Ντόρτμουντ: ο πολυμουσικός Timo Maischatz χειρίζεται όλα τα όργανα στις συνθέσεις και δίπλα του ο τραγουδιστής Arkadius Kurek εμπλουτίζει με μια πολύ ενδιαφέρουσα φωνητική παράσταση τη μουσική και γράφει τους στίχους.
Οι ίδιοι στην περιγραφή τους επικαλούνται έναν συνδυασμό από Queensrӱche, Solitude Aeturnus, Marillion, Ghost και My Dying Bride. Αυτό που θα αλιεύσω από την περιγραφή αυτή, αποφεύγοντας την απόλυτη ταύτιση, είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και τελικά πετυχημένη απόπειρα μετάλλαξης της ξεκάθαρα doom βάσης που έχει η μουσική τους, με στοιχεία που απλώνονται από το gothic μέχρι τις μελαγχολικές παρυφές του progressive rock. Το ισχυρότερο στοιχείο που επιπλέει στο ύφος και τον ήχο τους είναι η σκιά των My Dying Bride.
Τα βήματα των έξι τραγουδιών που συμπληρώνουν το άλμπουμ είναι ευλαβικά mid tempo και με μια εμβατηριακή πένθιμη περιπλάνηση. Όμως υπάρχει εξαιρετικό ενδιαφέρον τόσο στον ήχο που έχουν επιλέξει ακόμα και για τον κυρίαρχο σκελετό των βαριών αργών ριφ, όσο και στις επιμέρους προσθήκες. Ένα διακριτικό πλήθος από λεπτομέρειες, ευαίσθητες προσθήκες εγχόρδων και ακουστικών στοιχείων προσδίνει μια μελαγχολική και ευγενική πολυτέλεια στον ζοφερό doom βηματισμό τους. Έτσι τα τραγούδια ανοίγουν συχνά μικρές πληγές ντελικάτων ήχων, προσθέτοντας θελκτικές αλλά οδυνηρές παγίδες για τον ακροατή, που θα αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και έναν νεοκλασικό, γοτθικό χαρακτήρα.
Η παρουσία του Arkadius Kurek (επίσης πίσω από το μικρόφωνο των παλαιότερων συμπολιτών doomsters, Wheel) είναι καταλυτικά δημιουργική στο πλήθος των στιγμιότυπων που ζωντανεύει ο ίδιος μέσα στο παχύ σκοτάδι των 53 λεπτών. Με μια φωνή που κατεργάζεται ευέλικτα απόπειρες που έχουμε ζήσει συχνά στο παρελθόν από πληθώρα ερμηνευτών του χώρου αυτού, αποδεικνύεται αισθητά ιδιαίτερος και εύστοχος. Μια έκφραση καθαρή, ευαίσθητη, ζωντανεύει συχνά μια ψύχραιμη, αξιοπρεπή αγωνία, μια σχεδόν άσκοπη από το ξεκίνημα υποψία ικεσίας που ταΐζει σε στιγμές μια ψυχρή ματαιότητα. Έχει στιγμές που υψώνεται με ένα μοιραίο μεγαλείο μιας μάταιης διεκδίκησης και όλα του τα πρόσωπα προσδίνουν στις συνθέσεις έναν πρωταγωνιστή με θαυμάσιες γκρίζες αποχρώσεις, που δεν ξεχνά σε κάποιες συγκυρίες να γίνεται μοχθηρά σκοτεινός. Τα φωνητικά του, χωρίς δεύτερη σκέψη, καθορίζουν σημαντικά το συνολικό ύφος των Aiwaz, συμπληρώνουν έξυπνα αυτή την πλεύση απόκλισης από τα συνήθη νερά του doom, και μας χαρίζουν μια ξενάγηση σε έναν στοιχειωμένο, σκονισμένο και ήδη πληγωμένο λυρισμό.
Και τα έξι τραγούδια, που περνούν σε διάρκεια τα επτά λεπτά, κρύβουν τη μυστική τους δύναμη στην αφοσίωση, την άφεση και την υπομονή του ακροατή να βυθιστεί σε αυτά και να βιώσει το σύμπαν του ντουέτου από το Ντόρτμουντ. Έτσι θα ανακαλύψει σταδιακά το σεβαστό πλήθος μεγάλων μελωδιών, που ίσως να είναι περισσότερο φανερές και αιθέριες στο πανέμορφο, “Garden of Despair”.
Για όλους αυτούς που θα ήθελαν έναν βόρειο άνεμο των Green Carnation ή μια βρετανική θλίψη των Anathema να παραμονεύει στο τεξανό doom metal των Solitude Aeturnus, η περίπτωση του ντεμπούτου των Aiwaz είναι μια ιδανική περίπτωση γκρίζου μεγαλείου, και μιας λυρικής μουσικής θεατρικής απόπειρας για λύτρωση. Προσοχή στη σύγχυση με το ιταλικό death metal σχήμα των 90’s με το ίδιο όνομα, ή τους ηλεκτρονικούς industrial techno Aiwaz από το Ελσίνκι.
Είδος: Doom/Gothic Metal
Εταιρεία: Hammerheart Records
Ημερομηνία: 25 Οκτωβρίου 2024
