Καλό μήνα σε όλους!!!! Και αν μπήκαμε στον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού, το μήνα των πάλαι ποτέ, ενδεχομένως και διαχρονικά, «μπάνιων του λαού», οι συντάκτες του Soundcheck πριν λάβουν την «άγουσα» και αυτοί για τις παραλίες, επέλεξαν στην ψηφοφορία τους (που ακολούθησε την επίσημη, εκλογική, του πάνσοφου λαού μας) και τελικά έχουμε «λευκό καπνό». Η διαφορά έγκειται στην «ισχυρά προσέλευση» στις «κάλπες», με αποτέλεσμα ακόμα μία φορά, από το ζητούμενο των τριών αγαπημένων albums από τις κυκλοφορίες του Ιουνίου, να έχουμε, ένεκα ισοβαθμών, πέντε.
Ενδεικτικό της ποιότητας και της υγιούς (όπως είναι πάντοτε στη μουσική) πολυφωνίας, δημιουργήθηκε ένα ιδανικό soundtrack για την παραλία, που μαζί με τις παρουσιάσεις των αντίστοιχων δίσκων που θα βρείτε στους συνδέσμους των τίτλων, ευχόμαστε να σας κρατήσουν ευχάριστη συντροφιά ανάμεσα σε βουτιές, αναγνώσεις βιβλίων και ηλιοθεραπείας. Καλή ακρόαση και καλές βουτιές!!
(Επιμέλεια άρθρου: Σταύρος Βλάχος)
“….κατάφεραν να πείσουν πολλούς και δύσπιστους ακροατές σαν κι εμένα, με το χαρακτήρα που ανέπτυξαν στο πέρασμα του χρόνου, την ανάδειξη μιας ταυτότητας (που δεν έχει να κάνει απλά με την προώθηση ενός vintage ιδιώματος) και με τις συνθετικές πτυχές τους που με εκπλήσσουν με κάθε ευκαιρία.”
“Η σχέση μας μ’ έναν καλλιτέχνη, δηλαδή το έργο του, τη στάση ζωής του και την πορεία του, περνά από διάφορες διακυμάνσεις στην πορεία του χρόνου. Σε όσα όμως κι αν διαφωνώ ή βρίσκομαι απέναντι στο μεγάλο μουσικό και ποιητή, η τέχνη του αποτελεί κάτι πέρα από αυτά. Και το «σκιώδες βασίλειό του», έρχεται να ξεπεράσει τη ρηχή ίσως πραγματικότητα και να γύρει την πλάστιγγα προς το μεγαλείο της τέχνης κι εντέλει στην παντοκρατορία της. Ένα live album που μόνο ο Dylan θα μπορούσε να κυκλοφορήσει.”
“Δεν ξέρω πόσες φορές στη ζωή του έχει κανείς την ευκαιρία να βιώσει την ειλικρινή μουσική ομολογία ενός καλλιτέχνη με την επιδερμίδα ενός καθημερινού ευπαθή και ευάλωτου ανθρώπου, σε αυτόν το σύμπαν με τους αμέτρητους αυτάρεσκους κομήτες. Το “16” περιέχει μια ειλικρινή αγωνία και μάχη για το επόμενο βήμα. Και μια μουσική που παλεύει να σταθεί με όλα τα σεμνά της στολίδια, αντάξια απέναντι στο εγχείρημα.”
“….με το “In Times New Roman”, οι δαίμονες δείχνουν να απελευθερώνονται και να υποτάσσονται στον καλλιτεχνικό και συναισθηματικό οίστρο του δημιουργού τους.”
“Ένα καλοκαιρινό, «ερημικό» Αθηναϊκό βράδυ, υπό το φως και τη λαμπρότητα της Ακροπόλεως και του αυγουστιάτικου φεγγαριού, θα ήταν στο μυαλό μου το ιδανικό σκηνικό για μία ήδη περιγραφείσα, ονειρική συναυλία με το συγκεκριμένο χαρακτήρα αυτών των ακουσμάτων, αποτελούσα ταυτόχρονα και μία βιωματική, ανεξίτηλη στιγμή ζωής, φαντασία μα και φαντασίωση.”
