Οι ικανότητες του Navene Koperweis ως ντράμερ δε χρίζουν ανάλυσης. Έχουν αποδειχθεί τόσο με τους Animals As Leaders όσο και με το περσινό καταστροφικό του παίξιμο σε ένα από τα καλύτερα album του 2022. Αναφέρομαι φυσικά στο εξαιρετικό “Of Kingdom And Crown” των Machine Head. Με το super – group Entheos όμως μας δείχνει ακόμη μία πτυχή του πολύπλευρου ταλέντου του. Εκείνη της σύνθεσης, ενορχήστρωσης και παιξίματος σχεδόν όλων των οργάνων.
Με τα δύο πρώτα υπέρ-τεχνικά τους album, οι Entheos έσκασαν με κρότο στη μουσική σκηνή. Ένθεος είναι αυτός ο οποίος είναι γεμάτος Θεό. Αυτός εδώ ο πολυοργανίστας φαίνεται να μην έχει το Θεό του, άσχετα με το αν η έμπνευσή του οφείλεται ίσως σε κάποια θεϊκή παρέμβαση. Στο 3ο της album η μπάντα είναι επί της ουσίας ντουέτο με την Chaney Crabb στα φωνητικά και τον Koperweis να αναλαμβάνει τα πάντα, εκτός από το μπάσο. Εκεί – και μόνο για το στούντιο αυτή τη φορά – βρίσκεται ο Evan Brewer (Fallujah). Μην το εκλάβεις όμως λανθασμένα και νομίσεις πως το “Time Will Take Us All” είναι ένα one man show.
Τα τρομακτικά, άλλοτε ερεβώδη κι άλλοτε σκισμένα φωνητική της Crabb, τα περάσματα των μπασογραμμών του Brewer, η εκλεπτυσμένα συγχρονισμένη συνεργασία ανάμεσα στην κιθάρα και τα ντραμς, όλα συνηγορούν για ένα αυτοματοποιημένο και τέλειο αποτέλεσμα. Τα single που είδαν τη δημοσιότητα πριν την κυκλοφορία του album ήταν ικανά να υποψιάσουν τον ακροατή για το τι επρόκειτο να έρθει. Το εναρκτήριο “Absolute Zero” αποτελεί ένα δαιδαλώδη διάδρομο από riffs, ένα πνιγηρό death metal δάσος από το οποίο είναι δύσκολο να δραπετεύσεις. Το album αποτελείται από 9 κομμάτια χωρίς διακοπή μεταξύ τους, και επί της ουσίας το κλείσιμο του ενός είναι η εισαγωγή του επόμενου.
Στο ίδιο δαιδαλώδες μοτίβο συνεχίζει και το “In Purgatory” του οποίου το δυσοίωνο outro οδηγεί στο λασπωμένο τοπίο του “The Interior Wilderness” με τα groovy death ξεσπάσματα. Μέσα στο τεχνικό μακελειό που συντελείται στο album, υπάρχει χώρος να ανθίσει και άπλετη μελωδία με την αύρα των Cynic να βρίσκεται διάχυτη εδώ και εκεί. Ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι το “Oblivion” με τα ταξιδιάρικα leaks του μπάσου να χρωματίζουν τα, σε σημεία, καθαρά φωνητικά της Crabb. Παρ’ όλο που το τεχνικό death metal είναι στο αίμα της μπάντας, αυτό δεν αφαιρεί τη δυνατότητα να γκρουβάρουν αν και όποτε το θελήσουν, όπως για παράδειγμα στο Antiba (anti-ballad) “I Am the Void”, του οποίου τη σχετική ηρεμία ακολουθούν το τεχνικά κτήνη “Darkest Day” και “Clarity in Waves”.
Λίγο πριν το φινάλε έρχεται το μεγάλο φινάλε με τον 7λεπτο ύμνο “The Sinking Sun”. Ένα έπος τεχνικού death metal με αλλοπρόσαλλους ρυθμούς, blast beats και ένα μπάσο που σε γρονθοκοπά ασταμάτητα από την αρχή μέχρι το τέλος. Ασταμάτητο repeat και από εμένα λοιπόν. Εν αντιθέσει με το ποδοπάτημα του “The Sinking Sun”, το ομώνυμο κομμάτι που κλείνει το album, έρχεται να προσφέρει έναν επίλογο ο οποίος κορυφώνεται σταδιακά, διαλύοντας ό,τι έχει απομείνει από το δύσμοιρο ακροατή.
Ακόμη μία αφορμή για να στρέψω την προσοχή μου στο νέο album των Entheos υπήρξε και το εξαιρετικό εξώφυλλο του album. Αν παρακολουθείς τα έργα του και την τεχνοτροπία του, θα πρέπει ήδη να έχεις καταλάβει πως πρόκειται για τον εξαίσιο καλλιτέχνη Eliran Kantor (Testament, Kreator, Helloween, My Dyin Bride κτλ.) . Το “Time Will Take Us All” είναι από εκείνα τα album που κοιτάς το artwork, και σε αντίθεση με το σύνηθες, αντιλαμβάνεσαι πως τελικά αυτό που λάμπει είναι όντως χρυσός. Βρίσκεται ήδη ανάμεσα στις must hear κυκλοφορίες του έτους και νομίζω πως θα αποτελέσει και μία από τις must have κόπιες, τουλάχιστον για εμένα.
Είδος: Progressive death metal
Δισκογραφική: Metal Blade Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 3 Μαρτίου 2023
Facebook: https://www.facebook.com/entheosband/
Instagram: https://www.instagram.com/entheosofficial/
Twitter: https://twitter.com/entheosofficial
