Αρκετούς προσωρινούς αποχαιρετισμούς αργότερα, οι “πιστοί του rock” μπορούν πια να αγναντέψουν μισό αιώνα κατορθωμάτων πίσω τους. Ναι, μετά από σιωπή επτά χρόνων οι Scorpions επιμένουν και συνθετικά να παραμένουν στο τσίρκο. Ο συνεκτικός πυρήνας των Meine/Schenker/Jabs που θέτει τη μηχανή σε κίνηση από το 1979, είναι ακόμα ζωντανός. Ο “νεοφερμένος” εδώ και 18 χρόνια μπασίστας Pawel Maciwoda σημαδεύει ρυθμικά τον 21ο αιώνα του γκρουπ στο πέμπτο του πια άλμπουμ, συντροφιά με τον Mikkey Dee που επιτέλους ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο με τους νέους συντρόφους του.
Κάποιες φορές τα εμπόδια εξελίσσονται περίεργα σε θετικούς καταλύτες. Το γκρουπ, έχοντας τα κοινά προβλήματα μετακίνησης στην πανδημία που αντιμετώπισαν όλοι οι κοινοί θνητοί, ηχογράφησε τελικά το άλμπουμ στην πατρίδα του, το Αννόβερο. Με την αποχή από το σανίδι να προσθέτει χρόνο και μια πιο χαλαρή διάθεση, οι δημιουργοί του είχαν την άνεση να γυρίσουν στο χρόνο. Είναι φανερό πως οι χρυσές μνήμες των 80’s υποβόσκουν στη διάθεση του άλμπουμ. Ξεκινώντας από το artwork στο εξώφυλλο, που μοιάζει με σημειολογικό υπαινιγμό και αλληθωρίζει στην ισχυρή επέτειο του “Blackout”(το οποίο συμπληρώνει ταυτόχρονα 40 χρόνια κυκλοφορίας), ο επικείμενος ακροατής και περισσότερο ο φίλος του γκρουπ είχε μια πρώτη προειδοποίηση με το single “Peacemaker”.
Σχεδόν ένα μήνα πριν την επίσημη κυκλοφορία, το βίντεο του ομότιτλου γέμισε τη μηχανή του χρόνου με γνώριμες σκηνές των μεγάλων στιγμών τους στα 80’s, μαζί με τα σύγχρονα γυρίσματα. Και το τραγούδι μουσικά ήταν με αυστηρότητα αυτό που καθόρισε τους Γερμανούς στις συνειδήσεις εκατομμυρίων ακροατών στις πρόσφατες τρεις δεκαετίες. Και δεν είναι τόσο το σύνδρομο της νοσταλγίας που υψώνει τη σημαία του νέου άλμπουμ, όσο η ανάγκη να είναι αυτό κάτι αντιπροσωπευτικό, κάτι τόσο κοντά σε αυτό που ονομάζουμε trademark των Scorpions.
Τώρα λοιπόν που τα νέα από το μέτωπο έκαναν τον κύκλο τους και αρχίζουν ήδη να αρχειοθετούνται, μπορούμε με τις λιγότερες των επιφυλάξεων να αναφερθούμε στο καλύτερο άλμπουμ των Γερμανών, σίγουρα στον αιώνα αυτό, αλλά πιθανά και σε ευρύτερη κλίμακα χρόνου. Με τον μανδύα του απόλυτου ήχου που θα αναδείξει τα αειθαλή όπλα τους, κατέληξαν να κάνουν την παραγωγή οι ίδιοι με τη συνδρομή του Hans-Martin Buff, αφού η επικείμενη συνεργασία με τον Αμερικανό παραγωγό Greg Fidelman ναυάγησε λόγω των συνθηκών της πανδημίας. Το αποτέλεσμα είναι απροσδόκητα ανανεωτικό και αποκαλύπτει με ισορροπία την επιδίωξη του γκρουπ να σεβαστεί τις παγιωμένες του συντεταγμένες, να ακουστεί επίκαιρο και να υπερασπιστεί ηχητικά τα νέα του τραγούδια.
Αυτό που μας ετοίμασαν οι βετεράνοι του hard rock είναι μια σειρά από συμπαγή τραγούδια που βασίζονται στη απαράμιλλη συνεργασία των χαρακτηριστικών ριφ με τις φωνητικές αρμονίες που γρήγορα παγιδεύουν τη μνήμη. Η συνταγή που χαρακτήρισε το γκρουπ ακόμα περισσότερο στην εποχή των Meine/Schenker/Jabs αναδύεται όμως με απίστευτη ενέργεια για να πιστέψει κανείς την ηλικία των πρωταγωνιστών. Πέρα από αυτό, έχουμε να κάνουμε με τα πιο εμπνευσμένα τραγούδια που έχουν γράψει εδώ και δεκαετίες. Το άλμπουμ έχει μια αφοπλιστική έναρξη με κάποια στιβαρά rockers που εισβάλλουν στο μυαλό και την καρδιά, αμιγώς Scorps τραγούδια που θα καταφέρουν να αφυπνίσουν αρκετούς κουρασμένους οπαδούς τους. Ο Meine ξεσηκώνει τη γενική εντύπωση αγέραστος, ο Schenker ξέρει ακόμα να σμιλεύει εκείνους τους στρατηγικούς σκελετούς που έδιναν πάντα την εντύπωση πως οι Γερμανοί απλώνονται σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Για ακόμα μια φορά όμως, την παράσταση κλέβει ο Jabs, τον οποίο θεωρώ ανεξήγητα υποτιμημένο στον θαυμαστό κόσμο της εξάχορδης. Για άλλη μια φορά στην καριέρα του με κορυφαία leads στα οποία δεν περισσεύει νότα, με έξυπνα αλλά και όμορφα θέματα, και πέρα από τα δεδομένα του, ακούγεται σαν ένας μουσικός που έχει τεντωμένο το αυτί του στις εξελίξεις και όταν μπορεί να αφομοιώσει κάτι φρέσκο και ιδιαίτερο στο dna των Scorpions, το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Η προσθήκη του Dee κάνει τέλος ευχάριστα επιθετικό το τωρινό rhythm section.
Πέρα από τα ευθυτενή “Gas In The Tank”, «Roots In My Boots”, “Knock ‘em Dead”, “Hot And Cold”, “Shoot For The Heart”, τα άμεσα και με το πειστικό αυτοκόλλητο του single, “Rock Believer”, “Shining Of Your Soul” και Peacemaker” είναι έξυπνα απλωμένα στη σειρά. Καθώς αρέσκονταν πάντα σε αργά εμβατηριακά τραγούδια που τύλιγαν την αγάπη τους στους Zeps, όπως το περίφημο “China White”, επιστρέφουν σε αυτό το πεδίο, κυρίως στο εξαιρετικό “Seventh Sun”, και λιγότερο στο “Call Of The Wild”. Από το συνθετικό ημερολόγιο δεν θα μπορούσε να λείπει βέβαια η μπαλάντα, με τον αυτοβιογραφικό τίτλο “When You Know (Where You Come From)”. Τέλος, το ισχυρότερο χαρμάνι από το μακρύτερο παρελθόν τους έρχεται με το “When Tomorrow Comes”, που ακούγεται σχεδόν σαν να βγήκε από την εκπνοή των 70’s.
Στη διάρκεια αυτής της επταετούς αναμονής, ο Rudolf Schenker είχε συστήσει υπομονή, συμπληρώνοντας πως θα έπρεπε να έχουν την ανάλογη έμπνευση για να συνθέσουν νέο άλμπουμ. Έχοντας πια το συνολικό αποτέλεσμα, η δικαίωση είναι η ελάχιστη εκτίμηση. Και δεν ισχυρίζεται κανείς πως θα κερδίσουν νέους οπαδούς, αλλά πολλοί από αυτούς που δεν ξαναγύρισαν στα πρόσφατα άλμπουμ τους μετά την πρώτη εξέταση, θα επιστρέψουν απροσδόκητα συχνά σε αυτό εδώ.
Αρκεί μόνο να του δώσουν την ευκαιρία…
Είδος: Hard Rock
Εταιρεία: Spinefarm Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Φεβρουαρίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/Scorpions
Official Website: https://www.the-scorpions.com/
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCcvnDgwSH5Dl2b3Bxfz4OCQ
