Το “Diamond Dogs” είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ του David Bowie, που κυκλοφόρησε το 1974, μέσω της RCA Records. Ο Bowie έκανε την παραγωγή του και το ηχογράφησε στις αρχές του 1974 στα Olympic and Island Studios στο Λονδίνο και στο Ludolph Studios στην Ολλανδία, μετά τη διάλυση του συγκροτήματος Spiders From Mars και την αποχώρηση του παραγωγού Ken Scott.
Η απουσία του Mick Ronson οδήγησε τον Bowie να παίξει ο ίδιος κιθάρα , ενώ έχουμε και την επιστροφή του Tony Visconti, ο οποίος δεν είχε δουλέψει με τον Bowie για τέσσερα χρόνια. Οι δυο τους θα συνεργάζονταν για το υπόλοιπο της δεκαετίας. Μουσικά, ήταν το τελευταίο άλμπουμ του Bowie στο είδος glam rock, αν και ορισμένα τραγούδια επηρεάστηκαν από τη μουσική funk και soul, την οποία ο Bowie αγκάλιασε στο επόμενο άλμπουμ του, Young Americans (1975).
Σχεδιασμένο σε μια περίοδο αβεβαιότητας σχετικά με το πού κατευθυνόταν η καριέρα του, το “Diamond Dogs” είναι το αποτέλεσμα πολλών έργων που οραματίστηκε ο Bowie εκείνη την εποχή. Ένα από αυτά ήταν ένα μιούζικαλ βασισμένο στο Ziggy Stardust (1972), το οποίο τελικά δεν προχώρησε. Ένα άλλο ήταν μια προσαρμογή του μυθιστορήματος του George Orwell, το “1984”. Αφού του αρνήθηκε τα δικαιώματα η χήρα του Orwell, ο Bowie επινόησε ένα αστικό σενάριο αποκάλυψης, βασισμένο στα γραπτά του William S. Burroughs. Όλα μαζί, τα τραγούδια από αυτά τα έργα αποτελούν το θέμα του “Diamond Dogs”. Αν και το ομότιτλο κομμάτι παρουσιάζει μια νέα περσόνα που ονομάζεται Halloween Jack, ο Ziggy Stardust εξακολουθεί να είναι παρών σε όλο το άλμπουμ. Ο Βέλγος καλλιτέχνης Guy Peellaert ζωγράφισε το αμφιλεγόμενο έργο στο εξωφύλλο, που απεικονίζει τον Bowie ως ένα υβρίδιο μισού ανθρώπου, μισού σκύλου, βασισμένο σε φωτογραφίες του φωτογράφου Terry O’Neill.
1963 – Ο Αμερικανός κιθαρίστας των blues, τραγουδιστής-τραγουδοποιός Elmore James πεθαίνει σε ηλικία 45 ετών από καρδιακή προσβολή. Ήταν γνωστός ως ο “Βασιλιάς της slide κιθάρας “. Το Rock and Roll Hall of Fame τον εισήγαγε κάπως καθυστερημένα, μετά θάνατον, το 1992.
1968– Το “Ogdens’ Nut Gone Flake” είναι το τρίτο στούντιο και το μοναδικό concept άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος Small Faces. Το LP έφτασε στο νούμερο ένα στα chart άλμπουμ του Ηνωμένου Βασιλείου στις 29 Ιουνίου, όπου παρέμεινε για συνολικά έξι εβδομάδες. Τελικά έγινε το τελευταίο στούντιο άλμπουμ του γκρουπ κατά τη διάρκεια της αρχικής τους περιόδου (και το τελευταίο άλμπουμ που περιείχε αποκλειστικά νέο υλικό μέχρι την κυκλοφορία του άλμπουμ της επανασύνδεσης, το “Playmates” του 1977). Ο τίτλος του άλμπουμ και ο χαρακτηριστικός σχεδιασμός του artwork ήταν μια παρωδία του Ogden’s Nut-brown Flake, μιας μάρκας κονσερβοποιημένου καπνού που παρασκευαζόταν στο Liverpool από το 1899 και μετά, από τον Thomas Ogden.
1971 – Ο τεράστιος Αμερικανός συνθέτης, πιανίστας και επικεφαλής jazz ορχήστρας, Duke Ellington, πεθαίνει σε ηλικία 75 ετών, από καρκίνο του πνεύμονα.
1986– Το “Who Made Who” είναι ένα άλμπουμ soundtrack από το αυστραλιανό hard rock συγκρότημα AC/DC. Αποτέλεσε το soundtrack της ταινίας του Stephen King “Maximum Overdrive”, και επανακυκλοφόρησε το 2003 ως μέρος της σειράς “AC/DC Remasters”.
Τρία κομμάτια του άλμπουμ – “Who Made Who” και τα instrumental “D.T.” και το “Chase the Ace” – γράφτηκαν τότε και ηχογραφήθηκαν από τους AC/DC για το άλμπουμ. Τα υπόλοιπα κομμάτια είχαν κυκλοφορήσει στο παρελθόν από το συγκρότημα. Μόνο ένα τραγούδι, το “Ride On”, περιλαμβάνει τον προηγούμενο τραγουδιστή, τον θρυλικό Bon Scott, ο οποίος πέθανε το 1980. Σε όλα τα άλλα υπάρχει ο αντικαταστάτης του, Brian Johnson. Μαζί με το άλμπουμ, το συγκρότημα κυκλοφόρησε μια βιντεοκασέτα διάρκειας 73 λεπτών, η οποία περιείχε μουσικά βίντεο για τα τραγούδια “Who Made Who”, “You Shook Me All Night Long”, “Shake Your Foundations” (remix), “Hells Bells”, και πλάνα από μια ζωντανή εμφάνιση του “For They About to Rock (We Salute You)”, που γυρίστηκε στο Detroit, το 1983.
1988– Το “OU812” (προφέρεται “Oh You Ate One Too”) είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος Van Halen, και το δεύτερο με τον τραγουδιστή Sammy Hagar. Οι Van Halen ξεκίνησαν να δουλεύουν για το άλμπουμ τον Σεπτέμβριο του 1987 και το ολοκλήρωσαν τον Απρίλιο του 1988, μόλις ένα μήνα πριν την κυκλοφορία του.
Ο αρχικός του τίτλος ήταν “Bone”, που ο Alex μισούσε. Στη συνέχεια, ο Hagar αποφάσισε για το “OU812”, αφού το είδε στο πλάι ενός φορτηγού στον αυτοκινητόδρομο και το βρήκε αστείο (οι φήμες επιμένουν, ωστόσο, ότι ο τίτλος ήταν μια συγκαλυμμένη απάντηση στον τίτλο του σόλο άλμπουμ του David Lee Roth το 1986, “Eat ‘Em and Smile”).
Το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στον πατέρα του Eddie και του Alex, Jan, ο οποίος πέθανε στις 9 Δεκεμβρίου 1986, σε ηλικία 66 ετών. Οι σημειώσεις του άλμπουμ περιλαμβάνουν τις λέξεις, “This one’s for you, Pa”. Ο Jan είχε εμφανιστεί στο παρελθόν παίζοντας κλαρινέτο στο κομμάτι, “Big Bad Bill (Is Sweet William Now)”, στο άλμπουμ του 1982, “Diver Down”.
2010 – Το ιδρυτικό μέλος και μπασίστας του heavy metal συγκροτήματος Slipknot, ο Paul Gray πεθαίνει σε ηλικία 38 ετών από υπερβολική δόση. Ο Paul Dedrick Gray γεννήθηκε στο Los Angeles της California. Αργότερα η οικογένειά του μετακόμισε στο Des Moines της Iowa. Έπαιζε κιθάρα αλλά μεταπήδησε στο μπάσο αφού μετακόμισε στην Iowa.
Στα νιάτα του, ο Gray έπαιξε σε συγκροτήματα όπως οι Anal Blast, Vexx, Body Pit, The Have Nots και Inveigh Catharsis. Τη στιγμή του θανάτου του, ήταν ένα από τα δύο αρχικά μέλη των Slipknot που παρέμειναν στο συγκρότημα και ο μόνος που είχε διατηρήσει τον αρχικό του ρόλο στο συγκρότημα μετά την αλλαγή του Clown από τα drums στα κρουστά, κατά τις πρώτες μέρες. Ήταν επίσης το ένα από τα δύο μέλη που δεν γεννήθηκαν στην Iowa (το άλλο είναι ο Jim Root, που γεννήθηκε στο Las Vegas).
Την ίδια χρονιά οι Σουηδοί Enforcer κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους, με τον τίτλο “Diamonds”, συνεχίζοντας να διευρύνουν την υπόληψή τους σαν μια από τις σημαντικότερες μπάντες αναβίωσης του κλασικού heavy metal.
