NEIL PEART/JOHNNY CASH: Η γέννηση και η «φυγή», δυο σπουδαίων μουσικών

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 12 Σεπτεμβρίου

PEART / CASH

1952 – Γεννιέται στο Hamilton του Οντάριο, ο Καναδός Neil Peart (Neil Ellwood Peart), ένας από τους κορυφαίους drummers όλων των εποχών και στιχουργός και drummer του progressive rock trio των Rush.

Εισέρχεται στη μπάντα μετά την ίδρυσή της, ως αντικαταστάτης του αρχικού drummer, John Rutsey. Η παρουσία, συνεισφορά και το «ειδικό βάρος» του όμως είναι τέτοια, που τα προβλήματα υγείας του σηματοδοτούν και την διάλυσή της. Αποκαλούνταν ως ο «καθηγητής», με παίξιμο που παρέπεμπε στην τελειότητα, αλλά και καινοτομίες με την χρήση διαφόρων δυνατοτήτων στα κρουστά.

Βασικές του επιρροές υπήρξαν ο Keith Moon (The Who), o John Bonham (Led Zeppelin) και ο Ginger Baker (Cream), ενώ ήταν πάντα δεκτικός και σε άλλα είδη μουσικής έμπνευσης, όπως π.χ. η jazz.

Ο Peart αποτελούσε τον βασικό στιχουργό των Rush. Επηρεασμένος από την λογοτεχνία, έντονη καλλιτεχνική φύση, απέκτησε και το «μικρόβιο» της συγγραφής.

Χτυπημένος πολλαπλά και αβάσταχτα από τη μοίρα, με το χαμό κόρης και συζύγου.  Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών, στις 7 Ιανουαρίου του 2020.

2003 – Φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών ο Johnny Cash, Αμερικανός country συνθέτης και τραγουδιστής, λόγω επιπλοκών διαβήτη.

Αποτελεί έναν καλλιτέχνη με τρομακτικές πωλήσεις, άνω των 100 εκατομμυρίων αντιτύπων. Θεωρείται από τους επιδραστικότερους μουσικούς του 21ου αιώνα.

Άρχισε μουσική καριέρα, αφού πρώτα υπηρέτησε στην Αεροπορία για τρία χρόνια. Έγινε χαρακτηριστικά γνωστός ως “The Man in Black”, λόγω της συνήθους εμφάνισής του με μαύρα κοστούμια. Οι συναυλίες του ξεκινούσαν με την είσοδό του με την ατάκα “Hello, I’m Johnny Cash”, και το διάσημο κομμάτι του “Folsom Prison Blues”.

Από τις διάσημες εμφανίσεις του στις φυλακές, που ξεκίνησαν την 1η Ιανουαρίου του 1958 στην φυλακή της “San Quentin State” (εκεί που οι Metallica γύρισαν το video clip του “St.Anger”). Τα live albums του σε αυτήν (1969) και στην “Folsom Prison” (1968), έκαναν τεράστια επιτυχία, φτάνοντας στο Νο.1 του Billboard της country μουσικής και έπειτα στο αντίστοιχο της pop. Οι πωλήσεις του, την εποχή, έφτασαν να ξεπεράσουν και εκείνες των The Beatles.

Χρησιμοποίησε την «ισχύ» του και είχε σημαντική δράση υπέρ των γηγενών Αμερικανών Ινδιάνων, ερχόμενος σε «ρήξη» ακόμα και με την εταιρεία του, την Columbia Music.

Έγραψε πάνω από χίλια κομμάτια και έχει μια τεράστια δισκογραφία.

1975 Οι Pink Floyd κυκλοφορούν τον ένατο δίσκο τους, το “Wish You Were Here”, από τις Harvest Records και Columbia Records. Είναι ουσιαστικά ένα αφιέρωμα της μπάντας στον Syd Barrett (στιχουργική εξ’ ολοκλήρου από τον Roger Waters), που αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τους Pink Floyd λόγω των προβλημάτων υγείας του, ενώ υπήρξε ιδρυτικό μέλος αυτής, καθώς και μία κριτική στην μουσική βιομηχανία.

Η αρχική του «υποδοχή» υπήρξε «χλιαρή», αλλά με το πέρασμα του χρόνου, θεωρείται από τους σημαντικότερους δίσκους όλων των εποχών. Έφτασε στην κορυφή, σε Η.Π.Α. και Η.Β..

1975 – Οι Thin Lizzy δίνουν στη δημοσιότητα το πέμπτο πόνημά τους, το “Fighting”, μέσω της Mercury. «Προλείανε» τον δρόμο για την «εκτόξευσή» τους, που ακολούθησε με το διάδοχο, “Jailbreak”.

1981  – Οι Journey φτάνουν στην κορυφή του Billboard, με το έβδομο studio album, με τίτλο “Escape”. Περιέχει μερικά από τα σημαντικότερα κομμάτια στην ιστορία τους, όπως τα “Open Arms”, “Don’t Stop Believin” και “Who’s Crying Now”.  

1989 – Οι Aerosmith κυκλοφορούν τον δέκατο δίσκο τους “Pump”, μέσω της Geffen Records. Ιδιαίτερα επιτυχημένος φτάνοντας στο Νο.1 της Αυστραλίας, Νο.5 στις Η.Π.Α. και Νο.3 στο Η.Β.. Περιέχει τα διάσημα singles τους, “Janie’s Got a Gun”, “Love In An Elevator”, “The Other Side” και “What It Takes”.

1990 – Οι Annihilator μας «προσφέρουν» το “Never, Neverland”, από την εταιρεία Roadrunner Records. Πρόκειται για την δεύτερη δουλειά της παρέας του Jeff Waters. Ο Waters βρίσκεται σε «κέφια» και ό,τι κι αν έγραψαν κατά την «υποδοχή» του, μας δίνει έναν ξεχωριστό για την εποχή και την thrash metal δίσκο, μετά και το ντεμπούτο “Alice in Hell”. Τα ακουστικά «περάσματα» που εισάγει σε μέρη των κομματιών, μαζί με τα πιο μελωδικά φωνητικά του, ξεχωρίζουν και υπερβαίνουν τα «εσκαμμένα», χαρίζοντας ανατριχιαστικές στιγμές ακρόασης.

1995 – Το δεύτερο solo album του κυκλοφορεί από την Warner Bros, ο Vince Neil, frontman των Mötley Crüe, με τίτλο “Carved In Stone”.

2000 – Οι Lynyrd Skynyrd, δίνουν στη δημοσιότητα τον ενδέκατο δίσκο τους, μέσω της Sanctuary, με τίτλο “Christmas Time Again”, με προφανές περιεχόμενο σχετικό με την αντίστοιχη εποχή του χρόνου.     

2006 – Το “Face The Promise” είναι ο δέκατος έκτος δίσκος του Αμερικανού rocker Bob Seger, μέσω της Capitol Records.

2007 – Οι Robert Plant, Jimmy Page και John Paul Jones, μαζί με τον γιό του εκλιπόντα John Bonham, Jason ανακοινώνουν ένα “reunion”, σε ένα show για τον συνιδρυτή και πρόεδρο της Atlantic Records, Τουρκο-αμερικανό, Ahmet Ertegun. Η συναυλία λαμβάνει χώρα στην “O2 Arena” του Λονδίνου, στις 10 Δεκεμβρίου. Πρόκειται για την πρώτη εμφάνιση των Led Zeppelin, μετά από 19 χρόνια. 18.000 εισιτήρια των 255$ βγαίνουν προς πώληση μέσω online λοτταρίας στο διαδίκτυο και η ζήτησή τους φτάνει στις 1.000.000 εγγραφές.

2008 – Οι Metallica κυκλοφορούν το “Death Magnetic”, ένατο studio album τους. Την παραγωγή αναλαμβάνει ο Rick Rubin. Διάδοχος του “St.Anger”, που είχε επικριθεί όσο λίγοι δίσκοι, «αποκατέστησε» την θέση της μπάντας και σήμανε την επιστροφή της σε πιο «αποδεκτούς» δίσκους.

Τους προσέφερε την επιτυχία να έχουν 5 συνεχόμενα Νο.1 albums στο Billboard chart, ενώ υπήρξε υποψήφιο και για 6 βραβεία Grammy, κερδίζοντας τρία (“Best Metal Performance” για το “My Apocalypse”). Εκκίνησε δε την περιοδεία τους, “World Magnetic Tour”, που διήρκεσε από το 2008 έως το 2010.

Όσα τραγούδια δεν «χώρεσαν» σε αυτό, εισήχθησαν στο “Beyond Magnetic” EP, που κυκλοφόρησε το 2011.

2012 – Κυκλοφορεί τo “Disclosure”, ο δέκατος δίσκος των The Gathering.

2015 – Φτάνει στο Νο.1 της Αμερικής το album “Immortalized” των Disturbed. Αποτελεί την 5η συνεχόμενη πρωτιά του group, επίτευγμα ισάξιο με εκείνο των Metallica.

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 575 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».