Σε ένα απαιτητικό πεδίο δράσης (Progressive Metal) που δεκάδες μπάντες από τη Σουηδία μεγαλούργησαν στο παρελθόν, επιχειρούν οι Paralydium με το δεύτερο Full Length άλμπουμ τους με τίτλο “Universe Calls”. Το ελπιδοφόρο ξεκίνημα με το EP “The Paralydium Project” το 2015, έδωσε τη θέση του στο αξιολογότατο “Worlds Beyond” πέντε χρόνια μετά, για να φτάσουμε στο σήμερα να αφουγκραστούμε και να εκτιμήσουμε την εξέλιξη μιας πολλά υποσχόμενης μπάντας.
Ο ιδρυτής και βασικός συνθέτης John Berg (κιθάρα), μαζί με τον Mike Blanc (πλήκτρα) είναι οι επικεφαλής στη νέα “προσπάθεια” και πλαισιώνονται από τα μέλη των Dynazty, Jonathan Olsson (μπάσο) και Georg Harnsten Egg (τύμπανα), μαζί με το νέο τραγουδιστή Alexander Lycke (πρώην Astrakhan), που ήρθε να καλύψει το κενό του Mikael Sehlin που αναχώρησε για άλλες “πολιτείες” (Amaranthe).
Με μια άκρως πετυχημένη και δοκιμασμένη για πολλές δεκαετίες συνταγή, μείξης προοδευτικού ήχου και fantasy διαστημικής αισθητικής, οι Paralydium “μεταφέρουν” τον ακροατή σε παράλληλους κόσμους από το δικό τους ξεχωριστό “σύμπαν”. Ήχοι που είναι περισσότερο χαρακτηριστικοί σε συμφωνικά progressive rock μονοπάτια, ειδικά στη δομή των συνθέσεων, ξεδιπλώνονται αναλυτικά για 51 περίπου λεπτά, ευελπιστώντας να μετατρέψουν την φανταστική περιπλάνηση σε άλλες “πραγματικότητες”, σε μια “ζωντανή” εμπειρία.
Το “ταξίδι” ξεκινά με το “Prelude” ένα instrumental που δεν λειτουργεί ως υπόστρωμα για το “κυρίως πιάτο”, αλλά μπαίνει κατευθείαν στην ουσία με περίσσια ενέργεια πυγμής, ανοίγοντας την όρεξη γι αυτό που θα επακολουθήσει. Ιδιαίτερα δυναμική σύνθεση από ένα αριστοτεχνικό σύνολο που αποφασίζει με το “καλημέρα” να δείξει τα “δόντια” του. Στοχευμένη προσέγγιση, αρμονική συνύπαρξη που θα βρει “φωνή” με το εμβληματικό “Sands of Time”, το πρώτο single του άλμπουμ, σε μια πιο mainstream εκδοχή, που δεν δυσκολεύεται να αποτυπωθεί στην μνήμη σου από την πρώτη στιγμή. Τα φωνητικά του Mikael φαίνεται να ταιριάζουν ιδανικά με το υπόλοιπο σύνολο, περισσότερα μελωδικά σε σχέση με τον προκάτοχό του, εξίσου εκφραστικά και συναισθηματικά.
Η προφανής διαπίστωση πάντως είναι ότι νευραλγικό ρόλο στο δρόμο που χαράζουν οι Paralydium παίζει κατά πρώτο λόγο η κιθάρα του John (που έχει και τη μερίδα του λέοντος συνθετικά), με συμπρωταγωνιστή τα πλήκτρα του Mike. Το μπάσο με τα τύμπανα είναι εκεί για να συμπληρώσουν τη “μεγάλη εικόνα” αποτελεσματικά και να δώσουν “εγγυήσεις” άψογου συντονισμού και συνεργασίας. Το πηγαίο ταλέντο του σουηδικού κουιντέτου πάντως, αναδεικνύεται εμφατικά από το αριστουργηματικό “Forging the Past”, που ακολουθεί και ανεβάζει τα ποιοτικά στάνταρντ κατακόρυφα. Πραγματικό σεμινάριο υποδειγματικής εκτέλεσης εμπνεύσεων που ορίζουν το συγκεκριμένο είδος, με μια νοήμων εναλλαγή μελωδιών και σκληρού ήχου σε κάθε στιγμή στα εννιάμισι λεπτά που διαρκεί.
Σε μια διαφορετική προσέγγιση το 12λεπτο “The Arcane Exploration Pt.1” αν και κρατά αμείωτες τις ακροβασίες, σε βυθίζει σε περισσότερο “υπνωτικά” μοτίβα χαλαρών διαθέσεων που δεν απαγορεύουν τον Mike να παραδώσει μαθήματα δεξιοτεχνίας λίγο πριν το τέλος του. Είναι μεγάλο στοίχημα για κάθε μπάντα που δοκιμάζει να εκφραστεί σε αυτό το ιδίωμα με μακρόσυρτες συνθέσεις, κατά πόσο μπορεί να κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον. Για τους οπαδούς η μεγάλης διάρκειας “περιπλάνηση” επιδοκιμάζεται, για τους υπόλοιπους είναι αμφιλεγόμενο πεδίο αναζήτησης ξεκάθαρης οπτικής που δεν γίνεται πάντα ορατή. Είναι φορές στο σύνολο του άλμπουμ που η “πυξίδα” φαίνεται να χάνεται, ευτυχώς λίγες, χωρίς να καταδικάζει το τελικό αποτέλεσμα που έχει σίγουρα θετικό “πρόσημο”.
Ίσως το περισσότερο metal κομμάτι (Caught in a Dream) στο ξεκίνημα, δίνει εκ νέου συνέχεια στην ορμή της αφετηρίας, μέχρι τα πλήκτρα να πάρουν την σκυτάλη και να πλημμυρίσουν την ατμόσφαιρα με πανέμορφα ηχοχρώματα από συμπαγείς και πιασάρικες μελωδίες. Ένα ακόμη Instrumental (Interlude), αυτήν τη φορά ατμοσφαιρικό, με μια μελαγχολική αύρα προαναγγέλλει τον επίλογο συνοδεία ακουστικής κιθάρας και διακριτικών σαγηνευτικών ήχων πλήκτρων.
Το τέλος θα γραφτεί από το “ The Arcane Exploration Pt.2”, εμφανώς περισσότερο δημιουργικό από το “δίδυμό” του, κρατά ως “πάγιο” την κυρίαρχη μελωδία και χτίζει εκεί πάνω 13 λεπτά νοσταλγικού αποχαιρετισμού, σε ένα ρεσιτάλ εναλλασσόμενων περίπλοκων διαδρομών που καταδεικνύουν την επάρκεια στην μουσική δεξιοτεχνία των μελών. Η ισχνή σφραγίδα του πρώτου μέρους αποκτά στον επίλογο ευδιάκριτη πλέον μορφή.
Το “Universe Calls” είναι ένα αστρικό ταξίδι συνεχούς αναζήτησης σε εναλλακτικές πραγματικότητες και βρίσκει πρόσφορο έδαφος έκφρασης στον progressive χώρο μέσα από την άρτια τεχνική κατάρτιση των ερμηνευτών και την συνθετική τους ικανότητα. Όχι, δεν ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά ούτε να σπάσει στερεότυπα, αλλά για να προσφέρει μια ευχάριστη ακρόαση στους παραδοσιακούς οπαδούς του είδους.
Είδος: Progressive metal
Δισκογραφική Εταιρεία: Frontiers Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 23 Αυγούστου 2024
Γιώργος Καπετανόπουλος
