(Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου)
Η παρθενική μας επίσκεψη στον χώρο που ονομάστηκε Terra Republic, με σκοπό να φιλοξενήσει τις βόρειες δραστηριότητες του Rockwave Festival, συνέπεσε και με τον πρώτο καύσωνα του φετινού καλοκαιριού. Με μια ζέστη καθόλου ευκαταφρόνητη, βρεθήκαμε μαζί τις πρώτες δεκάδες από τους πιο γενναίους επισκέπτες του φεστιβάλ, απέναντι από την επιβλητική σκηνή του Terra Republic πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε την καυτή ανάσα της γης της Πιερίας.
Και αν η πρώτη μέρα του τριημέρου αποτελούσε μια μυθική κάθοδο των βόρειων φυλών του metal, με τρία ονόματα άκρως ελκυστικά για διαφορετικούς λόγους, την πόρτα σε όλο αυτό άνοιξαν δυο δικές μας μπάντες, με δυο frontwomen να στέκονται υπεροπτικά απέναντι στον παντοδύναμο ήλιο. Οι πρώτες ώρες είναι πάντα δύσκολες, το έχουμε ξαναζήσει αυτό, και η πολυτέλεια της στήριξης των εγχώριων συγκροτημάτων πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κανόνας, αν και η Πέμπτη είναι μια πολύ δύσκολη μέρα για ευνόητους λόγους που έχουν να κάνουν με τη ρουτίνα των καθημερινών υποχρεώσεων.
Οι ολόφρεσκοι Venus Effect πάτησαν το πόδι τους στην καυτή σκηνή, αποφασισμένοι να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Η νεαρή αθηναϊκή μπάντα πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ της, και όπως ήταν αναμενόμενο, βάσισαν το σύντομο setlist τους σε αυτό, με πέντε τραγούδια του άλμπουμ, ενώ έκλεισαν με μια έκπληξη, ένα νέο τραγούδι, άτιτλο επίσημα ακόμα. Η μπάντα κινείται κυρίως στο χώρο του μελωδικού εναλλακτικού rock, αλιεύοντας ταυτόχρονα και στοιχεία, εντυπώσεις και δομές από το χώρο του metal. Έχοντας οι ίδιοι δηλώσει την εκτίμησή τους στους Muse, το φλερτ με τις χαρακτηριστικές μελωδίες καλά κρατεί. Εντυπωσιακό το δεδομένο πως είχαν τους φίλους τους που τους ακολούθησαν σε αυτή την ξεχωριστή περίσταση, σημαντική η δίψα και η πίστη σε αυτό που κάνουν, και εξαιρετική η απόδοση της Σίας, παρά τις προφανείς δυσκολίες των συνθηκών.
Venus Effect Setlist:
Cold Nectar
Thursday’s Wedding
Sunday’s Revenge
Motionless
The End
Unreleased Track
Ο ελληνικός βορράς πήρε τη σκυτάλη, με τις σύντομες διεργασίες στη σκηνή, και οι Θεσσαλονικείς Longshots επέδειξαν το ίδιο θράσος και επιμονή απέναντι στον καύσωνα. Μια μπάντα που ξεκίνησε το 2017, παίζοντας διασκευές, γρήγορα άρχισε να κάνει τη δική της μουσική, έχοντας ανοιχτά τα αυτιά τους στις σύγχρονες μουσικές εξελίξεις. Το κουαρτέτο από τη συμπρωτεύουσα, με ένα πρόσφατο ΕΡ και κάποια singles, απέδωσε ένα μοντέρνο heavy rock, με καλοπαιγμένες και όμορφα δομημένες groovy συνθέσεις. Πάνω από το εξαιρετικό δέσιμο των μουσικών, η φωνή της Ζωής προσδίνει εκρηκτικότητα στα τραγούδια, και η σκηνική της παρουσία δείχνει πως ο υδράργυρος χάνει το παιχνίδι. Αν οι αναγωγές βοηθούν να προσεγγίσει κανείς αυτό που κάνουν, οι εντυπώσεις ανοίγουν από περισσότερο εναλλακτικό ύφος όπως των Cranberries, μέχρι πιο ρυθμικές αλλά αλήτικες εκδοχές του metal ήχου, σαν τους Motley Crue. Αν ήθελα να ανοίξω πάντως κι άλλο τη βεντάλια, ένα τραγούδι μου έφερε έντονα στο μυαλό ένα από τα πιο groovy τραγούδια των Νορβηγών progsters Madder Mortem, και δεν φταίει ο ήλιος γι’ αυτό.
Έκλεισαν με ένα κλασικότερο των κλασικών, μια απόδοση του “War Pigs” των μύθων Black Sabbath, το οποίο δυστυχώς παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Longshots Setlist:
Intro
No Longer
Use a Shotgun
Hunger
Between two Fronts
Well
War Pigs
(Γράφει ο Γιώργος Καπετανόπουλος)
IOTUNN
Ήταν εξαρχής μεγάλο στοίχημα και για τις 3 σκανδιναβικές μπάντες να ανταπεξέλθουν στις πρωτόγνωρες για την εμπειρία τους κλιματολογικές συνθήκες, με την θερμοκρασία να φτάνει κοντά στους 38ο γύρω στις 19:00 όταν οι νεαροί Δανοί έκαναν την εμφάνισή τους. Αν και τους έλαχε ο πιο δύσκολος κλήρος με τον ήλιο να τους βάζει για τα καλά στο στόχαστρο, με περίσσιο πείσμα και ζωντάνια, αφού πέρασαν λίγα λεπτά προσαρμογής άρχισαν να αναδεικνύουν όλες τις εκτελεστικές τους αρετές. Χωρίς να μεταβάλλουν το σκουρόχρωμο outfit και να κάνουν εκπτώσεις στο μουσικό τους περιεχόμενο, ξεδίπλωσαν στο χρόνο που τους αναλογούσε, μέρος της σύντομης μεν αλλά ιδιαίτερα αξιόλογης μέχρι σήμερα καριέρας τους.
Με τον Morten Bryld (από τους Heidra) επί σκηνής να δίνει τον καλύτερο εαυτό του (μετά το μικρό διάλειμμα του “βασικού” τραγουδιστή Jon Aldara) και με περίσσιο ενθουσιασμό και όρεξη από όλα τα μέλη και αρωγό έναν σχεδόν αψεγάδιαστο ήχο, κέρδισαν γρήγορα τον θαυμασμό του κόσμου. Προφανώς το σχετικά πρόσφατο αριστούργημα “Kinship” που φιγουράρισε σε υψηλές θέσεις σε αρκετές λίστες του 2024, θα είχε την μερίδα του λέοντος στις επιλογές τους. Με ελαφρώς αλλαγμένη την σειρά των πρώτων τριών κομματιών του album ξεκίνησαν δυναμικά, με τους μυημένους να έχουν γρήγορα “συντονιστεί” στην συχνότητά τους και πολλούς που τους γνωρίζουν για πρώτη φορά να έχουν εντυπωσιαστεί. Δεμένοι και πλήρως ευθυγραμμισμένοι στις μεταβολές “επιθετικών” και λυρικών διαδρομών που τους χαρακτηρίζει, άπλωσαν την στοιχειωμένη ατμόσφαιρα του βορά στην μακεδονική ύπαιθρο. Ακολούθησε ένα “διάλειμμα” με το “The Tower of Cosmic Nihility” από το πρώτο album, με την θερμοκρασία σταδιακά να μειώνεται και την απόδοση της μπάντας να βελτιώνεται κάθε λεπτό που περνούσε. Με την παρουσία τους να ολοκληρώνεται με τα δύο τελευταία κομμάτια του “Kinship” ανέβασαν κατακόρυφα την “πήχη” της ημέρας, αφήνοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων. Τα έξι κομμάτια δεν ήταν λίγα δεδομένης της μεγάλης διάρκειας πολλών εξ αυτών και πρόσφεραν μια γερή δόση της εξαιρετικής τους ποιότητας. Είναι πραγματικά μεγάλο προνόμιο να παρακολουθούμε από κοντά συγκροτήματα στα πρώτα βήματα της ανοδικής τους πορείας και αν λόγω των κακών καιρικών συνθηκών η προσέλευση δεν ήταν αυτήν που τους άξιζε, σίγουρα η φήμη που θα τους ακολουθεί προμηνύει πολυπληθέστερες συναυλιακές ημέρες στο μέλλον.
Iotunn Setlist:
Twilight
Mistland
Kinship Elegiac
The Tower of Cosmic Nihility
Earth to Sky
The Anguished Ethereal
THE HALO EFFECT
Η θερμοκρασία είχε ήδη αρχίσει να υποχωρεί, αντιστρόφως ανάλογα με τις διαθέσεις και ο ήλιος που τόσο ταλαιπώρησε κοινό και μπάντες, είχε επιτέλους κρυφτεί πίσω από τα βουνά της Πιερίας όταν οι “The Halo Effect” ανέβηκαν στην σκηνή του Rockwave. Με ταπεραμέντο κι έκφραση πιο κοντά σε μεσογειακούς παρά σε βόρειους λαούς, εμφανίστηκαν ευδιάθετοι και χαμογελαστοί σπάζοντας με αφοπλιστική άνεση τον πάγο επικοινωνίας με το κοινό. Κοινό που με μικρή έκπληξη διαπίστωσα ότι παρά την σχετικά σύντομη καριέρα των Σουηδών, ήταν αρκετά εξοικειωμένο και γνώριζε πειστικά σχεδόν όλα τα κομμάτια τους. Ενισχυτικός παράγοντας σε αυτό αφενός ο Mikael Stanne των “Dark Tranquility”, αλλά και όλα τα υπόλοιπα μέλη με θητεία στους “In Flames” που πρόσθετε επιπλέον κύρος. Η εμπειρία της μπάντας ήταν προφανής από τα πρώτα λεπτά, απολαμβάνοντας ιδιαίτερα κάθε στιγμή καθ’ όλη τη διάρκεια της παρουσίας της.
Εμβληματικός frontman ο Mikael έδινε τον ρυθμό, άνοιγε κάθε χαραμάδα επικοινωνίας σε μια ημέρα όπως δήλωσε “ξεχωριστή για την σκανδιναβική μουσική που λόγω του καιρού ήταν ένα πραγματικό βασανιστήριο”, αλλά όπως αποδείχτηκε δεν στάθηκε εμπόδιο. Το χαμόγελό του και ο αέρας στην κίνηση του δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ, με τα υπόλοιπα μέλη να συνδράμουν πρόθυμα. Τα κομμάτια και λόγω της διάρκειάς τους ήταν αρκετά σε αριθμό, ο χρόνος τους ήταν περισσότερος σε σχέση με τους Iotunn και δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ξεκίνησαν (μετά το intro) με τα δύο δεύτερα κομμάτια από τα δύο τους album κι άρχισαν να εναλλάσσονται από το ένα στο άλλο χωρίς να χάνουν χρόνο. Με το “Fell what I Believe” να κερδίζει περισσότερο την αντίδραση του κόσμου και το “Broken Trust” να την απογειώνει, εκτυλίχθηκε ένα show χωρίς μεταπτώσεις. Ο ήχος ήταν σχεδόν άψογος πραγματικά και συνετέλεσε εμφατικά στο τελικό αποτέλεσμα. Το σκανδιναβικό “Gothic Death Metal” με τις ξεχωριστές του μελωδίες άφησε το δικό του εμβληματικό στίγμα, με τον επίλογο να βρίσκει τον κόσμο να τραγουδά μελωδίες του outro και την μπάντα με τις μπύρες στα χέρια να αποχαιρετά πετώντας πένες και άλλα αναμνηστικά.
The Halo Effect Setlist:
Detonate
Days of the Lost
The Needless End
What we become
Between Directions
Feel what I believe
March of the Unheard
Conditional
Gateways
A Truth Worth Lying for
In Broken Trust
Cruel Perception
Become Surrender
Shadowminds
OPETH
Έφτασε η στιγμή για το βαρύ όνομα της πρώτης ημέρας και τη “ναυαρχίδα” σουηδικού metal, πόλος έλξης για την πλειοψηφία του κόσμου στο Terra Republic. Δεκαπέντε λεπτά περίπου μετά τις 10 πάτησαν “σανίδι” εν μέσω έντονων επιδοκιμασιών, ανοίγοντας με το §1 του πρόσφατου “The Last Will and Testament” την βραδιά. Παρά το γεγονός ότι δεν πέρασε χρόνος από την ιστορική συναυλία στο Λυκαβηττό, η εν λόγω κυκλοφορία έδωσε ένα επιπλέον κίνητρο για την παρουσία του κόσμου. Εμφατική διαφορά, γρήγορα αντιληπτή το εντυπωσιακό video wall που συνόδευε κάθε κομμάτι με χρώματα εικόνες και μοτίβα, άψογα ταιριαστά σε κάθε ένα ξεχωριστά (με τα video από το τελευταίο album να ξεχωρίζουν) δημιουργώντας μια σπάνιας ομορφιάς οπτικοακουστική εμπειρία.
Η συνέχεια δόθηκε με το “Master’s Apprentices” με τον κατά τα άλλα λαλίστατο Mikael να μένει αινιγματικά σιωπηλός, μέχρι να έρθει το “The Leper Affinity” και να ξεκλειδώσει τον ακατάπαυστα εκφραστικό χαρακτήρα που όλοι έχουμε γνωρίσει. Και τι δεν ακούσαμε και χθες από ιστορίες, σκέψεις κι εμπειρίες ζωής με την ελληνική μετάφραση στο όνομά του να έχει την τιμητική του και τον Μιχάλη Οκερφεντπόπουλο να μας συστήνεται εκ νέου. Προσωπικότητα εμβληματική για όλο τον metal “οργανισμό”, δεν άφησε ανεκμετάλλευτα τα κενά μεταξύ των κομματιών, που είχαν ήδη αρχίσει να ανεβάζουν τις εντάσεις κατακόρυφα με το §7 και το “Häxprocess” να βάζουν το δικό τους λιθαράκι. Νευραλγικός παράγοντας ο ήχος όπως και σε όλη την ημέρα άγγιξε κι εδώ το τέλειο με το “In My Time of Need” να σαγηνεύει, με τον κόσμο να τραγουδά μέρος του ρεφρέν και τον Mikael να συντονίζει. Το εντεκάλεπτο “The Night and the Silent Winter” συνέχισε να “ταξιδεύει” τους παρευρισκόμενους, σε μια βραδιά που όσο περνούσε ο χρόνος αναδείκνυε και την αδιάλειπτη ποιοτική βελτίωση μιας μπάντας, που δεν εφησυχάζει και βελτιώνεται με το πέρασμα του χρόνου.
Ένα ακόμη δείγμα της τελευταίας δουλειάς με το §3 ακολούθησε, ενώ από το setist δεν θα μπορούσε να λείπει το “Heir Apparent” αλλά ούτε και το “Ghost of Perdition” με τα τραχιά growls να βγάζουν θυμό, κλείνοντας για την ώρα το event λίγο πριν το encore. Το ταλέντο μιας μπάντας να δημιουργεί με τέτοια ποικιλία και ταυτόχρονα να αποδίδει ανάλογα σε κάθε της εμφάνιση κάνει τον όρο “επαγγελματική” πολύ φτωχό για να περιγράψει το φαινόμενο “Opeth”. Η βραδιά έκλεισε ιδανικά με δύο ακόμη “ειδικού βάρους” επιλογές, το πιο πρόσφατο “Sorceress” αλλά και το παλιότερο (κατά λαϊκή απαίτηση) “Deliverance” γύρω στις 12 και μερικά λεπτά. Το χαμόγελο των περισσοτέρων ήταν διάπλατο, η διαπίστωση ότι οι Opeth όχι απλά ωριμάζουν, αλλά συνεχώς εμπλουτίζουν το “κάδρο” τους με νέες ιδέες, εξελίσσοντας σε κάθε τους πτυχή τον σκληρό ήχο ανοίγοντας νέους δρόμους έχει ριζώσει για τα καλά.
Η πρώτη μέρα παρά τις καιρικές αντιξοότητες πρόσφερε αντιπροσωπευτικά δείγματα από συγκροτήματα που πρόσφατα κυκλοφόρησαν εξαιρετικά album και αυτήν η συγκυρία δεν συμβαίνει κάθε χρόνο. Αν και η Πέμπτη είναι μια ημέρα που δεν ευνοεί την μεγάλη προσέλευση, υπήρχε αρκετός κόσμος που ταξίδεψε από πολλές περιοχές και όχι μόνο της Ελλάδας. Η επιλογή του χώρου ήταν απόλυτα πετυχημένη (πρόσφερε την ευκαιρία και σε κατοίκους που συχνά ταλαιπωρούνται με την κάθοδό τους στην Αθήνα να παρακολουθήσουν κορυφαία events) και σε συνδυασμό με την άψογή ηχητική παραγωγή δημιούργησε ένα άκρως ικανοποιητικό “κοκτέιλ”.
Opeth Setlist:
§1
Master’s Apprentices
The Leper Affinity
§7
Häxprocess
In My Time of Need
Night and the Silent Winter
§3
Heir Apparent
Ghost of Perdition
Sorceress
Deliverance
Μικρές διαπιστώσεις αντί υστερόγραφου:
Εξαιρετικός ήχος σε όλες τις μπάντες.
Ακριβά τα πόσιμα και φαγώσιμα είδη εντός του χώρου, ιδιαίτερα για τα δύσκολα σημερινά δεδομένα.
Φυσικά χρειάζονται περισσότερες χημικές τουαλέτες.
Μια υποτυπώδης σήμανση στους δρόμους που οδηγούν στο χώρο θα βοηθούσε σημαντικά.
Παραπάνω από ευπρόσδεκτη η εύκολη και άμεση επαφή με τους πρωταγωνιστές στον μικρό (μάλλον) χώρο του merch.
