HEAVY LOAD: Έφυγε ο Ragne Wahlquist στα 69 του χρόνια

ΝΕΑ

Άλλη μια δυσάρεστη είδηση στην αυγή του 2025 ήρθε να πλακώσει τις καρδιές των φίλων του σκληρού ήχου, καθώς ο κιθαρίστας και τραγουδιστής των Heavy Load Ragne Whalquist πέθανε σε ηλικία 69 ετών. Το ’23 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους νέο άλμπουμ μετά από 40 χρόνια, με τον τίτλο “Riders Of The Ancient Storm”. Ηχογραφήθηκε για άλλη μια φορά στα δικά τους στούντιο “Thunderload” (σπίτι του θρυλικού ντεμπούτου των Candlemass, “Epicus Doomicus Metallicus”, καθώς και άλμπουμ των Hammerfall και Rising Force του Yngwie Malmsteen).

Τα τρία άλμπουμ των Heavy Load που κυκλοφόρησαν μεταξύ 1978 και 1983 ξεκίνησαν το σουηδικό metal κύμα και συχνά θεωρούνται το πρώτο metal συγκρότημα που χρησιμοποίησε την ιστορία των Νορβηγών Βίκινγκς σαν πηγή έμπνευσης και θεματολογία.

Πάντα εμβληματική φυσιογνωμία, μαζί με τον αδελφό Styrbjörn, στα ντραμς, ηγήθηκε αυτού του cult σχήματος που αναφέρεται από πολλά σουηδικά συγκροτήματα, παλαιότερα και παρόντα, σαν κυρίαρχη επιρροή. Μετά από δεκαετίες αδράνειας, ενώθηκαν ξανά το 2018 και έπαιξαν μερικά σημαντικά φεστιβάλ, όπως το Sweden Rock και το Keep It True. Μετά ακολούθησε και η δισκογραφική τους πειστροφή.

Τη στιγμή του θανάτου του, ο Ragne και ο μικρός του αδερφός ήταν στη διαδικασία ηχογραφώντας το πέμπτο άλμπουμ των Heavy Load. Η πρόθεση είναι πλέον να ολοκληρώσουν τον δίσκο και να συνεχίσουν σαν συγκρότημα.

Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1201 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.