Πρόλογος
Μου πήρε αρκετό καιρό να γράψω αυτό το κομμάτι, γιατί ειλικρινά δεν ήξερα πώς να το χειριστώ.
Από την μία είδα δύο ενδιαφέρουσες μπάντες, αλλά σαν μέλος της τρίτης, δεν θα μπορούσα να είμαι αντικειμενικός και να το γράψω ως ένα Live Report.
Οπότε αντί να επικεντρωθώ στις μπάντες, σκέφτηκα να δώσω μια εικόνα από μέσα.
Το να κάνεις Live στην Γερμανία είναι ταυτόχρονα πιο εύκολο και πιο δύσκολο από το να κάνεις Live στην Ελλάδα.
Αν δεν έχεις δικό σου εξοπλισμό και μεταφορικά μέσα, οι πιθανότητες να παίξεις Live κάπου είναι πρακτικά μηδενικές, γιατί σε αντίθεση με την Ελλάδα τα μαγαζιά για Live είναι λίγα και αρκετά επιλεκτικά- αν δεν έχεις ήδη κάποια κυκλοφορία και κάποιο όνομα, δεν θα μπούνε στην διαδικασία.
Αυτό έχει μια πολύ λογική αιτία, τα εμπλεκόμενα κόστη.
Κάποιος πρέπει να δουλέψει στο μπαρ, κάποιος στην πόρτα, κάποιος στον ήχο και καθώς τα ωρομίσθια είναι υψηλά (σε αντιστοιχία βέβαια με το κόστος ζωής) τα έξοδα πρέπει να καλυφθούν και να μείνει και ένα κέρδος για να έχει νόημα για το μαγαζί η όλη διαδικασία!
Αντίθετα, αν έχεις το δικό σου εξοπλισμό, υπάρχουν πολλά μέρη που δεν δουλεύουν αποκλειστικά με Live, στα οποία μπορείς να πάς με τον εξοπλισμό σου και να παίξεις.
Το μέρος δεν θα απασχολήσει έξτρα προσωπικό, δεν έχει δαπανήσει σε εξοπλισμό και δεν χάνει τίποτα με το να παίξεις εκεί, εκτός από τον χρόνο που θα δαπανήσει στα Social Media και λίγες δεκάδες ευρώ για αφίσες.
Ο πρόλογος αυτός είναι απαραίτητος για να γίνουν κατανοητές οι συνθήκες της εκδήλωσης στην οποία έλαβε μέρος η μπάντα μου.
Προετοιμασία
Κάποια μέρα στα μέσα του προηγούμενου μήνα, στέλνει η Susie ( η μία εκ των δύο φωνών- η άλλη είμαι εγώ) μήνυμα στο WhatsApp.
“Μόλις μου έστειλε μήνυμα ένας γνωστός.
Γίνεται ένα Live στο Erkelenz και η μία από τις τρεις μπάντες που ήταν να παίξουν, δεν θα μπορέσει. Είναι σε 10 μέρες. Τό΄χουμε;”
Φυσικά και είπαμε ναι, αλλά πρέπει να ρυθμιστούν μερικά θέματα.
Πού ακριβώς είναι, ποιος το διοργανώνει, τί εξοπλισμό έχουν, ποιες είναι οι άλλες δύο μπάντες, τί εξοπλισμό έχουν, πρέπει να φέρουμε κάτι και αν ναι, τί ακριβώς;
Στήσαμε λοιπόν μία ομάδα στο WhatsApp για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε- η διοργανώτρια, οι μπάντες και ο ηχολήπτης.
Το Live το διοργάνωνε το Κέντρο Νεότητας της Ευαγγελικής Εκκλησίας του Erkelenz με την βοήθεια των Tie Rex, μίας γνωστής τοπικής μπάντας.
Σύντομα έγινε αντιληπτό πως ο ηχολήπτης δεν ήταν για πολλά πολλά και η μόνη του εμπειρία ήταν με το προηγούμενο Live των Tie Rex…τριμελής BritPop/Ska/Punk μπάντα που στον συγκεκριμένο μικρό χώρο, αρκούσε να φέρουν ενισχυτές και ντραμς για να ακουστούν- μόνο φωνή πέρναγαν από το P.A.
Πρόβλημα.
Άλλο τριμελής μπάντα με overdrive στην κιθάρα και άλλο εξαμελής metal μπάντα με μπασίστα που κοιμάται με τα εικονίσματα του Cliff Burton και του Lemmy κάτω από το μαξιλάρι του!
Μετά από αρκετές ανταλλαγές μηνυμάτων, καταλήξαμε στο “Παλληκάρια, φέρνουμε το δικό μας P.A. που είναι δοκιμασμένο. Κιθάρες θα περάσουν στο P.A. μέσω D.I. Boxes με προσομοιωτές καμπίνας.
Να φέρουμε και ντραμς;”
“Όχι, μόνο πιατίνια αν θέλετε.”
“Σίγουρα;”
“Σίγουρα!”
Την επόμενη μέρα, κολλάω μια άσχημη λοίμωξη του αναπνευστικού. Χάλια μαύρα.
Με βλέπουν τα παιδιά στην πρόβα.
“Είσαι χάλια! Θα το βγάλεις το Live;”
“Ναι ρε! Στην χειρότερη, θα είμαι σαν πέρσι στο Tostedt.”
(Εκεί είχαμε πάρει μέρος σε ένα μικρό Open Air και ήμουν τόσο χάλια που μια στροφή τραγουδούσα και έβηχα μέχρι την επόμενη, η δουλειά έγινε όμως και ο κόσμος πέρασε καλά.)
Δύο μέρες μετά όμως…. μήνυμα στο WhatsApp.
“Susie: Παιδιά, είμαι χάλια! Καλού κακού, ας ετοιμαστεί ο Κώστας να τραγουδήσει μόνος του!
Εγώ: Πλάκα μου κάνεις! Εδώ στις καλές μου δεν βγάζω τα μέρη σου!
Hammer: Μην σκας, σε΄χω!
Εγώ: Έλα μου;
Hammer: Θα φέρουμε την τανάλια. Όταν θα φτάνει η ώρα για τις ψηλές, θα σου τραβάω μία στα π@π@ρια με την τανάλια!
Εγώ: Σε ευχαριστώ για την ενσυναίσθηση που δείχνεις, αλλά ακόμα τα χρειάζομαι τα π@π@ρια μου!”
Κάνουμε λοιπόν την τελευταία πρόβα πριν το Live, τσεκάρω τις αλλαγές που πρέπει να κάνω στις μελωδίες των φωνητικών για να βγουν τα μέρη της Susie και προσπαθώ να μάθω τα σημεία της απ’έξω.
Δεν.
Μία η αρρώστια που δεν με αφήνει να κοιμηθώ σωστά, μία το απίστευτο πήξιμο στη δουλειά, μία το άγχος, ξεχνάω και τα δικά μου μέρη!
Φτάνει λοιπόν η μέρα για το live…
Πριν το live
Πάμε στο προβάδικο που νοικιάζουμε στο Dülken, ξεστήνουμε το P.A., το φορτώνουμε στα αυτοκίνητα και λίγο πρίν ξεκινήσουμε, μήνυμα από την Susie.
“Δεν είμαι ιδιαίτερα καλά, αλλά έρχομαι. Θα σας δω στο Erkelenz.”
“Είδες;” μου λέει ο Helmut (ο μπασίστας) “δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι!”
“Helmut” είπα, “θα πάρουμε και το αναλόγιο μαζί, δεν έχω καταφέρει να ξεκουραστώ καθόλου και είμαι ακόμα άρρωστος! Δεν θέλεις να βγω σαν τον Ozzy, να ξεχνάω τα μισά λόγια και να μασάω τα άλλα μισά!”
“Ρε μ@λ@κ@, είναι χάλια με το αναλόγιο στην σκηνή, τί παίζουμε, κλασσική;”
“Το ξέρω ρε συ, αλλά δεν μπορώ! Εδώ και 10 μέρες κοιμάμαι το πολύ 5 ώρες τη μέρα και είμαι άλλες 11 στον δρόμο!”
“Φφφφ…εντάξει για τώρα, αλλά μ@λ@κ@, στο Tostedt (θα ξαναπαίξουμε φέτος) δεν θα έχει τέτοια!”
“Στο Tostedt ρε Helmut θα είναι όλοι τύφλα- και Helena Fischer (η Βίσση της Γερμανίας…μπλιαχ!)
να τραγουδήσω, δεν θα καταλάβουν τίποτα, αρκεί να γκαρίζω!”
“Να σου πω, ένα δίκιο τό’χεις… αλλά κοίτα ασχολήσου λίγο, εντάξει;”
“Ναι ρε συ, μόνο για τώρα είναι, μέχρι το Tostedt θα είμαι καλύτερα…ελπίζω!”
Μπαίνουμε λοιπόν στο αμάξι και ξεκινάμε.
Μετά από περίπου 1 ώρα, φτάνουμε στο Erkelenz, μία όμορφη, μικρή, καθαρή πόλη.
Παρκάρουμε στο Κέντρο Νεότητας, συναντιόμαστε με την Eva, την διαχειρίστρια του κέντρου και ξεκινάμε το κουβάλημα.
Πηγαίνοντας στην αίθουσα, πρώτο σοκ.
Η σκηνή είναι το πολύ για τετραμελή και μη ιδιαίτερα κινητική μπάντα και η ηχομόνωση έλαμπε δια της απουσίας της!
Είμαστε έξι θορυβώδεις νοματαίοι…όποιος έχει παίξει στο Piquet στην Κυψέλη την δεκαετία του ’90, θα συμμεριστεί την δυσφορία μας!
Τέλος πάντων λέμε, ήρθαμε που ήρθαμε, ας δούμε πως μπορούμε να το σώσουμε!
Μιλάμε με την Eva και φέρνουμε από τον παιδότοπο έξι στρώματα, τα οποία τοποθετούμε περιμετρικά για να μειώσουμε λίγο τις αντανακλάσεις.
Τοποθετούμε τις κολώνες του P.A. (αυτοενισχυόμενα Sub και ηχεία) αριστερά και δεξιά μπροστά από την σκηνή, βάζουμε την θήκη με τον μίκτη, τον κομπρέσορα, το reverb και τον τελικό για τα μόνιτορ στο DJ Booth, τραβάμε καλώδια, συνδέουμε μικρόφωνα, μόνιτορ και περιμένουμε τους Tie Rex να φέρουν τα δικά τους πράγματα.
Πράγματι, κατά τις 4 το απόγευμα φτάνουν οι Tie Rex και αρχίζουν να ξεφορτώνουν τον εξοπλισμό τους- περιμέναμε πώς και πώς να στήσουμε τα ντραμς για να κάνουμε soundcheck.
Κάποια στιγμή σταματάνε το κουβάλημα και ρωτάμε “Αυτά είναι όλα;” “Ναι.”
Κοιταζόμαστε μεταξύ μας…τα ντραμς είναι τζαζίστικο σετ 4 τεμαχίων- μπότα, ταμπούρο, τομ, βαθύ.
“Ρε Markus, να πεταχτούμε μέχρι το προβάδικο να φέρουμε τα δικά μας;”
“Δεν προλαβαίνουμε ρε συ… θα παίξω έτσι και ό,τι βγει- το κέρατό μου μέσα!”
Στήνουμε τύμπανα, μικρόφωνα, μόνο μπότα και ταμπούρο, κάνουμε soundcheck, ο ήχος είναι όσο καλός μπορεί να είναι σε σχέση με την ακουστική του χώρου, πάει 5 η ώρα, στις 6 και μισή πρέπει να ανέβει η πρώτη μπάντα (Time Jugglers) , έχουμε μία ώρα και κάτι να σκοτώσουμε με χειροποίητες πίτσες και μπύρες- όχι χειροποίητες.
Πιάνω κουβέντα λοιπόν με τον κιθαρίστα των Time Jugglers, μία τετραμελής μπάντα από την Σόφια της Βουλγαρίας, που βρίσκονταν στο Erkelenz στο πλαίσιο μιας πολιτιστικής ανταλλαγής ανάμεσα στις δύο πόλεις.
Νέα παιδιά όλοι τους, με την κ@ύλ@ της ηλικίας να δείξουν σε όλο τον κόσμο την μουσική τους με τους ντράμερ και μπασσίστα να είναι οι πιο χαλαροί της παρέας και τον κιθαρίστα να κατεβάζει μπύρες ακατάπαυστα!
“Ρε, άσε και κάτι για μετά! Μη βγεις ντίρλα στη σκηνή!”
“Άσε, τό΄χω!”
“Κοίτα, παίζω live από πριν γεννηθείς…μη συνηθίσεις έτσι! Τώρα τό΄χεις, σε καμιά δεκαπενταριά χρόνια δεν. Γίνε ντίρλα μετά το Live!”
“Εντάξει μωρέ..τελειώνω αυτή και τέρμα!”
Πολλά είπαμε με τον μικρό, Dimo το όνομά του.
Το πόσο δύσκολο είναι για μικρές μπάντες να βγουν παραέξω, την δυσκολία το να βρεις μέρη να παίξεις- ειδικά στα Βαλκάνια, την επιθυμία τους να παίξουν στην Ελλάδα (αν ακούει κανείς, ευχαρίστως να σας φέρω σε επαφή!), επιρροές (ο πρώτος που άκουσα ποτέ να έχει ως βασική επιρροή τον Dave Murray!), γενικά, κύλισε ευχάριστα η ώρα και μου κίνησε την περιέργεια να τους ακούσω πιο προσεκτικά!
Κάποια στιγμή δε, του υποσχέθηκα να τους πάρω και μια συνέντευξη για το Soundcheck… γιατί όχι;
Με τούτα και με εκείνα, φτάνει 6 η ώρα και από κόσμο…οι μπάντες, οι φίλοι τους και 5-10 το πολύ πιτσιρικάδες!
Έρχεται η Eva.
“Μόλις μίλησα με τους Time Jugglers και συμφωνούν να βγουν αργότερα και να παίξουν 15 λεπτά λιγότερα μήπως μαζευτεί κόσμος, συμφωνείτε και εσείς;”
“Ναι, δεν έχει νόημα να βγούμε σε ουσιαστικά 5 άτομα! Θα κόψουμε και εμείς άλλα 15 λεπτά.”
Τελικά, η μισή ώρα αργότερα δεν είχε κανένα αποτέλεσμα- λίγο που η Πέμπτη ήταν αργία και πολύς κόσμος πήρε άδεια την Παρασκευή για να φύγει, λίγο που ήταν ο τελικός του Τσάμπιονς Λίγκ, λίγο που οι αφίσες και τα ποστ στα social άργησαν… το κοινό έμεινε στα άτομα που φέραμε μαζί οι μπάντες και τα 5-10 πιτσιρίκια!
Οπότε, άντε να ξεκινάμε σιγά σιγά- μια ψυχή που είναι να βγει….
Time Jugglers
Οι Time Jugglers λοιπόν, είναι τρείς νεαροί στο rhythm section και την κιθάρα, συν μια κοπέλα στα φωνητικά.
Από το πρώτο τραγούδι κατάλαβα πως τα επόμενα τρία τέταρτα θα περνάγαν ευχάριστα!
groovy rock-metal κ@υλωτικ@ riff με southern επιρροές, αλλά και μερικά Βαλκανικά στοιχεία, ιδιαίτερα στα σόλο!
Σφιχτά δεμένη μπάντα, όχι με το άψυχο prog δέσιμο του μετρονόμου, αλλά το δέσιμο της μπάντας που προβάρει για live 80 ώρες τον μήνα και τα λάθη τους τα κάνουν όλοι μαζί την ίδια στιγμή!
Highlight η νεαρή στα φωνητικά- πιo μπάσα και “γήινη” φωνή σε σχέση με αυτό που θα περίμενε κανείς βασισμένος στον pixie σωματότυπό της!
Κινητική (όσο μπορούσε λόγω της σκηνής), εκφραστική τόσο στην φωνή όσο και στις κινήσεις και με απόθεμα από πνευμόνια!
Γενικά ωραία τραγούδια που στέκονται πολύ καλά τόσο live όσο και στο άλμπουμ τους το οποίο δεν μας άφησαν να το πληρώσουμε, αλλά δέχτηκαν να το ανταλλάξουν με ένα αντίτυπο του δικού μας!
Το ευχαριστηθήκαμε, το ευχαριστηθήκανε, ευχαρίστησαν το απογοητευτικά μικρό κοινό, παραχώρησαν την σκηνή στην μπάντα μας και φύγαν για μπύρες!
Trans:ducer
Ανεβαίνουμε λοιπόν στη σκηνή και τρώω το πρώτο ξενέρωμα: είναι τόσο στενά που από την ώρα που πήραν οι έγχορδοι τα όργανα μέχρι να βρούμε πού μπορούμε να σταθούμε, μας πήρε κάπου 5 λεπτά!
Αρχίζουμε το σετ και με την πρώτη νότα, δεύτερο ξενέρωμα..όχι μόνο είμαστε το πολύ μισό μέτρο από τα τύμπανα και δεν μπορούμε να ακούσουμε τις ίδιες τις σκέψεις μας, το καταραμένο το China είναι ακριβώς πίσω μου και οι ωτασπίδες μου δεν βοηθούν και πολύ!
Με το τρίτο τραγούδι του σετ, τρώμε και το τρίτο ξενέρωμα…προφανώς το groovy heavy/rock των Time Jugglers ήταν στα όρια των αντοχών του ελάχιστου κοινού, που σύντομα εγκατέλειψε το χώρο και βγήκε να πάρει αέρα και μπύρες.
Έτσι, βρεθήκαμε να παίζουμε ουσιαστικά για τον ηχολήπτη και τους Tie Rex που ήταν από κάτω και με σταυρωμένα τα χέρια περίμεναν την σειρά τους- σα να παίζαμε σε talent show. Μόνο τα buzzers έλειπαν!
Παίξαμε το σετ μας με λίγα λάθη (από όσο μας είπαν), ευχαριστήσαμε τον απόντα κόσμο και την κάναμε με ελαφρά για το backstage πριν πιει ο Dimo όλες τις μπύρες!
Tie Rex
Οι Tie Rex είναι μια τριμελής μπάντα από το Erkelenz που παίζουν ένα μίγμα britpop/ska/punk.
Δουλεμένη μπάντα, ακριβής στο παίξιμο, με ευχάριστα τραγούδια χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις.
Λόγω αρχής αγόρασα το αυτοχρηματοδοτούμενο άλμπουμ τους που βγήκε το 2019 και ενώ είναι ευχάριστο σαν άκουσμα, θεωρώ πως τα τραγούδια τους λειτουργούν καλύτερα στην σκηνή.
Ο αριθμός των μελών τους και η απλότητα του ήχου τους με ένα ελαφρύ overdrive στην κιθάρα και τίποτα άλλο, βοήθησαν στο να έχουν τον καλύτερο ήχο από όλους μας.
Καλή μπάντα για το είδος, αλλά δεν θα πήγαινα να τους δω εκτός αν παίζανε στην πόλη μου και δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω…όπως το να προσπαθώ να βγάλω υλικό για το Soundcheck!
Μετά το live
Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος της εκδήλωσης, μαζέψαμε τα πράγματά μας, βάλαμε και ένα χεράκι να ξεστηθεί η σκηνή, φορτώσαμε, ανοίξαμε από μία μπύρα ακόμα ο καθένας (δύο μικρές μπύρες μετά από ένα live δεν είναι και ποσότητα…) και μαζευτήκαμε να συζητήσουμε.
Helmut: “Τί να πούμε για το θέμα της αμοιβής;”
Οι υπόλοιποι: “Τί να πούμε βρε Helmut, αν υπολογίσουμε τις πίτσες και τις μπύρες, μέσα μπήκανε!”
Markus: “Οπότε, το λαμβάνουμε σαν πρόβα για το Tostedt τον Αύγουστο και λέμε στην Eva όλα εντάξει;”
Οι υπόλοιποι: “Ναι μωρέ… άσε που μπορεί να διοργανώσει και κάτι άλλο στο μέλλον!
Ας κρατήσουμε επαφή, πού ξέρεις; Στην τελική, καλά περάσαμε…πίτσες, μπύρες, backstage-χλίδα!”
Helmut, Markus: “Και εμείς το ίδιο σκεφτόμασταν, αλλά θέλαμε να είμαστε σίγουροι πως όλοι είμαστε στη ίδια σελίδα!”
Μιλήσανε τα παιδιά με την Eva, μας ευχαρίστησε για την συνεργασία, χαιρετηθήκαμε και φύγαμε για Dülken να ξεφορτώσουμε τον εξοπλισμό και να πάμε σπίτια μας σιγά σιγά…
Αυτά λοιπόν συνέβησαν εκείνη την ημέρα.
Επίλογος
Ξέρω πως κάποιοι μπορεί να απογοητευτούν, έχοντας μια συγκεκριμένη εικόνα για την Γερμανία και την metal σκηνή της.
Είναι καλύτερα τα πράγματα στα σίγουρα.
Έχεις πρόσβαση σε πιο πολλές ευκαιρίες, φθηνότερο εξοπλισμό, ο κόσμος γενικά είναι πολύ πιο δεκτικός στο metal όσον αφορά στο image αλλά και την μουσική την ίδια, το θέμα είναι όμως πως για τους ίδιους λόγους, λαμβάνοντας υπ΄όψιν και το μέγεθος της αγοράς, ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος!
Όση δουλειά πρέπει να ρίξει κάποιος στην Ελλάδα για να ξεχωρίσει, άλλη τόση πρέπει να ρίξει και στην Γερμανία…ίσως δε και περισσότερη, γιατί πράγματα που μας κάνουν εντύπωση ακόμα στην Ελλάδα όπως δεμένο παίξιμο και καλή σκηνική παρουσία, στην Γερμανία θεωρούνται δεδομένα και η έλλειψή τους είναι συγχωρητέα μόνο σε εφηβικές μπάντες!
Ο αντίποδας είναι πως αν είσαι καλός σε αυτούς τους τομείς και τα τραγούδια σου είναι καλά, τότε δεν θέλουν περισσότερα για να κατεβάσουν μπύρες, να κάνουν κέφι, να έρχονται να σε βλέπουν όποτε παίζεις στην περιοχή τους και να σε συστήσουν στους ομοϊδεάτες τους!
Μερικά link για να γνωρίσετε τις μπάντες:
Time Jugglers
Facebook: https://www.facebook.com/timejugglers/
Instagram: Time Jugglers
Bandcamp: Time Jugglers
Trans:ducer
Official Site: www.Transducer.band
Mπορείτε να ακούσετε δύο Full τραγούδια από το άλμπουμ μας και ένα Live ΕΔΩ
Instagram: Transducer.band
Tie Rex
Facebook: TieRexOfficial
Instagram: Tie-Rex
