Γιάννης Βογιατζής, μόνος, ψάχνει… Σημαντική πρόκληση, συχνά αναγκαία να απαγκιστρωθείς από τις καρφωμένες συντεταγμένες ενός σχήματος, ακόμα και αν αυτό είναι οι σπουδαίοι Need, που έδωσαν τη δική τους ώθηση στην μοντέρνα prog σκηνή της χώρας πέρα από τα σύνορα. Βέβαια, οι άνθρωποι που συγκεντρώνουν πολλά ερεθίσματα στο δημιουργικό τους σακούλι, κάποια στιγμή θα κοιτάξουν μέσα σε αυτό για να δουν ποια απωθημένα έχουν ξεχάσει.
Μακριά λοιπόν από τον συνήθη νόμο της βαρύτητας και πολυπλοκότητας των Need, η φωνή τους αποφασίζει να αφηγηθεί ευθυτενείς ιστορίες και να ανοίξει αυτά τα μικρά κουτάκια στο μυαλό του. Έχοντας μια αυθόρμητη, σχεδόν αναγκαία επιλογή να απλοποιήσει τη μεταφορά των ιστοριών του και την έκφραση όλων αυτών των προσωπικών στιγμιότυπων, είναι μονόδρομος να ακουμπήσει στις αλάνθαστες, μαγικές συνταγές μεγάλων τραγουδοποιών του ευρύτερου rock χώρου. Άλλωστε η μαγεία των σπουδαίων δημιουργών ήταν πάντα η αυτόνομη δύναμη της σύνθεσης, η αξία του συναισθήματος, πέρα από τα πολλά τερτίπια και παραπετάσματα. Και ο Γιάννης τα καταφέρνει περίφημα.
Μας υποδέχεται με το ρυθμικό “Little Boxes” και πέρα από το γλυκό ταξίδι σε χωροχρόνους αγαπημένους, νόμισα πως είδα τον Sting με τον Copeland να χαμογελούν με νόημα, την ίδια στιγμή που οι στίχοι συγκρούονται με την ευδαιμονική διάθεση, δημιουργώντας έναν ενδιαφέροντα συνδυασμό. Από την άλλη, το “Undecided” είναι ξεκάθαρα η σειρήνα του άλμπουμ, ένα λυρικό, άμεσο τραγούδι απόδρασης, από αυτά που δεν βρίσκεις το παραμικρό που θα άλλαζες πάνω του, με βεβαιότητα ο πιο συχνός σταθμός του άλμπουμ.
Την αρμονική σύμπραξη των οργανικών θεμάτων με τα φωνητικά αναδεικνύει αισθητά το “3 Days 60 Nights”, με τα χρώματα στη γέφυρα και το ρεφρέν, ενώ το rocker “Call Me When You ‘re Drunk” με τα funky βέλη του ανεβάζει αισθητά τις εντάσεις, πιο μποέμ και αλήτικο, πιο πλάνο και αυτοκαταστροφικό, και με το άγγιγμα του Ravaya, κιθαρίστα των Need. Το μάτι του Γιάννη κλείνει στον μεγάλο David Bowie, στο έξυπνο “ tribute or not” “Minor Tom”, ένα φορτισμένο, αντιπολεμικό τραγούδι με πάθος, πίκρα και βάρος. Οι τόνοι χαμηλώνουν μαζί με το φως της ημέρας, όταν το “Streets of Athens” αναλαμβάνει να αφηγηθεί τρυφερά και ανθρώπινα την οικουμενική πραγματικότητα της μοναξιάς της “μητρόπολης”. Την ίδια σκυτάλη αρπάζει και το “Angela”, με τα βιωματικά στιγμιότυπα να καρφώνονται στη μουσική που κορυφώνεται ζητώντας μια στιγμιαία βεβαιότητα.
Είναι βέβαιο πως η διαδρομή του δίσκου είναι ένας προσωπικός εξορκισμός και το ομότιτλο είναι η οριστική επίκληση γι’ αυτόν, για την αγάπη να διώξει μακριά τα τέρατα που παραμονεύουν κάτω από το κρεβάτι. Σκόπιμα λιτό και απογυμνωμένο, δίνει χώρο για μια ιδιαίτερη προσέγγιση από τη φωνή του δημιουργού. Ίσως και να είναι απλά η ιδέα μου, αλλά στο τρυφερό φαλτσέτο του κάπου ξεπήδησε ο Nick Cave του “Ghosteen”.
Γιάννης Βογιατζής, μόνος, ψάχνει και βρίσκει λοιπόν… Με λίγη βοήθεια από τους φίλους του, για να κλέψουμε έναν τίτλο από το “Αφεντικό” που τόσο δείχνει να εκτιμά, άνοιξε τα κουτιά του και απελευθέρωσε μουσική ειλικρινή, ευαίσθητη, άμεση και οικουμενική. Άλλωστε, οι αγωνίες των ανθρώπων που δεν διστάζουν να κοιτάξουν μέσα τους, είναι κοινές σε ολόκληρο τον κόσμο.
Είδος: Rock/Indie Rock/Acoustic
Εταιρεία: One Little Victory Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 3 Νοεμβρίου 2023
Website: https://www.jonvoyager.com/
Bandcamp: https://jonvoyager.bandcamp.com/album/monsters
