Οι Oria μου ακούγονται σαν μια ομάδα αδηφάγων δημιουργών που αρέσκονται σε απαιτητικές προκλήσεις. Και αυτή η επίδειξη τόλμης δεν έχει να κάνει μόνο με το νεαρό της ηλικίας των δημιουργών, αλλά με ένα πολύπλευρο και ευαίσθητο ταλέντο που αφουγκράζεται πληθωρικά την πραγματικότητα. Η διαδρομή του δεύτερου άλμπουμ τους αυτό μου αποκάλυψε, αλλά μια κουβέντα μαζί τους, έφερε την απόλυτη επιβεβαίωση. Ο κιθαρίστας Θανάσης Κωστόπουλος (Θ) και ο μπασίστας Στέφανος Παπαδόπουλος (Σ) απαντούν στις ερωτήσεις.
Από μια tribute μπάντα στους Gojira στο δεύτερο άλμπουμ της αποκλειστικά δικής σας μουσικής. Πόσο μακρινή φαντάζει σήμερα η αφετηρία και πώς θα περιγράφατε σύντομα τα κυρίαρχα στοιχεία που σχημάτισαν τον χαρακτήρα του γκρουπ;
(Θ) : Η δημιουργία των Explosia (tribute στους Gojira) ήταν ένα καθοριστικό σημείο στις ζωές μας καθώς ήταν η αφορμή να γνωριστούμε και να δεθούμε μουσικά αλλά και ως φίλοι. Ήταν μια δυνατή εμπειρία που μας βοήθησε να αναπτύξουμε τις τεχνικές μας δεξιότητες και επηρέασε τη μουσική αισθητική μας, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι συνειδητοποιήσαμε πως έχουμε κοινό όραμα για το τι θέλουμε να κάνουμε μουσικά στο μέλλον! Έτσι λοιπόν, σε σχετικά σύντομο διάστημα δημιουργήσαμε τους ORIA με την εποχή εκείνη να φαντάζει σχετικά μακρινή (έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε!). Μέσα από τους ORIA βρήκαμε τη δική μας φωνή, συνδυάζοντας τις αγαπημένες μας επιρροές από διαφορετικά μουσικά είδη. Η μουσική μας αντλεί επιρροές από τον ήχο και τις σύνθετες δομές του progressive metal, διατηρώντας όμως ως κυρίαρχα στοιχεία τα γκρουβ ρυθμικά, τα ατμοσφαιρικά στοιχεία και τις πολυφωνίες ενώ ταυτόχρονα δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στους στίχους και στην αφηγηματική δομή.
Έχοντας πια ολοκληρωμένη άποψη για το νέο σας έργο, και με δεδομένο πως είναι ένα concept άλμπουμ, αν κάποιος σας ζητούσε να αποκαλύψετε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας απόπειρας ενός ενιαίου θέματος, τι θα απαντούσατε;
(Σ) : Το concept album είναι σα να γράφεις ένα “μουσικό” μυθιστόρημα. Το μεγάλο πλεονέκτημα του βρίσκεται στη συνοχή και στο βάθος που δημιουργείς. Κάθε κομμάτι είναι ένα κεφάλαιο που εξυπηρετεί τη μεγάλη εικόνα, π.χ. το “Metamorphocene: The New from the Shell of the Old” είναι βίαιο μουσικά και θεματικά, ενώ το “Tantalia” είναι μελαγχολικό και ατμοσφαιρικό, αλλά συνυπάρχουν και εξυπηρετούν θεματικά την ιστορία. Η πρόκληση είναι να διατηρήσεις την ισορροπία ανάμεσα στη διήγηση και τη μουσική, χωρίς ο ένας παράγοντας να επισκιάζει τον άλλον.
Είναι ολοφάνερο πως υπάρχουν πολλές σκέψεις και προβληματισμοί μέσα σας γύρω από τον σύγχρονο κόσμο και την περίεργη τροχιά του. Πόσο όλα αυτά τα στοιχεία και δεδομένα που συμπληρώνουν την εικόνα που έχετε για την πραγματικότητα μορφοποίησαν τη μουσική του άλμπουμ; Είστε γενικά από τους μουσικούς που αισθάνονται σφιχτό τον κόμπο στίχου και μουσικής ή απλώνετε και ιδέες υπακούοντας στη γοητεία μιας μουσικής έμπνευσης που ίσως να έχει μια απόσταση από το αντίστοιχο στιχουργικό θέμα;
(Θ) : Για εμάς, η μουσική και οι στίχοι γεννιούνται από την ίδια πηγή` την ανάγκη να εκφράσουμε κάτι που μας απασχολεί όντας επηρεασμένοι από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Κάποιες φορές, μια μουσική ιδέα γεννάει ένα συναίσθημα που διαμορφώνει το αφηγηματικό πλαίσιο, ενώ άλλες φορές, οι στίχοι και η ιστορία καθορίζουν τη δομή του τραγουδιού. Για παράδειγμα, στο “Terragenics”, προς το τέλος, πλήθος ανθρώπων φωνάζει “Kill the snake…”, σκηνή που έχει πλαισιωθεί από «τεταμένη» μουσική με την ταχύτητα ολοένα και να αυξάνεται, που τελικά οδηγείται σε κορύφωση-εκτόνωση.
Υποθέτω πως στο υπέροχο εξώφυλλο της Νάσιας Στυλίδου απεικονίζεται η ηρωίδα της ιστορίας σας. Θέλετε, χωρίς να κάνετε κάποιο μοιραίο spoiler, να μας σκιαγραφήσετε λίγο την επιλογή του χαρακτήρα της και το σκεπτικό αυτό;
(Σ) : Πράγματι, στο εξώφυλλο απεικονίζεται η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας. Κατά τη διάρκεια μιας διαστημικής αποστολής που εκτροχιάστηκε από ένα μοιραίο σφάλμα, μια μηχανικός του πληρώματος αναγκάζεται να πάρει δραστικές αποφάσεις για να επιβιώσει και να επιστρέψει στη Γη. Για να αντέξει το πολυετές ταξίδι πίσω, αναγκάζεται να θυσιάσει το ανθρώπινο σώμα της, μεταμορφώνοντάς το σε μια νέα, υβριδική μορφή που συνδυάζει οργανικό και τεχνητό. Όταν τελικά επιστρέφει στη Γη, βρίσκει έναν κόσμο αγνώριστο.
Στο εξώφυλλο βλέπουμε την μετάβαση αυτή της πρωταγωνίστριας από άνθρωπο στην μηχανική μορφή της. Στο βλέμμα της, που υπέροχα απέδωσε η Νάσια, βλέπουμε ταυτόχρονα την απόγνωση, αβεβαιότητα αλλά και αποφασιστικότητα. Αποτυπώνει το δράμα που βιώνει: έχει χάσει την ανθρώπινη μορφή της μαζί και όλα όσα ήξερε και αγαπούσε, αλλά δεν έχει χάσει την θέληση για ζωή. Είναι αποφασισμένη να χαράξει νέα πορεία σε έναν κόσμο που της είναι πια ξένος.
Έχοντας ήδη ένα υπολογίσιμο πλήθος αντιδράσεων για το άλμπουμ σας, και με βάση τα σχόλια και τις εκτιμήσεις των ακροατών, διακρίνετε την πρόθεσή τους να προσεγγίσουν τα μηνύματα της ιστορίας του άλμπουμ ή επικεντρώνονται κυρίως στη μουσική που γράψατε; Επίσης, μπορείτε να θυμηθείτε κάποιο σχόλιο που έμεινε καιρό στη μνήμη σας για κάποιο λόγο;
(Θ) : Έχουμε δει και τις δύο προσεγγίσεις, κάτι που μας χαροποιεί. Υπάρχουν ακροατές που εστιάζουν στη μουσική, αλλά εκπλησσόμαστε θετικά από το πόσοι έχουν «βουτήξει» στην ιστορία. Ένα σχόλιο που μας έμεινε ήταν από έναν φίλο που μας είπε ότι το άλμπουμ τον έκανε να σκεφτεί την προσωπική του σχέση με την τεχνολογία, τον αντίκτυπο των AI συστημάτων στις ζωές μας και τον φόβο του για το μέλλον των παιδιών του. Αυτό ακριβώς θέλαμε να δημιουργήσουμε, μουσική που να μην είναι απλώς διασκέδαση, αλλά να προκαλεί σκέψη και συζητήσεις γύρω από επίκαιρα και διαχρονικά ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο και επηρεάζουν τις ζωές μας. Επίσης, κάποιος μας είπε ότι το “Slow Down, Take a Breath and Bury the World that Was” τον έκανε να ταυτιστεί με μια δύσκολη περίοδο που αντιμετώπιζε στο παρελθόν. Αυτή η σύνδεση με τον ακροατή είναι που δίνει νόημα σε αυτό που κάνουμε.
Άλλη μια σημαντική λεπτομέρεια που καθορίζει την οπτική του άλμπουμ είναι ότι υπάρχει η ξεκάθαρη αναφορά στον τίτλο με την ένδειξη του “this future”. Σαν νέοι δημιουργοί που έχουν ενεργούς τους αισθητήρες τους, ποια νιώθετε πως είναι όλα εκείνα τα επείγοντα ζητήματα που μπορούν να καταδικάσουν το ανθρώπινο είδος; Θεωρείτε πως μπορεί ο καθημερινός άνθρωπος να επηρεάσει τις εξελίξεις ή μόνο να μοιραστεί τους μοναχικούς του φόβους στη μουσική και τις άλλες τέχνες;
(Σ) : Το “this” future είναι σημαντικό γιατί δε μιλάμε για ένα αναπόφευκτο μέλλον αλλά για αυτό που φαίνεται να διαμορφώνεται από τις σημερινές επιλογές μας. Τα επείγοντα ζητήματα είναι όλα αλληλένδετα: η κλιματική κρίση, η συγκέντρωση εξουσίας και πλούτου σε λίγα χέρια, η τεχνολογική εξάρτηση, η ψυχική υγεία, κ.α.. Αλλά δεν είμαστε απλά θεατές της ιστορίας. Μπορούμε να επηρεάσουμε τις εξελίξεις μέσω συλλογικής δράσης – από τις καταναλωτικές μας επιλογές μέχρι την πολιτική συμμετοχή. Η τέχνη δεν περιορίζεται μόνο στην εκτόνωση, αλλά και ως μέσο σύνδεσης και αφύπνισης. Όταν γράφουμε για αυτά τα θέματα, στόχος μας δεν είναι να προκαλέσουμε απελπισία αλλά σκέψη, και ίσως δράση.
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης από άλλες μορφές τέχνης που εμπλουτίζουν τελικά και τις δικές σας δημιουργίες, και ποιες είναι οι πιο απρόσμενες μουσικές επιδράσεις που έχετε και ίσως δεν είναι εύκολα αντιληπτές;
(Θ) : Από τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και τον κινηματογράφο αντλούμε πολλά – το Alien, το Ghost in the Shell, το Blade Runner μας επηρέασαν τόσο θεματικά όσο και ατμοσφαιρικά. Μουσικά, εκτός από τις προφανείς επιρροές, έχουμε απορροφήσει στοιχεία από πολύ διαφορετικούς χώρους. Για παράδειγμα το Tuvan throat singing εμφανίζεται σε στιγμές του δίσκου, είτε ως background layers είτε ως μέρος κύριων μελωδιών (βλέπε το ρεφραίν του “From Wastelands to Vile Hands”). Μια από τις επιρροές που ίσως δεν είναι αναμενόμενη είναι οι Idles (post-punk), με τη μουσική τους να χαρακτηρίζεται από ωμή ενέργεια και συναισθηματική ειλικρίνεια. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μην περιοριζόμαστε σε έναν ήχο, αλλά να εξερευνούμε ό,τι εξυπηρετεί το όραμα μας και μας αγγίζει συναισθηματικά.
Δεν ξέρω πραγματικά αν σε αυτή τη χώρα υπάρχει τρόπος να περάσουμε στην πολιτεία την περηφάνια μας για την εγχώρια σκηνή σήμερα, αλλά αν υποθετικά είχατε την ευκαιρία να βρεθείτε για λίγα λεπτά στο γραφείο ενός φανταστικού υπουργού πολιτισμού με ευρύτητα απόψεων και προθέσεων, τι θα ζητούσατε;
(Σ) : Θα ξεκινούσαμε από το αυτονόητο: να σταματήσει η απαξίωση της τέχνης. Η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Μέσο έκφρασης, σύνδεσης, και της καλλιέργειας μας σαν άνθρωποι. Αντ’ αυτού βλέπουμε προσπάθειες να υποβαθμιστούν τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών, βλέπουμε σοβαρές ελλείψεις καθηγητών μουσικής και καλλιτεχνικών στα σχολεία, καλλιτέχνες που με δυσκολία τα βγάζουν πέρα κτλ. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο…
Αν υπήρχε η παραμικρή πολιτική βούληση, σχετικά εύκολα π.χ. θα μπορουσε κάθε παιδί να έχει πρόσβαση σε μουσικά όργανα στο σχολείο, όπως γίνεται σε αρκετές χώρες, ενώ τα πανεπιστήμια καλών τεχνών, κινηματογράφου, και μουσικής θα είχαν τους πόρους και υποδομές που χρειάζονται. Και γιατί όχι; Δημόσια στούντιο, αίθουσες πρόβας, χώροι δημιουργίας ανοιχτοί σε νέους καλλιτέχνες, με ανθρώπους να τους καθοδηγούν, και ανοιχτές δομές για την αυτοοργάνωση τοπικών συναυλιών και δράσεων. Η ελληνική μουσική σκηνή έχει ταλέντα και μεγάλη ποικιλομορφία. Αυτό που της λείπει είναι ο χώρος και η στήριξη για να αναπτυχθεί.
Θέλω να ρίξουμε λίγο περισσότερο φως στη συνεργασία σας με τον Steve Lado των SL Studios στην ΑΘήνα. Διαλέξτε λοιπόν μόνοι σας και αναδείξτε κάποιες καθοριστικές λεπτομέρειες για το αποτέλεσμα της δουλειάς.
(Θ) : Ο Steve Lado, ανέλαβε το πολύ σημαντικό και δύσκολο κομμάτι του mix/master του δίσκου μας. Η επικοινωνία και συνεργασία μας καθ’ όλη τη διάρκεια ήταν άψογη και καθοριστική στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Steve συνέλαβε εξαρχής το όραμά μας και έβγαλε ένα αποτέλεσμα που μοιάζει καλύτερο και από το πως το φανταζόμασταν. Η εμπειρία του μας βοήθησε στο να αναδείξουμε τον ήχο που θέλαμε να βγάλουμε προς τα έξω: ένα οργανικό αποτέλεσμα μέσα από μια πιο μοντέρνα παραγωγή.
Εύσημα να δώσουμε και στον Nick Grey από τα Red House Music Studios στη Θεσσαλονίκη που ανέλαβε τις ηχογραφήσεις και τον Δευκαλίων Δήμο που έκανε το editing των drums.
Και επειδή το σανίδι λέει σχεδόν πάντα την αλήθεια, ποια είναι τα άμεσα πλάνα σας για την ζωντανή προώθηση του άλμπουμ; Υπάρχουν και προοπτικές για εμφανίσεις εκτός Ελλάδας;
(Σ) : Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε ελληνικές ημερομηνίες και εξερευνούμε την πιθανότητα κάποιων ευρωπαϊκών εμφανίσεων. Ελπίζουμε σύντομα να είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε περισσότερα!
