FATES WARNING: Κλείνει ο πρώτος κύκλος τους το 1986 με ένα αιώνιο έργο

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Το “Awaken the Guardian” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού progressive metal συγκροτήματος Fates Warning, που κυκλοφόρησε το 1986 από την Metal Blade Records. Το άλμπουμ αυτό ήταν το πρώτο που έβαλε το συγκρότημα και τη δισκογραφική τους στο Billboard 200 των ΗΠΑ, φτάνοντας στο Νο. 191, και παρέμεινε σε αυτό το chart για τέσσερις εβδομάδες. Είναι επίσης το πρώτο άλμπουμ των Fates Warning με τον κιθαρίστα Frank Aresti και το τελευταίο με τον αρχικό τραγουδιστή John Arch, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Ray Alder στο επόμενο άλμπουμ τους No Exit του 1988.

Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1986 στα στούντιο Stagg Street και Preferred Sound, στο Los Angeles. Η μπάντα βρίσκεται στο στάδιο της μετεξέλιξης των υβριδικών προοδευτικών στοιχείων του “The Spectre Within”, και ουσιαστικά σχεδόν ολοκληρώνει μια κατεύθυνση που είχε να κάνει με περίτεχνους και εξεζητημένους ρυθμούς, σύνθετα τραγούδια που είχαν σαν αιχμή του δόρατος τις ασύλληπτες και ιδιαίτερες φωνητικές μελωδίες του John Arch. Το λυρικό στοιχείο που σε περίμενε ήδη από το υπέροχο artwork του Ioannis, ήταν ο πρωταγωνιστής του ύφους, οι μαγικές, μυστηριώδεις ιστορίες που μεταφέρονταν από αυτό το εξεζητημένο μουσικό ελιξίριο, δημιούργησαν ένα ξεχωριστό εκφραστικό σύμπαν, που συνεχίζει να συγκινεί με τον ίδιο ισχυρό τρόπο μέχρι και σήμερα.

Ο Robert Taylor στο AllMusic το χαρακτήρισε “ένα κλασικό ντουλάπι από τα underground metal χρόνια της δεκαετίας του ’80” και το τραγούδι “Guardian” αποτέλεσε το αποκορύφωμα. Όπως και με το προηγούμενο άλμπουμ τους, “The Spectre Within” (1985), ο Taylor το συνέστησε περισσότερο στους οπαδούς του heavy metal παρά σε αυτούς του progressive metal, σημειώνοντας ότι “οι δομές του τραγουδιού είναι πολύ στοιχειώδεις για να ονομαστούν progressive”.

Ο Jeff Wagner στο περιοδικό Decibel κατέταξε το άλμπουμ στο νούμερο 134 στο Decibel Hall of Fame, λέγοντας ότι ήταν “ένα από τα διάσημα αριστουργήματα του είδους,” προσθέτοντας ότι “ένας τέτοιος συγκλονιστικός συνδυασμός παραδοσιακών metal και progressive ήχων δεν θα επαναλαμβανόταν ποτέ από το συγκρότημα” και καταλήγοντας ότι το “Awaken the Guardian εξακολουθεί να αντηχεί στη ζωή σήμερα” και να “εδραιώνει τη θέση των Fates Warning στην ιστορία του metal”.

Το Loudwire το κατέταξε στο Νο4 της λίστας του “Τα κορυφαία 25 Progressive Metal άλμπουμ όλων των εποχών.”

Το “Awaken the Guardian” έχει επανεκδοθεί αρκετές φορές. Η πρώτη ήταν όταν αποτέλεσε το πρώτο μέρος ενός διπλού άλμπουμ με No Exit το 1992, ενώ ακολούθησε μια remastered έκδοση το 1994, και άλλη μια φορά σαν πολυτελής έκδοση Digipak στις 28 Ιουνίου 2005. Το τελευταίο περιλαμβάνει ένα μπόνους δίσκο που περιέχει demos και ζωντανά κομμάτια, καθώς και ένα DVD μιας συναυλίας από τις 28 Δεκεμβρίου 1986, στο Sundance Club στο Long Island της Νέας Υόρκης.

To 2016, η αυθεντική σύνθεση του άλμπουμ επανασυνδέθηκε και έκανε δυο επιλεκτικές ζωντανές εμφανίσεις στο φεστιβάλ “Keep It True” στη Γερμανία, και στο Prog Power USA στις ΗΠΑ, και το 2017 κυκλοφόρησε το διπλό cd και dvd “Awaken the Guardian Live”.

1978- Το “Jazz” είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ του βρετανικού rock μύθου Queen. Κυκλοφόρησε από την EMI Records στο Ηνωμένο Βασίλειο και από την Elektra Records στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την παραγωγή έκανε ο  Roy Thomas Baker, ενώ το εξώφυλλο του άλμπουμ προτάθηκε από τον Roger Taylor, ο οποίος είδε προηγουμένως ένα παρόμοιο σχέδιο ζωγραφισμένο στο Τείχος του Βερολίνου. Τα διαφορετικά μουσικά στυλ του άλμπουμ προκάλεσαν επαίνους αλλά και έντονες επικρίσεις. Έφτασε στη δεύτερη θέση στο βρετανικό chart άλμπουμ και στην έκτη θέση στο chart κορυφαίων LPs & Tapes του Billboard των ΗΠΑ.

1981– Το “Too Fast for Love” είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού heavy metal συγκροτήματος tley Crüe. Η πρώτη έκδοση των 900 αντιτύπων κυκλοφόρησε στις 10 Νοεμβρίου 1981, στην αρχική δισκογραφική Leathür Records του συγκροτήματος. Η Elektra Records υπέγραψε με το συγκρότημα την επόμενη χρονιά, οπότε στο άλμπουμ έγινε remix και εν μέρει ηχογραφήθηκε ξανά. Αυτή η επανέκδοση, με διαφορετική λίστα κομματιών και ελαφρώς διαφορετικό εξώφυλλο (π.χ. κόκκινα γράμματα στο εξώφυλλο και διαφορετική εσωτερική φωτογραφία του συγκροτήματος), έχει γίνει η τυπική έκδοση από την οποία προέρχονται όλες οι μεταγενέστερες επανεκδόσεις. Το επανηχογραφημένο άλμπουμ αφαίρεσε επίσης το τραγούδι “Stick to Your Guns”, αν και εμφανίζεται σε μια έκδοση bonus του άλμπουμ. Ενώ το άλμπουμ έφτασε μόνο στο νούμερο 77 στο chart άλμπουμ Billboard 200 στις Ηνωμένες Πολιτείες, τελικά θα γίνει πλατινένιο.

Τα τραγούδια “Stick to Your Guns” και “Live Wire” κυκλοφόρησαν σαν singles για το άλμπουμ. Το εξώφυλλο είναι ένας φόρος τιμής στο άλμπουμ των Rolling Stones του 1971, “Sticky Fingers”.

Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το Music From “The Elder”, που είναι το ένατο στούντιο άλμπουμ που κυκλοφόρησε από το αμερικανικό rock συγκρότημα Kiss στη δισκογραφική Casablanca Records. Το άλμπουμ σηματοδότησε μια ουσιαστική απόκλιση από την προηγούμενη παραγωγή τους με το concept και τα ορχηστρικά στοιχεία. Ήταν το πρώτο άλμπουμ με τον ντράμερ Eric Carr και το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο κιθαρίστας Ace Frehley μέχρι την επανένωση τους το 1996.

Λόγω των χαμηλών πωλήσεων, οι Kiss δεν ξεκίνησαν περιοδεία προώθησης του δίσκου, για πρώτη φορά στην οκταετή ιστορία του, επιλέγοντας να κάνουν λίγες μεμονωμένες εμφανίσεις.

Ενώ το single “A World Without Heroes” ερμηνεύτηκε αργότερα στην εμφάνιση του συγκροτήματος το 1995 στο MTV Unplugged, οι Kiss έχουν αποφύγει σε μεγάλο βαθμό τις ζωντανές εκτελέσεις τραγουδιών από το άλμπουμ μετά τις αρχικές εμφανίσεις το 1981. Η υποδοχή των κριτικών στο άλμπουμ ήταν σχετικά ευγενική κατά την κυκλοφορία, αλλά αποδείχτηκε εμπορική αποτυχία και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν ήταν δημοφιλές στη δισκογραφική και τους μουσικούς, καθώς και τους κριτικούς, θεωρώντας ότι ήταν ένα από τα χειρότερα άλμπουμ που έγιναν ποτέ. Παρ ‘όλα αυτά, έχει συγκεντρώσει κάποια θετική επανεκτίμηση τα τελευταία χρόνια, με ορισμένους κριτικούς να παραδέχονται ότι ο δίσκος είχε τα προβλήματά του, αλλά ότι ήταν ακόμα ένα concept έργο που αξίζει να αναφερθεί.

1984– Το “Thunder Seven” είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ του καναδικού σκληρού ροκ συγκροτήματος Triumph, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1984. Τρία τραγούδια στο δεύτερο μισό του άλμπουμ ακολουθούν μια ιδέα βασισμένη σε θέματα που σχετίζονται με τον χρόνο. Το άλμπουμ έγινε χρυσό στις ΗΠΑ από το RIAA, με πωλήσεις πάνω από 500.000 αντίτυπα, στις 21 Απριλίου 2003, σχεδόν δεκαεννέα χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία.

Το “Follow Your Heart” ήταν το single της μπάντας με την ψηλότερη θέση στα charts της εποχής, φτάνοντας στο #88 τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στις ΗΠΑ. Το “Spellbound” κυκλοφόρησε επίσης σαν single, αν και δεν αποδείχτηκε τόσο επιτυχημένο, μπήκε μόνο στα charts στον Καναδά και μόλις στα 100 κορυφαία.

Το “Thunder Seven” ήταν το τελευταίο άλμπουμ των Triumph που δεν είχε κανέναν εξωτερικό συνεργάτη στις συνθέσεις. Όλα τα προηγούμενα άλμπουμ τους, με εξαίρεση το “Rock & Roll Machine” του 1977, γράφτηκαν αποκλειστικά από τα μέλη του συγκροτήματος.

Το εξώφυλλο του άλμπουμ δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη Dean Motter και ήταν μια μηχανοποιημένη εκδοχή του “Vitruvian Man” του Leonardo da Vinci. Το εξώφυλλο είναι μια απεικόνιση του θέματος του δίσκου, στον οποίο το συγκρότημα εξετάζει τις πράξεις και τις ανωμαλίες του ανθρώπου στις αρχές του 21ου αιώνα.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1162 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.