Μετά το επιτυχημένο πέρασμά της από την Θεσσαλονίκη, με την πρώτη έκδοση του δικού της φεστιβάλ, η παρέα του The Gallery “κατηφόρισε” και στην Αθήνα, με τα 3/4 του line up να παραμένουν ίδια και με μόνη προσθήκη τους Herta, στην θέση των Amken που ακύρωσαν την εμφάνισή τους, χωρίς να αποσαφηνίζουν τους λόγους. Ένα πολύ ενδιαφέρον πακέτο του extreme ήχου, με τους θρυλικούς On Thorns I Lay και Deviser, τους Night In Gales που επισκέπτονται για πρώτη φορά την χώρα μας (αν θυμάμαι καλά) και τους νεοσύστατους Herta, με τον Κωνσταντίνο Τόγκα των Nightrage στην φωνή, δεν μπορούσε παρά να αποτελεί ένα δέλεαρ, με αποτέλεσμα να πάρω τον δρόμο για την πρωτεύουσα.
Με μισή ώρα καθυστέρηση περίπου, άνοιξαν οι πόρτες και αφού προμηθεύτηκα το απαραίτητο merch, περίμενα εναγωνίως την έναρξη της βραδιάς. Εκεί, που πρώτοι στην σειρά θα έβγαιναν οι Herta, μια νεοσύστατη μπάντα από την Αθήνα, με progressive groove metal “προσανατολισμό”. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πάρει κάποια “γεύση” της μουσικής τους “πρότασης”, αν και το όνομα, μου ήταν γνωστό. Και σαν πρώτη ζωντανή “επαφή” μαζί τους, είχα αγωνία για το τι θα παρουσιάσουν. Εκεί γύρω στις 20:00, τα φώτα έσβησαν και υπό τους ήχους του “Monolith”, οι Αθηναίοι “έσκασαν μύτη”, με περισσή ενέργεια και τσαμπουκά. Σε κανένα σημείο της εμφάνισής τους, οι Herta δεν θύμιζαν μπάντα μόλις τριών ετών, αλλά έμοιαζαν με ένα group στο peak της καριέρας του, άρτιοι τεχνικά και άψογοι εκτελεστικά, με έναν φανταστικό frontman, που ξεσήκωνε με κάθε του κίνηση, κάθε του νότα, το πλήθος. Ο ήχος ήταν, όπως πάντα στο Κύτταρο, εξαιρετικός, ενώ ο κόσμος ανταποκρίθηκε από νωρίς στο κάλεσμα του The Gallery, γεμίζοντας σχεδόν το κάτω μέρος του venue. Οι Αθηναίοι έπαιξαν υλικό από το επερχόμενο ντεμπούτο album τους, με τα “Monolith”, “Labyrinth”, “Incarnation” και “The Snake Devours The Wolf” να ξεχωρίζουν, θέτοντας τον πήχη πολύ ψηλά, ήδη από τα πρώτα τους βήματα. Ένα εκρηκτικό show, ιδανικό για το ξεκίνημα μιας τόσο «καυτής» βραδιάς. Οι Herta απέδειξαν με απόλυτα πειστικό τρόπο, ότι αποτελούν μία ανερχόμενη εγχώρια δύναμη στον χώρο του progressive/djent/groove metal, με τους παρευρισκόμενους να τους «αγκαλιάζουν» και να μένουν ικανοποιημένοι από αυτό που έζησαν. Συγχαρητήρια παιδιά, το αξίζετε!
Herta Setlist:
Monolith
Control
Labyrinth
The Path
Incarnation
Beyond The Dead
The Snake Devours The Wolf
Επόμενοι στην σειρά, οι φοβεροί και τρομεροί Deviser. Μία μπάντα, που κοντεύει τα 40 χρόνια στο black metal, που κατάφερε να “επιζήσει” σε μια εποχή γεμάτη ταμπού και αμφισβήτηση, μαζί με τα υπόλοιπα “μεγαθήρια” της ελληνικής σκηνής, όπως οι Rotting Christ, οι Septic Flesh και οι υπόλοιποι του extreme ήχου. Και μπορεί να είχαν δύο μεγάλα δισκογραφικά “κενά”, από το 2002 μέχρι το 2011 και από το 2011 μέχρι το 2023, όμως εχθές απέδειξαν ότι ήταν σαν να μην «έλειψαν» ποτέ, ούτε στιγμή. Με τεράστια «άνεση» και με την «φλόγα» ακόμη να μην έχει «φθαρεί», οι Αθηναίοι «κατέλαβαν» την σκηνή, «απλώνοντας» το μελωδικό «σκοτάδι» τους από άκρη σε άκρη του venue. Οι Deviser έμοιαζαν με ατρόμητους «ηγέτες»-«πολεμιστές», που «βάδιζαν» χωρίς ίχνος φόβου, αλλά με μία ικανοποίηση «ζωγραφισμένη» στα πρόσωπά τους, στο «μονοπάτι» της ζοφερής «κόλασης», με τους θεατές να τους «ακολουθούν» τυφλά.
Ο κόσμος ακόμη περισσότερος πλέον, ενώ ο ήχος συνέχιζε στα ίδια υψηλά στάνταρ, δίνοντας την ευκαιρία στην μπάντα, να αποδώσει τα μέγιστα. Οι Αθηναίοι είχαν κατορθώσει να δημιουργήσουν ένα απίστευτο setlist, με κομμάτια-ύμνους από όλη την δισκογραφία τους, ενώ φαινόταν ότι είχαν δουλέψει σκληρά στις πρόβες, ώστε το αποτέλεσμα να άφηνε το κοινό αποσβολωμένο. Η τρομερά ζοφερή και «σκοτεινή» ατμόσφαιρα, μαζί με τα πότε μελωδικά και πότε ταχύτατα black «ξεσπάσματα», αποτελούσαν το ιδανικό «τραγούδι σειρήνων», που «καλούσε» όλο και πιο «βαθιά» τους οπαδούς, στην μουσική «άβυσσο» του σχήματος. Οι Deviser έδειχναν σε εξαιρετική φόρμα, «πυροβολώντας» την μία μετά την άλλη επιτυχίες όπως τα “Evoking The Moon Goddess”, “The Fire Burning Bright”, “Death Is Life Eternal”, “Of Magick”, “Deamonolatreia”, “Absence Of Heaven”, “Threnody”, ενώ κρατούσαν και έναν φοβερό «άσσο» στο «μανίκι», με την διασκευή στο “In League With Satan” των Venom, με την συμμετοχή του Μάριου Dupont των Lucife’s Child. ΜΠΑΝΤΑΡΑ! Εντάξει, τι να πούμε, οι Deviser ήταν ισοπεδωτικοί! Μας έστειλαν «καρφί» στην «κόλαση»! Τέτοια show, απλά δεν χάνονται!
Deviser Setlist:
Intro
Cold Comes The Night
Evoking The Moon Goddess
The Fire Burning Bright
Death Is Life Eternal
Of Magick
DEAMONOLATREIA
The Rape Of Holiness
The Dark Mood Gathered
Absence Of Heaven
In League With Satan (Venom cover- with Marios Dupont)
Threnody
Οι Night In Gales ήταν, προσωπικά, από τις ατραξιόν αυτής της βραδιάς. Οι Γερμανοί «σπέρνουν» το μελωδικό death metal τους, εδώ και 30 χρόνια, όμως μέχρι τώρα δεν είχαν «προσγειωθεί» στην χώρα μας. Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά, με την παρέα του The Gallery να τους φέρνει στα μέρη μας. Η αλήθεια είναι, ότι δεν είμαι «εθισμένος» στο είδος, ούτε φανατικός οπαδός των Night In Gales, όμως κάθε φορά που πέφτει στην αντίληψή μου melodic death metal κομμάτι, νοιώθω την αδρεναλίνη να ανεβαίνει, αισθάνομαι την «τσίτα» να με «κυριεύει». Και οι Γερμανοί, είναι γεμάτοι με τέτοια, αυθεντικής μαγείας κομμάτια. Θες επειδή δεν τους έχει «χαλάσει» η «εμπορικότητα», θες επειδή έχουν επιλέξει οι ίδιοι ένα πιο χαμηλό προφίλ, οι Night In Gales δεν δείχνουν τα σημάδια «κόπωσης» ή «κορεσμού», των άλλων μεγάλων του είδους. Κάτι που το αποδεικνύουν περίτρανα και στην νέα τους δισκογραφική προσπάθεια “Shadowreaper”, το οποίο πραγματικά παίρνει «κεφάλια».
Οι Γερμανοί μπήκαν με το «μαχαίρι στα δόντια», βγάζοντας τρομερή ενέργεια και ένταση, και έχοντας αντιληφθεί την δυναμική του ελληνικού metal κοινού, «χτύπησαν» εξαρχής στο υψηλό μεταλλικό «φρόνημα» των οπαδών. Είχαν ετοιμάσει ένα setlist «φωτιά και λάβρα», ικανό να «ταρακουνήσει» τα θεμέλια του venue και να «οδηγήσει» το πλήθος, σε ένα τεράστιο moshpit, όπου το ξύλο θα ήταν ανελέητο. Κάποια μικροπροβλήματα στον ήχο αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως, ενώ το κοινό είχε γεμίσει πλέον το Κύτταρο. Οι Night In Gales ήταν καταιγιστικοί, ο ρυθμός τους ήταν εξουθενωτικός, με τους παρευρισκόμενους να μην μπορούν να ακολουθήσουν σε διάρκεια, για την επόμενη περίπου ώρα, ενώ υπήρχαν και διαστήματα, όπου η αρένα είχε μετατραπεί σε «πεδίο μάχης». Ειδικά οι πρώτες σειρές, έδωσαν ρεσιτάλ ξύλου, απολαμβάνοντας το show των Γερμανών. Μία καλοκουρδισμένη «μηχανή», που θέριζε επί σκηνής, με τα “The Spears Within”, “Perihelion”, “The Black Stream”, “Into The Evergrey”, “Gone Forever”, “Spirals”, “Transition To Doom” και “The Abyss” να «χτυπούν» αλύπητα τους θεατές και το group να «σφυροκοπά» χωρίς ανάσα. Και εκεί που επικράτησε πανικός, ήταν στην διασκευή τους στο “Iron Maiden” των Βρετανών θρύλων, με την συμμετοχή του Ορέστη Οικονομόπουλου των Order Of The Ebon Hand, προσδίδοντας έναν πιο «σκοτεινό» τόνο στο τραγούδι. Από τις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς, οι Night In Gales μας πρόσφεραν ένα αδιανόητης ενέργειας και έντασης show. Να ξανάρθουν, οπωσδήποτε!
Night In Gales Setlist:
Cessation
Dawnlight Garden
The Spears Within
Into The Evergrey
Gone Forever
Transition To Doom
Winterspawn
Perihelion
The Black Stream
Razor
Autumn Water
Spirals
The Abyss
Intruder
Sylphlike
Iron Maiden (Iron Maiden cover- with Orestis Oikonomopoulos)
Και με τις φοβερές εμφανίσεις των Herta, Deviser και Night In Gales να μας έχουν πάρει τα μυαλά, ούτε που κατάλαβα πότε πήγε η ώρα 23:30 και οι On Thorns I Lay ανέβηκαν στην σκηνή. Η προηγούμενη ζωντανή «εμπειρία» μου με τους Αθηναίους death/doom metallers, ήταν πριν την περίοδο του COVID-19, σε ένα φεστιβάλ, όπου πραγματικά ήταν συγκλονιστικοί. Με τον Πέτρο Μηλιάδη πλέον στα φωνητικά και το προ διετίας ομώνυμο album τους στις αποσκευές, ήταν αποφασισμένοι να «ρίξουν» το μυστηριακό, στοιχειωτικό, μαύρο «πέπλο» τους, επάνω από το Κύτταρο και κατ’ επέκταση τον Αθηναϊκό ουρανό. Ο ήχος ήταν κρυστάλλινος, αναδείκνυε ιδανικά κιθάρες, rythm section και φωνητικά, ενώ ο κόσμος είχε μαζευτεί πλέον πιο κοντά στην σκηνή, θέλοντας να «γευτούν» κάθε στιγμή, να νοιώσουν κάθε «σπαρακτική» νότα. Ένα αριστουργηματικό στήσιμο στο σανίδι, δείγμα της προσεγμένης δουλειάς που έγινε από το group, σου έδινε την εντύπωση και την βεβαιότητα ότι κάτι «μεγάλο» θα ζήσεις αυτό το βράδυ. Και αυτή η αίσθηση, δεν γινόταν να πέσει έξω. Άλλωστε, τα μυστηριακά, ατμοσφαιρικά, γεμάτα ένταση και μελωδίες show των On Thorns I Lay, δεν γίνεται να μην σε στοιχειώσουν, αν τα απολαύσεις από κοντά.
Ξεκίνημα με το “Fallen From Grace”, με τους Αθηναίους και ειδικότερα τον frontman τους, να βρίσκονται σε τρομερή βραδιά. Αγέρωχος, με μελετημένες λιτές κινήσεις πάνω στο σανίδι και με στιβαρές ερμηνείες, έδειξε εξαρχής τις «άγριες» διαθέσεις του, με το πλήθος να παρακολουθεί αποσβολωμένο. Οι κιθάρες «σπάραζαν» από τα μελωδικά, «σκοτεινά» riff, το rythm section κρατούσε τον «βαρύ», doom/death ρυθμό και ο Πέτρος κατόρθωνε να «στοιχειώνει» το μυαλό καθενός από το ακροατήριο, με έναν μοναδικό, σαγηνευτικό τρόπο. “Newborn Skies” για την συνέχεια, με τους θεατές να «βαδίζουν» όλο και πιο γρήγορα στα «σκοτεινά» μουσικά «μονοπάτια» των Αθηναίων. “Erinyes” και οι μπροστινές σειρές άρχισαν να κουνιούνται σιγά σιγά, βγαίνοντας από τον πρωταρχικό «λήθαργο», που τους έριξε η «βαριά» ατμόσφαιρα. Χωρίς πολλά επικοινωνιακά «τερτίπια» και με την «φλόγα» να κάνει μέσα τους, οι On Thorns I Lay ήταν «φτιαγμένοι» να προσφέρουν ένα ασύλληπτο και συνάμα αξέχαστο show, στο ελληνικό κοινό. Σειρά του “Cosmic Silence”, με την μπάντα να βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα και τους οπαδούς να προσπαθούν να ανταπεξέλθουν, στην death/doom «άβυσσο» των Αθηναίων. “Crestfallen” και το ιδιαίτερο μίγμα μελωδιών και «σκοτεινών» ήχων, έμοιαζε να σε «τραβά» ακόμη πιο βαθιά, σε υπόγεια και γεμάτα καταχνιά μέρη.
Οι θεατές είχαν ήδη «εισέλθει» στον ατμοσφαιρικό «κόσμο» των On Thorns I Lay, με το “Song Of Sirens” να μοιάζει με την αναπόφευκτη συνέχεια, στην «ιεροτελεστία» του σχήματος. Οι Αθηναίοι είχαν ανεβάσει «στροφές», φτάνοντας στο peak της απόδοσής τους και αυτό γέμιζε με ικανοποίηση το πλήθος, που επικροτούσε με μεγαλύτερη «μανία», κάθε προσπάθεια της μπάντας. “Misos” και “Olethros” για την συνέχεια, με τον Πέτρο να δίνει κάποιες από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες του. “Erevos” και το «ταξίδι» στα «σκοτεινά» άδυτα της doom/death «μαγείας» του αθηναϊκού group, δεν είχε σταματημό. Το “Thorns” αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας τρομακτικής εμφάνισης, με τους οπαδούς να ξεσπούν σε ιαχές και παρατεταμένο χειροκρότημα, γεμίζοντας με χαμόγελο και ανακούφιση το σχήμα, που κατόρθωσε τελικά να «αγγίξει» το τέλειο. Ένα «τέλειο», που αντανακλά πολλές φορές τις «υπεράνθρωπες» προσπάθειες μιας μπάντας, για να δημιουργήσουν ένα ασύλληπτο show, που θα μείνει βαθιά χαραγμένο στις μνήμες του κόσμου. Και το show των On Thorns I Lay την Κυριακή το βράδυ, ήταν κυριολεκτικά ένα τέτοιο μεγαλειώδες show. Οι Αθηναίοι δεν είναι απλά εδώ, αλλά με full «οπλισμό» και μια άσβεστη «δίψα», να «κατακτήσουν» κάθε σκηνή. Μας «διέλυσαν», πραγματικά.
On Thorns I Lay Setlist:
Fallen From Grace
Newborn Skies
Erinyes
Cosmic Silence
Crestfallen
Song Of Sirens
Misos
Olethros
Erevos
Thorns
Νομίζω ότι η πρώτη έκδοση του The Gallery festival, κύλησε ιδανικά, με ένα φοβερό extreme metal line up και με τις μπάντες να δίνουν ρεσιτάλ στην σκηνή. Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμαστε και άλλα τέτοια φεστιβάλ, από ανθρώπους που γουστάρουν το metal και διακρίνονται από μεράκι. Αλλά πάνω από όλα, χρειάζεται η υποστήριξη του κόσμου, για να μπορεί η κάθε διοργάνωση να κάνει πράξη, όλα τα μουσικά «απωθημένα» μας. Εις το επόμενο, λοιπόν!
