Ενώ η αναμονή για τον διάδοχο του “Walk the Earth” των Σουηδών hard rockers Europe μόλις συμπλήρωσε μια πενταετία, ο κιθαρίστας John Norum έρχεται να προσθέσει μια ακόμα προσωπική δουλειά στη λίστα του με το όγδοο άλμπουμ του. Σπάζοντας μια απουσία δώδεκα χρόνων από το Yard Blues” του 2010, με διασκευές Thin Lizzy, Frank Marino & Mahogany Rush, και Mountain, μαζί με τις δικές του συνθέσεις, επιστρέφει με οχτώ νέες δικές του συνθέσεις, μια διασκευή και μια αναμόρφωση ενός δικού του παλιότερου τραγουδιού.
Έχοντας τη συνηθισμένη του ευχέρεια να επικαλεστεί τη βοήθεια σημαντικών και χρήσιμων φίλων του, η λίστα των καλεσμένων περιλαμβάνει αρχικά τις φωνές του Age Sten Nilsen των Wig Wam και του Kelly Keeling. Ο φίλος και συμπαίκτης του στους Europe, Mic Michaeli προσθέτει τα keys του σε ένα τραγούδι, ο κιθαρίστας των Talisman Fredrik Akesson συνδράμει εδώ και εκεί, ενώ οι βασικοί συμπρωταγωνιστές είναι ο μπασίστας Fredik Bergenstrahle και ο ντράμερ Peer Stappe. Φυσικά ο ίδιος, πέρα από την απόλυτη εξουσία της εξάχορδης, τραγουδά στο μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ.
Όπως εύκολα αναμένει όποιος έχει μια επαφή με τον χώρο έκφρασης του Norum, ο δίσκος κινείται σε έναν συνδυασμό hard rock και blues, που αποτελούν άλλωστε τις δυο βασικές επιρροές έμπνευσης για τον ίδιο. Δεν είναι μυστικό άλλωστε πως οι βασικοί δάσκαλοι που διαμόρφωσαν το ύφος του ήταν ο Gary Moore, ο Jimi Hendrix και ο Frank Marino. Είναι όμως εμφανής η πρόθεση του Norum να εκσυγχρονίσει αισθητά το χαρμάνι του ποντάροντας σε μια μοντέρνα παραγωγή που αφήνει και μια δαχτυλήθρα εναλλακτικού metal να τρυπώσει περιστασιακά στο ηχητικό οικοδόμημα.
Ακούγοντας τα φωνητικά του σε συνδυασμό με τη μουσική στα περισσότερα από τα τραγούδια, η πιο αισθητή παραπομπή είναι αυτή της Mk III των Deep Purple με την περισσότερο bluesy υφή του Coverdale, μια εντύπωση που πολύ συχνά επιπλέει στις συνθέσεις. Το “Sail On” είναι μια από τις περιπτώσεις αυτές, αλλά και μια όμορφη και πειστική εκφραστική του απόπειρα. Από εκεί και πέρα έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ που σίγουρα απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, και έχει τις δυνατές στιγμές του αλλά και τις αδυναμίες του. Στο ίδιο hard blues ύφος, το ομότιτλο αλλά και το εναρκτήριο “Voices of Silence” προσθέτουν άμεσα θετικά πρόσημα, οι εντάσεις ανεβαίνουν στο “Norma” που καλλιεργεί και ένα διακριτικά επικό ύφος με τη συνδρομή της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Στοκχόλμης και ικανοποιητικά φωνητικά από τον Nilsen, ενώ μια περισσότερο pop rock απόκλιση εμφανίζεται στο πιασάρικο “One by One”, πάλι με τη φωνή του Nilsen.
Και οι τρεις φωνές του δίσκου συναντιούνται και συνεργάζονται στο “Terror Over Me”, χωρίς η σύμπραξη να μπορεί να απογειώσει το τραγούδι, ενώ αυτή τη φορά, μένοντας πιστός στην προσφιλή του τακτική, ο Norum αποδίδει τον αμέριστο σεβασμό του στον μεγάλο David Bowie, με μια σεμνή και γλυκιά απόδοση του κλασικού “Lady Grinning Soul”. Τέλος, το remake του παλιότερου τραγουδιού του “Face the Truth”, με το κοστούμι μιας ευαίσθητης και διακριτικής bluesy μπαλάντας, είναι αληθινά πανέμορφο και μια πολύτιμη προσθήκη.
Ομολογώ πως μετά από τόσα χρόνια δισκογραφικής απουσίας, περίμενα από τον Norum κάτι αισθητά πιο πλούσιο στις συνθέσεις, και η δυστοκία που διακρίνω στο αποτέλεσμα ίσως είναι και ο λόγος που καθυστέρησε ήδη και το επόμενο άλμπουμ των Europe, χωρίς φυσικά να υποβιβάζω τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Tempest στη σύνθεση. Έτσι, το “Gone to Stay” θα χαϊδέψει λίγο παραπάνω τα αυτιά των φίλων του σπουδαίου κιθαρίστα, που στον τομέα αυτό δεν θα τους αφήσει παραπονεμένους με τα θέματά του, θα ακουστεί εύκολα στους θαμώνες του συγκεκριμένου χώρου, τους σταθερούς hard rockers και τους φίλους του blues, ενώ οι υπόλοιποι δύσκολα θα επιστρέψουν σε παραπάνω από 2-3 στιγμές του.
Είδος: Hard rock/Blues
Εταιρεία: GAIN/Fifth Music Island
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Οκτωβρίου 2022
Website: https://johnnorum.se/
Facebook: https://www.facebook.com/officialJohnNorum
