ΕΙΡΗΝΗ ΚΕΤΙΚΙΔΗ - ΧΡΥΣΑ ΤΣΑΛΤΑΜΠΑΣΗ

Από τις πιο ενδιαφέρουσες και ταλαντούχες συμπράξεις που έχουν λάβει χώρα τελευταία, είναι αυτή της Ειρήνης Κετικίδη με την Χρύσα Τσαλταμπάση (Spineless). Μετά το 2020 και την πρότερή τους εμφάνιση, την Παρασκευή 2 Μαΐου θα συνυπάρξουν στη σκηνή του An Club, σε μία live εμπειρία, που για όποιον τις έχει δει ζωντανά, απλά δεν χάνεται. Εν όψεi αυτής λοιπόν, μίλησαν στο Soundcheck, σε μία κοινή συνέντευξη.

Θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο Soundcheck και θα προτιμούσα να αρχίσουμε από το πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία, όπως επίσης και τί σκέψεις και συναισθήματα, δημιουργεί στη μία η μουσική της άλλης.

Ειρήνη: Μετά από χρόνια γνωριμίας μεταξύ μας κάναμε το πρώτο μας κοινό live το 2020. To βράδυ εκείνο είχε μεγάλη επιτυχία και έχουμε τις καλύτερες αναμνήσεις και οι δύο μας όσον αφορά όλους τους τομείς–ηχητικά, performance, ανταπόκριση κοινού. Η μουσική της Χρύσας είναι σκοτεινή και
μου φέρνει το συναίσθημα του φόβου και της ανατριχίλας σε ένα πυρηνικό επίπεδο. Περίπου όπως όταν βλέπω μια horror ταινία, ίσως και λίγο σουρεαλιστική, που με τρομάζει και με καθηλώνει ταυτόχρονα.

Χρύσα: Καλώς σας βρήκαμε! Ο βασικός λόγος είναι γιατί το είχαμε πει από το 2020 που παίξαμε μαζί
πρώτη φορά ότι πρέπει οπωσδήποτε να το ξανακάνουμε μιας και ήταν μια τέλεια βραδιά για μας. Είναι πάντα όμορφο να μοιράζεσαι τη σκηνή με φίλους. Μου αρέσει πολύ η μουσική της Ειρήνης παρόλο που δεν άκουγα ποτέ αυτό το είδος φανατικά. Δύσκολα θα ακούσω κάτι χωρίς φωνές έτσι και αλλιώς. Ωστόσο πάντα με κερδίζει το οτιδήποτε έχει μέσα προσωπικότητα και κάτι να πει. Και η Ειρήνη είναι μία τέτοια περίπτωση ανθρώπου και καλλιτέχνη με πολύ προσωπικό ήχο και ουσία χωρίς άσκοπες σάλτσες. ‘Όταν είχα πάρει το “A Sky For All”, έπαιζε στο ριπίτ για πολύ καιρό και πάντα μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που διατηρούσε (και διατηρεί) τη χρυσή ισορροπία στο να παίξει και να εξυπηρετήσει το σκοπό του κομματιού και όχι να παίξει όσα ξέρει σε ένα ρεφραίν για να δείξει ότι ξέρει.

Ατμοσφαιρικότητα και πειραματισμός, κυρίως, από την μία μεριά, μελωδία και «ταξιδιάρικα ηχοτοπία» από την άλλη. Ετερόκλητα συστατικά ενός εκρηκτικού μείγματος ή μήπως κάτι διαφορετικό;

Ειρήνη: Δεν ξέρω αν είναι απόλυτα το ένα ή το άλλο. Σε κάποια κομμάτια, το κοινό που έχουμε με τη Χρύσα στη γραφή είναι το στοιχείο του χάους, του θυμού και της απόγνωσης. Από την άλλη κάποιες άλλες συνθέσεις δικές μου πχ είναι επηρεασμένες από blues, που αυτομάτως τις κάνει πιο γήινες και σχεδόν….χαρούμενες!

Χρύσα: Αν το μείγμα μας είναι ο σκληρός ήχος με την ευρεία έννοια, όλα αυτά που ανέφερες είναι κάποια από τα συστατικά του, ναι.

Ως λάτρης των ελληνικών, «οικογενειακών» ή μη live, με προβληματίζουν αρκετά, διάφορα φαινόμενα, κατά καιρούς. Από την εμπειρία από τις ζωντανές εμφανίσεις σας έως τώρα, πώς βλέπετε το ελληνικό κοινό ιδίως εδώ στην Αττική; Είμαστε ίσως «καλομαθημένοι» από τη συχνότητα των live, που (για μένα) ίσως να μην στηρίζουμε όσο θα έπρεπε και του αρμόζει το εγχώριο ταλέντο;

Ειρήνη: Το ελληνικό κοινό είναι από τη φύση του ενθουσιώδες και συνολικά είμαστε από τις χώρες που έχουμε όρεξη να πάμε σε συναυλίες και να περάσουμε καλά. Από την άλλη, αυτή τη στιγμή είμαστε τόσες εκατοντάδες ενεργές μπάντες και καλλιτέχνες, που είναι δύσκολο αναλογικά του αριθμού των θαμώνων να έχουμε πάντα μεγάλο κοινό στα shows. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια underground σκηνή, τόσο σε μουσικούς όσο και σε οικονομικούς όρους.

Χρύσα: Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι μετά τον κορονοϊό έχει γίνει μια έκρηξη στο συναυλιακό χώρο. ‘Όχι ότι και πριν δεν υπήρχαν αρκετά live αλλά τώρα πια πραγματικά δεν ξέρεις πού να πρωτοπάς. Είναι και λίγο απρόβλεπτο, θέλω να πω ότι μου έχει τύχει να πάω σε live μικρά που γινόταν χαμός και σε άλλα που θα περίμενα κόσμο και δεν είχε. Μιλάω πάντα για ελληνική σκηνή. Επίσης βλέπω και από μένα την ίδια που πραγματικά μέχρι τον κορονοϊό πήγαινα σε live τουλάχιστον 3-4 φορές την εβδομάδα, τώρα δεν έχω τα ίδια κουράγια. Σίγουρα παίζει και το “καλομαθημένοι” που λες, αλλά είναι πιο πολυσύνθετο το πράγμα κατά τη γνώμη μου.

Θα ήθελα τη γνώμη σας για το πόσο δύσκολο είναι ένας καλλιτέχνης/μουσικός να επικεντρωθεί πλήρως στην τέχνη του στην Ελλάδα και να βιοποριστεί από αυτήν εξ ολοκλήρου. Βιώνουν οι μουσικοί εδώ ίσως, το οξύμωρο φαινόμενο του να είναι αρκετά εύκολο να «ακουστείς», αλλά εξαιρετικά δυσκολότερο να μπορέσεις να παράξεις ένα φυσικό «προϊόν» της δουλειάς σου;

Ειρήνη: Η απάντηση είναι ότι είναι μια μεγάλη πρόκληση, αν θέλεις να κάνεις την τέχνη σου σε ένα υψηλό επαγγελματικό επίπεδο. Ο βιοπορισμός είναι ούτως ή άλλως μια δύσκολη υπόθεση για πολλούς κλάδους. H μουσική καριέρα έχει πολλά έξοδα για εξοπλισμό, πρόβες, παραγωγή/κυκλοφορία της δισκογραφίας και μάρκετινγκ που πλέον αν δεν είσαι ένα μεγάλο εμπορικά όνομα, περνάει και αυτό σε σένα σε μεγάλο βαθμό. Ισχύει το ότι είναι πιο εύκολο να ακουστείς, ωστόσο αυτό δε μεταφράζεται απαραίτητα σε οικονομικές απολαβές. Βέβαια όλα αυτά αποτελούν ένα αναγκαίο κομμάτι της επένδυσής σου. Το αν η απόσβεση/βιοπορισμός θα γίνει αποκλειστικά και μόνο από την τέχνη σου είναι κάτι άλλο, αλλά δεν είναι απίθανο. Εκτός από αυτό, μπορείς ως μουσικός να προσληφθείς σε session συναυλίες ή ηχογραφήσεις από άλλους καλλιτέχνες, ή και να ασχοληθείς με διδακτικό/σεμιναριακό περιεχόμενο.

Χρύσα: Εγώ από τη δική μου εμπειρία σε Ελλάδα και εξωτερικό, θα πω ότι στην Ελλάδα είναι αδύνατο να ζήσεις από τη μουσική σου και μόνο εκτός και αν παίξεις κάτι πιο manstream, που και αυτές οι περιπτώσεις είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Στο δικό μας χώρο τον πιο metal/experimental να πω ( ; ), απλά δε γίνεται. Και δε μιλάω για Rotting Christ & Septic Flesh προφανώς, που παίζουν ασταμάτητα οι άνθρωποι απο τα 90ς για να μπορούν να ζουν μόνο από αυτό και δικαίως. Για να ζήσεις μόνο από αυτό πρέπει να μπορείς να τουράρεις και για να τουράρεις πρέπει να έχεις χρήματα να δίνεις για πολύ
καιρό. Και εδώ που ζούμε ξέρουμε πολύ καλά πώς είναι οι δουλειές, οι μισθοί κλπ. Ακούμε για μπάντες εξωτερικού που παίρνουν κρατικές επιχορηγήσεις για να βγάλουν δίσκο ή για να βγουν για περιοδεία και για μας αυτό είναι απλά sci-fi. Τα ίδια και με το βγάλεις φυσικό προϊόν. Είναι όλα απλά μαθηματικά!

Επικείμενα σχέδια της καθεμίας, αλλά και πιο μακροπρόθεσμα;

Ειρήνη: Τα πιο άμεσα σχέδια είναι ο επόμενος δίσκος και κάποια νέα βίντεο που θα κυκλοφορήσουν στο YouTube κανάλι μου. Σχεδόν ταυτόχρονα, έχουμε και το στήσιμο του δεύτερου σκέλους της κοινής μας περιοδείας ‘This is not a Tour’ με τους Vonavibe, της οποίας το πρώτο μέρος ολοκληρώσαμε πριν λίγες μέρες. Μακροπρόθεσμα δεν υπάρχουν, συνηθίζω να σκέφτομαι σε πολύ συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια γιατί στη δουλειά αυτή τα πάντα αλλάζουν ταχύτατα. Σε φρέσκα νέα, αυτή τη βδομάδα κυκλοφορεί το νέο μου βίντεο για το κομμάτι ‘In the Machine’, το οποίο φυσικά θα παίξουμε την
Παρασκευή στο An Club!

Χρύσα: Έχω διάφορες συνεργασίες που έρχονται αλλά δεν μπορώ ακόμη να πω κάτι!

Εύχομαι κάθε επιτυχία στην εμφάνισή σας και είμαι σίγουρος ότι όσοι την επιλέξουν, θα έχουν στιγμές να αναπολούν, ως είναι και η ουσία τέτοιων μουσικών εμφανίσεων.

Ειρήνη: Να είσαι καλά, ευχαριστούμε για το χώρο και το χρόνο στο πάντα ζεστό και στηρικτικό σας μέσο.

Χρύσα: Ευχαριστούμε πολύ!