RENDEZVOUS POINT: “Dream Chaser”

ALBUM

Απορία εύλογη για να διασκεδάσουμε τη συνεπή ενασχόληση της ευρύτερης προοδευτικής κολεκτίβας με τα κακώς κείμενα αυτού του κόσμου: με ποια θέματα θα καταπιάνονταν άραγε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο που δεν θα πετούσε ριπές προσωπικών εσωτερικών πληγών μέσα μας; Ο κόσμος μας όμως εξακολουθεί να αγαπά να προσφέρει πλήθος ερεθισμάτων στο χώρο, έτσι πέντε χρόνια μετά το “Universal Chaos”, το νορβηγικό κουιντέτο έχει χίλιους και έναν λόγους να σκεφτεί και να μας κάνει να σκεφτούμε.

Θα τολμήσω να θεωρήσω πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και το “σημείο συνάντησης” για το γκρουπ με την ευρύτερη αναγνώριση και τα μεγαλύτερα ακροατήρια. Και αν συμβεί αυτό, θα το πετύχουν με το σπαθί τους, έχοντας αποτινάξει πια τα περισσότερα από τα λέπια των Leprous από πάνω τους. Στην πραγματικότητα, όλα όσα συμβαίνουν στο φέρον τον ποιητικό και φιλόδοξο τίτλο “Dream Chaser”, αποτελούν μια ουσιαστική ένεση φρεσκάδας στον ευρύτερο μοντέρνο προοδευτικό ήχο, αλλά και μια πεντακάθαρη ένδειξη για τη σμίλευση ενός προσωπικού ύφους της μπάντας. Το συναρπαστικό στη διαπίστωση όμως είναι πως αυτό έχει συμβεί με έναν φρέσκα εγκεφαλικό τρόπο. Οι Νορβηγοί διαχειρίστηκαν υπέροχα την ευρύτητα των ακουσμάτων τους και ταυτόχρονα προσέγγισαν κάποια δύσβατα και βαριά θέματα, επιλέγοντας σοφά τη σύγκρουση στη μουσική τους διαχείριση. Έτσι, με μεγάλο ενδιαφέρον εισέρχεται κανείς στον κόσμο του τρίτου άλμπουμ τους, απολαμβάνοντας μια σχεδόν μεταλλαγμένη indie rock ελαφρότητα, η οποία έχει αναλάβει να κουβαλήσει μια δεδομένη περιβαλλοντική ευαισθησία στο “Don’t Look Up”, ή το γοητευτικό χάος του άγνωστου στο “Oslo Syndrome”. Δυο υπέροχα ρέοντα ρυθμικά, έντεχνα singles με αμφίσημες συνολικές εντυπώσεις που θα έκαναν τους Elbow μιας άλλης εποχής να τα λοξοκοιτάξουν με συνθετική λαγνεία. Πόσο κολακευτικό είναι αυτό;

Δεν είναι εύκολο να περιφρονήσει κανείς το απόλυτα εναρμονισμένο drumming του Baard Kolstad, καθώς αναδύεται μια ωριμότητα ρυθμών και απλότητας που υπηρετούν εύστοχα το πνεύμα των δυο αυτών συνθέσεων. Βέβαια, η συνέχεια είναι ακόμα πιο συναρπαστική, τόσο συνολικά όσο και με το περισκόπιο στις τακτικές του Baard. Το “Utopia” θα θρέψει τις βλέψεις περισσότερο περίπλοκων ακροατών με τις παράλληλες δράσεις πλήκτρων και ρυθμικών, με την περιφορά σε μια ιδανική κοινωνία με τέλειες συνθήκες. Θεωρώ όμως πως στο καταπληκτικό “Fireflies” το σχήμα οδηγείται σε νέο έδαφος, με μια εξέλιξη ρεαλιστικά περιγραφική, με ευαίσθητες αναμονές αλλά και τους βηματισμούς των κορυφώσεων που καρφώνονται ιδανικά τόσο με τα ριφ όσο και το απόλυτα εύστοχο drumming του Baard. Ένα τραγούδι τόσο ανάγλυφο και οικονομικά προοδευτικό, μια ισορροπημένα αναπλαστική διαδρομή που συγκινεί αλλά και προκαλεί τη σκέψη, μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό οροπέδιο για τη νέα συνθετική αντίληψη της μπάντας. Είναι κάτι που οι ίδιοι μοιάζει να συμμερίζονται και στο πιο εκκεντρικό τραγούδι του άλμπουμ, το φρέσκο και δύσβατο “The Tormented”. Έχει ήδη προηγηθεί ο πλούτος του πιο σίγουρου και οικείου “Presenve”, αλλά και η ευχάριστη διαδρομή των εναλλαγών του “Wildflower”, το οποίο τολμά επίσης να βηματίσει γενναία με έξυπνες συμπράξεις των ριφ και των φωνητικών του Geirmund Hansen.

Η μεταξένια μελαγχολία του “Still Water” πάλλεται σταδιακά στο κλασικότροπο κέλυφος μιας υπαρξιακής αγωνίας που θεριεύει και υψώνεται δραματικά σε ένα ορχηστρικό εξόδιο. Μέσα από ένα ταξίδι συναισθηματικών αναταραχών, την αναζήτηση απαντήσεων και λύσεων στη σύγχρονη πολυπλοκότητα, η αδιάκοπη αναζήτηση της τελειότητας , πάντα μέσα στη σφαίρα της ευρύτερης καλλιτεχνικής απόπειρας, εξωθεί το σχήμα σε ένα άλμπουμ νέων εδαφών και προκλήσεων. Το “Dream Chaser” είναι ουσιαστικά μια σειρά ξεχωριστών ενοτήτων που αυτονομούνται έξυπνα αλλά και όμορφα στο ταξίδι αυτό. Χωρίς να αγγίζει υπερφίαλες μεγαλομανίες, κρατά όσο θα έπρεπε για να προκαλέσει άμεσα την επανάληψή του.

Στο νέο σύγχρονο σύμπαν των Rendezvous Point, ο ευδιάκριτος χαρακτήρας τους μας δίνει ένα έργο με μια φαινομενικά ρομαντική και ουτοπική φιλοδοξία. Αυτή είναι που τελικά προκαλεί την γένεση  μιας μουσικής με ένα ελκυστικό νεύμα στη σκέψη, την αποκρυπτογράφηση, τη συναίσθηση, και σίγουρα την ικανοποίηση μιας συναρπαστικής θέσης και προοπτικής.

Είδος: Progressive Rock/Metal
Εταιρεία: Long Branch Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Ιουνίου 2024

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1161 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.