Μπορεί οι Αθηναίοι melodic power metallers The Silent Rage να συμπληρώνουν 17 χρόνια ζωής τη χρονιά που διανύουμε, όμως η δισκογραφική τους δραστηριότητα μάλλον δεν υπήρξε ζωηρή. Το αντίθετο μάλιστα, φαντάζει ως μια τέτοια μιας νέας μπάντας που τώρα κάνει τα πρώτα της βήματα. Θέλετε οι συχνές προσθαφαιρέσεις στο line up που δεν τους άφηναν να επικεντρωθούν στο συνθετικό κομμάτι, ίσως και η τελειομανία του ιθύνοντος νου της μπάντας Νίκου Σιγλίδη να αποδώσει στο ακέραιο τις όποιες μουσικές ιδέες του, οι Κορυδαλλιώτες metallers έχουν κυκλοφορήσει μόλις δύο full length album, με το τελευταίο να είναι το “Nuances Of Life” πριν λίγες ημέρες και μάλιστα να αποτελεί το σημείο αναφοράς, ο δίσκος που θα απογειώσει το group και που πραγματικά θα πρέπει να στηριχθούν για τη συνέχεια.
Το “Nuances Of Life” είναι σίγουρο ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, από οποιοδήποτε power metal album υπάρχει εκεί έξω. Οι The Silent Rage, κατορθώνουν να πετύχουν έναν στιβαρό power metal ήχο, που άλλοτε κινείται σε μελωδικά μονοπάτια και άλλοτε μοιάζει κοφτερός σαν λεπίδα, αναδεικνύοντας τα πιο τεχνικά χαρακτηριστικά της μπάντας. Θα μπορούσες να διακρίνεις τις επιρροές από δύο ιερά τέρατα του heavy metal, όπως οι Judas Priest και οι Iced Earth, οι οποίες έχουν διαποτίσει το νέο album από την αρχή μέχρι το τέλος του, χωρίς όμως να αμφισβητούν τις συνθετικές και μουσικές λεπτομερής πινελιές του Σιγλίδη και της παρέας του, όπως επίσης και την μοναδική μοντέρνα προσέγγιση με μία πιο στιβαρή παραγωγή. Οι Σιγλίδης και Σαρμπάνης μοιάζουν να “ζωγραφίζουν” riff-ολογικά, ενώ οι πρόσφατες προσθήκες των Σαρμπάνη, Χανιωτάκη και ιδιαιτέρως του Μιχάλη Ρινακάκη στη φωνή, έχουν δώσει την απαραίτητη φρεσκάδα και θα έλεγα και ένα “κλικ” ποιότητας παραπάνω ώστε το “Nuances Of Life” να φαντάζει πλέον ως το πιο μεστό, το πιο ώριμο και το πιο φρέσκο power metal album, τουλάχιστον στην εγχώρια σκηνή. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η δυναμική, η αύρα και η σιγουριά που αποπνέει από το δεύτερο δίσκο των The Silent Rage, δεν είναι και εύκολο να βρεθεί και στην παγκόσμια power metal κοινότητα, με αποτέλεσμα το νέο album των Αθηναίων metallers να μοιάζει ως must have για κάθε οπαδό που σέβεται τον εαυτό του.
Και αν το “The Deadliest Scourge” έμοιαζε με ένα ακατέργαστο διαμάντι, το “Nuances Of Life” είναι πλέον αυτός ο πολύτιμος “λίθος” που φτάνει μπροστά στα μάτια σου και τον κοιτάς με δέος. Οι The Silent Rage έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν συνθετικό “κολοσσό”, με πλουραλισμό στα riff, φρέσκιες ιδέες και με ευφυείς στιχουργικές παρεμβάσεις που πραγματικά χαίρεσαι να ακούς να ξεδιπλώνονται μπροστά σου και από την άλλη μοιάζουν ικανές να σε μαγνητίσουν με την μελωδική και τεχνική ποιότητα τους. Δεν ξέρω αν μπορεί να ξεχωρίσει κάποιο κομμάτι από ένα “γεμάτο” album, αφού θα ήταν άδικο να υποσκελίσεις έστω και ένα από αυτά και το “Nuances Of Life” να χάσει κάποιο “μέλος” του, να “συννεφιάσει” το πεντακάθαρο τοπίο του. Το νέο album των The Silent Rage, μοιάζει σαν ζωντανός οργανισμός που κάθε κομμάτι του “παίζει” το ρόλο ενός “οργάνου”, που είναι απαραίτητο να λειτουργεί ώστε να μένει ζωντανό. Φαντάζει ως ένας αίθριος ουρανός, όπου ένα μόνο μικρό “συννεφάκι” μπορεί να χαλάσει την τελειότητα του. Πως μπορείς λοιπόν να δημιουργήσεις έστω και μια μικρή υπόνοια, ότι κάποιο κομμάτι από ένα τέλειο album είναι λίγο πιο πίσω ποιοτικά; Άκουσε το προσεχτικά και αν έχεις τα κότσια, κάν’το.
Οι The Silent Rage, μπαίνουν από την αρχή γκαζωμένοι και δεν δείχνουν διάθεση να κόψουν ταχύτητα. Από το εναρκτήριο “The Serpent Lord” μέχρι και το “Ghost Of A Wayward God”, μοιάζουν να κινούνται με σπασμένα φρένα, βγάζοντας απίστευτη ενέργεια και με υποδειγματικές ερμηνείες καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια εκπληκτική ατμόσφαιρα που δύσκολα συναντάς στις μέρες μας σε κάποιο album. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην χτυπηθείς υπό τους ήχους των “The Serpent Lord”, “Carve Your Rage”, “Another Fallen Dreamland” και “Exhaling Fear”, ενώ από την άλλη μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι κομμάτια όπως τα “Code Of Destruction”, “Crows Fly Back”, “Scarlet Dawn”, “The Man In The Mirror” και “Ghost Of A Wayward God”, δεν θα σου δημιουργήσουν ένα αίσθημα μουσικής νιρβάνας από το πρώτο κιόλας άκουσμα. Το “Black Monday” ίσως σου προσφέρει την μελωδική απόδραση που αναζητάς, ενώ το ομώνυμο “Nuances Of Life” θα σε επαναφέρει στην “σκληρή” power metal πραγματικότητα των The Silent Rage. Θα ήθελα όμως να σταθώ στα “Another Fallen Dreamland” και “Black Monday”, όχι γιατί ξεχωρίζουν ποιοτικά αλλά γιατί στο πρώτο δεσπόζει η παρουσία του Stu Block πρώην τραγουδιστή των Iced Earth, που επιβεβαιώνει την αντίληψη για επιρροές από τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού, ενώ το δεύτερο έρχεται να αναδείξει την ηλικιακή ταυτότητα των Αθηναίων metallers μιας και οι μπαλάντες στις μέρες μας μοιάζουν απαγορευμένο είδος.
Προφανώς και το “Nuances Of Life”, είναι ότι καλύτερο έχουν δημιουργήσει οι The Silent Rage μέχρι σήμερα. Εγώ θα το προχωρούσα λίγο ακόμα, λέγοντας ότι το δεύτερο album των Αθηναίων metallers αποτελεί έναν πολύτιμο “λίθο” στην εγχώρια heavy metal σκηνή. Είναι από τους δίσκους που δημιουργούν οπαδούς ενός group, ενώ μοιάζει σχεδόν βέβαιο ότι θα λογίζεται ως κλασικό σε λίγα χρόνια. Σίγουρα θα αποτελέσει πόλο έλξης για πολλούς, αν όχι όλους, τους λάτρεις του μελωδικού power metal, ενώ θα γοητεύσει και το σύνολο του heavy metal-ικού κοινού με τα old school riff και solo, καθώς και με τις αληθινές ερμηνείες του Μιχάλη Ρινακάκη. Η μηχανή των The Silent Rage δείχνει να βρίσκεται σε full ρυθμό και πλέον φαντάζει βέβαιο ότι βαδίζοντας σε αυτά τα power metal μονοπάτια, μοιάζει αδύνατο να μην φτάσουν στον τελικό μουσικό προορισμό τους. Προσωπικά, θεωρώ το “Nuances Of Life”, έναν από τους δίσκους της χρονιάς.
Είδος: Melodic Power Metal
Δισκογραφική: Scarlet Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Μαΐου 2023
Facebook
Official Page
