Βαθύτατα μεταλλική η δεύτερη μέρα του Sound Valley, είχε αναλάβει τη σοβαρή απόπειρα να καλύψει ένα ευρύ φάσμα του σκληρού ήχου, μην αψηφώντας σε καμιά περίπτωση και τις περισσότερο ακραίες μορφές του. Ένα κατώφλι που πρέπει να δρασκελίσουμε άμεσα στη χώρα μας είναι ο σεβασμός και η συνέπεια στο πρόγραμμα του διοργανωτή. Για το λόγο αυτό αισθάνθηκα ιδιαίτερα ανακουφισμένος όταν μόλις λίγο μετά τις 20:00 είδα τον μαυροντυμένο όγκο στον περιβάλλοντα χώρο του Skyland.
Με μια ιδιαίτερα σεβαστή παρουσία κοινού ήδη από νωρίς, περίπου στις 20:30 οι Temple of Katharsis ανέλαβαν να ανοίξουν τον βαρύ λογαριασμό της νύχτας αυτής. Προηγήθηκε η απαραίτητη προετοιμασία καθώς, όπως κάθε blackster που σέβεται το όλο concept και τη φύση του έργου του, το γκρουπ ενισχύει τη μουσική του παρουσία στη σκηνή με την ανάλογη εμφάνιση. Οι αλυσίδες, τα καρφιά αλλά και το ανάλογο βάψιμο ολοκλήρωσαν το κατάλληλο ντεκόρ, και αποτέλεσαν μέρος ενός αυστηρού και τελετουργικού attitude, καθώς δεν ακούσαμε ούτε μια οικεία λέξη στα ελληνικά ανάμεσα στα τραγούδια από τον frontman Hellmaster 666, κάτι που θα τον έβγαζε και θα τον αποσπούσε από το ρόλο του.
Οι Temple of Katharsis είναι ενεργοί από το 2011, και οι ρίζες τους βρίσκονται στην Καστοριά, αν και σήμερα καταλογίζεται η έδρα τους στη Θεσσαλονίκη. Έχοντας κάποια split και ένα EP, κυκλοφόρησαν πέρσι το πρώτο τους άλμπουμ, με τον τίτλο “Macabre Ritual”. Με σταθερό συνοδοιπόρο τον Zeratul στις κιθάρες δίπλα στον Hallmaster 666 από το ξεκίνημα, και τον ντράμερ Nodens να εισχωρεί στο σχήμα το 2019, το σχήμα εμφανίζεται ζωντανά σαν κουιντέτο, με επιπλέον μπασίστα και κιθαρίστα και τον frontman της μπάντας απελευθερωμένο μόνο στο μικρόφωνο.
Βουτηγμένοι με σεβασμό στην παράδοση του black metal, και αλιεύοντας σοφά στοιχεία από το έρεβος της σκηνής του βορρά, αλλά και την αντίστοιχη πλούσια ελληνική παράδοση, οι Temple of Katharsis μπήκαν και βγήκαν από τη σκηνή με ένα μαύρο δεξί, σκέτο φαρμάκι. Κουμπώνοντας με όμορφη ροή ακραία ξεσπάσματα με πιο groovy μέρη, τίμησαν την τελετουργική τους εμφάνιση με την αντίστοιχη μουσική, με τους απαραίτητους αναθεματισμούς σε θρησκευτικούς σκοταδισμούς, με την απόλυτα πειστική πολεμική τους αισθητική και με μαύρο πάθος. Το ξεκίνημα χαστούκισε τον κόσμο που συμμετείχε ενεργά από το πρώτο τραγούδι, και σφράγισε την ετυμηγορία του με όσα περισσότερα devil’s horns μπορούσε.
Temple of Katharsis setlist:
Abyssal Cold Void
The Burning Flood Of Antichrist
Erasure Of Religious Existence
A Forest Of Mysteries
In The Dungeons With The Rats
Inside The Medieval Crypt
Hordes Of Hyperion Are Gathering
Δεν μπορώ να ξέρω αν ο Θωμάς Βαλάσης κάλεσε τους γείτονες Riffobia να γκρεμίσουν το χώρο. Αν δεν είχε όμως ύστερες σκέψεις όταν τους επέλεξε για τη δεύτερη μέρα, σίγουρα χτες κάποια στιγμή, θα φοβήθηκε και ο ίδιος. Οι Τρικαλινοί thrashers επέστρεψαν στη Λάρισα μετά από επτά χρόνια, και με φρέσκο το περσινό τους ομότιτλο τρίτο τους άλμπουμ, που έκανε δικαιολογημένα μεγάλη αίσθηση. Αναμφισβήτητα πεπειραμένοι, όντας στη δράση από το μακρινό πια 2004 (εξαιρώντας μια διακοπή περίπου πέντε ετών) δίνουν άμεσα την εντύπωση πως μάλλον διανύουν την καλύτερη φάση της καριέρας τους.
Επειδή φαίνεται τελικά πως ήταν η νύχτα των κουιντέτων, και οι γείτονες thrashers παρατάχθηκαν με την τυπική σύνθεση στη σκηνή, με δυο κιθάρες να γαζώνουν το χώρο, ένα rhythm section δεμένο κόμπο, και τον frontman Χρήστο Ντελή να κλέβει εύκολα την παράσταση. Οι Riffobia είχαν αρχικά μια ιδανική ισορροπία στον ήχο, κάτι που έδινε την ευκαιρία και στον ακροατή που τους άκουγε για πρώτη φορά να παρακολουθεί τα θέματα. Βυθισμένοι στην αγέραστη καρδιά του old school thrash, μας βομβάρδισαν με συνθέσεις που οι ακολουθίες τους δεν μας άφηναν να αδιαφορήσουμε, αλλά μάλλον μας τραβούσαν να μπούμε για τα καλά στο πνεύμα τους. Η ατίθαση φύση, η ασύχαστη αίσθηση και η επαναστατικότητα που χρωμάτισαν συχνά διαχρονικά το είδος, υπηρετήθηκαν με σθένος.
Εκτιμώ ιδιαίτερα όταν ακούω μια φωνή αυτού του χώρου να έχει το χάρισμα να χρωματίζει τις συνθέσεις, να ενισχύει το groove, και να διαφοροποιεί τις μεταβάσεις, και αυτή εκτίμηση διπλασιάζεται όταν ακούω και καταλαβαίνω ακριβώς και τι τραγουδά στους στίχους. Όλα τα παραπάνω τα είχε ο Χρήστος, είχε και την παρουσία, και δυνάμωσε αισθητά τη συνολική εικόνα μιας εμφάνισης που πραγματικά πήρε κεφάλια. Η υπέρμετρη συμμετοχή του κοινού, ο ενθουσιασμός και η κίνηση στις πρώτες σειρές μαρτυρούσαν ξεκάθαρα πως οι τύποι πάνω στο σανίδι έκαναν κάτι πολύ καλά.
Δεν μπορώ να ξέρω ποιοι ρυθμιστικοί παράγοντες καθορίζουν τη δημοφιλία μιας μπάντας στη χώρα μας. Είμαι όμως βέβαιος πως η χτεσινή εμφάνιση των Τρικαλινών thrashers, με την υποδειγματική εκτελεστική ευστοχία να βαδίζει μαζί με την αδρεναλίνη και το πάθος, συνεχίζει να μου ψιθυρίζει επίμονα πως οποιοσδήποτε έχει έστω και επιδερμική σχέση με τον σκληρό ήχο οφείλει να τους γνωρίσει επιτέλους.
Riffobia setlist:
God of Hate
Herald of Pain
Ritual
Endless Agony
Consume-Obey
Pestilence
Death from Above
Welcome to Hell
No Turning Back
Αν υπήρχαν χτες κάποιοι οι οποίοι είχαν την αποστολή να ταΐσουν την πεινασμένη καρδιά του περισσότερο κλασικού metal ακροατή, αυτοί ήταν σίγουρα οι Αθηναίοι Desert Near the End. Με την αφετηρία τους κάπου στο 2010, έχουν ήδη να επιδείξουν μια αξιοθαύμαστα πυκνή δισκογραφική δράση, που μεταφράζεται σε πέντε άλμπουμ. Στη διάρκεια της χτεσινής εμφάνισης, μάθαμε πως βρίσκονται στη διαδικασία της δημιουργίας του νέου, έκτου τους άλμπουμ.
Μια μπάντα που έχει εμφανιστεί μαζί με πολλά γνωστά ονόματα του χώρου, όπως οι Metal Church, Primordial, Flotsam and Jetsam και άλλοι, παρατάχθηκε στη σκηνή ενισχύοντας τον πυρήνα της βασικής τριάδας της με δεύτερο κιθαρίστα και –φυσικά- ντράμερ. Όντας ένα σχήμα που δημιουργικά έχει επιλέξει να συγκινεί το ενδιαφέρον του ακροατή με ιστορίες φαντασίας, οι Desert Near the End είχαν αυτή τη δύσκολη αποστολή να ζωντανέψουν ένα ιδιαίτερο χαρμάνι από κλασικό metal που δεχόταν ενισχύσεις από πιο ακραία ιδιώματα. Με τραγούδια που περιείχαν πολλές εντυπώσεις, με αρμονίες που συνοδεύονταν συχνά ταυτόχρονα από τη φωνή και την κιθάρα, οι στιγμιαίες αισθήσεις που εισέπραξα ήταν, πέρα από την αισθητή επίδραση των Iced Earth, κάποια ίχνη της καλής περιόδου των Omen, και στα μελωδικά τους breaks κάποιες αντηχήσεις από Iron Maiden. Βέβαια, στο μουσικό dna του σχήματος καιροφυλακτούσε συχνά αυτή η αρχέγονη γερμανική επιτάχυνση, όπως την αγαπήσαμε στους Running Wild και τους Blind Guardian.
Οι Αθηναίοι metallers δεν έκαναν εκπτώσεις στην εμφάνισή τους, είχαμε μάλιστα την τιμή και την αποκλειστικότητα να ακούσουμε για πρώτη φορά στη λίστα τους ένα ολοκαίνουριο τραγούδι τους από το επερχόμενο άλμπουμ. Αν υπήρχε κάτι που ένιωσα πως τους αδίκησε στην εξαιρετική τους εμφάνιση, ήταν μάλλον ο ήχος που για κάποιο διάστημα έμοιαζε να είχε χάσει την ισορροπία του και την ευκρίνεια. Στη συνολικά πετυχημένη τους απόπειρα να αποδώσουν μια πολυδιάστατη μουσική έκφραση, δεν θα γινόταν να μην αποδώσω τα εύσημα στον Αλέξανδρο Παπανδρέου για την εξαιρετική του παρουσία.
Desert Near the End setlist:
Season of the Sun
Point of no Return
Throne of Martyrdom
Iron Rain
Beyond the Gates
In Ruins
Rise for Dominion
Of Fire and Stars
Η περίπτωση των Aetherian που έκλεισαν αυτό το φορτισμένο μουσικό βράδυ, είναι αυτή που οι ατσαλάκωτοι καταναλωτές τσαγιού στο Νησί θα χαρακτήριζαν σαν “history in the making”. Δεν ήταν δύσκολο να φανταστώ, έχοντας κάποια στιγμή μια γερή δόση του setlist των Αθηναίων death metallers, τι θα γινόταν, αν βίωναν τη συγκυρία αυτή σε μια άλλη χώρα και μουσική αγορά. Έχοντας επιστρέψει δισκογραφικά, έξι χρόνια μετά το ντεμπούτο τους “The Untamed Wilderness”, έχουν αποσταθεροποιήσει έντονα τις πλάκες του στερεώματος του σκληρού ήχου σε αυτή την ταλαίπωρη γη που ζούμε. Η ανταπόδοση είναι εντυπωσιακή, παραμένει όμως ελληνική, με όλα όσα υποδηλώνει αυτό.
Η εικόνα που εισπράττει κανείς , μαζί με όλους τους ήχους φυσικά, βλέποντας τους Αθηναίους επί σκηνής, συμβαδίζει με όλα όσα ακούγονται και γράφονται από τη στιγμή που παρέδωσαν το “At Storm’s Edge”. Ένα γκρουπ σε μια πολεμική ετοιμότητα και ένταση, ταιριαστή με τη σημαία της επανάστασης που κραδαίνει ο frontman τους στις πρώτες τους στιγμές στη σκηνή του Skyland, οι Aetherian δείχνουν χωρίς αμφιβολία σαν η μπάντα που όχι απλά απολαμβάνει το υλικό της, αλλά ακόμα περισσότερο το πιστεύει και το υπηρετεί. Με ένα βαρύ στιχουργικό υπόβαθρο που συνδέει τα προσωπικά ζητήματα με τις κοινωνικές παθογένειες και την καταστροφή της φύσης, το απαιτητικό death metal τους μπορεί να κολλήσει δίπλα στους ανέμους της οργής και κάποιες σεβαστές και ευπρόσδεκτες δόσεις πικρής μελωδικότητας. Η πεντάδα αποδίδει υποδειγματικά αλλά σε καμιά περίπτωση αποστειρωμένα τις τεχνικές συνθέσεις, κάποια αναγκαία ακουστικά και ορχηστρικά προηχογραφημένα εμπλουτίζουν τον ζωντανό ήχο, κρατώντας τον χαρακτήρα των τραγουδιών κοντά στο αρχικό αποτέλεσμα.
Οι Aetherian δεν ήταν απλά πειστικοί, ήταν αληθινοί και ετοιμοπόλεμοι. Όταν μας ζήτησαν την καθιερωμένη φωτογραφία με το κοινό στο φινάλε, η ανταπόκριση ήταν μαζική και ενθουσιώδης. Μην ξεχνάς πως τα γραπτά και οι φωτογραφίες μένουν.
Aetherian setlist:
Army of Gaia
ΠΥΡ ΑΕΝΑΟΝ
Starlit Shores
Soulriver
The Rain
Primordial Woods
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός
Aetherian Facebook
Desert Near The End Facebook
Riffobia Facebook
Temple Of Katharsis Facebook
Facebook Event
