FER DE LANCE: “Fires on the Mountainside”

ALBUM

Ένας εμφατικός τίτλος που αναγράφεται σε ένα μεγαλοπρεπές εξώφυλλο μας ανοίγει την είσοδο στον κόσμο του δεύτερου έργου τους. Το κουαρτέτο από το Σικάγο που σκόρπισε ρίγη συγκίνησης στους φίλους των μυθικών βασιλείων και των ατσάλινων ύμνων δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να στερήσει ίχνος από τον αναμενόμενο ηρωισμό. Το παρελθόν του “The Hyperborean” του 2022, δεν επιτρέπει τις πιθανότητες τέτοιων εκπτώσεων.

Αν λοιπόν έχετε ήδη έρθει σε επαφή με τη μουσική που σκαρώνουν οι τέσσερις αυτοί πολεμιστές, έχετε βάσιμες υποψίες για τη λάμψη, το ρίγος και τον πολύχρωμο ορίζοντα του νέου ταξιδιού. Το συναρπαστικό με τους Fer De Lance είναι πως έχουν τη βαθιά δεξιοτεχνία να ζυμώνουν τις επιδράσεις τους με μια διαδικασία που καταλήγει σε κάτι προσωπικό αλλά και περιεκτικό με δελεαστικό τρόπο. Το χαρμάνι τους μοιάζει με τη συλλογή μιας μουσικής μέλισσας που θα πετάξει με πραγματική λατρεία σε καρπούς κάθε εποχής και απόχρωσης, για να δανειστεί βεβαιωμένες μαγείες και σίγουρες συγκινήσεις. Κάπως έτσι τα παλικάρια από το Σικάγο απλώνουν την ποδιά τους σε επικές, folk και power αντηχήσεις, αφουγκράζονται σοφά όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουν χαράξει τις πιο ανθεκτικές ιστορίες και καταλήγουν στη δική τους σύγχρονη έκφραση.

Οι αναγωγές που θα μπορούσε να επικαλεστεί κανείς για να αρχίσει να σκιαγραφεί όσα θαυμαστά συμβαίνουν στο άλμπουμ, καλύπτουν μια ευρεία γκάμα των περιοχών του σκληρού ήχου. Οι Fer De Lance επικαλούνται από τον folk λυρισμό ως την επιθετικότητα του επικού black metal, μην αφήνοντας ξερές τόσες περιοχές μεταξύ αυτών των συντεταγμένων. Έτσι, δεν είναι περίεργο που όσο έντονη και πελώρια είναι η σκιά του μεγάλου Dio στο άλμπουμ, άλλο τόσο καταλυτική είναι και η πυξίδα του Quorthon. Επίσης, όσο λειτουργικό είναι το εμπνευσμένο παραμύθι των Blind Guardian, τόσο καθοριστικό είναι και το ακραίο ηρωικό πνεύμα των Primordial, χωρίς στιγμή να αγνοηθεί το μεγαλοπρεπές βάδισμα των Atlantean Kodex στο παχύ βάθος αφηγηματικών διαδρομών.

Βέβαια, πέρα από τα υλικά της συνταγής, η σπουδαιότητα και η λειτουργικότητα του αποτελέσματος οφείλεται στις άρτια δουλεμένες συνθέσεις, που αναδύουν μια ισχυρή ρεαλιστική μεταφορά στον κόσμο τους. Οι εναλλαγές σε διαθέσεις και ρυθμούς συνοδεύονται από εξίσου συναρπαστικές μελωδίες, ενώ οι μεταβάσεις από εμβόλιμα folk ξέφωτα σε δραματικά  ηρωικά κορυφώματα αναδεικνύουν μια αυθεντική φλέβα έκφρασης που δεν λανθάνει. Το ταξίδι του άλμπουμ διατηρεί μια διαρκή ατμόσφαιρα που τυλίγει τον ακροατή σε αυτό το κάλεσμα συμμετοχής αλλά και απόδρασης σε ένα διαφορετικό μικροσύμπαν, όπου η γοητεία της μουσικής αφήγησης είναι εκεί ως την τελευταία στιγμή.

Είτε φίλος του Viking, ή λάτρης του υποβλητικού επικού black, είτε νοσταλγός του ηρωικού, μυθικού hard rock, ή θιασώτης του κλασικού power metal με μυθικούς ήρωες, η ομάδα από το Σικάγο πατά πάνω στις ιδανικές ισορροπίες να σαγηνεύσει τους εθισμούς σου, να σου προσφέρει μια παράλληλη στη πραγματικότητα περιπέτεια, και ίσως αν το θέλεις, να σου χαρίσει μικρές εκδικήσεις για τις απογοητεύσεις της κυνικής σου ζωής.

Η πίστη στην αιώνια λάμψη ενός αδάμαστου φωτεινού πνεύματος που αντιστέκεται στο σκοτάδι της νύχτας, μοιάζει η ιδανική αφετηρία να δοκιμάσει κανείς μια από τις πιο εμπνευσμένες μουσικές υποβολές της χρονιάς αυτής.

 “Εκεί που κάποτε ήταν νύχτα, λάμπει πάντα φωτεινό, και κρατάει τους ζωντανούς ζεστούς…”

Είδος: Epic/Viking/Folk Metal
Εταιρεία: Cruz Del Sur Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 27 Ιουνίου 2025

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1319 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.