Όταν αποφασίζεις σαν καλλιτέχνης να αφηγηθείς τις προσωπικές σου περιπέτειες στα έργα σου, σημαίνει πρώτα από όλα πως διαλέγεις να αφήσεις πίσω σου όλες εκείνες τις ευρύχωρες εφεδρείες της φαντασίας που πάντα, ακόμα και δύσκολα, βρίσκουν τρόπους να καλύψουν τα κενά των πραγματικών ερεθισμάτων. Είναι επίσης ξεκάθαρο πως απευθύνεσαι κύρια σε ανθρώπους που είτε έχουν βρεθεί σε ανάλογες θέσεις και μπορούν να ταυτιστούν, ή σε φίλους της δουλειάς σου που ακαδημαϊκά ενδιαφέρονται για αυτές τις περιπέτειες και θέλουν να τις παρακολουθήσουν μαζί σου.
Πάνε ήδη κάποια χρόνια από τη στιγμή που ο φυσικός ηγέτης και ερμηνευτής των Leprous, Einar Solberg, δημοσιοποίησε ή καλύτερα αποκάλυψε τις δικές του δύσκολες προσωπικές, εσωτερικές μάχες που τον έσπρωξαν για καιρό στα χωράφια της κατάθλιψης. Είναι μάλλον φυσικό και αυτονόητο, αυτή η προσωπική διαδικασία να πέρασε και στη μουσική που έφτιαξε, όχι μόνο απλά σαν διαδικασία έκφρασης αλλά και σαν απόπειρα ίασης. Σε αυτή τη διαδρομή, οι Νορβηγοί οδηγήθηκαν σαν μπάντα σε νέες ηχητικές δοκιμασίες, και αν η φυσική, ανήσυχη συνύπαρξη μουσικών πρόθυμων να εξελιχθούν και να δοκιμάσουν, τους έσπρωχνε ούτως ή άλλως μπροστά, η ταραγμένη εσωτερική φωνή του Solberg βρήκε διέξοδο σε ακόμα μακρύτερες αντηχήσεις. Οι Leprous πιθανά απώλεσαν κάποιους πρώιμους φίλους, απέκτησαν όμως μια περισσότερο οικουμενική εκφραστική ταυτότητα, παρέμειναν συναρπαστικοί και γενναίοι για όσους αψηφούν τα ιδιώματα, και για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, άνοιξαν το δρόμο για ένα σωρό νέους καλλιτέχνες που σήμερα χτίζουν τα σύγχρονα γνωρίσματα του μοντέρνου προοδευτικού rock.
Τι μπορεί να σημαίνει λοιπόν, μετά από όλα αυτά, το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Einar Solberg; Η προσωπική μου εντύπωση είναι πως ο δημιουργός χρειαζόταν μια σύνοψη της μακροχρόνιας πνευματικής του περιπέτειας, απόλυτα απελευθερωμένη από όσα μεταφέρει η ιστορία και εξέλιξη ενός γκρουπ μουσικών, ένα πεδίο οριστικά λυμένο από συμβάσεις που μπορεί να υποστηρίξει μια αισθητική concept, κάτι που αναμφισβήτητα έχει το άλμπουμ. Σαν επιτήδειος και φιλόξενος αφηγητής αφήνει τον 16χρονο εαυτό του να μας υποδεχτεί στο εναρκτήριο, ομότιτλο τραγούδι, και με τρυφερότητα και συνοδό το τσέλο του Raphael Weinroth-Browne, μας γυρίζει πίσω σε εκείνες της πρώτες νύχτες του χειμώνα που έφεραν την αμφιβολία στο μυαλό του.
Στη βασική μερίδα των τραγουδιών, ο Einar έχει επιλέξει έναν συμπαίκτη, με τη συνδρομή του οποίου κερδίζει μια σχεδόν συναρπαστική διαφοροποίηση. Όπως στο “16” λοιπόν συμπράττει ο Raphael Weinroth-Browne, στο πολυεπίπεδο “Where All the Twigs Broke” ενισχύεται από την αδερφή του Heidi, των Star of Ash, και στο εκκεντρικά ρυθμικό “Home”, η κρυπτική rap συνδρομή ανήκει στον Ben Levin των Bent Knee. Το περισσότερο προσδοκώμενο αποτέλεσμα από συνεργασία πετυχαίνει με διαφορά το κυρίως κιθαριστικό και τεχνικό “Splitting the Soul” με την παρουσία του Ihsahn, ενώ το πιο απαστράπτον φωνητικό πείραμα είναι η αντιπαράθεση του Einar με τον Asger Mygind των ανερχόμενων Vola στο υπέροχο “Blue Light”. Πραγματικά τερατώδης όμως είναι η συνύπαρξη με τον Toti Guonason των Agent Fresco, που μας χαρίζει το 11λεπτο “The Glass Is Empty”, μια φορτισμένη, αγωνιώδη σύνθεση με όλα τα αντίστοιχα χρώματα ευδιάκριτα να σημαδεύουν τη διαδρομή, που βρίσκει τον Einar να ομολογεί πως “can’t win this war”.
Οι σελίδες του “16” ξεδιπλώνουν έναν δημιουργό με μια σπουδαία δεξιότητα να εκμεταλλεύεται τα αναμφίβολα πολλά και πλούσια ερεθίσματα που έχει. Διαλέγοντας να στηρίξει τις εντάσεις της αγωνίας με τοίχους ήχων που βασίζονται περισσότερο στη δύναμη του rhythm section αλλά και στους πρόσθετους ήχους και samples, παραμένει ευρηματικός σε όλες αυτές τις αναπλάσεις των διαθέσεων. Είναι πολλές οι στιγμές πως νιώθεις να διασχίζεις μια chamber pop διαδοχή ιστοριών, αλλά οι ανατροπές είναι πάντα εκεί να σκαλίσουν την πνευματική περιπέτεια του δημιουργού και να αποδώσουν μουσική δικαιοσύνη.
Δεν ξέρω πόσες φορές στη ζωή του έχει κανείς την ευκαιρία να βιώσει την ειλικρινή μουσική ομολογία ενός καλλιτέχνη με την επιδερμίδα ενός καθημερινού ευπαθή και ευάλωτου ανθρώπου, σε αυτόν το σύμπαν με τους αμέτρητους αυτάρεσκους κομήτες. Το “16” περιέχει μια ειλικρινή αγωνία και μάχη για το επόμενο βήμα. Και μια μουσική που παλεύει να σταθεί με όλα τα σεμνά της στολίδια, αντάξια απέναντι στο εγχείρημα.
Είτε ανήκεις σε αυτούς που μπορούν να ταυτιστούν βιωματικά με το “16”, ή απλά σε συναρπάζει η προοπτική για ακαδημαϊκά ψυχαγωγικούς λόγους, η πληρότητα της απόπειρας είναι δεδομένη. Αλλά, ακόμα και αν η καταχώρηση του Solberg σαν τραγουδιστής και βασικός συνθέτης των Leprous, αναχαιτίζει το ενδιαφέρον, κάνε το άλμα και δώσε στους ρόλους της μουσικής τον πρώτο λόγο, πέρα από τίτλους και είδη.
Είμαι σχεδόν βέβαιος πως ακόμα και ο 16χρονος εαυτός του δημιουργού θα έβρισκε μια ικανοποίηση.
Είδος: Progressive Rock/Chamber Pop
Εταιρεία: Inside Out Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Ιουνίου 2023
Website: https://einarsolberg-artist.lnk.to/sixteenID
Facebook: https://www.facebook.com/einarsolbergofficial
