Όταν οι Stoned Jesus επιστρέφουν με νέο δίσκο, οι προσδοκίες είναι πάντα ψηλά — όχι μόνο επειδή κουβαλούν τη φήμη του “Seven Thunders Roar” ή του “Pilgrims”, αλλά γιατί αποτελούν ένα από τα λίγα σχήματα που κατάφεραν να εξελίξουν το doom/stoner ιδίωμα εγκολπώνοντας κάθε φόρα νέα στοιχεία από τον ευρύτερο χώρο του σκληρού ήχου, χωρίς να χάνουν την ταυτότητα τους, αλλά να επανεφευρίσκουν το ύφος τους. Το “Songs to Sun” έρχεται με περίσσιο θυμό και μεγαλύτερη διαύγεια· είναι ένας δίσκος ώριμος, που έχει τόσο ενδοσκοπικό χαρακτήρα και ταυτόχρονα διανοίγει θεματολογίκα τον ορίζοντα τους.
Από τα πρώτα λεπτά του “ Songs to Sun”, αντιλαμβάνεσαι ότι οι Ουκρανοί δεν κυνηγούν την επανάληψη αλλά την αποκάλυψη. Ο ήχος τους εδώ είναι πιο ανοιχτός, με καθαρές κιθάρες να συνυπάρχουν με fuzzy riffs και φωνητικά που λειτουργούν με τον απόλυτα ερμηνευτικό τρόπο, χωρίς να κρατούν τα σκήπτρα. Το groove έχει διάρκεια, μα πιο πνευματικό, σχεδόν bluesy σε αρκετές στιγμές, σαν να πέρασε το desert rock μέσα από έναν μελαγχολικό πρίσμα ευρωπαϊκού prog (το οποίο είναι φαίνεται να κυριαρχεί περισσότερο απ’ ότι σε προηγούμενες δουλείες τους, γεγονός που κάνει πιο σαγηνευτική την όλη ακρόαση).
Οι ενορχηστρώσεις δείχνουν ωριμότητα και αυτοπεποίθηση.. Το “Songs to Sun” θυμίζει τις πιο heavy στιγμές του παρελθόντος, αλλά πλέον ανατροφοδοτείται με μια αίσθηση στοχασμού κι όχι τόσο παρορμητισμού. Η παραγωγή του Karl Daniel Lidén (Katatonia, Greenleaf) είναι διάφανη, ατμοσφαιρική, αλλά και στιβαρή εκεί που χρειάζεται. Οι κιθάρες έχουν ξεκάθαρη υπόσταση, χωρίς υπερβολικό βάρος / φορτίο, τα τύμπανα ακούγονται φυσικά, ενώ η επιβλητική φωνή του Igor Sydorenko στέκεται στο προσκήνιο, χωρίς να υποσκελίζει το σύνολο. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις όπου η τεχνική καθαρότητα υπηρετεί το συναίσθημα.
Από το πρώτο κιόλας κομμάτι, το “New Dawn”, η αίσθηση είναι πως κάτι αλλάζει. Εννέα λεπτά γεμάτα κίνηση κι εναλλαγές. Από το doom riffing που αναδύεται μέσα από καθαρές μελωδίες και με τα τύμπανα να κρατούν έναν παλμό σχεδόν τελετουργικό, αναδύεται με φωνή ώριμη, μελαγχολική, ο Igor Sydorenko σα να κουβαλά όλες τις προηγούμενες «ζωές» της μπάντας. Ακολουθεί το “Shadowland” ένα πιο συμπαγές, πιο γήινο θέμα, μ’ ένα mid-tempo groove που θυμίζει εποχή “Pilgrims”, αλλά με πιο σκοτεινή αύρα. Οι κιθάρες αποκτούν ψυχεδελικό χαρακτήρα, ενώ τα πλήκτρα δημιουργούν μια σκιά που απλώνεται δίχως να πνίγει.
Το “Lost in the Rain” είναι ίσως η πιο συγκινητική-συναισθηματική στιγμή του album. Ένα ταξίδι μέσα στην απομόνωση και την αποδοχή, με riff που στροβιλίζονται γύρω από την ακουστική μελωδική γραμμή. Οι παραπομπές σε κάθε τύπου επιρροές είναι εμφανείς κι αποδεκτές, εντούτοις έχουμε να κάνουμε μ’ ένα θέμα που είναι δουλεμένο στην απλότητα και το συναίσθημα. Παλιάς κοπής υλικά, που δημιουργούν μια υπέροχη νοσταλγική κατάσταση. Για να ξεπηδήσει, το επίσης απολαυστικό, “See You on the Road”, κάνοντας την αφήγηση πιο κινηματογραφική, θυμίζοντας στη βάση του All Them Witches, και κάπως το southern άγγιγμα των πρώιμων Clutch (σε πιο dark mode).
Και τέλος, το “Quicksand”. Δέκα λεπτά λύτρωσης. Ό,τι προηγήθηκε, βρίσκει εδώ την κορύφωσή του. Riff που στροβιλίζονται, ρυθμοί που ανεβοκατεβαίνουν και κορυφώνονται, και μια μελωδία που σιγά σιγά λιώνει, κλιμακώνεται με μοναδικό τρόπο. Και το τέλος δεν είναι απλά outro, είναι μια δήλωση αυτογνωσίας του τέλματος που βιώνουμε.
Πλέον οι Stone Jesus, πιο ώριμοι και πιο εμπνευσμένοι από ποτέ, αποτυπώνουν στο καλύτερο προς ώρας έργο τους, την αγωνία και την προοπτική του μέσου ανθρώπου. Ένα album που αξίζει την προσοχή μας και πρόκειται (αν έχει κάποια σημασία) να τρυπώσει στα καλύτερα του 2025 στο είδος που περίτρανα υπερασπίζονται και προάγουν.
Είδος: Doom Rock, Stoner Rock, Progressive Rock
Δισκογραφική: Season of Mist
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 19 Σεπτεμβρίου 2025
Instagram
Facebook
Twitter
YouTube
Bandcamp
