Τη στιγμή που και αυτή τη χρονιά εμφανίζονται αρκετές thrash κυκλοφορίες οι οποίες διεκδικούν τον θρόνο των απόντων Slayer και Power Trip, οι Βρετανοί Evile πατάνε και με τα δύο πόδια το φρένο, και αφού δε φορούσες ζώνη ασφαλείας είσαι καταδικασμένος να σκάσεις με τα μούτρα στο ταμπλό και στο πιο mid-tempo album της καριέρας τους, με τίτλο “The Unknown”.
Στο προ διετίας “Hell Unleashed” είχαν αφήσει κάπως στην άκρη τις Metallica επιρροές, εκείνες δηλαδή που τους έδωσαν την απαραίτητη ώθηση στα τέσσερα πρώτα τους album, και είχαν καβαλήσει το άρμα των Slayer. Με τα υπερηχητικά riffs, έκαναν το “Hell Unleashed” ένα άξιο comeback έπειτα από 8 χρόνια απουσίας. Με το έκτο τους album οι Evile αλλάζουν κατεύθυνση επιστρέφοντας ξανά στις επιρροές από τη μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη, αυτή τη φορά “δανειζόμενοι” σε σημεία τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του “AJFA” και του “Black Album”. Το album είναι τελείως διαφορετικό από τον προκάτοχό του, γεμάτο groovy riffs και mid-tempo έως doom ταχύτητες πράγμα που σε αρκετούς ίσως ξενίσει.
Με αυτό τον τρόπο ανοίγει το “The Unknown”, με το ομώνυμο τραγούδι να δίνει το έναυσμα για μια σειρά αργών, στην πλειοψηφία τους τραγουδιών, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο ποιοτικών, όπως για παράδειγμα το “The Mask We Wear” το οποίο δεν είναι κάτι που δεν έχεις ακούσει από τους Metallica των τελευταίων πολλών χρόνων. Δεν είπε κανείς πως υπάρχει παρθενογένεση στη μουσική, όμως ακόμα και αυτή η προσπάθεια διαφοροποίησης που γίνεται από τους Βρετανούς, φαντάζει στα – δικά μου τουλάχιστον – αυτιά κάπως επιτηδευμένη και κατά τόπους χωρίς έμπνευση. Φυσικά και υπάρχουν πολύ ωραία σημεία και εννοείται εξαιρετικά leads μέσα στα τραγούδια, όπως το μπαλαντοειδές “When Mortal Coils Sheds” το οποίο σίγουρα θα σου θυμίσει κάτι από παλιά και που προσωπικά βρήκα μία από τις φωτεινές στιγμές του δίσκου. Αυτό όμως δεν μπορεί να διασώσει το ολικό αποτέλεσμα από το να ακούγεται κάπως μονότονο στο σύνολό του.
Οι Evile αυξάνουν τις ταχύτητες μόλις στο πέμπτο τραγούδι “Sleeples Eyes” και συνεχίζουν να το κάνουν και με το επόμενο με τίτλο “Out Of Sight”. Μια δυάδα όπου φαίνεται πως η μπάντα βαδίζει με άνεση και ασφάλεια σε γνώριμα μονοπάτια, μέχρι να επιστρέψει στο ογκώδες “At Mirror’s Speech”. Τα φωνητικά του Ol Drake έχουν βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό (κιθαριστικά τί να πεις; Ο άνθρωπος θερίζει), και σε αυτό βοηθούν και οι mid tempo συνθέσεις που του δίνουν χώρο να πάρει να ανάσες και να δοκιμάσει τη χροιά του καθώς και τον τρόπο με τον οποίο προφέρει τους στίχους. Θεωρώ πως αυτά τα τραγούδια του ταιριάζουν περισσότερο σε σύγκριση με τον thrash καταιγισμό που μας έχουν συνηθίσει. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και το προτελευταίο κομμάτι του album, το “Beginning of the End” που πραγματεύεται ψυχικές νόσους και οδηγείται από ένα γαμάτο double bass στα ντραμς όμως μέχρι εκεί, καθώς στην πορεία ακούγεται κάπως μπερδεμένο. Ο επίλογος του album ανήκει στην κλωτσοπατινάδα του “Balance of Time” το οποίο διατρέχεται από μερικά φοβερά riffs και ένα εξίσου thrash favorite solo. Ένα καλό thrash κομμάτι, από αυτά όμως που οι Evile μπορούν και γράφουν περιμένοντας στη στάση το λεωφορείο.
Το “The Unknown” ίσως είναι και ένα ταξίδι των Evile στον “άγνωστο” mid-tempo κόσμο. Δεν ξέρω. Προφανώς θεωρώ πως τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα όταν πατάνε το πόδι στο γκάζι αλλά επουδενί δε θα ρίξω και το ανάθεμα επειδή αποφάσισαν να κινηθούν διαφορετικά αυτή τη φορά. Αυτό μας έλειπε και στην τελική σιγά μη μας ρωτήσουν. Εγώ απλώς θα συνεχίσω να επιστρέφω στους Evile που καβάλησαν το άλογο του thrash πίσω στο 2007 και θα κρυφοκοιτάζω εδώ μέσα επιλεκτικά και για μερικές μόνο εμφανίσεις όταν η ωριμότητα των περιστάσεων το απαιτεί.
Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: Napalm Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 14 Ιουλίου 2023
Official website: https://www.evilecult.com/
Facebook: https://www.facebook.com/evileuk
Instagram: https://www.instagram.com/evileofficial/
