Μια σκοτεινή και βαθιά επώδυνη προσωπική περιπέτεια βρίσκει διέξοδο στο ντεμπούτο άλμπουμ των Αθηναίων Euphrosyne. Με μια ευρύχωρη παλέτα ήχων, από black metal ως progressive και ambient, οι δημιουργοί μας προσφέρουν μια σύγχρονη και ταυτόχρονα διαχρονική σελίδα από τη βίβλο της μαύρης τέχνης με συγκλονιστικό τρόπο. Με τη βοήθεια της Έφης και του Άλεξ εντρυφούμε στις λεπτομέρειες.
Ποιοι είναι αυτοί οι εσωτερικοί μηχανισμοί που μπορούν να λυγίσουν και τον τελευταίο ενδοιασμό, και να μοιραστεί ένας καλλιτέχνης με ειλικρίνεια και γύμνια μια τόσο προσωπική, βιωματική περιπέτεια;
Πιθανώς να είναι κάποιοι μηχανισμοί επιβίωσης. Το βάρος ενός τέτοιου γεγονότος είναι αρκετά μεγάλο για να το κουβαλάει μόνος του κάποιος. Η εξωτερίκευση κάπως ξορκίζει κι αποσυμπιέζει κάπως τη κατάσταση.
Είναι δεδομένο πως το συγκεκριμένο περιεχόμενο του δίσκου καθορίζει ανάλογα και τη μουσική περιγραφή και σύνθεση των τραγουδιών. Πώς προέκυψε λοιπόν αυτό το ευέλικτο πλήθος μουσικών διαθέσεων και ιδιωμάτων;
Είμαστε άνθρωποι που δεν έχουμε αρκεστεί μόνο σε περιορισμένα είδη μουσικής οπότε τα ακούσματα είναι πραγματικά πάρα πολλά, από Steven Wilson και Kate Bush μέχρι Gorgoroth και Cradle of Filth. Όποτε ήταν κάπως αυτόματο ότι θα βάλουμε μέσα στον δίσκο όσο γίνεται περισσότερες “μουσικές γλώσσες” για να μπορέσουμε να εκφράσουμε καλύτερα αυτό που αισθανόμαστε.
Νιώθοντας ενστικτωδώς πως το “Mitera” αποτελεί ταυτόχρονα την καρδιά και την πιο επικίνδυνη άβυσσο του άλμπουμ, πώς έγινε η διαχείριση στη δημιουργία του και πόσο δύσκολη θα είναι η πιθανή ζωντανή του απόδοση;
Το “Μητέρα” ήταν από τα κομμάτια που βγήκαν τελείως αβίαστα. Η σύνθεση των στίχων και των φωνητικών πήρε μόλις 20 με 30 λεπτά για να γίνει. Η πιο δύσκολη στιγμή σίγουρά ήταν η πρώτη live εκτέλεση που έγινε πριν ένα χρόνο ακριβώς στη σκηνή του Κύτταρου κι ήταν πάρα πολύ φορτισμένη στιγμή για εμάς (το οποίο δεν το λέμε με καθόλου αρνητικό τρόπο).
Η ελληνική μυθολογία μοιάζει να συνοδεύει διακριτικά την έκφραση της μπάντας, από το όνομά της ως τους διάφορους υπαινιγμούς στο τίτλο και τους στίχους. Ασκεί μια γοητεία και έμπνευση πάνω σας;
Μια γοητεία σίγουρα, καθώς οι μυθολογικές αναφορές από οποιαδήποτε κουλτούρα και πολιτισμό κρύβουν μία αλήθεια για την υπαρξιακή αναζήτηση του ανθρώπου και τα υπαρξιακά ερωτήματα στο “Morus” είναι αρκετά έντονα.
Αν διέκρινα κάτι ακόμα, πέρα από το στοιχείο της ελληνικής μυθολογίας, που δίνει ένα ευπρόσδεκτο και ιδιαίτερο στίγμα για την προέλευση του σχήματος, αυτό ήταν μια ευγενική σκιά ελληνικής μουσικής, κυρίως του Χατζηδάκι. Υπάρχει πράγματι επίδραση από την ελληνική μουσική;
Ναι η αλήθεια είναι ότι ειδικά η επιρροή του Χατζηδάκη είναι αρκετά έντονη ειδικά σε κομμάτια όπως το “Asphodel”. Όπως αναφέραμε και παραπάνω έχουμε τόσες μουσικές επιρροές που δεν περιορίζονται μόνο στο κύμα του metal.
Άλλη μια σημαντική διάσταση που κάνει το ξεχωριστό αποτέλεσμα είναι αναμφισβήτητα η παραγωγή. Και πέρα από το κύριο αποτέλεσμα στα επιμέρους όργανα και τη φωνή, βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την προσέγγιση στο λεγόμενο “ambience” του δίσκου. Σε διαστήματα που όλα σχεδόν υποχωρούν, υπάρχει μια περίεργη αίσθηση αναμονής, μια απόκοσμη βοήθεια που κάνει μόνιμα τον δίσκο να κυκλώνει τον ακροατή. Μπορούμε να έχουμε κάποιες λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίσατε το εγχείρημα;
Είχαμε μεγάλη βοήθεια από τον Psychon που ανέλαβε τη μίξη και το μάστερ του δίσκου αλλά κυρίως η προσέγγιση ήρθε μετά από μεγάλη έμπνευση από τους δίσκους του Steven Wilson και των Porcupine tree. Τεχνικά είναι πολύ μεγάλη ιστορία για να τη περιγράψουμε.
Αν σας ζητούσε κάποιος να ορίσει τη σημερινή θέση της μπάντας χρησιμοποιώντας σαν συντεταγμένες τις κυρίαρχες επιρροές σας, πέρα φυσικά από το προσωπικό σας στοιχείο, ποιες ήταν οι απαντήσεις και γιατί;
Δύσκολη ερώτηση αλλά αν βάζαμε, για παράδειγμα, 3 βασικές συντεταγμένες ως άξονες x, y και z θα λέγαμε Pain of Salvation, Opeth και Behemoth.
Ζώντας και αναπνέοντας μέσα στη σύγχρονη σκηνή της χώρας μας, ποια θεωρείτε ότι είναι τα στοιχεία που λείπουν με σκηνές πιο προνομιακών χωρών, και ποια είναι η εκτίμησή σας για την αξία και την πληθωρικότητά της;
Από τις μπάντες δεν λείπει απολύτως τίποτα από ταλέντο, μελέτη, ιδέες κι όραμα. Το μόνο που λείπει είναι η οικονομική και κοινωνική στήριξη της πολιτείας και του κράτους που, ως γνωστών, είναι ανύπαρκτο.
Ποια είναι η άμεση πλάνα για τη ζωντανή προώθηση του άλμπουμ και πώς θα διαχειριστείτε τεχνικά μια δίκαια ανάπλασή του στη σκηνή;
Να κάνουμε όσα περισσότερα ζωντανά παιχνίδια μπορούμε σε Ελλάδα και ευελπιστούμε και στο εξωτερικό πολύ σύντομα!
Τέλος, με δεδομένο πως η παρηγοριά της απώλειας βρίσκεται και μέσα στην οικουμενικότητά της, υπάρχει μια αίσθηση λύτρωσης, μια παυσίπονη διαδικασία μέσα από την τέχνη;
Απολύτως! Η τέχνη αποτελεί λυτρωτική διαδικασία για μας γιατί ό,τι δεν μπορούμε να εκφράσουμε με λόγια το εκφράζουμε με μουσική και προσπαθούμε να συνδεθούμε και με άλλους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο και να δείξουμε ότι η μουσική, κι η τέχνη γενικότερα, μας βοηθάει να μην είμαστε μόνοι μας
