Στον σκληρό και απροσδόκητο κόσμο της μουσικής βιομηχανίας υπήρξαν συγκυρίες που αρκετές φορές άλλαξαν τη μουσική μοίρα και ιστορία ακόμα και καλλιτεχνών με τεράστιο ειδικό βάρος. Περίεργες ισορροπίες, δεσμεύσεις ή σκοπιμότητες ανέτρεψαν σχέδια, άλλαξαν υλικό και ονόματα, παρέτειναν ή κατέστρεψαν καριέρες. Χωρίς να λιγοστεύει η αγάπη μας για το καλλιτεχνικό περιεχόμενο τέτοιων περιπτώσεων, ρίχνουμε λίγο παραπάνω φως στις αντίστοιχες ιστορίες.
Μέχρι το 1983, οι θρυλικοί hard rockers UFO έτρεχαν αδυσώπητα πάνω στις αναθυμιάσεις, με τα χρόνια κατανάλωσης αλκοόλ και κατάχρησης ναρκωτικών, να αρχίζουν να αφήνουν τα σημάδια πάνω τους. Το ισχυρότερο πλήγμα όμως ήρθε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας για το άλμπουμ “Mechanix”, όταν ο εμβληματικός, ιδρυτικός μπασίστας του γκρουπ, Pete Way, αισθητά απογοητευμένος από την ηπιότερη ηχητική προσέγγιση που ακολουθούσαν, ανακοίνωσε ότι αποχωρεί.
Χωρίς τη συνδρομή του Way για πρώτη φορά, το γκρουπ μοιάζει να χωλαίνει αισθητά στο επόμενο άλμπουμ, το “Making Contact” του 1983, δίνοντας την εντύπωση και νιώθοντας ταυτόχρονα μια μπάντα εκτός εποχής. Άσχετα με το περιεχόμενο του άλμπουμ, το ενδέκατο ηχογραφημένο έργο τους έτυχε μιας πολύ νωθρής υποδοχής. Ακολούθησε μια αποτυχημένη ευρωπαϊκή περιοδεία με μερικές επιπρόσθετες ημερομηνίες στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου τα καθήκοντα στο μπάσο κάλυψε ο Paul Gray. Η συνολική απογοήτευση ήταν τέτοια, που η περιοδεία είχε προαναγγελθεί ως αποχαιρετιστήρια, και το αρχικό πλάνο ήταν να συνοδευτεί και από την κυκλοφορία ενός live άλμπουμ, η κατάσταση όμως εξελίχθηκε τόσο χαοτικά που το γκρουπ ανακοίνωσε τη διάλυσή του, χωρίς να κυκλοφορήσει καν το άλμπουμ.
Ο Phil Mogg άρχισε να μαζεύει τα κομμάτια του και έπρεπε να πάρει σημαντικές αποφάσεις, με την πιθανότητα να μετακομίσει στην άλλη πλευρά του ωκεανού να κερδίζει συνεχώς έδαφος. Ένα από τα τελευταία πράγματα που έκανε πριν αφήσει την πατρίδα του, ήταν να επισκεφτεί έναν γιατρό στο Notting Hill Gate, έχοντας επιτέλους τον χρόνο να κοιτάξει αν η εντύπωση που είχε συνεχώς εκείνο τον καιρό πως κάτι δεν πήγαινε καλά, έκρυβε κάποιο σοβαρό κίνδυνο. “Κύριε Mogg, τι πίνετε;”, ήταν η άμεση ερώτηση του γιατρού. “Μπύρα, λίγο κρασί, και το βράδυ μερικά ποτά” , ήταν η συγκρατημένη απάντηση που είχε αφήσει έξω την κοκαΐνη εκείνης της εποχής, αλλά το κέρδος ήταν πως ο γιατρός τον θορύβησε αρκετά, και από τη στιγμή εκείνη δεν ξέχασε ποτέ να παρακολουθεί τον εαυτό του.
Μάζεψε τις αποσκευές του και μετακόμισε στο Los Angeles, αρχικά απλά για να μείνει εκεί, μην έχοντας πραγματικά ιδέα τι ήθελε να κάνει στα αλήθεια. Εκείνη τη στιγμή, λόγω όλων αυτών που είχαν προηγηθεί, η μουσική δεν ήταν η πρώτη του φροντίδα. Κάποια στιγμή συναντήθηκε με τον σπουδαίο παραγωγό δίσκων αλλά και εκδότη Mike Varney. Ήταν ο άνθρωπος που μέσω της Shrapnel Records έφερε, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, τον κόσμο του metal και της μουσικής, σε επαφή με όλο αυτό το νέο κύμα ταλαντούχων κιθαριστών, όπως οι Yngwie Malmsteen, Marty Friedman, Jason Becker, Paul Gilbert, Tony MacAlpine, Vinnie Moore, Greg Howe, Richie Kotzen και πολλούς άλλους.
Ο Varney, ήδη από το 1982 ξεκίνησε τη στήλη “Spotlight” στο περιοδικό Guitar Player, με στόχο την ανάδειξη νέων ταλέντων στο αναγνωστικό κοινό του περιοδικού. Πολλοί ντόπιοι μουσικοί έστελναν τα demo τους στο Varney, και αρκετοί από αυτούς που προβλήθηκαν, είχαν την ευκαιρία να ηχογραφήσουν και στην εταιρεία του, την Shrapnel. Ο Mogg ζήτησε τη βοήθειά του στην αναζήτηση ενός νέου ταλαντούχου κιθαρίστα. Ψάχνοντας μέσα στο άφθονο υλικό που είχε ο Varney με κασέτες από κιθαρίστες και μπασίστες, άκουσαν κάποια στιγμή τον Atomik Tommy M (Tommy McClendon), και ο Mogg εντυπωσιάστηκε.
Ο Varney οργάνωσε ένα jam session για να παίξουν μαζί, και η χημεία ήταν τόσο προφανής που ο Mogg υπέκυψε άμεσα στην ήδη ισχυρή νοσταλγία να επιστρέψει στη σκηνή: ήθελε ξανά να προσπαθήσει να μοντάρει ένα νέο συγκρότημα, προσπάθησε όμως να αποφύγει να καταλήξει σε μια μπάντα αμιγώς αμερικανική. Τότε επέστρεψε στην Αγγλία και συνάντησε τον Paul Gray, ο οποίος είχε ήδη γράψει κάποια πράγματα. Φρόντισε να φέρει και τον Tommy στην Αγγλία, που είχε και το δικό του υλικό, και να προσπαθήσουν να το συγκεντρώσουν. Ο πρώην ντράμερ των Magnum, Jim Simpson μπήκε στο κάδρο τους όταν ο Robbie France που ήταν η πρώτη επιλογή αποχώρησε , και τελευταία στιγμή ο Paul Raymond προσχώρησε και αυτός στο σχήμα.
Μετά το οριστικό μοντάρισμα της σύνθεσης, κανόνισαν μια μίνι περιοδεία προσπαθώντας να κερδίσουν μια δισκογραφική συμφωνία. Και σύντομα το πέτυχαν με τον συνήθη ύποπτο, την Chrysalis. Η συγκυρία είχε φέρει τότε αλλαγές και στο δυναμικό της εταιρείας, και ο τραγουδιστής διαπίστωσε γρήγορα τελείως διαφορετική στάση απέναντι σε τακτικές του παρελθόντος, που χαρακτηρίζονταν από μια άγνοια εύστοχης προώθησης του γκρουπ.
Η Chrysalis βέβαια επέμενε και τους πρόσφερε το νέο συμβόλαιο σαν UFO, προσλαμβάνοντας τον έμπειρο παραγωγό Nick Tauber για την ηχογράφηση. Ο Mogg συνήθιζε να λέει τότε διπλωματικά πως θεωρούσε τη συγκυρία σαν το ξεκίνημα μιας νέας εποχής στην ιστορία του γκρουπ. Η αρχική βλέψη ενός προσωπικού άλμπουμ του Mogg κατέληξε στο αμφιλεγόμενο “Misdemeanor”.
Ο τίτλος του προέκυψε αφού πρώτα πήραν το εξώφυλλο από το εικαστικό τμήμα της εταιρείας. Προσπάθησαν να το δέσουν με κάποιον από τους τίτλους των τραγουδιών του άλμπουμ, κανείς όμως δεν ταίριαζε. Τότε, κάποιος από το εικαστικό τμήμα τους πρότεινε τον συγκεκριμένο τίτλο, και αμέσως όλοι συμφώνησαν.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε την 1η Νοεμβρίου του 1985 στο Ηνωμένο Βασίλειο, και στις 3 Μαρτίου του 1986 στην Αμερική. Χαρακτηρίστηκε από τον κύριο λόγο των keyboards, όπως συνέβη συχνά σε πολλούς καλλιτέχνες που δελεάστηκαν από τις αλλαγές των ‘80s, αλλά συνθετικά ήταν μια εξαιρετική δουλειά, και το πρώτο βήμα για τον σπουδαίο κιθαρίστα Atomik Tommy M να αποκαλύψει το ταλέντο του. Πίσω από τον AOR ήχο του παραμόνευαν σπουδαίες μελωδίες, και πολλές από τις συνθέσεις που ήδη ξεχώριζαν, δικαιώθηκαν στις ζωντανές τους αποδόσεις.
Ακολούθησε μια αμερικανική περιοδεία, το καλοκαίρι του 1986, στη διάρκεια της οποίας αποχώρησε ο Paul Raymond και αντικαταστάθηκε από τον David Jacobson. Η συγκεκριμένη σύνθεση της μπάντας ολοκλήρωσε τον κύκλο της με το EP “Ain’t Misbehavin’”, που ηχογραφήθηκε το 1987, αμέσως μετά το πέρας της αμερικανικής περιοδείας, και κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1988.
Η επιστροφή του Pete Way το 1991 άλλαξε ξανά τα δεδομένα τους.
