Βραδάκι Παρασκευής και η ευκαιρία να παρακολουθήσω μια συναυλία ελληνικών συγκροτημάτων με φέρνει στο ιστορικό και πάντα φιλόξενο club των Εξαρχείων. Η αμεσότητα και η στενή επαφή με τους καλλιτέχνες που εμφανίζονται σε κλειστούς χώρους, έχω κατασταλάξει πλέον ότι μου ταιριάζει περισσότερο από τη μαζικότητα των ανοιχτών συναυλιών στα festivals, χωρίς βέβαια να ακυρώνω τη σημασία τους. Έτσι λοιπόν αφού φτάνω στη Σολωμού, κατεβαίνω τα σκαλιά του An, τσιμπάω μια κρύα μπίρα από το bar και πιάνω θέση για να παρακολουθήσω το πρώτο συγκρότημα που ανοίγει το χορό.
ILLUSIVE MIRRORS
Πρώτοι στη σειρά οι Αθηναίοι, που επιδίδονται σε ένα κράμα Alternative/heavy rock, με την αγάπη τους όμως και στις πιο παραδοσιακές φόρμες να είναι εμφανής. Μπήκαν δυναμικά από την αρχή, κεφάτοι και δεμένοι ως σύνολο παρά τις λίγες πρόβες που πρόλαβαν να κάνουν για το συγκεκριμένο live. Βέβαια έχουν την τύχη να διαθέτουν στις τάξεις τους, το ‘πυρηνικό όπλο’ ονόματι Δήμητρα Κοένκα. Φωνάρα, με χαρακτηριστική άνεση επί σκηνής, και χαρισματική στην επικοινωνία της με το κοινό. Άξιος συμπαραστάτης ο Δημήτρης Φλώρος, στην κιθάρα, με το ουσιαστικό και άμεμπτο παίξιμο του. Από κοντά και οι Διόσκουροι του rhythm section, Γιάννης Ζαβραδινός και Δημήτρης Κοφινάς σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα. Όμορφα τραγούδια που μας ξεσήκωσαν από την πρώτη στιγμή και ανέβασαν νωρίς τον πήχη. Ήδη προετοιμάζουν την κυκλοφορία του πρώτου τους EP, το οποίο πλέον περιμένω έντονα. Απόλαυσα την επιτυχημένη τους διασκευή στο ‘Wicked Game’ του Chris Isaak, ενώ το set τους έκλεισε με τη δική τους κομματάρα ‘Save a Bullet’, με το κοινό να συνοδεύει δυναμικά στο refrain. Αδιαμφισβήτητα πολύ δυνατό ξεκίνημα, ενώ πιθανότατα είχαν και τον καλύτερο ήχο της βραδιάς.
ILLUSIVE MIRRORS setlist:
Hopeless Dream
World of Destruction
Over and Over Again
Wicked Game (Chris Isaak cover)
Stand Up
Insanity
Save a Bullet
SOCIAL SCREAM
Τη σκυτάλη πήραν οι Σπαρτιάτες Social Scream, οι οποίοι έχουν γράψει τη δική τους πορεία στο χώρο όντας ενεργοί από το 2008, με πλούσια δισκογραφία. Με μπροστάρη την παλιοσειρά και mastermind του συγκροτήματος Βλάση Διαμαντάκο, σε κιθάρα / φωνή, ήρθαν να γυμνάσουν τους σβέρκους μας με το τσαμπουκαλεμένο heavy/speed metal τους. Και το έκαναν άρτια, αφού ξέφρενα σολίδια, βαρύτατα riffs και δίκασες μας έμπασαν για τα καλά στο δυστοπικό σύμπαν των Social Scream. Λυσσασμένη η απόδοση του Γιάννη Βέριου στο μπάσο, άξιος συνοδοιπόρος και ο Γιώργος Τζάθας στην έτερη κιθάρα. Τα τραγούδια τους, έφεραν μια αίσθηση πρώιμων Annihilator, ενώ ξεχώρισα τα ‘Prison of Freedom’, ‘DNA Eternal’ και ‘Luna Dark’ που έκλεισε την εμφάνιση τους. Καναδυό μικρολαθάκια τα μάζεψε αμέσως η εμπειρία του Βλάση και η εκτελεστική δεινότητα των υπολοίπων αποδεικνύοντας στην πράξη ότι δεν μασάνε καθόλου. Το Heavy Metal στην επαρχία παραμένει ακμαίο, ενώ το μόνο που ζητά, είναι η προσοχή και το ενδιαφέρον μας. Άσε που είναι πολύ πιθανό η νεολαία στο κάγκελο να συνεχίζει, μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, το ανελέητο headbanging.
SOCIAL SCREAM setlist:
Faith
Prison of Freedom
Social Scream
Smell the Demon
Dna Eternal
Truth Divider
Luna Dark
GROTESCO KARMA
Δύο ξύλινοι σταυροί πήραν τη θέση τους σκηνή προετοιμάζοντας το έδαφος για την είσοδο των Grotesco Karma. Ένα νέο συγκρότημα του οποίου η μουσική χαρακτηρίζεται ως ένα μείγμα Grotesque / Avant-Garde Metal, με occult αισθητική και στοιχεία παραδοσιακής μουσικής. Ενδιαφέρουσα πρόταση, που έμελλε να αποδειχθεί στην πράξη πως θα λειτουργήσει πάνω στο σανίδι. Στο οπτικό κομμάτι, η ‘αρχέγονη’ ενδυμασία των τριών συντελεστών που εμφανίστηκαν σε κιθάρα, φωνή και τύμπανα κέρδισε τις πρώτες εντυπώσεις. Επειδή η ουσία όμως βρίσκεται στη μουσική καθαυτή, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι στην περίπτωση τους έχουμε μια μπάντα με ξεχωριστό στίγμα και σοβαρό λόγο ύπαρξης. Κιθάρα που παρέδωσε μαθήματα τεχνικής, δυναμικά drums, σε μια συνολικά προοδευτική προσέγγιση. Ξεχωριστή μνεία στα φωνητικά της Αλίκης Φλιούκα, τα οποία εναλλάσσονταν με χαρακτηριστική άνεση από αιθέρια και ονειρικά θροΐσματα σε brutal ξεσπάσματα με βορβορώδη growls. Μάλιστα η ανατολίτικη χροιά της, μου έφερε στη θύμηση κάτι από Natacha Atlas. Τα προηχογραφημένα ορχηστρικά μέρη, αντικατέστησαν αναγκαστικά τη φυσική παρουσία των παραδοσιακών οργάνων που συνυπάρχουν στη μουσική τους, ευτυχώς με ομαλό τρόπο. Αφού μας χάρισαν μια αξιομνημόνευτη εμφάνιση, μας αποχαιρέτησαν υπό τους ήχους του ‘Ederlezi’. Αν και κάπως μακρύτερα από τη δική μου ηχητική σφαίρα επιρροής, μπήκαν για τα καλά στο ραντάρ μου και αναμένω το ντεμπούτο album τους υπό τον τίτλο ‘Devil’s Menuet’ που σύντομα πρόκειται να κυκλοφορήσει.
GROTESCO KARMA setlist:
Lambdoma
Chaos and Carnage
Chovahanee
Icon of a forgotten God
Devil’s Menuet
JEHOVAH ON DEATH
Όταν πριν την τελική εφόρμηση των Jehovah On Death, στα ηχεία ακούγεται το ‘Christ or Cocaine’ των λατρεμένων The Devil’s Blood, αμέσως γίνεται αντιληπτό ότι κάτι όμορφο πρόκειται να ακολουθήσει. Είσοδος των μελών του συγκροτήματος με αναμμένα κεριά ανά χείρας, ακολουθούμενοι από τη μυστηριώδη φιγούρα της «La Señora Dolorosa». Δηλώνουν εμπνευσμένοι από τον Ισπανικό καθολικισμό, μουσική και ποίηση, καθώς και από μεσαιωνικές πεποιθήσεις και προκαταλήψεις, ενώ στον ηχητικό τομέα η αγάπη τους για τους The Devil’s Blood, αλλά και τους Year Of The Goat είναι πρόδηλη. Άσε που το όνομα τους, ξυπνάει μνήμες των εξαιρετικών Sabbath Assembly. Όλα τα παραπάνω δεν θα είχαν καμία ουσία αν έλειπε το βασικό συστατικό που είναι η ίδια η μουσική. Και στην περίπτωση τους μιλάμε για occult rock στα καλύτερα του.
Προσεγγίζουν τις επιρροές τους όχι μιμητικά, αλλά με απόλυτο σεβασμό και γνώση. Τους τιμά μάλιστα το γεγονός ότι ασχολούνται με το είδος, τώρα που έκατσε η σκόνη της εμπορικής του επιτυχίας. Προβαρισμένοι και καλοκουρδισμένοι στη σκηνή απέδωσαν με επιτυχία το υλικό τους. Αγαπημένες δισολίες, μελωδικά περάσματα και σινεματική ατμόσφαιρα έδωσαν το παρόν, παρασέρνοντας το κοινό στην (αν)ορθόδοξη εκκλησία τους… Η εωσφορική Μαντόνα με την υποβλητική της παρουσία και τη σαγηνευτική φωνή της, μας εμβάπτισε στο λόγο τους. Τραγούδια όπως (ενδεικτικά) τα ‘Let Me Die (And Die of Love)’, ‘Blood Madonna’ και ‘Goya’s Witches’ υποδηλώνουν ταλέντο και φανερώνουν δυνατότητες. Άξια αναφοράς η ιδιαίτερα προσεγμένη σκηνική παρουσία τους. Στο τέλος χάθηκαν ξανά στο φως το κεριών τους, αυξάνοντας την αδημονία για κάποια φυσική κυκλοφορία του έργου τους. Με βεβαιότητα απέκτησαν έναν ακόμα ακόλουθο της μουσικής τους, ενώ τους χρωστάω το γεγονός ότι μου υπενθύμισαν λίγη από την ατμόσφαιρα της ιστορικής συναυλίας των The Devil’s Blood, πριν δώδεκα χρόνια στην ίδια πόλη…
JEHOVAH ON DEATH setlist:
Lo, Behold…
Heart of Guilt
Let Me Die (And Die of Love)
Saeta Antigua
Altasgracias
Sacerdotal Fire
Dead Hours
Blood Madonna
Wherein Converge Sad Destinations
Goya’s Witches
Εν κατακλείδι, μια ενδιαφέρουσα και ποικιλόμορφη βραδιά που μας χάρισαν τέσσερα ετερογενή μεταξύ τους σχήματα, με κοινό τους χαρακτηριστικό όμως το ταλέντο και το πάθος για τη μουσική. Αν και στο προσκλητήριο τους με το τιμιότατο αντίτιμο και το οργανωμένο merch, περίμενα να ανταποκριθούν περισσότεροι ομοϊδεάτες, με κατευνάζει το γεγονός ότι εκεί έξω υπάρχει ακόμα η άσβεστη ‘δίψα’ των συγκροτημάτων να γράψουν όμορφα τραγούδια και να μας τα παρουσιάσουν ζωντανά!
Φωτογραφίες: Γιώργος Μπατσαούρας
