Αν δεν γνώριζα το παραμικρό για τους Spektrvm και άφηνα μετέωρη την ακοή μου να ανιχνεύσει το δρόμο μέσα από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, με έναν τέτοιο ματωμένο τίτλο, η αίσθησή μου θα ήταν πως βυθίζομαι σε ένα έντονα δυστοπικό άλμπουμ. Και ενώ δεν θα έπρεπε καθόλου να εκπλαγώ ή να αναρωτηθώ για το σκοτάδι και την αίσθηση απογοήτευσης που αναδύει , συνεχίζω να αναρωτιέμαι πόσο ακόμα θα παραταθεί η γενική αναισθησία γύρω μου.
Όταν ανοίγεις την αυλαία σου με μια εισαγωγή που τιτλοφορείται σαν “δώρο της αρχαίας ελληνικής θεάς της μιζέριας και της δυστυχίας”, και η αντίστοιχη ηχητική υποβολή σε τυλίγει με ανάλογη διάθεση, βρίσκεσαι ήδη σε έναν μονόδρομο. Αν και δεν υπάρχει ενιαία θεματολογία στο άλμπουμ, η γενική κατεύθυνση καθορίζεται από αναφορές σε κοινωνικές και πολιτικές παθογένειες που έχουν την αφετηρία τους στην ανθρώπινη απληστία και ματαιοδοξία. Η θλίψη, ο θυμός και η απογοήτευση που έχουν γεννηθεί από αυτά, είναι οι κυρίαρχες εντυπώσεις του πρώτου έργου των συμπατριωτών μας από το Πέραμα.
Με το ομότιτλο να σέρνει άμεσα τον χορό, και η αλήθεια είναι πως ακούγεται σαν ένα βαλς των καταραμένων, η μπάντα θέτει τις ηχητικές της συντεταγμένες. Ένας βασικός κορμός από άμεσο, μοντέρνα όμως δοσμένο, heavy metal, με κοφτερά, χαρακτηριστικά ριφ, που κρατιούνται σταθερά μεταξύ τους, παραμένει ευπρόσδεκτος σε στοιχεία από διάφορους άλλους χώρους της σκληρής μουσικής. Η σημασία του ρυθμού και της ροής παραμένει πρωταγωνιστική, και οι συνθέσεις κυλούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Με τη φωνή του Ζαμπετάκη να παραμένει άμεση, σταθερή και να αντανακλά χωρίς ίχνος περιττής υπερβολής αυτή την αιωρούμενη απογοήτευση, έρχεται η επιβεβαίωση της ευστοχίας του μέτρου σε όλα, με κλασικότερο παράδειγμα το βίντεο και single “Leviathan” που προετοίμασε το δρόμο.
Σημαντική συνδρομή σε αυτή τη συμπαγή και χαρακτηριστική ταυτότητα των τραγουδιών που τα οδηγεί άμεσα στην ανάγνωσή τους, είναι η οικονομική συμπεριφορά του κιθαριστικού δίδυμου Dhamo/ Zikas, οι οποίοι πέρα από την αρμονική διαδοχή των ρυθμικών τους, καταφεύγουν συνεχώς σε leads με θέματα, μελωδίες και πετυχημένους κύκλους σε αυτά. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που οι έξυπνες εκτροπές της μπάντας με τσιμπήματα από doom, thrash, folk, ή ακόμα και λιγότερο nu metal, απορροφώνται απόλυτα από τον συνολικό τους ήχο.
Ένα ξεχωριστό διάστημα στον δίσκο είναι το “Trying to Breath”, μια λυρική μονομαχία ανάμεσα στον πιο ακουστικό χαρακτήρα τους με τις groovy κορυφώσεις να μεσολαβούν σε μια ηχητική αναπαράσταση της αγωνίας. Από την άλλη κοφτερά, αμετάκλητα mid tempo παραπετάσματα σαν το “Rain Fire” σε κάνουν άμεσα να συμφωνείς πως έτσι θέλεις να ακούς το σύγχρονο metal. Το “Without Borders” είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο ντελικάτα και φινιρισμένα τραγούδια τους, με έξυπνες μουσικές ενστάσεις να το στολίζουν συχνά, και ιδιαίτερες, σχεδόν εξωτικές μελωδίες στα φωνητικά. Και το “Green God” που παίρνει τη σκυτάλη ακούγεται να έχει συγγενικά χρωμοσώματα, συμπληρώνοντας αυτή την περιπετειώδη αίσθηση που άνοιξε ο προκάτοχός του. Παραπάνω από ευπρόσδεκτη και η ελληνική αυτή folk φλέβα που διατρέχει κάποιες στιγμές του, όταν δίνεται με τέτοιο μαεστρικό τρόπο.
Η γύμνια του “Rotten World” μέσα σε έναν ορίζοντα που μοιάζει να χαμηλώνει συνεχώς την οροφή του, σηκώνεται αργά σαν τον καπνό από τις στάχτες να υψώσει άλλο ένα mid tempo τείχος άμυνας, ένστασης και πικρής διαπίστωσης.
Είναι πολύ δύσκολο να μην ταυτιστείς με τη γεύση που αφήνει το πρώτο έργο των φίλων από το Πέραμα. Ενώ θα συνεχίζω να επιμένω στην έξυπνη μουσική του ιδιαιτερότητα που αλιεύει ιδανικά τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει για να περιγράψει κοινά βιώματα πολλών ετών, δεν παραβλέπω και την ιδανική ισορροπία της φύσης του.
Σου δείχνει τον γκρεμό αλλά δεν ξεχνά να σε κρατά ταυτόχρονα. Ακολούθησε άφοβα.
Είδος: Heavy/Doom/Progressive Metal
Εταιρεία: Sliptrick Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 8 Ιουλίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/SpektrvmOfficial
