Πέρασαν κιόλας 27 ολόκληρα χρόνια από το σωτήριο έτος 1998, όταν το thrash metal δέχθηκε μια γερή κλωτσιά στον κώλο από τους Σουηδούς The Haunted και το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Η μπάντα που «γεννήθηκε» μέσα από τις στάχτες των At The Gates συνέχισε να «χαστουκίζει» απροκάλυπτα προς πάσα κατεύθυνση και στα ‘00s, άλλες φορές με επιτυχία και άλλες όχι με τόση, έχοντας όμως πάντα το «βλέμμα» της στραμμένο προς την εξέλιξη καθώς δεν παρέμεινε προσκολλημένη στο ηχητικό «ποδοπάτημα» του πρώτου της άλμπουμ.
Προσωπικά, οι πειραματισμοί με δίσκους όπως τα “Versus” και Unseen” ποτέ δε με βρήκαν δίπλα στη μπάντα σε αντίθεση με την προ 11ετίας επιστροφή τους και το “Exit Wounds”. Η 2η θητεία του τραγουδιστή Marco Aro στους The Haunted σηματοδότησε και την επιστροφή στην προσέγγιση που είχε η μπάντα στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αυτήν της ακατάσχετης thrash riff-ολογίας με αρκετά μελωδικά στοιχεία από το σουηδικό death metal. Η δε προσθήκη του Ola Englund στην κιθάρα, στη θέση του ενός «πυλώνα» εκ των διδύμων Anders Björler, μπορεί αρχικά να φάνταζε ως μεγάλη αλλαγή, μια δεκαετία όμως μετά αποδεικνύεται πως ο Σουηδός κιθαρίστας έχει εγκλιματιστεί πλήρως στη μπάντα, προσφέροντας τα μάλα τόσο στα leads όσο και στο σημαντικό συνθετικό κομμάτι.
Το 10ο album των The Haunted αποτελεί φυσική συνέχεια του προ οκταετίας (!!!) “Strength In Numbers” με το μεγάλο χρονικό κενό να αποτελεί ένα ερωτηματικό ως προς την ποιότητα των συνθέσεων. Όταν όμως στη μπάντα υπάρχει ένας riff master σαν τον Patrick Jensen, ο οποίος διαπρέπει από το 1998 και με τους Witchery, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Εισαγωγή στο δίσκο με τραγούδια που απαιτούν από τον ακροατή καλή φυσική κατάσταση, με το εναρκτήριο “Warhead” να αποτελεί ένα κομμάτι βγαλμένο από το «τσαντισμένο» παρελθόν της μπάντας και το “In Fire I Reborn” να ακολουθεί κατά πόδας. Με το γκάζι πατημένο μπαίνει και το “Death to the Crown”, με το χαρακτηριστικό breakdown trademark των Σουηδών να ξεχαρβαλώνει για ακόμη μία φορά σβέρκους.
Πιο groovy και μελωδικό το “To Bleed Out” με τη «σουηδίλα» να αναδύεται σε όλη τη σύνθεση. Το “Unbound” επαναφέρει τις ταχύτητες στα νορμάλ για τη μπάντα επίπεδα, κολλητά με το “Hell is Wasted on the Dead” με το γαμάτο επιθετικό solo του Ola. Η άτυπη αυτή τριπλέτα ολοκληρώνεται με τον «όλεθρο» που προκαλείται με το “Through the Fire”, το οποίο φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή των The Haunted. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε χρόνια να ακούσουμε τους Σουηδούς τόσο «τσαντισμένους» και μουσικά «ανεξέλεγκτους» και δεν είναι παράπονο αλλά ευχάριστη διαπίστωση. Οι The Haunted παραμένουν το ίδιο «μυώδεις» ακόμη κι όταν κατεβάζουν τις ταχύτητες όπως στο ατμοσφαιρικό “Collateral Carnage” με ένα ακόμη «υπέρβαρο» breakdown ακατάλληλο για όσους υποφέρουν από αυχενικό σύνδρομο.
Μια μικρή «κοιλιά» θεωρώ πως γίνεται με το instrumental ιντερλούδιο “Blood Clots” και το “Salvation Recalled”, το οποίο δεν είναι κακό τραγούδι αλλά έχει να συναγωνιστεί πολύ καλύτερα μέσα στο album. Στιχουργικά η ατμόσφαιρα του δίσκου είναι αρκετά σκοτεινή και σε αυτό το μοτίβο κινούνται και οι δύο τελευταίες συνθέσεις του, με το “Labyrinth of Lies” να ακούγεται περισσότερο «οργισμένο» από το ομώνυμο, του οποίου η ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι από “Forensick” βγαλμένο από το ντεμπούτο τους. Έπειτα από 8 χρόνια απουσίας οι The Haunted έρχονται για να δείξουν πως, παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα, είναι ακόμη εδώ και πως δεν έχασαν τίποτα από την επιθετικότητα και την ταχύτητα που τους έθεσαν ως μια από τις σημαντικότερες thrash μπάντες της νέας χιλιετίας.
Η σκιώδης φιγούρα στο λογότυπο της μπάντας εξακολουθεί να στοιχειώνει κόσμο, ακόμη κι αν στο εξώφυλλο υπάρχει μόνο αυτό σε ένα μαύρο φόντο. Όπως το ’98.
Είδος: Thrash metal/Melodic death metal
Δισκογραφική: Century Media Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 30 Μαΐου 2025
