Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι από εμάς, στο άκουσμα του ονόματος Solitude Within, σίγουρα θα σκεφτήκαμε έναν βαρύ, έναν doom ήχο. Βλέπετε η συνήθεια του λόγου, της σκέψης να ενάγουμε το οτιδήποτε έχει τη λέξη “Solitude”, στον ήχο των Candlemass, των Solitude Aeturnus η ακόμη και στο ομώνυμο κομμάτι των Evergrey (και τι κομμάτι, έτσι;). Και όμως, οι Βέλγοι metallers που ακούν στο όνομα Solitude Within, κινούνται σε ένα διαφορετικό μονοπάτι (symphonic metal), χωρίς να αποποιούνται των όποιων doomy στοιχείων έχουν “κληρονομήσει” λόγω του ονόματος τους. Το δεύτερο album των Βέλγων με τίτλο “When Kingdoms Fall”, είναι ακριβώς αυτό το κράμα συμφωνικού και doom metal, τόσο ώστε να ξεχωρίζουν τουλάχιστον ηχητικά στο είδος τους. Άλλωστε σε μία εποχή που τα σχήματα ξεπηδούν σωρηδόν, το να μπορείς να ξεχωρίσεις με τον ήχο σου δεν νομίζετε ότι λογίζεται σαν άσσος κρυμμένος στο μανίκι σου;
Αυτό που μπορώ να αναγνωρίσω στους Solitude Within λοιπόν, είναι το μουσικό θράσος, που ενώ ασχολούνται με ένα είδος όπως το συμφωνικό metal που ας μην κοροιδευόμαστε έχει καλούπια, έχει ακολουθίες, έχει μοτίβα που εδώ και πολλά χρόνια οι περισσότερες μπάντες τα ακολουθούν, αυτοί καταφέρνουν με μία μοναδική προσέγγιση να ξεχωρίσουν από τη σωρό. Προσθέτοντας τις όποιες doomy επιρροές τους, οι Βέλγοι κατορθώνουν να ξεφύγουν από αυτή τη “φωτεινή” ατμόσφαιρα που πηγάζει σχεδόν στην πλειονότητα των symphonic metal σχημάτων και να προσδίδουν μια πιο “σκοτεινή”, πιο καταθλιπτική ιδέα, που πραγματικά είναι αδύνατο να μην προσέξεις. Δεν ξέρω πως, αλλά φαίνεται ότι με μία μαεστρική κίνηση οι Βέλγοι symphonic metallers κατάφεραν να μετατρέψουν τις “χαρούμενες” συμφωνικές μελωδίες, σε “κολλητικές” καταθλιπτικές μελωδίες που σαν ιός ξενιστής προσβάλει τα μουσικά σου κύτταρα ένα ένα και δεν μπορείς να αποφύγεις τη “νόσηση”.
Πέρα από αυτό το ιδιαίτερο μουσικό κράμα, το “When Kingdoms Fall” μοιάζει σαν ένα μωσαϊκό μουσικών ιδεών που το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον, ακόμη πιο αξιόλογο. Οι Solitude Within φαίνεται ότι δεν έμειναν μόνο στην κεντρική ιδέα του συμφωνικού/doom ήχου, αλλά με διάφορα ηχητικά “τερτίπια” γέμισαν το album με κομμάτια που μπορούν να αγγίξουν ένα ευρύ φάσμα του σημερινού μεταλλικού κοινού. Οι Βέλγοι metallers κατορθώνουν να γίνονται πότε “εμπορικοί”, πότε μοντέρνοι, πότε heavy, πότε πιο μελωδικοί και όλα αυτά υπό το άγρυπνο βλέμμα των πλήκτρων, που φαντάζουν να δίνουν το ρυθμό ώστε να κινούνται όλα σε μία μνημειώδη αρμονία. Ακόμη και η μόδα της χρήσης death φωνητικών εδώ βρίσκει λακωνική την μπάντα, αφού δείχνουν να τα χρησιμοποιούν ελάχιστα και όπου είναι απαραίτητο, σε κάνα δύο ρεφρέν. Το “μυστικό” παραμένει να ξεχωρίζουν και οτιδήποτε τους κάνει να φαίνονται “ίδιοι”, μάλλον το απορρίπτουν από μόνοι τους και αυτό θέλει “άντερα” για να το πετύχεις. Έτσι, οι Solitude Within ακούγονται εμπορικοί με τα “Further Away” και το ομώνυμο “When Kingdoms Fall”, γίνονται μοντέρνοι με τα “The Final Wish” και “Breathe”, αγγίζουν μελωδικά μονοπάτια με τα “Beautifully Broken” και “Ice And Fire”, βγάζουν τα πιο heavy γούστα τους με τα “Over And Over” και “Land Of Disarray” και φανερώνουν το πιο εμπνευσμένο πρόσωπό τους με τα “I’m Not Lost”, “To The Grave” και “Astray”. Μια ποικιλία ιδεών, που δεν γίνεται να μην σου κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Από την άλλη, είναι παροιμιώδης η αρμονία που πηγάζει από κάθε κομμάτι. Οι Solitude Within έχουν καταφέρει να τιθασεύσουν την μελωδία, την εκρηκτικότητα, την έμπνευση, την καταθλιπτική ατμόσφαιρα, τα πλήκτρα και τις ολοκληρωτικές ερμηνείες, σε κάθε τραγούδι και όλο αυτό χωρίς να υπερισχύει κάποιο από τα παραπάνω, αλλά σαν ισάξια μέλη μιας “ομάδας” που λειτουργεί αποκλειστικά ομαδικά. Το καθένα μοιάζει να έχει το ρόλο του σε κάθε κομμάτι και δεν ξεφεύγει επουδενί από το συγκεκριμένο πλαίσιο που έχουν θέσει οι δημιουργοί του. Χρειάζεσαι μόνο λίγα δευτερόλεπτα να κλείσεις τα μάτια και να νοιώσεις, πως στο “I’m Not Lost” περνά από το συμφωνικό εισαγωγικό, στο μελωδικό riff και το εκρηκτικό ρεφρέν και πάλι πίσω, και όλα αυτά με τη μαγική ερμηνεία της Emmelie Arents. Άλλα λίγα, για να μείνεις αποσβολωμένος από τη heavy και σε σημεία goth προσέγγιση του “To The Grave”, στο catchy ρεφρέν και στα χειμαρρώδη death φωνητικά του. Ακόμα λίγα, για να γευτείς την συμφωνικότητα του “Astray”, με μια δόση από ανατολίτικα στοιχεία και μοντέρνο ρυθμό. Το “When Kingdoms Fall” είναι γεμάτο με τέτοιες στιγμές, που η αλήθεια είναι ότι ανοίγουν μια νέα ηχητική οπτική στην μπάντα.
Ακούγοντας το “When Kingdoms Fall” το τελικό συμπέρασμα είναι, ότι πρόκειται για ένα album τόσο συμφωνικό όσο και doom, τόσο μελωδικό όσο και heavy, τόσο εμπορικό όσο και underground. Είναι ένας δίσκος, που κυριαρχεί η πλήρης αρμονία σε όλα τα επίπεδα. Είναι ένα album, που ξεχωρίζει για την προσέγγιση του, για τη ροή του περιεχομένου του και για την έμπνευση του. Οι Solitude Within, κατορθώνουν από πολύ νωρίς, από το δεύτερο κιόλας album τους, να θέσουν υψηλά στάνταρ για τη συνέχεια της πορείας τους και γιατί όχι να λογίζονται ως οι συνεχιστές του έργου των μεγάλων του συμφωνικού ήχου όπως οι Nightwish, οι Epica, οι Within Temptation και οι υπόλοιποι. Το “When Kingdoms Fall”, είναι ένα album που μπορεί να προσελκύσει μια μεγάλη μερίδα του κοινού του συμφωνικού ήχου και να τονώσει παράλληλα μια σκηνή που δείχνει εγκλωβισμένη.
Είδος: Symphonic metal
Δισκογραφική: BoxFish Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 22 Οκτωβρίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/solitudewithinofficial
Official Page: https://solitudewithin.be/
