Θεωρώ τον Iggy Pop, τη σπουδαιότερη rock persona των καιρών μας. Τόσο των παρελθόντων δεκαετιών όσο και του ενεστώτος χρόνου. Δεν χρειάζεται να παραθέσω πολλά παραδείγματα για την τεκμηρίωση του παραπάνω συλλογισμού. Ένα μόνο. Ότι εξακολουθεί να διατηρεί το καλλιτεχνικό status που είχε ήδη διαμορφώσει από τα τέλη της δεκαετίας του 60. Χωρίς καμία “ έκπτωση”, ως προς τη δημιουργική ποιότητα.
Το “Every Loser”, είναι το 19ο studio album του, και έρχεται 3 χρόνια μετά το αρκούντως ικανοποιητικό, αλλά κινούμενο σε εντελώς διαφορετική μουσική κατεύθυνση, “Free”. Το τελευταίο, αποτελούσε τη φυσική συνέχεια του εξαιρετικού “Post Pop Depression”. Αντίθετα, το “Every Looser”, μοιάζει περισσότερο με το τελευταίο άλμπουμ που έγραψε με τους Stooges, το “Ready to Die”(2013). Είναι περισσότερο rock, περισσότερο punk, περισσότερο “ωμό” και τραχύ. Είναι ένα άλμπουμ που συνδυάζει το ηχόχρωμα του Detroit με το αντίστοιχο του Seattle και το hard rock του Los Angeles. Το σύνολο του υλικού, έχει γραφτεί με τη συμβολή και συμμετοχή εκλεκτών προσκεκλημένων, που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην αμερικανική μουσική κουλτούρα της εποχής μας. Όταν σε ένα άλμπουμ συμμετέχουν και γράφουν τραγούδια, οι Stone Gossard, Duff McKagan, Chad Smith, Josh Klinghoffer, αναμένεις εξαιρετικά αποτελέσματα. Και το αποτέλεσμα είναι όντως εξαιρετικό. Οι προαναφερθέντες, δεν είναι οι μοναδικοί που εμφανίζονται. Στο party του Iggy, δηλώνουν παρών ο drummer των Blink-182 Travis Barker, οι Dave Navarro,Eric Avery, και Chris Chaney των Jane’s Addiction, όπως επίσης και ο Taylor Hawkins. Εκεί ήταν ο Taylor, με το αιώνιο χαμόγελό του, και θα εξακολουθήσει να είναι εκεί. Την παραγωγή του δίσκου έχει αναλάβει ο Andrew Watt, που κατά το παρελθόν έχει συνεργαστεί από τον Ozzy και τους Pearl Jam, μέχρι τη Miley Cyrus και τον Morrissey. Και με τον Justin Bieber έχει συνεργαστεί.
Όπως προανέφερα, ο δίσκος έχει μια τραχύτητα και μια primitive ωμότητα, που παραπέμπει στους Stooges. Με το εναρκτήριο “Frenzy” και με κομμάτια-δυναμίτες όπως τα “Modern Day Ripoff”, και “Neo Punk”, νιώθεις το feeling του Detroit να σε διαπερνά σαν ηλεκτρομαγνητικό κύμα. Την ίδια εκκένωση νιώθεις και με το “All the way Down”, με τη διαφορά ότι η γεννήτρια, ελέω Gossard, έχει τοποθετηθεί στο Seattle. Η αφηγηματική δεινότητα του κυρίως δημιουργού εκτυλίσσεται στo “The News for Andy”, που παραπέμπει σε ποιητική βεγγέρα κάπου σε μια βεράντα του Brooklyn. Ο Iggy του “Post Pop Depression”, δηλώνει και πάλι ατμοσφαιρικά παρών με τα υπέροχα “New Atlantis” και “Comments”, ενώ ο αντίστοιχος των eighties με τα “Strung out Johnny” και The Regency”. Στο τελευταίο, που κλείνει και το άλμπουμ, ξεπροβάλει ως alter ego του Μπουκόφσκι, και του Τζάρμους. “Once I was a nobody, I didn’t stay too long, like a dog, or cat or bird, I sang a lusty song, fuck the regency, fuck the regency”.
Είναι ο Iggy που λατρεύουμε, ο Iggy που θέλουμε άμεσα να τον ξαναδούμε λάιβ, να πηγαινοέρχεται ακατάπαυστα στη σκηνή, με το κορμί του διάστικτο από τα σημάδια της ύπαρξης.
Είδος: Rock
Εταιρεία: Gold Tooth
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 6 Ιανουαρίου 2023
Website: https://everyloser.iggypop.com/?ref=https://www.google.com/
Facebook: https://www.facebook.com/iggypop/
