THE SILENT WEDDING – FORTRESS UNDER SIEGE – SELEFICE

INTERVIEW

Γιορτινές ημέρες ζούμε και τα συναυλιακά δρώμενα αρχίζουν να μετατίθενται προς το νέο, από όλους προσδοκώμενο ως πιο ελπιδοφόρο έτος. Δεν έχουν όμως τελειώσει ακόμα, αφού η Angels PR, οργάνωσε ένα διαφορετικό event που θα λάβει χώρα στο Holywood παραμονή Χριστουγέννων, με προεξέχουσες τρεις από τις σημαντικότερες μπάντες του εγχώριου «σκληρού» ήχου, τους The Silent Wedding, τους Fortress Under Siege και τους Selefice.

Το Soundcheck δεν έχασε την ευκαιρία και συνομίλησε μαζί τους εν όψει αυτής της ξεχωριστής εμφάνισης, σε μία ιδιαίτερα ευχάριστη κουβέντα, που επιβεβαίωσε από τα διαμειφθέντα, γιατί έχουν όλοι τους φτάσει σε αυτό το επίπεδο, αλλά και την προσωπική (πέραν της καλλιτεχνικής) ποιότητα αυτών των καλλιτεχνών.

Καλώς ήρθατε στο Soundcheck!! Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που σας φιλοξενούμε στις διαδικτυακές σελίδες μας.
Μάριος Καραναστάσης (TSW): Καλώς σας βρήκαμε!! Η χαρά είναι όλη δική μας. Χαιρετούμε εσάς και όλο το μεταλλικό κοινό του Soundcheck!!

Φώτης Σωτηρόπουλος (FUS): Καλώς σας βρήκαμε!

Πέτρος Μιχόπουλος (SEL): Καλώς σας βρήκαμε και ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση!

Επιστροφή δυναμική, όπου τρεις από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ελληνικής σκηνής, θα βρεθείτε στον ίδιο χώρο, για να συμπράξετε σε ένα live, που είμαι πεπεισμένος θα δείξει ακόμα μία φορά την ισχύ, αίγλη και το βεληνεκές της εγχώριας metal κοινότητας. Πώς φτάσαμε να θεωρείται ένα τέτοιο live, ισάξιο, αν όχι καλύτερο, μιας αντίστοιχης «εισαγόμενης» εμφάνισης μπαντών; Τί θεωρείτε, ο καθένας, ότι μπορεί να βελτιώσει ακόμα αυτή η «κοινότητα», για να ισχυροποιήσει το «ίχνος» που είναι ήδη εξαιρετικά διακριτό και στο εξωτερικό πλέον, εδώ και καιρό;
Μάριος Καραναστάσης (TSW): Η εγχώρια σκηνή δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα σκηνές άλλων χωρών. Αναφέρομαι σαφώς στις μπάντες. Σε όλα τα ιδιώματα του σκληρού ήχου έχουμε άξιους εκπροσώπους όπου στέκονται, όπως προείπες, ισάξια αν όχι και καλύτερα σε σχέση με τις αντίστοιχες μπάντες του εξωτερικού. Καταλαβαίνεις οπότε ότι η δήλωσή σου μας κολακεύει ιδιαίτερα, αλλά ίσως και να αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα. Οι παθογένειες της ελληνικής πραγματικότητας τώρα είναι εκείνες που μας στοιχειώνουν χρόνια σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής μας. Υπάρχει ζηλοφθονία ανάμεσα σε μπάντες θαρρείς και ο χώρος μας δεν είναι τόσο μεγάλος που να μπορεί να μας χωρέσει όλους. Υπάρχουν ζητήματα ελλείψεως επαγγελματισμού μέσα στις ίδιες τις μπάντες. Τεχνογνωσία, νοοτροπία, εφηβική προσέγγιση της μουσικής ως τέχνη. Όμως έχουμε και την τεράστια έλλειψη σωστών συναυλιακών χώρων, καθώς επίσης και την στάση διαφόρων διοργανωτών που μάλλον δεν αγαπάνε τη μουσική αλλά κάτι άλλο.

Φώτης Σωτηρόπουλος (FUS): Όλο αυτό που αναφέρεις είναι αποτέλεσμα σκληρής και επίμονης προσπάθειας ετών, από τα συγκροτήματα της πατρίδας μας να κοιτάξουν κατάματα τα αντίστοιχα από προηγμένες μουσικά χώρες, επενδύοντας στον ήχο τους, στον εξοπλισμό τους, στις ζωντανές εμφανίσεις τους και στον επαγγελματικό προσανατολισμό τους, δημιουργώντας έτσι μία σκηνή η οποία θεωρείται απο τις καλύτερες παγκοσμίως. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε όλοι, είναι αυτή η προσπάθεια να έχει συνέχεια για να μπορέσει να αντέξει στο χρόνο. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε.

Πέτρος Μιχόπουλος (SEL): Εδώ και πολλά χρόνια η ελληνική rock και metal σκηνή έχει αποδείξει ότι στέκεται επάξια μέσα στην παγκόσμια μουσική πραγματικότητα και θεωρούμε αυτονόητο ότι δεν έχει να ζηλέψει πια τίποτα από το τι συμβαίνει στο εξωτερικό, εκτός από τη θέση της χώρας μας στον χάρτη που δεν βολεύει για να βγεις εύκολα έξω να παίξεις, αλλά και την ίδια την χώρα που κάνει τη ζωή δύσκολη σε όλους μας και δεν βοηθάει σε κανένα επίπεδο να αναπτυχθεί ο Πολιτισμός.
Από εκεί και πέρα η ελληνική σκηνή δεν χρειάζεται να κάνει πολλά για να βελτιωθεί περισσότερο, εκτός από το να αποβάλει επιτέλους τις παθογένειες της ράτσας μας και τις ανούσιες αλληλοφαγωμάρες που αποτελούν διαχρονικό φαινόμενο.

The Silent Wedding

Σε εποχή που εμάς τους ερασιτέχνες γράφοντες/οπαδούς, ταλανίζουν οι «εφιάλτες» των λιστών, ποιες κυκλοφορίες ξεχωρίσατε στο λυκαυγές ενός πιο «ζωντανού», ελέω κορωνοϊού, μουσικού έτους;
Μάριος Καραναστάσης (TSW): Εδώ έχουμε πολύ ψωμί. Όμως προτιμώ να μείνω σε τέσσερεις κυκλοφορίες που πραγματικά με ταρακούνησαν. Καταρχάς η, κατά κάποιον τρόπο, επιστροφή των Blind Guardian στις ρίζες με το “The God Machine”. Θα συνεχίσω με το “Digital Noise Alliance” των Queensrÿche όπου και αυτοί ακούγονται σαν τον παλιό καλό καιρό. Οι υπεραγαπημένοι Threshold, όπου είχαμε την τύχη να έχουμε περιοδεύσει δύο φορές μαζί, έβγαλαν στην γραμμή τερματισμού του 2022 «άσσο από το μανίκι» με το εξαιρετικό “Dividing Lines”. Άφησα τελευταίους τους λατρεμένους Saxon, όπου και με αυτούς είχαμε την τιμή να μοιραστούμε τη σκηνή στο παρελθόν. Το “Carpe Diem” είναι για εμένα ο δίσκος της χρονιάς και αφού περιέχει και το αγαπημένο τραγούδι της κόρης μου, το “The Pilgrimage” φτάνει και περισσεύει.

Φώτης Σωτηρόπουλος (FUS): Το “Rock believer” των SCORPIONS ήταν ενδιαφέρον, ο δίσκος των NEW HORIZON “Gate of the gods” επίσης, το “Hammer of dawn” των HAMMERFALL δεν ήταν κακό, όπως και το “Shadowland” των WOLF. Τα περισσότερα albums του 2022 δεν τα έχω ακούσει ακόμα, με τόσες κυκλοφορίες είμαι μία χρονιά πίσω σε μόνιμη βάση.

Πέτρος Μιχόπουλος (SEL): Κάποια album που μου έρχονται τώρα στο μυαλό και ξεχώρισαν από τον ευρύτερο «σκληρό» ήχο, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κι άλλα πολλά που δεν έχουν πέσει ενδεχομένως ακόμα στα αυτιά μας, είναι τα εξής 4 και χαίρομαι που τα 3 ανήκουν σε ελληνικά συγκροτήματα:
Doomocracy: “Unorthodox”, Septicflesh: “Modern Primitive”, The Temple: “Of Solitude Triumphant”.
Δίσκος της χρονιάς, προσωπικά για μένα, είναι το “Close” των Messa από την Ιταλία.

Μεταξύ των οπαδών, στο διαδίκτυο και τους διαλόγους, θα παρατηρήσει κανείς μία αέναη «διαμάχη» για τους «παλιούς» (ενδεικτικά, Metallica, Megadeth, Ozzy Osbourne κ.α.) και τους νέους δημιουργούς, σε μία άσκοπη κατ’ εμέ σύγκριση (που στερεί από την πραγματική απόλαυση της μουσικής), όσον αφορά στα επίπεδα μουσικής ποιότητας. Πώς σας φάνηκαν τα τελευταία μουσικά δημιουργήματά τους και ποια η γνώμη σας σε σχέση με αυτήν την «φιλολογική συζήτηση»;
Μάριος Καραναστάσης (TSW): Η σύγκριση ή και η σύγκρουση μεταξύ παλιού και νέου δεν έχει όντως κανένα απολύτως νόημα. Οι παλιοί έχουν ήδη αποδείξει την αξία τους ενώ οι νέοι θα κριθούν με το πέρασμα του χρόνου. Από τους Metallica το ένα τραγούδι που έχω ακούσει μου αρέσει αρκετά. Περιμένω το album βέβαια για να έχω μια πιο σφαιρική άποψη. Το καινούριο Megadeth ήταν καταπληκτικό και από Ozzy δεν έχει τύχει να ακούσω ούτε νότα. Η μουσική είναι τέχνη και απόλαυση. Υποκειμενική και βίωμα. Όσο μπαίνει σε καλούπια και συγκρίσεις χάνει το πραγματικό της νόημα. Οι συζητήσεις είναι για εσωτερική κατανάλωση. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.

Φώτης Σωτηρόπουλος (FUS): Δεν τα έχω ακούσει ακόμα, παρά μόνο τα videos που υπάρχουν στο youtube, φαίνεται όμως η παρέα τού Mustaine να έχει πιο φρέσκο αέρα συγκριτικά με τούς άλλους μεγάλους. Κατά τ’άλλα, οι μουσικοί διαξιφισμοί παντός είδους έχουν πάντα μεγάλη πλάκα ανεξαρτήτως περιεχομένου και τους βρίσκω πάντα απολαυστικούς.

Πέτρος Μιχόπουλος (SEL): Πραγματικά δεν έχει κανένα νόημα αυτή η συζήτηση και συμφωνούμε απολύτως. Καλώς ή κακώς αυτά τα τεράστια ονόματα των «παλιών», κουβαλούν μαζί τους ένα τεράστιο brand name, δηλαδή δεν μιλάμε απλά για καλλιτέχνες αλλά για θηριώδεις επιχειρήσεις. Ως τέτοιες και πολύ οργανωμένες, θα κοιτάνε συνεχώς να πουλάνε το προϊόν τους. Αυτό είναι το «κακό» της υπόθεσης. Δεν με εντυπωσίασαν οι δουλειές τους. Ειδικά του Ozzy είναι μετριότατη κατά την άποψη μας. Από εκεί και πέρα όλοι έχουν δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν, οπότε αν δεν μας αρέσει κάτι απλά πάμε παρακάτω ή ακούμε τις παλιές δουλειές τους που τόσο έχουμε αγαπήσει όλοι.
Οι εποχές ευτυχώς ή δυστυχώς έχουν αλλάξει και είναι δύσκολο για ένα νέο όνομα να γίνει τόσο «τεράστιο» όσο τα παλιά. Από την άλλη, σήμερα η μουσική χάρη στην τεχνολογία παράγεται πιο εύκολα, οπότε τα νεότερα συγκροτήματα ας φροντίσουν να αγαπάνε την μουσική, να βρουν την ταυτότητά τους και ό,τι είναι να έρθει θα έρθει. Η ίδια η μουσική είναι σημαντικότερη από την όποια επιτυχία, όπως και αν την ορίζει κανείς….

Fortress Under Siege

Ο χρόνος που πέρασε, περιελάμβανε σημαντικές «μουσικές στιγμές» για όλους σας, μεταξύ των οποίων, νέο δίσκο, νέο συμβόλαιο κ.α.. Σταχυολογήστε μας σε σημαντικότερα δεδομένα, πόσο σημαντικός υπήρξε για τις μπάντες σας και τί προσδοκάτε με ελπίδα για ένα ακόμα πιο ευοίωνο 2023, κυρίως ως προς τους στόχους, μακροπρόθεσμους ή βραχυπρόθεσμους ή τα άμεσα σχέδιά σας.
Μάριος Καραναστάσης (TSW): Για εμάς υπήρξαν καθοριστικές στιγμές μέσα στο 2022. Μετά τα «μαύρα χρόνια» του κορωνοιού επιτέλους πατήσαμε σανίδι και μπορέσαμε να κοινωνήσουμε τη δουλειά μας στον κόσμο. Καταρχάς είχαμε την κυκλοφορία του νέου μας δίσκου “Ego Path” που συνοδεύτηκε από ένα άκρως επιτυχημένο release live show τον Απρίλιο. Παίξαμε για πρώτη φορά στη Σύρο και στο Indie Rock Fest όπου η ανταπόκριση ήταν μοναδική. Αλλά σίγουρα η κορυφαία μας στιγμή για το 2022 ήταν όταν ανοίξαμε τη συναυλία των Within Temptation στο Γκάζι, σε μια Τεχνόπολη γεμάτη από κόσμο. Εμπειρία ανεπανάληπτη! Οι στόχοι μας είναι να ταξιδέψει το album όσο περισσότερο μπορεί και να παίξουμε αρκετά shows σε Ελλάδα και Ευρώπη. Έχουμε ήδη κανονίσει κάποια live στην περιφέρεια αλλά και στην Αθήνα μέχρι το καλοκαίρι κι από εκεί και πέρα θα δούμε τα festival καθώς και μια ευρωπαική περιοδεία.

Φώτης Σωτηρόπουλος (FUS): Το συμβόλαιο τής ROAR για εμάς είναι τεράστια εξέλιξη και ζωτικής σημασίας, γιατί είναι τέτοιο που εξασφαλίζει την ίδια την ύπαρξη του σχήματος σε επαγγελματικό επίπεδο για τα επόμενα αρκετά χρόνια. Το 2023 θα έχει την κυκλοφορία του νέου μας δίσκου και όσες περισσότερες συναυλίες μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε, εντός και εκτός συνόρων.

Πέτρος Μιχόπουλος (SEL): Μέσα στο 2022 καταφέραμε επιτέλους να επιστρέψουμε (ξανά) ως Selefice μετά την απίστευτη ταλαιπωρία που περάσαμε όλοι μας. Κάναμε ένα υπέροχο «μεταπανδημικό» live στις 15 Μαΐου με τους αδερφούς Acid Death, Piranha και Death Courier και κυρίως μπήκαμε σε μια σειρά δουλεύοντας σιγά σιγά σε νέο ή σε ήδη υπάρχον ακυκλοφόρητο υλικό.
Βασικός μας στόχος είναι μέσα στο 2023 να ξεκινήσουμε ηχογραφήσεις για το νέο μας album και ευχόμαστε όλα να πάνε καλά από εδώ και πέρα, ώστε να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια νέα δουλειά που θα κάνει περήφανους εμάς και τους φίλους μας!

Εμφάνιση παραμονή Χριστουγέννων στο Holywood. Τί θα υποσχόσαστε ο καθείς στους εν δυνάμει, «μουσικούς συνδαιτημόνες» σας και τί θα ζήσουν αυτήν την ιδιαίτερη ημέρα, οι αρκετοί οπαδοί που θα σας τιμήσουν και θα τους τιμήσετε, περνώντας μαζί αυτό το ξεχωριστό βράδυ;
Μάριος Καραναστάσης (TSW):
Εύχομαι οι οπαδοί να είναι όντως αρκετοί εκείνο το βράδυ και να τιμήσουν τα συγκροτήματα όπως αξίζει. Είναι κινήσεις που δεν γίνονται εύκολα στο χώρο μας και μια ημέρα σαν την παραμονή των Χριστουγέννων κάνει τη φάση ακόμα πιο σημαντική. Το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ προς όλους είναι ότι θα δουν το 100% της αγάπης, της πίστης, της αφοσίωσης και της τρέλας σε αυτό που κάνουμε και σε αυτό που γεννηθήκαμε να παίζουμε. Heavy Metal και τα μυαλά στο μπλέντερ!!

Φώτης Σωτηρόπουλος (FUS): Η μόνη υπόσχεση που μπορούμε να δώσουμε, είναι να τα δώσουμε όλα για μία αξέχαστη μουσική βραδιά, με πολλά γέλια, κέφι, δώρα, σε μία πραγματικά ξεχωριστή παραμονή Χριστουγέννων.

Πέτρος Μιχόπουλος (SEL): Υποσχόμαστε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε ώστε να παρουσιάσουμε όλοι μας, από τους διοργανωτές της Angels PR (την οποία ευχαριστούμε για την πρόσκληση) ως και τις μπάντες και όσους συμβάλλουν, μια παραμονή Χριστουγέννων ξεχωριστή και μεταλλική όσο δεν πάει!
Είναι σίγουρο πως η καλή διάθεση και θετική ενέργεια θα περισσεύουν απ όλους!
Να έρθετε γιατί θα περάσουμε τέλεια!

Selefice

Ας κλείσουμε με μία ευχή, για τους αναγνώστες του Soundcheck, όλους τους οπαδούς της αγαπημένης μας μουσικής, αλλά και τους κατοίκους αυτού του τόπου, σε μία περίεργη και μάλλον απαισιόδοξη εποχή για τον πλανήτη.
Μάριος Καραναστάσης (TSW): Ευχαριστούμε από καρδιάς το Soundcheck για το βήμα που μας δίνει ώστε να ακουστεί και σε άλλο κόσμο η φωνή μας. Μετά από κάθε καταιγίδα έρχεται η ηρεμία και το αντίθετο. Εύχομαι πίστη προς τον άνθρωπο, αγάπη στον εαυτό μας, ψυχική και σωματική υγεία. Να ακούτε πολλή και καλή μουσική. Καλή χρονιά σε όλους!

Φώτης Σωτηρόπουλος (FUS): Υγεία και καλή διάθεση πάντα!

Πέτρος Μιχόπουλος (SEL): Ας ευχηθούμε το κακό να «μαζευτεί» κάπως και να επικρατήσει η λογική και το δίκαιο σε αυτήν την άσχημη περίοδο για την ανθρωπότητα. Διαφορετικά θα πάμε όλοι μαζί «στον πάτο».…
Για τους αναγνώστες του όμορφου διαδικτυακού περιοδικού σας αλλά και σε όλους τους φίλους της μουσικής, να ευχηθούμε να έχουν όλοι την υγεία τους και με «όπλο» την μουσική, να παίρνουν δύναμη για όλες τις δυσκολίες που θα προκύψουν. Η μουσική είναι ένα δώρο για την ανθρωπότητα και μόνο καλό κάνει.
Καλές γιορτές και καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους!

Ευχαριστούμε θερμά!

Facebook:
https://www.facebook.com/thesilentwedding
https://www.facebook.com/FortressUnderSiege
https://www.facebook.com/Selefice/

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 428 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».