Δεν θα υπάρχουν πολλοί που παρευρέθηκαν πρόσφατα στο Φεστιβάλ της Νέας Αγχιάλου και δεν εντυπωσιάστηκαν από την παρουσία της πορτογαλικής μπάντας, που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, κατέδειξε την τρομερή φόρμα στην οποία βρίσκεται. Η τέταρτή τους κυκλοφορία με τίτλο “Coma”, ήρθε για να επιβεβαιώσει την υποψία, ότι βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο ταχείας εξέλιξης της μουσικής τους καριέρας.
Δεν είναι λίγα τα στοιχεία του νέου άλμπουμ που αξίζουν ενδελεχούς ανάλυσης, ούτε θα μπορούσε αυτή η “δημιουργία” να τύχει επιδερμικής αντιμετώπισης. Γιατί αυτές οι απρόσωπες μαυροφορεμένες μορφές με τις αινιγματικές σφραγίδες, που ελίσσονται με πλαστικότητα σε μια καλοσχεδιασμένη χορογραφία, έχουν πολλά να πουν. Σε μια εποχή που ετερόκλητες επιρροές παρεισφρέουν σε κάθε λογής είδος και του δίνουν ανανεωτική πνοή, οι Gaerea κάνουν άνοιγμα σε άλλες τέχνες. Τα 10 κομμάτια του άλμπουμ έχουν αντίστοιχα βίντεο, που δεν ήρθαν να κλέψουν τη δόξα των μουσικών συνθέσεων, αλλά να συνδράμουν παραγωγικά, στην πλούσια συναισθηματική έκφραση του “Coma”.
Μια έκφραση εκδήλωσης μισανθρωπίας, μια επώδυνη ενδοσκόπηση στα εύθραυστα στρώματα της πνευματικής ισορροπίας, που διαχέονται με μια στοχαστική ματιά σκεπτικισμού.
Το εναρκτήριο “The Poet’s Ballet” περνάει μέσα από τα εδάφη του post rock με ακουστικές κιθάρες και “καθαρά” φωνητικά, για να μεταβεί σε μια έκρηξη οργής, με την υποδειγματική φωνή του Guilherme Henriques να δίνει ρεσιτάλ βρυχηθμών και τα υπόλοιπα μέλη να ακολουθούν δυναμικά. Η ευκρίνεια κάθε οργάνου ξεχωριστά, ακόμη και στα καθαρόαιμα black metal περάσματα, είναι καταλυτική για τον ήχο των Gaerea, αλλά αυτό που εντυπωσιάζει αναμφίβολα είναι η παραγωγή στα ντραμς. Επιβλητική, με μπάσα διάσταση είναι η κυρίαρχη “μονάδα ισχύος” καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Με την εξερεύνηση των επιπτώσεων της έκθεσης ενός “ευαίσθητου” καλλιτέχνη, στις δομές μιας ψυχρής, απάνθρωπης μεγαλούπολης, που οδηγεί σε διέξοδο και γεννά πόνο και απελπισία, καταπιάνεται από την αρχή η μπάντα. Η θεματολογία, εστιασμένη στην ανθρώπινη αποσύνθεση και στα υπόλοιπα κομμάτια, δεν θα αλλάξει δραματικά.
Αν υπάρχει ελπίδα θρυμματίζεται (“Hope shatters”), με τα τρέμολο riffs και τα αδυσώπητα απανωτά blast beats να επιτίθενται από την πρώτη στιγμή και βαθμιαία να κορυφώνονται σε πιο μελωδικές φόρμες, μέχρι να ανακοπούν απότομα και μια παύση σιγής να οδηγήσει στο “Suspended”. Που χωρίς να διαφοροποιηθεί, θα ανοίξει το δρόμο με ήπιες, ανάλαφρες κιθάρες με βαθμιαίες εκρήξεις σε μέσο τέμπο να παρεμβάλλονται, σε μια εναλλαγή που κυριαρχούν οι σαφέστατα blackgaze κατευθύνσεις. Το ατόφιο μίσος που απλώνεται συνοδεύεται από όμορφους ήχους, διαμορφώνοντας μια γλυκιά αλλά βασανιστική ισορροπία. Το “World Ablaze” διατηρεί αναλλοίωτες αυτές τις απότομες μεταβάσεις, από την ηρεμία στην απόλυτη καταιγίδα και αυτός είναι ένας “αγαπημένος” τρόπος για την πενταμελή μπάντα, να εκθέσει όλες τις αδυναμίες της ανθρώπινης υπόστασης.
Το ομώνυμο κομμάτι (“Coma”) βγάζει με σπαρακτικούς βρυχηθμούς, όλα τα συναισθήματα που μπορούν να υπάρξουν σε μια κατάσταση απόλυτης αδράνειας, που συνοδεύεται από την αδυναμία αντίδρασης, σε μια αναπόφευκτη οδυνηρή κατάσταση. Παρατεταμένοι ψίθυροι έρχονται να προστεθούν στην ποικιλία ηχοχρωμάτων, με εμπνευσμένες “γέφυρες” να ενώνουν αρμονικά πολλές διαφορετικές, ηχητικές υφές κι ένα αισιόδοξο μήνυμα στο τέλος, να ρίχνει αμυδρές αχτίνες φωτός στο σκοτεινιασμένο περιβάλλον.
Ένα ακόμη πανέμορφα δομημένο κομμάτι (“Wilted Flower”), από αυτά που δύσκολα ξεθωριάζουν από τη μνήμη σου ακολουθεί, με όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία που εισάγουν οι Ίβηρες, μελαγχολικές, ακουστικές κιθάρες και ψιθύρους εν μέσω black metal ορυμαγδού. Ένα “θαρραλέο” λουλούδι αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου, μέχρι τελικά να αφεθεί στην προδιαγεγραμμένη μοίρα του οριστικού μαρασμού. Πιο επιθετικό το “Reborn”, με σταθερό ρυθμό εξέλιξης απομυθοποιεί φρούδες ελπίδες που επινοήθηκαν για να εξαπατήσουν, ενώ το επικό “Shapeshifter” θα προσθέσει doom στοιχεία και θα πειραματιστεί περαιτέρω, για να καταγγείλει όσους παραδόθηκαν στην συμμόρφωση και άλλαξαν προσωπεία.
Απαλές κιθάρες πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα του “Uknown” για να ενωθούν με αβυσσαλέα γρυλίσματα, ενώ ο επίλογος του “Kingdom Of Thorns” θα φέρει εκ νέου στην επιφάνεια, όλες τις αρρωστημένες πτυχές της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και θα παγιώσει την φρικιαστική περιγραφή, όλων των ψυχικών δεινών που ξεδιπλώνονται στο “Coma”.
Σε αυτό το άλμπουμ δεν έχουμε μακρόσυρτα κομμάτια, ατέρμονης περιπλάνησης, αλλά πιο ώριμες, μικρότερης διάρκειας εμπνεύσεις, που εστιάζουν στην ουσία αποκαλύπτοντας τον δημιουργικό οίστρο της μπάντας. Για τους Gaerea αρκούν 4 με 5 λεπτά για να σου διαλύσουν τον εγκέφαλο. Κάθε ένα από τα 10 κομμάτια θα μπορούσαν να γίνουν εφαλτήριο για ένα διαφορετικό δρόμο και παρά τη μοναδικότητά τους, εντάσσονται ακέραια στο ευρύτερα διαμορφωμένο κλίμα του άλμπουμ.
Με το “Coma” οι Gaerea στήνουν αριστοτεχνικά το μακάβριό τους “κουκλοθέατρο”, διευρύνοντας απεριόριστα τους ορίζοντες του black metal, σε ένα καταιγισμό έντεχνων εξωφρενικών “συλλήψεων”, που τους εκτινάσσει στις ηγέτιδες δυνάμεις του είδους. Με μια γλυκιά κι εύρωστη επιθετικότητα σχεδιάζουν μια ευφάνταστη θεατρικότητα, που φέρνει στο προσκήνιο όψεις της ανθρώπινης παθογένειας, αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια στο “πέρασμά” τους.
Είδος: Black Metal
Δισκογραφική Εταιρεία: Season of Mist
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 25 Οκτωβρίου 2024
