Το “Plastic Eternity”, αποτελεί την ενδέκατη δισκογραφική παρακαταθήκη των Mudhoney. Η μπάντα από το Seattle, που σχηματίσθηκε το 1988, μετά τη διάλυση των Green River, και που δικαιολογημένα θεωρείται ως μία από αυτές που καθόρισαν τη grunge μουσική-κίνημα, όλες αυτές τις δεκαετίες μας προσφέρει μόνο ποιοτικές κυκλοφορίες.
Οι αλλαγές στη σύνθεσή τους από το ξεκίνημα είναι ελάχιστες, επί της ουσίας μία. Το 1989, ο Matt Lukin ( που για πάρτη του έχουν γράψει τραγούδι οι Pearl Jam), έφυγε από το συγκρότημα, και πλέον σταθερός μπασίστας από το 2001 και μετά, είναι ο Guy Maddison. Το γεγονός αυτό, έχει τη σημασία του. Η μουσική, και όχι μόνο, ταυτότητα του συγκροτήματος, διατηρείται αναλλοίωτη.
Όταν κάνω λόγο για μουσική, και όχι μόνο ταυτότητα, φυσικά αναφέρομαι στο ιδεολογικό-πολιτικό status των Mudhoney. Ο ριζοσπαστικός, και επαναστατικός χαρακτήρας των συνθέσεών τους, αποτελεί θεμελιώδη λίθο της μουσική τους. Θεωρώ ότι μαζί με τους Fugazi, είναι ό,τι πιο συνεπές έχει εμφανιστεί στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Όχι μόνο με τη μουσική τους, αλλά και με τις πράξεις τους. Δεν υπάρχουν ακριβά εισιτήρια στις συναυλίες τους, ούτε διαχωρισμός των οπαδών, με βάση το πορτοφόλι τους. (front of stage, golden circle κτλ)
Το υλικό του νέου τους άλμπουμ, γράφτηκε στα χρόνια του COVID, και ηχογραφήθηκε μέσα σε 9 ημέρες, σε στούντιο του Seattle. Παραγωγός του δίσκου είναι ο Johnny Sangster, που προσέφερε στη συγγραφή αρκετών συνθέσεων, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά σε δίσκο των Mudhoney. Τα πρώτα singles που κυκλοφόρησαν ήταν τα “Almost Everything”, “Move Under” και “Little Dogs”. Το πρώτο από τα τρία, είναι αυτό που συμπυκνώνει τον ήχο τους, αποτελώντας μουσικό σήμα κατατεθέν.. Τραχύς ήχος, heavy-punk riffs και τα λυσσασμένα φωνητικά του Mark Arm(κιθάρα, φωνή), να δίνουν τον τόνο. Το “Move Under”, είναι αυτό που προσωπικά ξεχωρίζω, και το οποίο θα έβαζα άνετα σε μια best of συλλογή τους. Όμως, αυτά που με συνεπήραν, ήταν τα “ Flush the Fascists” και “Plasticity”. Πρωτίστως για τους στίχους τους. Το συγκρότημα “απαγγέλει” το πολιτικό και κοινωνικό του μανιφέστο. “Flush the fascists, flush the fascists, down, down” και “ Plastic food, plastic blood, plastic soil, plastic love”. Ευκρινής και διάφανη τοποθέτηση. Στα προαναφερθέντα, ας προσθέσω και το “Human Stock Capital”. “You’re just human capital stock, there will always be someone to take your place, someone who’s more desperate” Το δόγμα του εργατικού και εργασιακού σοκ, μέσα από ένα απλό τραγούδι.
Συνοψίζοντας, είναι ένας δίσκος, που προσωπικά θα τον συμπεριελάμβανα στις τοπ μουσικές κυκλοφορίες του 21ου αιώνα. Ένα άλμπουμ που τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά, υπερβαίνει το μέσο όρο μιας απλής ροκ κυκλοφορίας, λαμβάνοντας τα χαρακτηριστικά, μουσικολογικής και πολιτικής πραγματείας. Η μουσική της οργής. Της εποικοδομητικής οργής. Σαν αυτή που ξεχειλίζει μέσα από τις σελίδες του Τζον Στάινμπεκ.
Είδος: Alternative Rock/Grunge/Garage Punk
Εταιρεία: Sub Pop
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 7 Απριλίου 2023
Website: https://mudhoney.org/
Facebook: https://www.facebook.com/MudhoneyOfficial
