SAVAGE OATH: “Divine Battle”

ALBUM

Στη μαγειρική για να πετύχει μια συνταγή, λένε ότι δύο στοιχεία μετράνε. Το χέρι του μάγειρα και τα αγνά υλικά. Αναγωγή στη μουσική και στους Savage Oath λοιπόν, οι οποίοι ήρθαν να παραδώσουν metal γαστρονομική πανδαισία με το ντεμπούτο album τους. Γιατί στην περίπτωση τους έχουμε τους καλύτερους chef του σύγχρονου underground, με τα καλύτερα συστατικά που είναι η άδολη αγάπη στον επικό ήχο και στο US metal.

Άλλωστε οι κύριοι Brendan Radigan (φωνή), Phil Ross (μπάσο), Leeland Campana (κιθάρα) και Austin Wheeler (τύμπανα), έχουν δώσει σπουδαία δείγματα γραφής με τα συγκροτήματα στα οποία συμμετέχουν, βλέπε Sumerlands, Visigoth και Sentry μεταξύ άλλων. Οπότε η σύμπραξη τους κάτω από το νέο όνομα των Savage Oath, μόνο θετικά αποτελέσματα μπορούσε να παράγει. Τούτοι εδώ όμως δεν το αντιμετώπισαν ως ένα ακόμα side project, αλλά βάλθηκαν να μας κάνουν να τρίβουμε τα μάτια μας και να τραβάμε τα αυτιά μας! Και το κατάφεραν στο μέγιστο βαθμό! Ήδη το ομώνυμο EP που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο νωρίτερα, με τα ‘Warlock’s Trance’ και ‘On We March’, είχε στρέψει πολλά βλέμματα πάνω τους. Με το ‘Divine Battle’ εξαπολύουν την τελική τους επίθεση, με σκοπό να μην αφήσουν αιχμαλώτους στο διάβα τους.

Η κλαγγή των όπλων στην εισαγωγή του ‘Knight of the Night’ προϊδεάζει για τον όλεθρο και το Priestικό riff που ακολουθεί έρχεται να αποτελειώσει το έργο τους. Γκολ από τα αποδυτήρια, με έναν Brendan Radigan σε δαιμονιώδη φόρμα. Ακουστικές εισαγωγές, καλπάζοντα riffs και σπουδαία κιθαριστικά solo γεννούν συναισθήματα ευφορίας και μεγαλείου. Θες απόδειξη; Βάλε και άκου άμεσα το ‘Wings of Vengeance’. Πως γίνεται στη συνέχεια να μην πορωθείς με το mid tempo ‘Blood for the King’; Το instrumental ‘Smoke at Dawn’, τοποθετημένο στο μέσον, δημιουργεί ατμόσφαιρα με τα πλήκτρα του, αλλά κόβει προσωρινά την ορμή. Μόνο τυχαίο δεν είναι, καθώς το ‘Madness of the Crowd’ βγαλμένο από τις US metal ονειρώξεις του παρελθόντος, μοιάζει ως η ιδανική αντεπίθεση.

Ακολουθεί το ‘Savage Oath’, και το λέω χωρίς καμιά δόση υπερβολής…Ένα από τα καλύτερα φετινά metal τραγούδια, αλλά και των τελευταίων ετών. Φωνητικές ακροβασίες του Brendan, συνδυαστικά με την εμπορικής χροιάς μελωδία, δεν αφήνουν το δάχτυλο να ξεκολλήσει από το ‘rewind’… To ακουστικό ‘Divine Battle’ κλίνει το γόνυ στις αντίστοιχες στιγμές των Manowar, ενώ η medieval αύρα του σε μεταφέρει σε εποχές που οι έννοιες λόγος και τιμή είχαν αξία. Οι στίχοι ακολουθούν το μονοπάτι που χαράζει η μουσική διηγούμενοι ιστορίες του ηρωικού παρελθόντος, ενώ το εξώφυλλο δένει απόλυτα ως οπτικό ερέθισμα με το σύνολο. Άξια αναφοράς και η παραγωγή του δίσκου που τιμά τον ’80s ήχο, χωρίς να τον αναμασά.

Έμπνευση και γνώση του είδους από τους δημιουργούς, οδηγούν σε ένα φανταστικό δίσκο, που βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για να υψωθεί ανάμεσα στα κορυφαία της χρονιάς. Το ‘Divine Battle’ συμπυκνώνει το νόημα και τη μαγεία του metal, ενώ δίνει βαρβαρικό όρκο ότι η ποιότητα πάντα θα αντιμάχεται την ποσότητα και θα επικρατεί επί της τυποποίησης. March on glory!


Είδος: Epic Heavy Metal
Δισκογραφική: Postmortem Apocalypse
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15 Μαρτίου 2024

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Μπατσαούρας 120 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιερή Πόλη Μεσολογγίου, ενώ τα προεφηβικά του χρόνια τα πέρασε αντιγράφοντας ραδιοφωνικές εκπομπές και μουσικά albums σε ενενηντάρες TDK κασέτες. Ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι του όταν πρωτοάκουσε το Use Your Illusion II των Guns N’ Roses και είδε το video της live εκδοχής του Child in time στο κρατικό κανάλι. Τα πρώτα του χαρτζιλίκια τα επένδυσε στα τοπικά δισκοπωλεία αγοράζοντας δίσκους (και από το εξώφυλλο μόνο…), ενώ με το πέρασμα του χρόνου τα μουσικά του ακούσματα επεκτάθηκαν over the rainbow σε περισσότερα hard rock, metal και desert μονοπάτια. Με τα ηχεία στα αυτιά και το κάθε είδος rock μουσικής στο κεφάλι αντιμετώπισε τις πραγματικές θαλασσοταραχές, αλλά και αυτές της ζωής. Τα hobbies του πέρα από το αδυσώπητο κυνήγι συναυλιών, αποτελούν τα ταξίδια μέσα από τις σελίδες του Ανυπότακτου Γαλάτη, του θαυμαστού κόσμου του Τόλκιν και των βιβλίων ιστορίας καθώς και η χωρίς ντροπή κατανάλωση b-movies με νεκροζώντανους. Στο τέλος της ημέρας επαναλαμβάνει σαν προσευχή τα λόγια του θείου Lemmy ‘’The Chase Is Better Than the Catch’’ και προσπαθεί την επόμενη να τα κάνει πράξη...