Ο Δεκέμβριος μαζί με τα φώτα, τα στολίδια και τα μελομακάρονα φέρνει πάντα και τις λίστες της χρονιάς. Ένα μουσικό έθιμο σχεδόν φετίχ πια, τηρήθηκε με ευλάβεια από τη συντακτική ομάδα του Soundcheck, και έχοντας έτοιμα τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα, ξεκινάμε από το χαμηλότερο σκαλί της 20άδας των συντακτών για το 2023, ανεβαίνοντας καθημερινά προς την κορυφή.
(επιμέλεια άρθρου: Γιώργος Γεωργίου)
No 16: QUEENS OF THE STONE AGE: “In Times New Roman…”
“Ready an’ Willing”
Μετά τη διάλυση των επιδραστικών Kyuss, η ιδιαίτερα δραστήρια τότε σκηνή του Palm Desert, μια κολεκτίβα μουσικών και συγκροτημάτων από την Palm Desert της Καλιφόρνια που συνδύαζε hard rock, metal, ψυχεδέλεια, grunge, blues, ακόμα και punk, λειτούργησε σαν καταλύτης (τα περίφημα desert sessions) να δημιουργήσει ο κιθαρίστας Josh Homme το νέο του σχήμα με το όνομα Queens Of The Stone Age. Στη δημιουργία του πρώτου άλμπουμ των “QOTSA” όπως τους έχει μάθει πια το κοινό, πήρε μέρος ο πρώην ντράμερ των Kyuss, Alfredo Hernandez, ενώ ο πρώην μπασίστας τους Nick Oliveri τους ακολούθησε στην περιοδεία.
“Self Portrait”
Δύσκολο να προσδιορίσεις και να περιορίσεις μουσικά το συνολικό έργο τους. Ο Homme δεν δίστασε να αλλάξει πεδία, ερμηνείες, ήχους , διαθέσεις, ακόμα και όταν η mainstream αγκαλιά έγινε τεράστια και ο αυτόματος πιλότος ήταν μια προφανής και σίγουρη επιλογή. Αντί για κάτι τέτοιο, και μέσα και από αλλαγές προσώπων είδαμε τον αρχηγό να βουτά σε πειραματισμούς, να προκαλεί συχνά τον ακροατή, να κινείται πέρα από τα σίγουρα. Οι QOTSA συνολικά έχουν διατρέξει μια μεγάλη μουσική γκάμα, πάντα με βάση την αφετηρία τους.
“The Leader of the Pack”
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως οι QOTSA είναι το μωρό του Homme. Κράτησε το πηδάλιο και το έστρεψε πάντα με βάση τον δικό του ορίζοντα, χάραξε το μικρό κόσμο της μπάντας κόντρα σε ισχυρές προσωπικότητες με οποιοδήποτε τίμημα, είχε την τύχη να απολαμβάνει την εκτίμηση αλλά και τη συνεισφορά από ξεχωριστές περσόνες της σκηνής. Ακόμα και να ήθελε σκόπιμα να μπερδέψει τόσο πολύ τους μουσικούς γραφιάδες του πλανήτη δεν θα τα κατάφερνε τόσο καλά να δημιουργεί στο ίδιο άλμπουμ την εντύπωση πως οι QOTSA έχουν εγκαταλείψει εντελώς το ύφος τους, και λίγες στιγμές αργότερα πως παραμένουν περισσότερο κλασικοί από ποτέ. Σαν άνθρωπος δέχτηκε δυνατά χτυπήματα με απώλειες αγαπημένων φίλων, ένα οδυνηρό διαζύγιο το 2019 με μια έντονη δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια των παιδιών, διαγνώστηκε με καρκίνο το 2022, αλλά ο μουσικός με τα αμέτρητα ψευδώνυμα έχει το αντίδοτο, καταφεύγοντας στη δημιουργία δίσκων, κάτι που χαρακτηρίζει σαν τη δική του θρησκεία, μια περίπλοκη, δύσκολη ευχαρίστηση απαραίτητη για την ψυχική του υγεία.
“Where Eagles Dare”
Όσο και αν οι ελιγμοί του Homme εξυπηρετούν διαφορετικές επιλογές ανάλογα με το προσωπικό γούστο, αν θέλουμε να μιλάμε πραγματικά για καθολική αναγνώριση, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το “κόκκινο άλμπουμ”. Το “Songs for the Deaf” έκανε αμέσως το όνομα της μπάντας τεράστιο, τους έβαλε στα charts και άφησε αιώνια singles σαν τα “No One Knows” και “Go with the Flow”. Υπάρχουν ο Dave Grohl και ο Mark Lanegan, που σημαδεύουν με τις συμμετοχές τους ένα έτσι κι αλλιώς μεγάλο άλμπουμ. Σημειολογικά, είναι το τελευταίο για τον Nick Oliveri, ο οποίος απολύθηκε μετά την περιοδεία. Ακόμα και σήμερα, μνημονεύεται σαν το κορυφαίο άλμπουμ της καριέρας τους, και η αντοχή του δικαιολογεί υπερβολές σαν τη δήλωση “αυτό δεν είναι το metal του πατέρα σου, είναι καλύτερο”.
“Looking for Today”
Ο Απόστολος Κουφοδήμος έγραψε στις 23 Ιουνίου για το “In Times New Roman…”:
“Η προαναφερθείσα οπτική εκφράζεται και σε ένα από τα singles του δίσκου, το “Carnavoyeur”, ενός από τα πλέον “πειραματικά” τραγούδια που έχουν γράψει την τελευταία δεκαετία. “When there’s nothing I can do, accept, enjoy the view”. Εννοείται πως η ζωοφόρος και ζωογόνος ορμή του παρελθόντος, εξακολουθεί να διατηρείται, και αυτό διατρανώνεται εναργέστατα με κομμάτια όπως το “What the Peephole Say” που προσωπικά θα το συμπεριελάμβανα σε μια μελλοντική best of, συλλογή τους, όπως και στο “Emotion Sickness” με τα γνώριμα αλά QOTSA riffs. Εκεί που πραγματικά δίνουν ρέστα, είναι στο “Straight Jacket Fitting”, άξιος επίλογος ενός δίσκου του Homme και της, ενίοτε, παρέας του. “To face down your demons, you’ve got to free them”.
Και όντως με το “In Times New Roman”, οι δαίμονες δείχνουν να απελευθερώνονται και να υποτάσσονται στον καλλιτεχνικό και συναισθηματικό οίστρο του δημιουργού τους”.
