ABSINTHE GREEN: Νέο επίσημο video για το “Dysphoric Recall”

NEWS

Οι Αθηναίοι Absinthe Green, που αποτελούν ουσιαστικά το προσωπικό μουσικό όχημα της Ειρήνης “Absinthe Green” Παπαδοπούλου, μιας μουσικού με προϊστορία, που συστήθηκε αρχικά στο κοινό σαν μπασίστρια των Γερμανών Enemy of the Sun, και των Ελλήνων dark metallers RandomWalk, επιστρέφουν με το νέο τους video.

Το video για το τραγούδι “Dysphoric Recall” είναι μια παραγωγή της Nøble Nøir με επιμέλεια της Άλκηστις Τερζή και γυρίστηκε στο Vasilis Tsilos Scrap.

Δείτε το παρακάτω:

Το συγκρότημα δήλωσε σχετικά με το τραγούδι: “Ξέρεις εκείνο το μικρό, διεστραμμένο κόλπο που σου παίζει ο εγκέφαλός σου; Αυτό όπου παίρνει τις πιο σπαρακτικές, ψυχοφθόρες εμπειρίες της ζωής σου και τις τυλίγει σε ένα όμορφο μικρό τόξο νοσταλγίας; Αυτή είναι η ευφορική ανάμνηση – ο λόγος που οι άνθρωποι συνεχίζουν να επιστρέφουν σε αυτό που τους διέλυσε. Λοιπόν, όχι αυτή τη φορά.

Το “Dysphoric Recall” είναι ο ήχος μιας κακής απόφασης που επιστρέφει για να σε στοιχειώσει. Αυτό το τραγούδι σε σέρνει μέσα από τα συντρίμμια μιας σχέσης που χτίστηκε πάνω στην εξαπάτηση και την αυτοκαταστροφή, σε αναγκάζει να ξαναζήσεις κάθε διεστραμμένη στιγμή της. Είναι σκοτεινό, πικρό και ανελέητο – ακριβώς όπως το είδος της αγάπης που αφήνει ουλές αντί για αναμνήσεις. Οι στίχοι αποκαλύπτουν τον μαζοχιστικό κύκλο της ερωτικής εμπλοκής με τα ίδια χειριστικά παιχνίδια, γνωρίζοντας πολύ καλά πώς τελειώνει. Έχει να κάνει με το να είσαι διχασμένος ανάμεσα στην οργή και τον εθισμό, ανάμεσα στην ανάγκη να ξεφύγεις και την αρρωστημένη λαχτάρα για μια ακόμη δόση δηλητηρίου. Το τελειωτικό χτύπημα;

Αυτή η βάναυση συνειδητοποίηση ότι δεν θυμάσαι απλώς τον πόνο – τον χρειάζεσαι.”

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1279 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.