Οι Αμερικανοί Testament είναι από εκείνες τις μπάντες, οι οποίες στη μακρόχρονη πορεία τους σπάνια έχουν απογοητεύσει τους οπαδούς τους. Αν και παιδιά της Bay Area, δεν δίστασαν να «εξερευνήσουν» και άλλα ηχοτόπια και να μπουν πολλές φορές σε ξένα «χωράφια» ακόμη και σε εκείνα του death metal και μάλιστα με αρκετή επιτυχία.
Τώρα, στο 14ο τους album οι βετεράνοι κάνουν μια πιο ευδιάκριτη μίξη όλων αυτών των στοιχείων τα οποία τους έχουν αποτυπώσει στη συλλογική συνείδηση ως μια από τις πλέον αξιόλογες μπάντες εκεί έξω. Στο “Para Bellum” όπως είναι ο τίτλος του δίσκου, οι Αμερικανοί σηκώνουν το «τσεκούρι» του πολέμου και προσκαλούν κι εσένα να προετοιμαστείς για όσα έχουν να έρθουν ακόμα. Με την προσθήκη του Chris Dovas πίσω από το drumkit, ο οποίος γεμίζει επάξια τα παπούτσια» του Gene Hoglan, τα κιθαριστικά θέματα του Eric Peterson φαίνεται να πατάνε πάνω σε «χαλί». Σε συνδυασμό βεβαίως με τον αψεγάδιαστο για ακόμη μία φορά Steve Di Giorgio, ο οποίος «ζωγραφίζει» πάνω στο μπάσο του, καθιστούν το rhythm section του δίσκου ένα απροσπέλαστο «τείχος».
Στο “Para Belum” θα ακούσεις τους Testament να «αλωνίζουν» σε εποχές “Low”, “Demonic” και “The Gathering”, τότε που αποφάσισαν να βαρύνουν σε τεράστιο βαθμό τον ήχο τους στο όριο του death. Αυτό μαρτυρά το εναρκτήριο “For the Love of Pain”, το οποίο έχει και κάποια black riffs κατά τη διάρκειά του. Τα ήδη γνωστά μας “Infanticide A.I.” και “Shadow People” έχουν προλάβει ήδη να «χωνευτούν» από τον εγκέφαλο ως κομμάτια χαρακτηριστικά των Αμερικανών, από εκείνα που μπορούν να γράψουν πανεύκολα τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια. Η παρουσία τη μπαλάντας “Meant to Be”, στα πρότυπα του “Return to Serenity”, μπορεί να ακούγεται σε πολλούς ως πισωγύρισμα, όμως όντας μία αξιοπρεπέστατη σύνθεση, η γνώμη αυτή μπορεί και να παρακαμφθεί, ειδικά αφού υπάρχει το πανέμορφο solo του Alex Scolnick μέσα σε αυτό. Εξάλλου ποιος από τους μεγάλους δεν το έχει κάνει;
Η φωνή του Chuck Billy παραμένει ακλόνητη παρά την περιπέτεια της υγείας του στο παρελθόν και ο Ινδιάνος αποδεικνύει και σε αυτό το δίσκο το πόσο χαρακτηριστικό λαρύγγι έχει. Η ικανότητά του να μεταφέρεται από το «γρέζι» της μπαλάντας στο «βόρβορο» των “High Noon” και “Witch Hunt” τον έχει κατατάξει εδώ και χρόνια ανάμεσα στους αγαπημένους τραγουδιστές του ακραίου ήχου. Μην περιμένεις περίεργα τεχνάσματα από τους Αμερικανούς εδώ. Έπειτα από 40 χρόνια πορείας δεν το αξίζουμε και φυσικά δεν το αξίζουν και οι ίδιοι. Θα ζήσω ακόμη και με το «παιχνιδιάρικο» και παλιομοδίτικο “Nature of the Beast” αλλά και με το “Room 117” έστω και αν το ακούω μία στο τόσο. Μου αρκεί που οι Testament προσφέρουν ακόμη τραγούδια σαν το “Havana Syndrome” και σπρώχνουν το ταλαίπωρο κορμί μου να μπει σε pit παρόλο που έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην το κάνει πλέον.
Ο επίλογος του δίσκου με το ομώνυμο τραγούδι αποτελεί απλώς μια επιβεβαίωση πως οι «γερόλυκοι» το έχουν ακόμα, έστω και με τις εμφανείς τους ατέλειες. Το γεγονός πως κρατούν τη «σημαία» της Bay Area ψηλά, κυκλοφορώντας ακόμη albums επιπέδου είναι από μόνο του άξιο σεβασμού. Εξάλλου όπως γράφει και το motto στο tattoo studio ενός φίλου: “We wear our scars with pride”. Ποιος θα πει στους «μπαρουκαπνισμένους» Αμερικανούς να μην το κάνουν;
Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Οκτωβρίου 2025
