Υπάρχουν μέρες, που γυρνάω νοερά στα εφηβικά μου χρόνια, 30 και χρόνια πίσω, και θυμάμαι μια μεγάλη μερίδα των οπαδών, μαζί και εγώ, να “σκαλίζουμε” τα “κιτάπια” του power metal, μαθαίνοντας και ανακαλύπτοντας παλιές και νέες μπάντες, εκεί γύρω στα ‘90s, στην χρυσή δεκαετία του ήχου. Ήταν τότε, που έπεσαν στα “αυτιά” μου οι Edguy, οι οποίοι με “κέρδισαν” με το φιλόδοξο “βλέμμα” τους για το power metal και έκτοτε έγιναν μία εξαιρετική συντροφιά. Και αν τα “Vain Glory Opera” και “Theater Of Salvation” απέδειξαν από τι “υλικό” είναι φτιαγμένοι οι Γερμανοί, εκείνο το album που ανέδειξε το μεγαλείο τους, ήταν το “Mandrake”. Είναι ο δίσκος-προσωποποίηση του power “οράματος”, μιας “υπερδύναμης” πλέον της σκηνής, με απλά λόγια.
Η αλήθεια είναι, ότι η ιστορία των Γερμανών μοιάζει με ένα φανταστικό “παραμύθι”, που είχε happy end. Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, εκεί γύρω στο 1992 στην πόλη Fulda του Hesse της Γερμανίας, τέσσερις 14χρονοι μαθητές, οι Tobias Sammet, Jens Ludwig, Dominik Storch και Dirk Sauer, αποφάσισαν να υλοποιήσουν την ιδέα τους, για ένα power metal group. Τους έλειπε το όνομα, το οποίο τελικά δεν άργησαν να το βρουν, χρησιμοποιώντας το “παρατσούκλι” που είχαν δώσει στον καθηγητή μαθηματικών, Edguy. Δύο χρόνια μετά, οι Edguy πλέον, κυκλοφόρησαν δύο demo, τα “Evil Minded” και “Children Of Steel”, τα όποια και έστειλαν σε όλες τις τότε δισκογραφικές, με τη ελπίδα κάποια να τους δώσει την ευκαιρία που αναζητούσαν. Καμία από αυτές δεν μπήκε στον “κόπο”, με τους Γερμανούς να αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον δύσκολο “δρόμο” να το κυκλοφορήσουν οι ίδιοι, για να αποδείξουν σε όλους ότι λάθεψαν. Το “Savage Poetry” κυκλοφόρησε τελικά το 1995, με τους Edguy να “κερδίζουν” κατά κράτος αυτήν την άτυπη “μάχη” και την “μεγάλη” AFM Records, να τους δίνει το “συμβόλαιο” που έψαχναν. Ήταν και η ίδια η εταιρεία, που τους πρότεινε να επανακυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους μέσω αυτής, όμως οι Γερμανοί ανένδοτοι αποφάσισαν να προχωρήσουν με το δεύτερο δισκογραφικό βήμα τους, που ήταν στα “σκαριά”.
Το “Kingdom Of Madness” είδε το φως της δημοσιότητας το 1997, με τον Dominik Storch να αποχωρεί λίγο αργότερα. Την αμέσως επόμενη χρονιά, με τον Frank Lindenthal στα τύμπανα, οι Edguy κυκλοφορούν το εμβληματικό “Vain Glory Opera”, με τους Γερμανούς να “κερδίζουν” ένα μεγαλύτερο ακροατήριο, με τις συμμετοχές των Timo Tolkki και Hansi Kürsch να παίζουν καίριο λόγο. Λίγο μετά την κυκλοφορία του τρίτου τους δίσκου, οι Felix Bohnke και Tobias “Eggi” Exxel προσχώρησαν στην μπάντα, με τον Tobias Sammet να αφοσιώνεται πλήρως πλέον στα φωνητικά, αφήνοντας το μπάσο σε έναν πιο “ειδικό”. Το 1999, ήταν η χρονιά του “Theater Of Salvation”, με τον Tobias Sammet να “συλλαμβάνει” μία προχωρημένη για την εποχή ιδέα μιας metal όπερας, με τους Avantasia να είναι εκείνο το προσωπικό του project, που θα αναλάβει να την φέρει εις πέρας. Εκείνη την περίοδο δε, οι Edguy εκμεταλλεύονται την “απουσία” του Sammet, για να επανακυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους “Savage Poetry”, που είχε γίνει πλέον “είδος” προς εξαφάνιση. Και κάπου εκεί, οι Γερμανοί “συλλαμβάνουν” το μεγαλειώδες από όλες τις απόψεις “Mandrake”, που κυκλοφορεί στις 24 Σεπτεμβρίου του 2001 από την AFM Records, ηχογραφημένο στα Rhoen Studios στην Fulda, με τον Mikko Karmila στην μίξη και τον Mika Jussila στο mastering και τον σπουδαίο Rob Rock, μαζί με άλλους, να συνδράμουν στα δεύτερα φωνητικά. Αναμφίβολα, το “Mandrake” είναι το πιο ολοκληρωμένο album των Edguy και ένα μνημείο του power metal.
Για τους μυημένους στον θαυμαστό power metal “κόσμο” των Edguy (και των Avantasia), είναι δεδομένο ότι η προσωπικότητα και η ευφυΐα του Tobias Sammet, αποτελούν την κύρια αιτία της επιτυχίας της μπάντας. Μιλάμε για έναν υπερταλαντούχο και εξαιρετικά “διορατικό” καλλιτέχνη, που έμοιαζε να γνώριζε σαν την παλάμη του τα “χωράφια” του power metal, προσφέροντας στους οπαδούς αυτό ακριβώς που είχαν στο μυαλό τους, ως power metal ιδέα. Το γεγονός ότι δεν “τρόμαξε” και συνέχισε να έχει εμπιστοσύνη στο “όραμά” του όταν οι εταιρείες απέρριψαν τα πρώτα δείγματά του, δείχνει έναν καλλιτέχνη γεμάτο αυτοπεποίθηση και τελειομανή, που στο τέλος θα βρει τον τρόπο να πετύχει τους στόχους του. Και προφανής στόχος του, ήταν (και παραμένει) η εξέλιξη και η δημιουργία του “τέλειου” power metal album. Και πραγματικά, αν ανατρέξεις στην δισκογραφία των Γερμανών ή ακόμη και στην παγκόσμια power metal δισκογραφία, μπορεί να βρεις album ηχητικά ή συνθετικά “τέλεια”, “ανθρωπίνως” τέλεια, δεν θα βρεις όμως τόσο “θεϊκά” τέλειο, όσο το “Mandrake”.
Τα πρώτα άκρως εξαιρετικά ηχητικά δείγματα γραφής του power metal “οράματος” των Edguy και του mastermind τους, είχαν ήδη φανεί από τα “Vain Glory Opera” και “Theater Of Salvation”, όμως ο “αεικίνητος” Sammet δεν έμοιαζε αρκετά ικανοποιημένος, κάτι του “έλειπε”, υπήρχε “κάτι” εκεί έξω, που θα έκανε μοναδικό και ιδιαίτερα “ελκυστικό” τον ήχο των Γερμανών και το ήθελε. Η ιδέα της metal όπερας και η άρτια εκτέλεση της με τους Avantasia, φαίνεται ότι “ξεκλείδωσε” τον Sammet, του έδωσε απλόχερα την “λύση” που αναζητούσε. Τι θα γινόταν, αν μπορούσε να “αναμείξει” ιδανικά, την power μελωδικότητα, την ταχύτητα, τις συμφωνικές “πινελιές”, την metal opera και έναν ισχυρό power metal “χαρακτήρα”; Η απάντηση ήρθε με τον πιο εκκωφαντικό και πειστικό πλέον τρόπο, όταν το “Mandrake” “προσγειώθηκε” το 2001 στην παγκόσμια μεταλλική κοινότητα.
Εκεί, που οι Γερμανοί “ξεχύθηκαν” σαν ηχητικός “χείμαρρος”, παρασύροντας την σκηνή στο πέρασμα τους. Εκεί, που οι Edguy απομυθοποιούν οποιαδήποτε ταμπού είχαν “εφευρεθεί” για το power metal (όπως π.χ. πόσο metal είναι). Εκεί, που οι μαγευτικές μελωδίες, η στιβαρή power “προσωπικότητα”, οι φαντασμαγορικές συμφωνικές φόρμες, οι τεχνικές αρετές, η σαγήνη μιας metal όπερας και η επική ατμόσφαιρα, βρίσκουν χώρο για να “αναπτυχθούν” και να “θριαμβεύσουν”, όπως πρέπει. Είναι εκεί στο “Mandrake”, που οι Edguy γίνονται πλέον επιδραστικοί στον power metal ήχο, “ανακαλύπτοντας” το μεγαλείο του και μεταφέροντάς το μέσα από σχεδόν 64 λεπτά, με τον πιο εμφατικό και καθηλωτικό τρόπο που έχουμε δει μέχρι σήμερα, στους οπαδούς. Το “Mandrake” ηχητικά, είναι οι “κόποι” αγώνων μιας ζωής, είναι τα “όνειρα” μιας μπάντας για ένα μοναδικό, κατάδικό της επίτευγμα, είναι η ικανοποίηση και η απερίγραπτη χαρά, όταν τελικά φτάνεις στην “Ιθάκη” σου. Είναι μια “θεϊκή” παρέμβαση, σε έναν “ανθρώπινο” power metal “κόσμο”. Ένας αξεπέραστος power metal “άθλος”, ηχητικά, αναμφίβολα.
Εκεί που ήταν σίγουρο ότι θα “σαρώσει” η έντονη προσωπικότητα και η ευφυΐα του Tobias Sammet, ήταν στην εύρεση και δημιουργία συνθέσεων, ικανών να πλαισιώσουν και να αναδείξουν το ηχητικό μεγαλείο του “Mandrake”. Και η αλήθεια είναι, ότι ο Tobias και οι Edguy κατόρθωσαν να ξεπεράσουν εαυτούς συνθετικά, στην πέμπτη τους δισκογραφική προσπάθεια. Το “Mandrake” βρίθει από «πλούσιες», βαθυστόχαστες και τίγκα στην έμπνευση συνθέσεις, άψογα δουλεμένες και άρτια εκτελεσμένες, που «κουμπώνουν» άριστα στο μεγαλεπήβολο power metal «όραμα» των Γερμανών. Ο ηχητικός «πλουραλισμός» του album, «άνοιξε» νέες συνθετικές «πόρτες» στον Sammet, που πολύ ευφάνταστα ο ίδιος κατόρθωσε να τις μετατρέψει σε φοβερά ελκυστικούς power metal ύμνους, με την σφραγίδα της μπάντας. Εκπληκτικά, μελωδικά και άρτια τεχνικά power riff, φανταστικά συμφωνικά «περάσματα», φαντασμαγορικά οπερετικά μοτίβα, heavy «ξεσπάσματα», περίτεχνα solo, «κολλητικά» ρεφρέν και μία τρομερά επική ατμόσφαιρα, συμπληρώνουν ιδανικά το μοναδικό συνθετικό «παζλ», ενός δίσκου που μοιάζει εξωπραγματικός, από άλλο πλανήτη.
Κομμάτια, που ξεχωρίζουν για τον στιβαρό και συνάμα μελωδικό power metal «χαρακτήρα» τους, όπως τα “Golden Dawn”, “Fallen Angels” και “Save Us Now”, mid tempo power ύμνους, όπως τα “Tears Of A Mandrake”, “Jerusalem” και “The Devil And The Savant”, με heavy διάθεση, όπως το “Nailed To The Wheel”, γεμάτα συναίσθημα, όπως τα “Wash Away The Poison” και “Painting On The Wall”, που διακρίνονται για την επική ατμόσφαιρα και το «πιασάρικο» ύφος τους, όπως τα “The Pharaoh” και “All The Clowns” αντίστοιχα. Τραγούδια, που τα πλήκτρα αποτελούν ιδανική «προέκτασή» τους, που τους δίνουν έναν πιο επιβλητικό «αέρα», όπως τα “Tears Of A Mandrake”, “Painting On The Wall” και “The Devil And The Savant”. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος, ο τρόπος που οι Edguy καταφέρνουν να «παντρέψουν» τις power, τις συμφωνικές, τις heavy, τις επικές και τις οπερετικές metal ιδέες που είχαν στο μυαλό τους, χωρίς να γίνουν «αχταρμάς», αλλά να μετατραπούν σε ένα σύνολο «σαγηνευτικών» και «ευδιάκριτων» συνθέσεων, που θα καθηλώσουν τους οπαδούς. Το “Mandrake” είναι εκείνο το album, που οι Edguy φτάνουν στην συνθετική «ονείρωξη», «αγγίζουν» την συνθετική τελειότητα.
Παράλληλα, οι Γερμανοί έχουν κάνει φοβερή δουλειά, τόσο στην παραγωγή, όσο και στο εξώφυλλο. Ένα εξώφυλλο, που μπορεί να μοιάζει «μουντό» και «λιτό», κατορθώνει όμως να είναι πολύ «περιεκτικό» και να «αναζητεί» στο «φως». Από την άλλη, οι Edguy «κερδίζουν» σε «καθαρότητα» και στιβαρότητα, με μία άρτια παραγωγή, που αναδεικνύει τον «πλούσιο» power metal ήχο του “Mandrake”.
Η αλήθεια είναι, ότι το “Mandrake” υπήρξε ένα πολύ «διορατικό» album, για την εποχή του. Ένας δίσκος, που οι Edguy «γέμισαν» με όλο τον ηχητικό και συνθετικό «πλούτο» που κατείχαν. Ένα album, που οι Γερμανοί καταφέρνουν να «παντρέψουν» ιδανικά, το power, το heavy, το συμφωνικό και το μελωδικό metal. Εδώ είναι, που ο Tobias Sammet αποδεικνύει την έντονη προσωπικότητα και την καλλιτεχνική ευφυΐα του. Το “Mandrake”, κατορθώνει να «αγγίξει» την power metal «τελειότητα», αναδεικνύει το power metal μεγαλείο των Γερμανών. Ένας δίσκος-μνημείο του ευρωπαϊκού power metal, ένα επιβλητικό και συνάμα καθηλωτικό power metal δημιούργημα, που εδραίωσε τους Edguy ως «υπερδύναμη» στην σκηνή. Εάν είσαι λάτρης του ιδιώματος, οφείλεις να κατέχεις το “Mandrake”. Εάν από την άλλη είσαι νέος στον χώρο και δεν γνωρίζεις τους Edguy, το “Mandrake” αποτελεί την προσωποποίηση του μουσικού «οράματος» τους και την ιδανική ευκαιρία να τους γνωρίσεις στην τελειότητά τους. Πολύ απλά, απόκτησέ το τώρα!
Είδος: Power Metal
Δισκογραφική: AFM Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 24 Σεπτεμβρίου 2001
Facebook
Website
