Το Σάββατο 1 Νοεμβρίου στην Αρχιτεκτονική Live Stage στο Γκάζι, ενώνουν τις δυνάμεις τους για ένα special live, τρία συγκροτήματα που δείχνουν έτοιμα να αποδείξουν τη δυναμική της εγχώριας rock / metal σκηνής. Εννοείται ότι δεν χάσαμε την ευκαιρία και απευθύναμε κοινά ερωτήματα στις μπάντες, ώστε να μας κάνουν τις απαραίτητες συστάσεις και να μας μπάσουν για τα καλά στο μουσικό τους σύμπαν. Σειρά στην κουβέντα μας παίρνουν, οι Secular Upheaval!
Σας καλωσορίζω στην παρέα του Soundcheck! Αρχικά θα ήθελα να κάνετε τις συστάσεις στο κοινό μας, για το συγκρότημά σας.
Κωνσταντίνος: Εμείς ευχαριστούμε για τη φιλοξενία! Είμαστε μια τετραμελής μπάντα με μια κάπως ασυνήθιστη σύνθεση, δύο μπάσα (Ντόρα και Κωνσταντίνος), τύμπανα (Δήμητρα) και φωνή (Χρυσή). Παίζουμε κάτι ανάμεσα σε alternative, post και experimental rock, αλλά κυρίως μας ενδιαφέρει το συναίσθημα και η ένταση που μεταδίδεται μέσα από τη μουσική. Ο ήχος μας έχει κάτι ωμό, κάτι σκοτεινό, αλλά και αρκετό χώρο για ατμόσφαιρα και εσωστρέφεια.
Αλήθεια πως ξεκίνησε η όλη ιστορία; Πως σχηματίστηκε η μουσική σας παρέα;
Δήμητρα: Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα όμορφα πράγματα, όλα ξεκίνησαν αυθόρμητα, χωρίς σχέδιο. Βρεθήκαμε όλοι σε ένα live, κάναμε μια κουβέντα και τις επόμενες μέρες αρχίσαμε να τζαμάρουμε και κάπως έτσι γεννήθηκε όλο αυτό. Δεν είχαμε κιθάρα, και τελικά αυτό έγινε η αφορμή να πειραματιστούμε. Τα δύο μπάσα άνοιξαν έναν δρόμο που δεν περιμέναμε, έδωσαν στον ήχο μας βαρύτητα, ένταση, βάθος, αλλά και ελευθερία. Κάπου εκεί καταλάβαμε ότι είχαμε βρει τη δική μας φωνή.
Για να δώσουμε ένα δείγμα γραφής στους αναγνώστες μας, ποια μπορούμε να πούμε ότι είναι η μουσική σας πυξίδα; Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που θεωρείτε ότι έχουν επηρεάσει με το έργο τους, το μουσικό σας γούστο;
Χρυσή: Τα ακούσματά μας είναι πολλά και ποικίλα. Ξεκινήσαμε “πειράζοντας” κομμάτια από μπάντες όπως οι Royal Blood, Joy Division, Audioslave και Highly Suspect. Σιγά σιγά, μπήκαν στο παιχνίδι και άλλες επιρροές, από ηλεκτρονική μουσική και ambient μέχρι πιο πειραματικούς ήχους. Έτσι, τα δικά μας κομμάτια εξελίχθηκαν σε μια μίξη όλων αυτών των στοιχείων, με ιδιαίτερη έμφαση στην ατμόσφαιρα και το συναίσθημα.
Γενικά πάντως, προτιμούμε να μην οριοθετούμε τη μουσική μας σε συγκεκριμένα είδη ή κατηγορίες. Πιστεύουμε πως η μουσική είναι ελεύθερη έκφραση, μια διαδικασία χωρίς περιορισμούς. Κάθε κομμάτι για εμάς είναι μια ξεχωριστή ιστορία, ένα μονοπάτι προς εξερεύνηση, χωρίς προκαθορισμένους κανόνες.
Έχουμε όλοι μεγάλο εύρος ακουσμάτων και κάθε τι μπορεί να γίνει αφορμή για έναν ήχο ή μια ιδέα. Ο σκοπός μας είναι να παραμένουμε ανοιχτοί και αληθινοί με αυτό που νιώθουμε κάθε στιγμή, να αφήνουμε τη μουσική να μας οδηγεί, χωρίς να προσπαθούμε να τη “χωρέσουμε” κάπου.
Από ότι βλέπω έχετε το δικό σας πρωτότυπο υλικό. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για τη δισκογραφία σας.
Δήμητρα: Ναι, τον Μάιο του 2025 κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας EP, με πέντε original κομμάτια. Ήταν η πρώτη καταγραφή του ήχου μας, όπως προέκυψε μέσα από τα αρχικά jams, τις πρόβες και την ενέργεια που είχαμε στην αρχή. Κάθε κομμάτι κουβαλάει αυτή την ενέργεια του “πρώτου”, της ανακάλυψης. Θέλαμε να αποτυπώσουμε αυτό που νιώθαμε εκείνη τη στιγμή. Και τελικά, αυτός ο αυθορμητισμός είναι που το έκανε δικό μας.
Αυτή τη περίοδο, παράλληλα με τα live, έχουμε ολοκληρώσει νέα κομμάτια και ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο στούντιο. Αν όλα πάνε όπως τα έχουμε στο μυαλό μας, μέσα στο 2026 θα κυκλοφορήσουμε τον πρώτο μας ολοκληρωμένο δίσκο. Το νέο υλικό είναι πιο ώριμο, ίσως και πιο “βαθύ”, αλλά διατηρεί την ίδια ένταση και ατμόσφαιρα που είχαμε από την αρχή.
Πραγματικά τιμώ τον κάθε καλλιτέχνη που καταπιάνεται με ένα μουσικό έργο και αποφασίζει να το “εκθέσει” στο κοινό. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε στην πορεία σας μέσα στα χρόνια και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ασχοληθεί κάποιος με τη μουσική, στην Ελλάδα του 2025;
Ντόρα: Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να παραμένεις πιστός στον εαυτό σου μέσα σε μια πραγματικότητα που πολλές φορές σε ωθεί στο “εύκολο”. Στην Ελλάδα υπάρχουν σπουδαίοι μουσικοί, αλλά λείπουν οι χώροι, η στήριξη και η υπομονή. Παρόλα αυτά, όταν το κάνεις από αγάπη, δεν το βλέπεις σαν δυσκολία. Είναι πάθος, είναι ανάγκη. Αν πραγματικά το θέλεις, θα βρεις τρόπο, ακόμα κι αν χρειαστεί να τα κάνεις όλα μόνος σου. Και ίσως εκεί, τελικά, να κρύβεται και η μαγεία του όλου πράγματος.
Μια ερώτηση που πολλές φορές την κάνω και στον εαυτό μου…Έχετε αγοράσει ένα album μόνο από το εξώφυλλό του, χωρίς να έχετε ακούσει νότα απ’ αυτό; Επιβεβαιώθηκε εκ των υστέρων η επιλογή σας ή το μετανιώσατε;
Κωνσταντίνος: Πιστεύω ότι οι περισσότεροι λίγο-πολύ το έχουμε κάνει. Τουλάχιστον όλοι όσοι αγαπάμε τη μουσική. Βέβαια, τη δεκαετία του ’80, του ’90 ή και λίγο λιγότερο του 2000 ήταν πιο “εύκολο” να γίνει. Έκανες μια βόλτα στα δισκάδικα, όπως τα λέγαμε τότε, και είχες μπροστά σου υλικό που έχει “σάρκα και οστά”: βινύλια, cd, εξώφυλλα, ολόκληρους κόσμους να χαζέψεις. Δεν ήταν όπως τώρα που τα βλέπεις σε thumbnail στην οθόνη.
Εκεί μπορούσες πραγματικά να “τσιμπήσεις” από ένα εξώφυλλο. Από τα μινιμαλιστικά beat των King Crimson ή το “ΑΜ” των Arctic Monkeys, μέχρι τα φορτωμένα εξώφυλλα του “Sgt. Pepper’s” των Beatles ή το “Dookie” των Green Day.
Βέβαια, κακά τα ψέματα, αν έβλεπες πάνω ονόματα μεγαθήριων όπως πχ “Pink Floyd” ή “Black Sabbath”, σε τραβούσε το όνομα πριν καν το εξώφυλλο.
Παρ’ όλα αυτά, μερικά εξώφυλλα που πραγματικά με είχαν μαγνητίσει ήταν το “Down on the Upside” των Soundgarden, το “10,000” Days των Tool και το “Angel’s Egg” των Gong. Μερικές φορές η διαίσθηση δικαιώνεται, άλλες όχι, αλλά πάντα κάτι μένει. Ακόμα κι όταν “πέσεις έξω”, κερδίζεις μια ιστορία. Προσωπικά και στις τρεις που ανέφερα, ευτυχώς δικαιώθηκα.
Παρατηρώ συχνά ότι πολλές tribute μπάντες έχουν μεγαλύτερη απήχηση στις ζωντανές τους εμφανίσεις από συγκροτήματα με πρωτότυπο υλικό. Σημείο των καιρών ή μια ανησυχητική πραγματικότητα;
Κωνσταντίνος: Ίσως και τα δύο. Οι tribute μπάντες προσφέρουν κάτι γνώριμο, κάτι που ο κόσμος έχει ανάγκη να ξαναζήσει, ακριβώς επειδή του θυμίζει κάτι γνώριμο και αγαπημένο. Δεν είναι κακό, αλλά δεν πρέπει να πνίγει τη δημιουργία. Το πρωτότυπο υλικό χρειάζεται στήριξη, ειδικά τώρα που όλα μετριούνται σε views και likes. Η αυθεντικότητα μπορεί να μην είναι πάντα ο πιο εύκολος δρόμος, αλλά είναι αυτό που μένει.
Το Σάββατο 1 Νοεμβρίου έχετε μια κοινή εμφάνιση, στην Αρχιτεκτονική στο Γκάζι. Τι να περιμένουν οι φίλοι σας από αυτό το live;
Ντόρα: Να περιμένουν ένταση και ενέργεια. Δεν παίζουμε απλώς τα κομμάτια μας, τα ζούμε κάθε φορά από την αρχή. Θέλουμε το live να είναι μια εμπειρία, όχι απλώς μια “εκτέλεση”. Θα υπάρχουν στιγμές έκρηξης, αλλά και ησυχίας. Θα είναι ένα ακόμα ενδιαφέρον ταξίδι, και θέλουμε να το ζήσουμε μαζί με τον κόσμο, αφιλτράριστο και αληθινό.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας! Μπορείτε να βάλετε εσείς την τελεία, σ’ αυτή μας την κουβέντα.
Secular Upheaval: Η μουσική για εμάς δεν είναι καριέρα ούτε διαγωνισμός, είναι τρόπος επικοινωνίας. Αν κάτι μένει από όλο αυτό, είναι η ανάγκη να μοιραζόμαστε αληθινά συναισθήματα. Ευχαριστούμε όσους στηρίζουν, ακούνε, έρχονται στα live και μας δίνουν λόγο να συνεχίζουμε. Το ταξίδι συνεχίζεται.
