Νομίζω πως η εσχατολογική εντύπωση του artwork στο νέο άλμπουμ των Γάλλων αφήνει τη μοναδική ελπίδα στη φράση σύνθημα “πρέπει να προσπαθήσουμε ξανά”. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αντίληψη να διαπιστώσει κανείς πως αποδειχθήκαμε εμφατικά κατώτεροι των περιστάσεων και σαν είδος οδηγούμαστε σε αφανισμό με μια πολυτελώς τεχνοκρατική και επιλεκτική αλαζονεία.
Σύμφωνα λοιπόν με τον εμπνευστή, στιχουργό αλλά και ερμηνευτή του περιεχομένου αυτού, δηλαδή τον τραγουδιστή Yann Linger, έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ που εξιστορεί τις καλύτερες και τις χειρότερες πτυχές της ανθρωπότητας. Μεταφερόμαστε σε μια σειρά γεγονότων που λαμβάνουν χώρα την ίδια στιγμή, αλλά σε διαφορετικά μέρη, με αναφορές σε επιλογές που γίνονται παρά τη θέλησή μας, και μπορούν να αλλάξουν την πορεία της κοινής μας ιστορίας. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι Γάλλοι έχουν μουσικά να αντιμετωπίσουν ένα σημαντικό έργο που προηγήθηκε, το “Le Grand Voyage” του 2019.
Πέρα από τη συνθετική του δύναμη και την ανάλογη θεμελίωση που πρόσφερε στο γκρουπ, το κεφάλαιο του 2019 ήταν αυτό που ουσιαστικά μορφοποίησε σταθερά και συγκεκριμένα μια εξέλιξη που είχαν από το ξεκίνημα. Οι Klone, που στα πρώτα βήματα παρουσίασαν ένα πολύ ενδιαφέρον χαρμάνι groove metal, με κάποια extreme και progressive στοιχεία, σταδιακά προσέγγισαν έναν χώρο με το progressive post rock να αποτελεί τη βάση ενός ήχου που εύκολα μπορεί να προσελκύσει και ακροατές του εναλλακτικού rock.
Σήμερα, οι Klone μοιάζουν να χρησιμοποιούν απόλυτα ικανοποιημένοι το κάθισμα του “Le Grand Voyage” σαν έναν βατήρα εμπλουτισμού και εξερεύνησης αυτού του ύφους. Η αλήθεια είναι πως οι διαφορές και οι μεταβολές ανάμεσα στα δυο άλμπουμ είναι μικρές και αθόρυβες, ίσως σήμερα έχουν επανεκτιμήσει και χειρίζονται με περισσότερη άνεση και λιγότερες ενοχές την δύναμη και τις κορυφώσεις του παρελθόντος. Όλα όμως γίνονται μέσα στο αυστηρό πλαίσιο μιας μουσικής που πορεύεται με μια μαγική πειθαρχημένη δομή, χωρίς τα τμήματα των τραγουδιών να ξεκουμπώνονται ή να αποκλίνουν σε εκκεντρικές δοκιμές. Όλα τα τραγούδια είναι συμπαγή, οικονομικά στα οργανικά τους μέρη, και η φωνή του Linger μοιάζει να είναι ο απόλυτος σημαιοφόρος. Πιστά κατασκηνωμένοι στις mid tempo περιοχές τους, μοιάζει να συναρμολογούν τους ρυθμούς τους πιο αβίαστα από ποτέ, με τις κιθάρες να είναι το παχύ στρώμα της συνεχούς συνοδείας.
Ναι, δεν είναι έκπληξη βέβαια που οι Γάλλοι κρύβουν σεντούκια από στολίδια στα τραγούδια τους, και ακόμα και στα πιο άμεσα από αυτά, ένα εξημερωμένο βάθος παραμονεύει να σε αναγκάσει να ψάξεις περισσότερο. Ακόμα όμως και αν δεν ψάξεις βαθύτερα, έχεις έτοιμη μια συλλογή από περίτεχνες συνθέσεις, δελεαστικές μέσα στις σοφές, προφανείς ευκολίες τους, και προσιτές για ακροατές πολλών διαφορετικών χώρων. Έτσι, θα βρεις τα σταθερά singles τους, σαν το εξαιρετικό άνοιγμα του “Within Reach” και το “Bystander” λίγο μετά, πληθωρικές εκπλήξεις σαν το εντυπωσιακό “Elusive”, ενισχύσεις από riff driven συνθέσεις σαν τα “The Unknown” και “Disobedience”. Σε όλα αυτά κάθεται σαν στέμμα το ομότιτλο, μια αναμφισβήτητα ξεχωριστή στιγμή με καταπληκτικές φωνητικές ακολουθίες που έρχονται για να μείνουν μέσα σου, και μια πορεία σχεδόν επικής κορύφωσης. Πέρα βέβαια από όλα αυτά, ας μου επιτραπεί η μακρόχρονη στάση στο “Blink of an Eye”, που με παγίδεψε λίγο περισσότερο, με την απολαυστικά δύστροπη Floyd-ική γλώσσα να κινείται μέσα του.
Το “Meanwhile” είναι καταραμένο από την αφετηρία του να συγκριθεί με τον προκάτοχό του, αν και αυτές οι μονομαχίες είναι συνοδευτικές δίπλα στην αμείλικτη δύναμη της μουσικής. Σαν το ήσυχο, σύγχρονο τρένο που σιωπηλά και ανώδυνα σε μεταφέρει σε άλλες συντεταγμένες, οι Γάλλοι ισορροπούν τους εναλλακτικούς εαυτούς τους, γυρίζουν σελίδες και εξακολουθούν να ακούγονται φιλικοί και μυστηριώδεις μαζί. Αν δεν μπορείς να αποκαλύψεις τα μαγικά τους με την πρώτη βόλτα, είναι απαραίτητο να επικαλεστείς το σύνθημα του άλμπουμ, που δεν ταιριάζει μόνο σε αυτό τον γαμημένο κόσμο: “πρέπει να προσπαθήσουμε ξανά”…
Είδος: Progressive/Post rock/Metal
Εταιρεία: Kscope
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Φεβρουαρίου 2023
Facebook: https://www.facebook.com/kloneband
