AFTER LAPSE: “Pathways”

ALBUM

Έχει μια ξεχωριστή νοσταλγική ομορφιά να τηρούνται τα έθιμα. Όσο και αν στο ορθολογιστικό σου μυαλό η εξήγηση δίνεται από το πλήθος και την πυκνότητα των κυκλοφοριών, είναι συγκινητικά υπερκόσμιο να υποθέτεις πως μια ανεξήγητη μαγεία και δύναμη έρχεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή να στραπατσάρει τη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς που έχεις ήδη παραδώσει. Σχεδόν χωρίς καμιά έκπληξη πια, και αναμένοντας το μοιραίο, συναντήθηκα με τη δεύτερη δουλειά αυτών των Ισπανών.

Η αρχή της φρέσκιας ιστορίας τους μας στέλνει πίσω στο 2018, όταν ο ντράμερ Roberto Cappa, ο κημπορντίστας Pablo Sancha και ο κιθαρίστας Arturo Rodriguez, ήδη γνώριμοι από τη θητεία τους στους Delyriüm, σχημάτισαν την πρώιμη μορφή του γκρουπ. Με τις απαραίτητες αλλαγές και προσθήκες των κατάλληλων προσώπων, η σημερινή σύνθεση διαμορφώθηκε το 2021, και άμεσα τράβηξε την προσοχή του Δανέζικου management “Intromental”. Τα demo του πρώτου άλμπουμ έφτασαν στην Frontiers και προκάλεσαν ενθουσιασμό. Τα υπόλοιπα είναι ήδη ζωντανή ιστορία, που περιλαμβάνει και μια σειρά εμφανίσεων του γκρουπ στο πλευρό των σπουδαίων progsters Threshold.

Όπως μαρτυρά και η παραπάνω συνύπαρξη στην περιοδεία των Άγγλων βετεράνων του χώρου, οι After Lapse είναι ένα ολόφρεσκο όνομα στο χώρο του μοντέρνου progressive metal. Όλα τα αυτονόητα εργαλεία που φαντάζεται κανείς, υπάρχουν μέσα στο εργαστήρι τους, καθώς δεν έχουν κρύψει από την πρώτη στιγμή την αγάπη τους σε μπάντες όπως οι Haken, Pain of Salvation, Dream Theater. Ταυτόχρονα, έχουν έναν υπέροχα διπλωματικό τρόπο να αλιεύουν στοιχεία από την προτίμηση που επίσης έχουν σε πιο μελωδικά power metal χωράφια, πολύ κοντά στις συντεταγμένες των Kamelot και των Angra.

Η δύναμη της γοητείας που ασκούν άμεσα οι φίλοι μας βρίσκεται σε έναν αρχέγονο νόμο της μουσικής, που ελάχιστα έχει να κάνει με τα επιμέρους προωθητικά ευρήματα των μοντέρνων ιδιωμάτων: αποδεικνύονται σπουδαίοι μάστορες μεγάλων μελωδιών αλλά και χειριστές των βασικών αυτών γραμμών για να εκμεταλλευτούν μέσα στο ίδιο το τραγούδι κάθε δυνατή παράλλαξη. Πράγματι, οι Ισπανοί προκύπτουν ιδανικοί θιασώτες των μεγάλων ρεφρέν, και έχουν μια προφανή ευφυΐα στο στήσιμο των συνθέσεων πάνω σε γραμμές που έρχονται και μένουν άμεσα στον ακροατή. Αυτό παραμονεύει παντού στον δίσκο, αλλά μια δυνατή περίπτωση είναι το “Clones”, ένας συγκινητικός ύμνος που προτρέπει στην αποστασιοποίηση από το κοπάδι, στην απομάκρυνση από την απεγνωσμένη, φυτεμένη μέσα μας ανάγκη να ταιριάξουμε και να ανήκουμε κάπου. Η γραμμή all my life, blinded and silenced” , μένει να σε ακολουθεί επίμονα παντού.

Οι φίλοι του χώρου δεν πρόκειται βέβαια να στερηθούν τις συγκινήσεις από παιχνιδιάρικα grooves και καλοζυγισμένα τερτίπια τεχνικής, όλα αυτά τα στολίδια που προσθέτουν περισσότερη περιπέτεια σε κάθε όμορφα στημένη σύνθεση, όπως στο πληθωρικό “Thanks But No Thanks”, όπου εύκολα θα μπορούσε κανείς να φαντασιωθεί τους Toto της ένδοξης περιόδου να βουτούν στο prog metal καζάνι. Και θεωρώ προσωπικά πως αυτή η έξυπνη δόση κρυφής επίδρασης κάποιων απαιτητικών AOR ακουσμάτων τους κάνει πιο σοφούς και εύστοχους στη διαχείριση των τραγουδιών τους. Αποφεύγουν έτσι ιδανικά κάθε πιθανή φλυαρία άσκοπης δεξιοτεχνίας, και οι διαδρομές των συνθέσεων έχουν ένα συνεχές νόημα, μια προσιτή ουσία, κερδίζοντας άμεσα τον ακροατή. Σημαντική σε αυτό είναι η ευλυγισία που παρουσιάζουν τόσο τα κήμπορντς όσο και οι κιθάρες σε όμορφες ρυθμικές εναλλαγές από τα πιο ήπια μέρη στις κορυφώσεις, δένοντας τις μεταβάσεις με όμορφους ηχητικούς κόμπους. Έτσι, βρισκόμαστε συνολικά μπροστά σε ένα λυρικό, ισορροπημένο και ελκυστικό άλμπουμ, και μόλις μια ευκαιρία φτάνει για να εκτιμήσει κανείς τα θέλγητρά του.

Όσο ο οργανικός επίλογος του “Temperance” με σπρώχνει ευγενικά σε μακρινές εντυπώσεις κάποιου χαμένου score του Craig Armstrong, ο χώρος για σκέψη γνωρίζει και μια γρήγορη εισβολή αυτής της συνολικής ικανοποίησης που δίνει απλόχερα ένα απρόσμενο ηχητικό δώρο. Οι Μαδριλένοι κάνουν ένα σοφό μάθημα σκεπτόμενης μουσικής και ταυτόχρονης ψυχαγωγίας και δικαιωματικά κερδίζουν τα εύσημα ενός από τους δίσκους της χρονιάς.

Είδος: Progressive Metal
Εταιρεία: Frontiers Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13 Δεκεμβρίου 2024

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1197 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.