Η αξία των σπουδαίων Dream Theater στον “προοδευτικό” χώρο, είναι αδιαμφισβήτητη. Μιλάμε άλλωστε, για τους “πατέρες” του progressive metal, και αυτό νομίζω τα λέει όλα. Χωρίς να έχουν “καταλαγιάσει” ακόμη τα πράγματα, απο την σεμιναριακού επιπέδου εμφάνισή τους στην χώρα μας, στα πλαίσια του Release Athens Festival, θυμήθηκα εκείνο το κομμάτι, που με έβαλε στον “κόσμο” των Αμερικανών, το διάσημο πλέον “Pull Me Under”. Και ποιά λοιπόν, η ιστορία του; Πώς κατάφερε, να γίνει το σήμα κατατεθέν των Αμερικανών θρύλων; Ας τα πάρουμε, από την αρχή…
Αρχές των ‘90s. Η “λαίλαπα” του grunge, είχε καταφέρει να “εκθρονίσει” το heavy metal, με αποτέλεσμα μπάντες όπως οι Nirvana, οι Pearl Jam και οι “συνοδοιπόροι” τους, να κερδίζουν την “μερίδα του λέοντος”, στον αέρα των ραδιοφωνικών σταθμών. Μόλις πριν έναν χρόνο, οι Dream Theater είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους “When Dream And Day Unite”, το οποίο ενώ είχε “κερδίσει” τους κριτικούς, οι πωλήσεις του ήταν μέτριες, με αποτέλεσμα οι Αμερικανοί να χάσουν το συμβόλαιο που είχαν με την δισκογραφική τους Mechanic/MCA. Αυτή η “αποτυχία”, έφερε ένα ντόμινο εξελίξεων, με την μπάντα να απολύει τον τραγουδιστή Charlie Dominici, με αφορμή το “περιορισμένο φωνητικό εύρος” του, όπως του είπαν, ενώ μπήκαν στον “πάγο”, σκεπτόμενοι μέχρι και την διάλυση του σχήματος. Τα λόγια του John Petrucci, έδειχναν ακριβώς την δυσκολία των πραγμάτων για τους Dream Theater και την “αχτίδα φωτός” του “Pull Me Under”: “Ήταν μια εποχή, πολύ δύσκολη για τις μπάντες του σκληρού ήχου. Το grunge είχε “κυριαρχήσει” και αν δεν ήσουν κάποιος απο τους Nirvana, Pearl Jam ή κάτι ανάλογο, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί δεν ενδιαφέρονταν για την μουσική σου. Ευτυχώς, το “Pull Me Under” αποτέλεσε εξαίρεση, ήταν κάτι πολύ διαφορετικό, από ότι υπήρχε ως άκουσμα εκεί έξω, τότε”.
Οι Dream Theater όχι απλά δεν τα παράτησαν, αλλά άρχισαν να συνθέτουν κομμάτια, ψάχνοντας παράλληλα τον κατάλληλο και επόμενο τραγουδιστή τους, που θα “απογειώσει” το υλικό τους. Ήταν εκείνη την περίοδο, που ο Kevin Moore, πληκτράς του σχήματος, δημιουργεί το “Pull Me Under”. Το έργο “Hamlet” του Shakespeare, αποτέλεσε σημαντική πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο κομμάτι, ενώ στους στίχους του, συναντάς και μια γραμμή του έργου: “Oh, that this too, too much solid flesh would melt”. Οι Αμερικανοί χωρίς να χάσουν χρόνο, ηχογράφησαν το κομμάτι με την φωνή του Moore, όπως συνήθιζαν, κατά τα λεγόμενα του Petrucci: “Για εμάς, ήταν ακόμη ένα τίμιο κομμάτι, που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον. Είχαμε συμφωνήσει να ηχογραφούμε τα πάντα, ενώ χρέη τραγουδιστή, έκανε όποιος συνέθετε το κομμάτι. Έτσι λειτουργούσαμε, τότε. Ήταν πολύ πιο δίκαιο, για όλους”. Το demo “τράβηξε” την προσοχή του Derek Shulman της Atco Records, γνωστού για τις “αποκαλύψεις” των Bon Jovi και Cinderella, μεταξύ άλλων. Υπήρξε επίσης και τραγουδιστής της progressive rock μπάντας Gentle Giant, για αυτό και εξεπλάγην ευχάριστα, με την προσέγγιση των Dream Theater, όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος: “Άκουσα το βασικό demo του “Pull Me Under” και μπορώ να πω, ότι ήταν το ένα από τα τέσσερα κομμάτια, που με έπεισαν ότι οι Dream Theater άξιζαν να τους έχουμε μαζί μας”.
Όταν ξεκίνησαν να ηχογραφούν το δεύτερο album τους “Images And Words”, οι Dream Theater είχαν καταλήξει στον Καναδό James LaBrie, ως τον επόμενο τραγουδιστή τους, ο οποίος έβγαζε το “ψωμί” του, σε μια glam metal μπάντα, ονόματι Winter Rose. Και ενώ το κομμάτι είχε γραφτεί πριν ο LaBrie προσληφθεί, ο ίδιος κατόρθωσε να αφήσει το στίγμα του, στην τεράστια επιτυχία των Αμερικανών. Ο LaBrie θυμάται: “Σκέφτηκα να δώσω μια βραχνάδα στην φωνή μου. Έτσι, μπήκα στο booth και είπα στον Doug (Oberkircher, engineer του δίσκου) να κάνει κάποιες ρυθμίσεις, ώστε να ακούγομαι πιο “τραχύς””. Παράλληλα, το κομμάτι έμεινε ως είχε, με μία εξαίρεση, όπως θυμάται ο Petrucci: “Η αυθεντική εκδοχή του “Pull Me Under”, είχε ένα νεοκλασικό κιθαριστικό μέρος στην μέση του κομματιού, όμως καθώς ηχογραφούσαμε, παρατηρήσαμε ότι δεν ταίριαζε και έτσι το αφαιρέσαμε. Αυτό ακριβώς το νεοκλασικό κομμάτι, αποτέλεσε το ορχηστρικό “Erotomania”, του επόμενου δίσκου μας “Awake””. Ο Petrucci ήξερε πολύ καλά, ότι είχαν κάτι εξαιρετικό στα χέρια τους, και παρ’ όλη την διάρκειά του, ήταν εξίσου μελωδικό και “πιασάρικο”. “Το έπαιζα συνέχεια σε φίλους και τους έλεγα πρέπει να ακούσετε τι βγάλαμε, αλλά ποτέ δεν πίστευα, ότι θα έχει τέτοιο αντίκτυπο, ότι θα γίνει τόσο διάσημο”.
Ο Derek Shulman που είδε την τρομερή προοπτική του “Pull Me Under” και μία εξαιρετική ευκαιρία για το group, κατάφερε να εξασφαλίσει μία 5λεπτη version του κομματιού, ότι πρέπει για ραδιοφωνικούς σταθμούς και χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο, το έστειλε στους απανταχού Djs, ανά την Αμερική. Το “Pull Me Under” άρχισε να διαδίδεται και οι Dream Theater να κερδίζουν φήμη. Ο Petrucci θυμάται: “Στην αρχή, ήταν ένας Dj ενός ραδιοφωνικού σταθμού, που αποφάσισε να το παίξει, επειδή έτσι του ήρθε και μετά άρχισαν όλοι οι σταθμοί, να το παίζουν. Ήταν κάτι απίθανο, δεν το περιμέναμε. Από μία “σπίθα”, η “φωτιά” άρχισε να παίρνει τρομερές διαστάσεις”. Και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, “στην βράση κολλάει το σίδερο”, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να κάνουν και ένα video. “Ήμασταν στον δρόμο και η εταιρεία μας ξαφνικά, ζητούσε επίμονα να κάνουμε ένα video. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε, ήταν να τραβήξουμε πλάνα απο τις εμφανίσεις και να τα κάνουμε edit, μία κυριολεκτικά βιαστική δουλειά. Και όμως, όταν το video έπαιξε στο MTV, το όνομα των Dream Theater έγινε γνωστό παντού. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο”, είπε ο Petrucci. Από την άλλη, ο LaBrie προσθέτει: “Πριν την “έκθεση” στο ραδιόφωνο, είμασταν απλά οκ, αλλά τώρα όλοι ζητούσαν να μας δουν. Αρχίσαμε να “πουλάμε” πολύ γρήγορα, και ενώ παίζαμε ακόμη σε club, φαινόταν ότι “προοδεύαμε””.
Οι Dream Theater είχαν κατορθώσει να βάλουν το progressive metal στον παγκόσμιο “χάρτη”, κατάφεραν πολύ γρήγορα, ένα “μισοτελειωμένο” είδος να το “αναστήσουν”. Έπειτα από δύο δύσκολα χρόνια, οι Αμερικανοί ήταν και πάλι στο “παιχνίδι”. “Δεν θα έλεγα ότι οι μπάντες άρχισαν να μας αντιγράφουν, αλλά αποδείξαμε ότι υπήρχε ελπίδα, για ένα είδος που έμοιαζε να “φθίνει”, να “τελειώνει”, στα ‘90s. Όσο για τους Dream Theater, ήταν εκείνο το σημείο καμπής, που μας έκανε ότι είμαστε σήμερα. Ήταν μια μεγάλη στιγμή για εμάς, αναμφίβολα”. Το “Pull Me Under” κατόρθωσε να φτάσει ως την θέση 10 του Billboards Hot Maistream Rock Chart στην Αμερική, σπουδαίο επίτευγμα, για μια μπάντα με την μουσική προσέγγιση και πολυπλοκότητα των Dream Theater. Ακόμη και σήμερα, το “Pull Me Under” αποτελεί την “αιχμή” του progressive “δόρατος” των Αμερικανών, το κομμάτι που έρχεται στο μυαλό των οπαδών, όταν ακούν το όνομά τους. Ένας διαχρονικός progressive ύμνος, που όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο απολαυστικός παραμένει.
Facebook
Website
