Το “Three Imaginary Boys” είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος The Cure, που κυκλοφόρησε στις 8 Μαΐου 1979 από την Fiction Records. Αργότερα κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Αυστραλία με διαφορετική λίστα κομματιών σαν άλμπουμ-συλλογή με τίτλο “Boys Don’t Cry”.
Η δισκογραφική εταιρεία αποφάσισε για τα τραγούδια που μπήκαν στο άλμπουμ, καθώς και για το εξώφυλλο, χωρίς τη συγκατάθεση του Robert Smith. Για όλα τα άλμπουμ των Cure έκτοτε, ο Smith είχε εξασφαλίσει ότι θα του δίνεται ο πλήρης δημιουργικός έλεγχος του τελικού προϊόντος προτού βγει στην αγορά. Το soundcheck του “Foxy Lady”, με τα φωνητικά που τραγούδησε ο Michael Dempsey, δεν υποτίθεται ότι θα ήταν στο άλμπουμ και αφαιρέθηκε από την αμερικανική κυκλοφορία. Ο Smith έχει δηλώσει ότι τραγούδια όπως το “Object” και “World War” και η διασκευή τους στο “Foxy Lady” ήταν καθαρά επιλογή του παραγωγού Chris Parry.
Παρά τη δυσαρέσκεια του Smith με τον δίσκο, το “Three Imaginary Boys” έγινε δεκτό από τους κριτικούς από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του με ενθουσιασμό, για το νέο μονοπάτι που άνοιγε, τη φρέσκια προσέγγιση, την ποικιλία του υλικού, την ισχυρή αυθεντική φλέβα του που απομακρυνόταν από την ουρά του punk, αλλά φυσικά και την ιδιαίτερη, σχεδόν καταπιεσμένη μελαγχολία του.
Το άλμπουμ επανεκδόθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2004 και περιείχε έναν δεύτερο δίσκο με ακυκλοφόρητο υλικό, όπου συμπεριλαμβάνονταν τραγούδια που ηχογραφήθηκαν με το αρχικό όνομα του συγκροτήματος, “Easy Cure” με τον Porl Thompson.
1970- Το “ABC” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ των Jackson 5 και κυκλοφόρησε από την Motown Records. Περιλάμβανε τα Νο. 1 singles “ABC” και “The Love You Save”. Επίσης, στο LP υπάρχουν αρκετά δημοφιλή τραγούδια , όπως η διασκευή του “I’ll Bet You” των Funkadelic, το “I Found That Girl” (το μόνο βασικό τραγούδι του αδερφού Jermaine) και το “The Young Folks”, που ηχογραφήθηκε αρχικά από την Diana Ross και τους Supremes.
Την ίδια χρονιά, κυκλοφορεί το “Let It Be”, που είναι το 12ο και τελευταίο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος Beatles. Κυκλοφόρησε σχεδόν ένα μήνα μετά τη διάλυση του γκρουπ, παράλληλα με το ομώνυμο ντοκιμαντέρ. Ανησυχώντας για την πρόσφατη τριβή μέσα στο συγκρότημα, ο Paul McCartney είχε συλλάβει το άλμπουμ αυτό σαν μια απόπειρα να αναζωογονήσει το συγκρότημα επιστρέφοντας σε απλούστερες και άμεσες rock ‘n’ roll φόρμες. Το άλμπουμ έφτασε στην κορυφή των charts σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων τόσο του Ηνωμένου Βασιλείου όσο και των ΗΠΑ, αλλά η κριτική ανταπόκριση ήταν γενικά αρνητική και το “Let It Be” θεωρήθηκε ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ροκ άλμπουμ στην ιστορία.
1982– Το “Chariots of Fire” του Βαγγέλη Παπαθανασίου φτάνει σαν σήμερα, και παραμένει για μία εβδομάδα στο νούμερο ένα στο Billboard Hot 100, αφού σκαρφάλωσε σταθερά για πέντε μήνες και μέχρι σήμερα παραμένει το μοναδικό κομμάτι Έλληνα καλλιτέχνη στην κορυφή των αμερικανικών charts.
Στο soundtrack της ομότιτλης ταινίας, το κομμάτι ονομάζεται “Titles” λόγω της χρήσης του στην εναρκτήρια σειρά των τίτλων της ταινίας, αλλά έγινε γνωστό ως “Chariots of Fire”.
Ο Vangelis κατηγορήθηκε για κλοπή στο συγκεκριμένο τραγούδι από ένα κομμάτι του ομογενή συνθέτη Σταύρου Λογαρίδη που ονομάζεται “City Of Violets”. Ο Βαγγέλης κέρδισε στο δικαστήριο πείθοντας τον δικαστή ότι δεν είχε την ευκαιρία να ακούσει το κομμάτι του Λογαρίδη πριν συνθέσει το “Chariots of Fire”. Επίσης απέδειξε ότι η βασική μουσική μελωδία που περιγράφεται ως “η στροφή” (η οποία αποτελείτο από τις τέσσερις νότες F-G-A-G), και ουσιαστικά η μόνη σειρά όπου ο κριτής σημείωσε μια σαφή ομοιότητα μεταξύ των δύο συνθέσεων, ήταν ήδη κοινή στη μουσική , και είχε χρησιμοποιηθεί προηγουμένως από τον Βαγγέλη στο κομμάτι «Wake Up» των Aphrodite’s Child που προϋπήρχε του “City of Violets”.
1989– Το “Junta” είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού ροκ συγκροτήματος Phish. Το άλμπουμ το κυκλοφόρησε μόνο του από το συγκρότημα χωρίς την υποστήριξη μιας δισκογραφικής εταιρείας και κυκλοφόρησε ξανά αργότερα. Πριν από αυτό είχαν προηγηθεί δύο demo ηχογραφήσεις– “The White Tape” (1986) και “The Man Who Steppped Into Yesterday” (1987) – που κυκλοφόρησαν μόνο μεταξύ των φίλων του συγκροτήματος αλλά δεν όχι επίσημα. Οι Phish πραγματοποίησαν μια συναυλία για το πάρτι της κυκλοφορίας της κασέτας του “Junta”, στις 9 Μαΐου 1989, στο “The Front” Club στο Burlington, στο Vermont. Το άλμπουμ επανακυκλοφόρησε από την Elektra Records στις 26 Οκτωβρίου 1992. Έγινε χρυσό από την RIAA στις 9 Οκτωβρίου 1997 και πλατινένιο στις 7 Ιουλίου 2004. Σύντομα οι Phish μεταμορφώθηκαν σε ένα τεράστιο κεφάλαιο του improvisation rock, που γεμίζει πια τεράστια στάδια και αρένες.
2007– Το “Given to the Rising” είναι το ένατο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού συγκροτήματος Neurosis. Το έργο τέχνης για το εξώφυλλο του άλμπουμ, που σχεδιάστηκε από τον Josh Graham, είναι ένα μείγμα από φωτογραφίες από την πλατεία Ηρώων στη Βουδαπέστη και σχέδια εμπνευσμένα από το μέρος. Το άλμπουμ έχει περιγραφεί από τον μουσικό τύπο σαν ένα πιο επιθετικό, πιο βαρύ άλμπουμ από τα προηγούμενα άλμπουμ τους, επιδεικνύοντας μια πιο άμεση και σκληρή προσέγγιση, με αποτέλεσμα το πιο βαρύ δίσκο τους από το “T” του 1999.
2009– Το “Ape Uprising!” είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ που κυκλοφόρησε από το αμερικανικό metal σχήμα Slough Feg (πρώην “The Lord Weird Slough Feg”). Μια έκδοση βινυλίου κυκλοφόρησε το 2009 από την Iron Kodex Records σε 666 αντίγραφα, τα πρώτα 150 σε χρωματιστό βινύλιο.
2015– Το “Arcturian” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του νορβηγικού avant-garde metal συγκρότημα Arcturus, και ήταν το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος μετά από δέκα χρόνια. Το “Arcturian” περιλαμβάνει τον Simen “ICS Vortex” Hestnæs ως τον κύριο τραγουδιστή και το πρώτο single, “The Arcturian Sign”, κυκλοφόρησε στις 27 Μαρτίου 2015.
