Έχοντας στα χέρια μας το εξαιρετικό ντεμπούτο του THEODOROS:”Every Day I Die”, που σε σύντομο χρονικό διάστημα κατόρθωσε να κάνει αίσθηση στις συνειδήσεις των φίλων του σκοτεινού ήχου, αδράξαμε την ευκαιρία για μια εκ’ βαθέων συζήτηση με τον Theodoros (Θεόδωρος Δημητρίου), μαθαίνοντας από πρώτο χέρι τις σκέψεις και τις απόψεις του για την καινούργια του κυκλοφορία, καθώς και όλα τα τελευταία νέα σε μια άκρως ενδιαφέρουσα και “χορταστική” συνέντευξη.
Καλησπέρα Θοδωρή, στον θαυμαστό “κόσμο” του Soundcheck! Ανέλπιστο ντεμπούτο και προσωπικό album από μέρους σου, τί σε ώθησε σε αυτή την κίνηση;
Ο πρώτος προσωπικός μου δίσκος ήρθε μετά από ενασχόληση με διάφορα μουσικά και όχι μόνο projects, τα οποία δούλευα κατά καιρούς, παράλληλα με τη Λευκή Συμφωνία. Θέλησα να φτιάξω ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, το οποίο θα περιέχει όλες τις μουσικές μου ιδέες στην ολότητά τους. Η σύνθεση της μουσικής συνέβαινε μαζί με το γράψιμο των στίχων, ταυτόχρονα ενορχήστρωνα τα τραγούδια και τα ηχογραφούσα. Η τελική φάση αυτής της διαδικασίας ήρθε με το να κυκλοφορήσω ο ίδιος το ”Every Day I Die” στην δική μου δισκογραφική εταιρεία και εκδοτικό οίκο την Dream Ritual.
Ποιοι οι συνεργάτες και συντελεστές στο συγκεκριμένο album, ποια διαδικασία ηχογράφησης ακολούθησες;
Δούλεψα εντελώς αυτόνομα στην αρχική δημιουργία του άλμπουμ. ‘Έγραψα και προγραμμάτισα ολόκληρο το άλμπουμ στο στούντιο μου, έπαιξα τα synths. έγραψα τις μελωδίες, τους στίχους. Μετά, με το υλικό έτοιμο στο μεγαλύτερο κομμάτι του, ο Έκτορας Τσολάκης, ο παραγωγός μου από τους προηγούμενους δίσκους της Λευκής Συμφωνίας έπαιξε κιθάρα και ηλεκτρικό μπάσο σε κάποια από τα κομμάτια. Ηχογραφήσαμε τα φωνητικά στο Soundflakes και τέλος η μίξη και η παραγωγή ολοκληρώθηκαν στο στούντιο του Έκτορα, το hd factory. Η Melanie Merges- Δημητρίου δημιούργησε το artwork και το εξώφυλλο του άλμπουμ και στη συνέχεια το video του single ”Every Day I Die”.
Είχαμε τίποτα “περίεργες” καταστάσεις από όλη αυτήν την δημιουργική διαδικασία που αξίζει να αναφέρεις ή όλα κύλησαν ομαλά;
Δεν υπήρξαν περίεργες καταστάσεις σε όλη αυτή την πορεία. Όλα κύλησαν ομαλά, μια άμεση δημιουργική διαδικασία. Δεν υπήρχε πολύ σκέψη, υπήρχε περισσότερο πράξη. Οι ιδέες δουλεύονταν και ολοκληρώνονταν στο στούντιο χωρίς πολλές εγγραφές και πολύπλοκες καταστάσεις, κάτι ιδανικό για τη δημιουργία ενός τόσο προσωπικού άλμπουμ. Όταν όλα ρέουν φυσικά, το αποτέλεσμα έχει ακόμα μεγαλύτερη αλήθεια.
Ποιες μουσικές καταβολές, Θοδωρή, επηρέασαν την ηχητική ταυτότητα του ”Every Day I Die”;
Πιστεύω ότι έχει δημιουργηθεί ένα αρκετά πολυδιάστατο ηχητικό τοπίο στο δίσκο. Οι μουσικές καταβολές και τα ακούσματα μου βρίσκονται μέσα του. Oι Cure, οι Sisters Of Mercy, oι Smiths, οι κινηματογραφικές μουσικές των Goblin, o Cave, στοιχεία από NIN και Coil.
Το άλμπουμ ηχητικά έχει μια σκοτεινή post-punk ένταση και αισθητική, new wave στοιχεία μαζί με μια δική του σύγχρονη και προσωπική άποψη. Νιώθω ότι αυτός ο συνδυασμός είναι πλέον η ταυτότητα του ήχου μου.
Μελωδικό και “ευαίσθητο” το στιχουργικό περιεχόμενο του ντεμπούτου σου. Ήταν συνειδητή απόφαση ή εσωτερική ανάγκη;
Είναι συνειδητή απόφαση και εσωτερική ανάγκη μαζί. Είναι χαρακτηριστικό του στιχουργικού μου ύφους το να εμπεριέχονται και τα δύο στοιχεία. Η ευαισθησία και η προσωπική οπτική και παρατήρηση και μαζί μια ιδιαίτερη απόδοση των εννοιών, μια χαρακτηριστική μελωδικότητα στις συνθέσεις. Αυτή η ισορροπία μεταξύ ευαισθησίας και προσωπικής άποψης, έχει εξελιχθεί μέσα στα χρόνια στον τρόπο που γράφω και είναι πιστεύω αυτό που δίνει στο άλμπουμ μια δική του συνολικά ταυτότητα.
Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για την εκτεταμένη χρήση του αγγλικού στίχου στο album ή προέκυψε αυθόρμητα;
Έχω γράψει κατά περιόδους και ταυτόχρονα, ελληνικό και αγγλικό στίχο. Αυτή τη φορά θέλησα να δέσω τις νέες ιδέες μου για τραγούδια με Αγγλικό στίχο. Αυτή ήταν από την αρχή η άποψή και η αίσθηση μου για τη στιχουργική και μουσική κατεύθυνση που ήθελα να δώσω στο συγκεκριμένο άλμπουμ.
Ακολούθησα άμεσα την έμπνευσή μου και προσεγγίζοντας ουσιαστικά και οργανικά τις μελωδίες διάλεξα τη γλώσσα που ένιωθα ότι ταίριαζε στις συνθέσεις και στη συνολική αισθητική του δίσκου.
”Every Day I Die”, ένα κομμάτι που ξεχωρίζει εμφατικά. Τί υποδηλώνει ο τίτλος, ποια τα μηνύματα που θες να δώσεις;
Κάθε μέρα ένα κομμάτι του εαυτού μου πεθαίνει, σε μια διαδικασία να απελευθερωθώ από περιορισμούς, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσω εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις, να εξελιχθώ. Ο συμβολισμός αυτός έχει να κάνει με την τον αέναο κύκλο της ζωής και του θανάτου. Ο κύκλος θανάτου και αναγέννησης είναι μια θεματική που υπάρχει σαν βάση στο άλμπουμ και αυτό το μοτίβο αντικατοπτρίζεται και σε άλλα κομμάτια του δίσκου.
Δεν γίνεται να μην σταθώ και να ρωτήσω, πως διατηρείς άσβεστη την “δίψα” σου και την μουσική ορμή σου, με το μεράκι και την ποιότητα να είναι αδιαπραγμάτευτα συστατικά στην τελευταία σου δουλειά.
Η αγάπη μου για την μουσική δεν τελειώνει. Δεν έχει να κάνει ούτε με το παρελθόν, ούτε με το μέλλον. Είναι κάτι που συμβαίνει στο παρόν, είναι κάτι πηγαίο και άμεσο, μια βιωματική προσέγγιση στη δημιουργία. Η μουσική σύλληψη δεν προγραμματίζεται, είναι μια φυσική συνέχεια της ύπαρξής. Αυτό κάνει το κάθε τραγούδι μοναδικό και άμεσα συνδεδεμένο με την εκάστοτε στιγμή που το γεννά. Ψάχνω να βρω νέους τρόπους έκφρασης για να διαταράξω τις ισορροπίες, να διαμορφώσω τις ιδέες που θα εξελιχθούν σε στίχους και μουσικές.
Ποια η ανταπόκριση του κοινού που λαμβάνεις; Πώς υποδέχτηκαν το προσωπικό σου ντεμπούτο;
Η ανταπόκριση που λαμβάνω μέχρι στιγμής από τον κόσμο είναι πολύ θετική.
Είναι ωραίο να βλέπεις και να νιώθεις ότι το κοινό ανταποκρίνεται θετικά και αυθόρμητα. Γενικότερα η υποστήριξη του κόσμου επηρεάζει και τροφοδοτεί τον τρόπο που προχωράω με τη μουσική μου.
Το ”Every Day I Die”, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει θέση στην δισκογραφία της Λευκής Συμφωνίας. Ήθελες όμως κάτι τέτοιο;
Είναι ένα καθαρά προσωπικό άλμπουμ. Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό από ότι έχω κάνει με τη Λευκή Συμφωνία. Αυτό επιδίωξα σε όλα τα στάδια από τα οποία πέρασε το άλμπουμ μέχρι να ολοκληρωθεί. Άλλη προσέγγιση στο στίχο, αφού είναι αγγλόφωνη δουλειά, στη σύνθεση, την ενορχήστρωση, μια πιο στουντιακή δημιουργική διαδικασία.
Αυτό το προσωπικό μονοπάτι που ακολούθησα για να φτιάξω το άλμπουμ, ήταν επιλογή, μια βαθιά σύνδεση με τον εαυτό μου και τις δημιουργικές μου δυνατότητες. Η δουλειά στο στούντιο, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις, μου έδωσε μεγάλη ελευθερία και μια ικανοποίηση για το τελικό αποτέλεσμα.
Είσαι πολλά χρόνια στην ελληνική underground σκηνή και την έχεις δει να περνά από πολλές φάσεις. Ποια η άποψή σου για το παρόν και το μέλλον της;
Νομίζω ότι η σκηνή βρίσκεται σε πολύ καλή φάση. Η εξέλιξη της είναι ενθαρρυντική. Υπάρχει έμπνευση και βγαίνει πολύ καλό υλικό που βρίσκει ανταπόκριση. Η αύξηση της πρόσβασης στα μέσα, ενισχύει και προωθεί τις μπάντες, δίνοντας τους μεγαλύτερη δυνατότητα να ανακαλυφθούν από τους ακροατές. Υπάρχει ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό αυτή τη στιγμή που μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τόσο στο παρόν, όσο και στο μέλλον τη σκηνή.
Ορμώμενος από το παραπάνω, υπάρχει κάποιο ελληνικό σχήμα που να έχει “κεντρίσει” τελευταία το ενδιαφέρον σου;
Ακούω κυρίως τη σκοτεινή σκηνή, η οποία έχει σήμερα πολλά και ενδιαφέροντα σχήματα. Η ποικιλία και η ποιότητά της αναδεικνύουν τη ζωντάνια της. Πιστεύω ότι η δυναμική της θα συνεχίσει να ενισχύεται. Υπάρχουν πολλά καλά σχήματα που ακούω αυτόν τον καιρό. Grey Gallows, Incirrina, Data Fragments, Doric, Eddie Dark, Μazoha, Das Noir, Anima Triste, Ventirati, Cold Remembrance, The Illusion Fades, είναι μερικά σχήματα που μου έρχονται τώρα στο μυαλό.
Υπάρχει εκτεταμένη χρήση του A.I. (τεχνητή νοημοσύνη) τον τελευταίο καιρό από πολλά σχήματα και καλλιτέχνες. Ποιες οι σκέψεις σου για αυτήν την τάση;
Δεν είναι κάτι που χρησιμοποιώ. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται στο δημιουργικό κομμάτι η χρήση Α.Ι. Δεν έχει κανείς ανάγκη κάτι που νιώθει ότι δεν είναι αληθινό, αλλά αποτέλεσμα προκατασκευασμένων ιδεών, χωρίς υπόβαθρο και ψυχή. Αισθάνομαι ότι δεν μπορεί να αποδώσει αυτό που πραγματικά σκέφτεται ή που θέλει να εκφράσει ο καλλιτέχνης και την αλήθεια του.
Η δημιουργία τέχνης είναι κάτι πολύ προσωπικό και απαιτεί μια βαθιά σύνδεση με το όραμα σου. Υπάρχουν άλλοι τρόποι που η τεχνολογία, μπορεί να ενισχύσει τη διαδικασία της καλλιτεχνικής έκφρασης.
Ποιος ο ευσεβής πόθος από το ”Every Day I Die” και ποιες οι προσδοκίες σου;
Το “Every day I Die” βρίσκει πολύ καλή ανταπόκριση και συνεχίζει να αποκτά δυναμική, αυξάνεται η δημοτικότητα του άλμπουμ, ο κόσμος το ακούει και δέχομαι πολύ θετικά vibes. Φυσικά θέλω να φτάσει όσο το δυνατόν πιο μακριά και να αγαπηθεί από όσο περισσότερο κόσμο γίνεται.
Υπάρχει μελλοντικά δυνατότητα για live εμφανίσεις ή θα κρατήσεις την κυκλοφορία μόνο ως studio project;
Θα είναι πολύ ωραίο το να συνδεθώ με τον κόσμο στο live και να μοιραστώ αυτά τα κομμάτια μαζί του. Το να παίξω το “Every Day I Die” μπροστά σε κοινό, θα είναι μια μοναδική εμπειρία που θέλω να τη ζήσω. Υπάρχει η δυνατότητα και γίνονται επαφές για ζωντανές εμφανίσεις. Είναι κάτι που προγραμματίζω για το άμεσο μέλλον.
”Sometimes We Dream” (προσωπική αδυναμία). Αξίζει να ονειρευόμαστε τελικά και για ποιο λόγο;
Αξίζει να ονειρευόμαστε, αλλά αξίζει και να πραγματοποιούμε σημερινές και αληθινές σκέψεις. Να προσπαθούμε να ζήσουμε το παρόν και ταυτόχρονα να ονειρευόμαστε κάτι καλύτερο, ίσως κάτι ιδανικό. Να αφήνουμε το μυαλό μας να ταξιδεύει προς το μέλλον, όχι προς το νεκρό παρελθόν. Αυτή η προσέγγιση είναι νομίζω η πιο ουσιαστική και δημιουργεί ισχυρές βάσεις για την προσωπική εξέλιξη και την καλλιτεχνική δημιουργία.
Σε ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σου και σου εύχομαι “καλοτάξιδο” το ντεμπούτο σου! Το τέλος ανήκει αποκλειστικά σε εσένα!
Σε ευχαριστώ πολύ. Προτρέπω τον κόσμο να ακούσει το “Every Day I Die”, να μπει μέσα στο σκοτεινό του κόσμο και κάποια στιγμή να έρθει να το παρακολουθήσει και στο live.
