IGNEA: “Dreams of Lands Unseen”

ALBUM

Η Ουκρανή φωτογράφος και δημοσιογράφος Sofia Yablonska ήταν μια ριψοκίνδυνη γυναίκα που ταξίδεψε στη διάρκεια του ’30 σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Πολλά από αυτά εκείνη την εποχή ήταν αρκετά επικίνδυνα, αλλά η Sofia ήθελε να εξερευνήσει και να καταγράψει διαφορετικούς πολιτισμούς, έτσι βρέθηκε, μεταξύ άλλων, στο Μαρόκο, την Κίνα, τη Σρι Λάνκα, το Λάος, την Καμπότζη, την Ιάβα, το Μπαλί, την Ταϊτή, την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Έφυγε από τη ζωή το 1971, αλλά η αντανάκλαση του έργου της μοιάζει να συγκινεί ακόμα κάποια ανήσυχα καλλιτεχνικά πνεύματα της πατρίδας της, σαν το πενταμελές σχήμα από το Κίεβο.

Η γέφυρα με τη φαντασία των μουσικών που έστησε η γενναία ταξιδεύτρια τους έβγαλε στο τρίτο τους άλμπουμ, με τον τίτλο “Dreams of Lands Unseen” να υπαινίσσεται όλα αυτά τα ταξίδια και την επαφή με άγνωστα και θαυμαστά πράγματα. Οι Ignea είναι ένα πολύ ξεχωριστό και προικισμένο γκρουπ που αναδύεται ήδη πιο αισθητά με το πρώτο του άλμπουμ στη Napalm Records. Η πολυσχιδής φύση τους χαρακτηρίζεται πρωταρχικά από την τραγουδίστρια Helle Bohdanova, και γίνεται άμεσα αντιληπτό πως είναι μια φωνητική περίπτωση πεντάμορφης και τέρατος μαζί. Αν κάποιοι επιχείρησαν να περιγράψουν μουσικά τους Ignea σαν μια σύμπραξη των Delain με τους Arch Enemy, ο κύριος λόγος ήταν η φωνή της Bohdanova: πεντακάθαρη, λυρική και εύθραυστη τη μια στιγμή, επιθετική, ακραία και αδίστακτη την άλλη.

Οι Ουκρανοί είναι άλλωστε μια μουσική ομάδα που οικειοποιείται με φυσική άνεση αντικρουόμενα στοιχεία: έχουν μια συνθετική δύναμη που εκμεταλλεύεται τη μεγαλοπρέπεια των συμφωνικών της επιδράσεων, την επιθετικότητα του death metal, την ευρηματική σύνδεση του progressive metal, κρατώντας ταυτόχρονα μια μοναδική αίσθηση του groove. Η θεματολογία του δίσκου δίνει την ευρυχωρία στο καλειδοσκόπιο των Ουκρανών να ακουστούν συχνά και περισσότερο folk και ethnic, κάνοντας τη διαδρομή ακόμα πλουσιότερη.

Σαν ένα μεγαλειώδες κινηματογραφικό score, το “Teoura” μας εισάγει στην συλλογή των εννέα κύριων τραγουδιών. Εκεί, το σφιχτοδεμένο “Dunes” μεταφέρει και τον αέρα της ερήμου, μαζί με τις δυναμικές ρυθμικές εντυπώσεις του. Σε όλη αυτή την αναπαράσταση των ταξιδιών της ηρωίδας τους, οι Ignea αποδεικνύονται με συνέπεια λεπτομερείς, στρατηγικά έτοιμοι απέναντι στις προκλήσεις της μελωδίας και της δύναμης. Τα keyboards του Yevhenii Zhytniuk υπερτονίζουν τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη των ιστοριών με χρώμα και θέματα. Την ίδια στιγμή τα ριφ του Vinnichenko, με συνεργούς το rhythm section του μπασίστα Kamyshyn και του ντράμερ Kholmohorov, χτίζουν πειστικά τις εντάσεις και τις αγωνίες των κινδύνων, όπως χαρακτηριστικά συμβαίνει στο υπέροχο “Nomad’s Luck”. Μια ισχυρή αντήχηση Άπω Ανατολής διατρέχει το “The Golden Shell”, με τη συμφωνική τους πλευρά να υπερισχύει, και την Bohdanova να διατηρείται φωνητικά στη λυρική πλευρά της. Στο “Opiumist”, ένα κεφάλαιο μοιρασμένο σε δυο μέρη, δέχεται την επίσκεψη και τη συνδρομή του Tuomas Saukkonen των Φινλανδών Wolfheart, που αναλαμβάνει με περίσσιο ζήλο κάθε οργισμένη συλλαβή που του αναλογεί.

Οι Ουκρανοί συνεχίζουν να τραβούν την ανηφόρα με κάθε νέο έργο τους. Η τραγουδοποιία  τους, πέρα από συναρπαστική, είναι ένα roller coaster συναισθημάτων και  εντάσεων. Το οικουμενικό μήνυμα του θέματος του δίσκου καταλήγει στη σκέψη μου σαν μια υπερβατική δήλωση πέρα από σύνορα, χρώμα στο δέρμα και κουλτούρες. Η παρουσία της μητρικής τους γλώσσας σε κάποια από τα τραγούδια (όπως στο “Zenith” που κλείνει το ταξίδι) ενισχύει τη συγκίνηση που αποπνέει το άλμπουμ, ένα έργο φτιαγμένο από κάποιους γενναίους δημιουργούς, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

Ένα έργο που έχει όλα τα ηχητικά διαβατήρια να ταξιδέψει πιο μακριά και από την πηγή έμπνευσής του, την Sofia Yablonska.

Είδος: Symphonic/Progressive/Death Metal
Εταιρεία: Napalm Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Απριλίου 2023

Website: https://ignea.band/
Facebook: https://www.facebook.com/ignea.band/

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1160 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.