LEONARD COHEN: Κυκλοφορεί το ντεμπούτο του το 1967

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Το “Songs of Leonard Cohen” είναι το ντεμπούτο άλμπουμ του Καναδού folk τραγουδιστή και τραγουδοποιού Leonard Cohen, που κυκλοφόρησε στις 27 Δεκεμβρίου 1967 από την Columbia Records. Λιγότερο επιτυχημένο στις ΗΠΑ από ό,τι στην Ευρώπη, το άλμπουμ προμήνυε το είδος της επιτυχίας που θα συνέχιζε να πετύχει ο Cohen. Έφτασε στο νούμερο 83 στο Billboard 200. Έφτασε στο νούμερο 13 στο UK Albums Chart, περνώντας σχεδόν ενάμιση χρόνο σε αυτό.

Ο Cohen είχε ήδη τραβήξει την προσοχή από τους κριτικούς σαν ποιητής και μυθιστοριογράφος, αλλά είχε διατηρήσει έντονο ενδιαφέρον για τη μουσική, έχοντας παίξει κιθάρα σε ένα συγκρότημα country και western που ονομαζόταν Buckskin Boys σαν έφηβος. Το 1966, ξεκίνησε για το Nashville, όπου ήλπιζε να γίνει δημιουργός της country, αλλά αντ’ αυτού παγιδεύτηκε στη folk σκηνή της Νέας Υόρκης. Τον Νοέμβριο του 1966, η Judy Collins ηχογράφησε το “Suzanne” για το άλμπουμ της “In My Life” και ο Cohen σύντομα έπεσε στην αντίληψη του δισκογραφικού παραγωγού John Hammond. Αν και ο Hammond (ο οποίος υπέγραψε αρχικά τον Cohen στο συμβόλαιό του με την Columbia Records) σκόπευε να κάνει την παραγωγή στον δίσκο, αρρώστησε και αντικαταστάθηκε από τον παραγωγό John Simon.

Το άλμπουμ περιλαμβάνει μερικά από τα πιο διάσημα τραγούδια του Cohen. Το Mojo έχει περιγράψει το δίσκο σαν “όχι μόνο τον ακρογωνιαίο λίθο της αξιοσημείωτης καριέρας του Cohen, αλλά και ένα γνήσιο ορόσημο σύνθεσης τραγουδιών όσον αφορά τη γλώσσα, τις θεματικές εξελίξεις και ακόμη και τις ενορχηστρώσεις”. Το “Suzanne” έχει καταταχτεί 41ο στη λίστα του Pitchfork Top 200 για τη δεκαετία του 1960, ενώ το “So Long, Marianne” εμφανίζεται στην ίδια λίστα στην 190η θέση. Σε μια συνέντευξη του 1986 στο BBC, ο Cohen εξήγησε: “Η συγγραφή του “Suzanne”, όπως όλα τα τραγούδια μου, πήρε πολύ χρόνο. Έγραψα το μεγαλύτερο μέρος του στο Montreal – όλα στο Montreal – σε διάστημα, ίσως, τεσσάρων ή πέντε μήνες. Είχα πολλούς, πολλούς στίχους σε αυτό. Μερικές φορές το τραγούδι έβγαινε σε μια κατεύθυνση, και είχε απολύτως αξιόλογους στίχους, αλλά κατέληγε να έχει απομακρυνθεί από την αρχική αίσθηση του τραγουδιού. Επομένως, προέκυπτε ένα θέμα επιστροφής. Είναι μια πολύ επίπονη διαδικασία γιατί πρέπει να πετάξεις πολλά καλά πράγματα”. Στην ίδια συνέντευξη, ο Cohen αποκάλυψε επίσης ότι το “Master Song” γράφτηκε “σε ένα πέτρινο παγκάκι στη γωνία του Burnside και της Guy Street…Θυμάμαι ότι καθόμουν σε αυτό το παγκάκι και έγραφα τον στίχο αυτού του τραγουδιού”.

Στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ υπάρχει μια μεξικανική θρησκευτική εικόνα της Anima Sola που απεικονίζεται σαν μια γυναίκα να απελευθερώνεται από τις αλυσίδες της τυλιγμένη στις φλόγες και να κοιτάζει προς τον ουρανό. Σε μια συνέντευξη στο Rolling Stone, ο Cohen περιέγραψε την εικόνα ως “τον θρίαμβο του πνεύματος πάνω στην ύλη. Το πνεύμα είναι αυτή η όμορφη γυναίκα που ξέφυγε από τις αλυσίδες και τη φωτιά και τη φυλακή.”

1952- Γεννιέται ο David Knopfler,  Βρετανός τραγουδιστής και συνθέτης. Γεννήθηκε στη Σκωτία και μεγάλωσε στο Newcastle-Upon-Tyne της Αγγλίας από την ηλικία των δύο ετών. Μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του Mark Knopfler, τον John Illsley και τον Pick Withers, ίδρυσε το ροκ συγκρότημα Dire Straits το 1977, και έπαιξε κιθάρα στα δύο πρώτα άλμπουμ τους. Μετά την αποχώρησή του από το συγκρότημα, ο Knopfler ξεκίνησε μια σόλο καριέρα με πολλές προσωπικές ηχογραφήσεις, συνεχίζοντας ως τις μέρες μας.

1967– Κυκλοφορεί το “John Wesley Harding”, που είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανού τραγουδιστή και συνθέτη Bob Dylan, που κυκλοφόρησε από την Columbia Records. Σε παραγωγή του Bob Johnston, το άλμπουμ σηματοδότησε την επιστροφή του Dylan στην ημι-ακουστική ενορχήστρωση και τη folk σύνθεση τραγουδιών μετά από τρία άλμπουμ με αφηρημένους στίχους, και blues rock μουσική. Το “John Wesley Harding” μοιράζεται πολλά διαφορετικά στιλ  και ηχογραφήθηκε περίπου την ίδια εποχή με την σειρά home ηχογραφήσεων με τους The Band, των οποίων ένα μέρος κυκλοφόρησε 1975 σαν “The Basement Tapes” και κυκλοφόρησε σε πλήρη μορφή το 2014 σαν “The Bootleg Series Vol. . 11: The Basement Tapes Complete.”

Το  “John Wesley Harding” έγινε δεκτό θετικά από τους κριτικούς και πούλησε καλά, φτάνοντας στο Νο. 2 στα charts των ΗΠΑ και στην κορυφή των βρετανικών charts. Λιγότερο από τρεις μήνες μετά την κυκλοφορία του, έγινε χρυσό από την RIAA. Το “All Along the Watchtower” έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια του μετά την κυκλοφορία από τον Jimi Hendrix το φθινόπωρο του 1968.

1979– Το “Adventures in Utopia” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ των Utopia.

Αναμιγνύοντας το παλαιότερο progressive rock στυλ τους με mainstream rock, pop και disco μουσική, οι Adventures in Utopia σημείωσαν επιτυχία τόσο στην καθιερωμένη βάση των θαυμαστών του συγκροτήματος όσο και ευρύτερη εμπορική επιτυχία, με το κομμάτι “Set Me Free” που κυκλοφόρησε σαν single. Το τραγούδι έγινε το μοναδικό single στο Top 40 για τους Utopia στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το “Umbrella Man” ήταν η Β πλευρά του.

Η μέχρι τότε καθιερωμένη σύνθεση των Utopia των Todd Rundgren, Kasim Sulton, Roger Powell και John “Willie” Wilcox έγραψαν, ερμήνευσαν και έκαναν παραγωγή μόνοι τους στο άλμπουμ. Σύμφωνα με τον Rundgren, το άλμπουμ προοριζόταν να είναι το soundtrack για μια τηλεοπτική εκπομπή στην οποία δούλευε το συγκρότημα.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 868 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.